Laat ik beginnen met een persoonlijke anekdote, iets waarvan bekend is dat het de band tussen lezer en auteur vergroot. Het was 2006, ik was op de E3 met mijn collega’s, had een kruimelige laptop bij me, zelfs naar de maatstaven van die tijd, en wilde een beetje Guild Wars: Factions spelen naast het beursgebeuren, niet alleen voor de lol maar ook om professionele redenen.
Dit ging goed totdat uitgerekend de horde van NCsoft (uitgever van Guild Wars) het hotel binnenviel en het toch al desolate netwerk (USA, 2006, populair, maar ook behoorlijk verrotte cult hotel!) tot het uiterste uitrekte. Voorbij waren de gelukkige uren in L.A. toen ik met mijn assassin (nieuwe klasse in die tijd) door de Japanse wereld van Factions kon huppelen.
Bijna 16 jaar later: ik ben terug in Factions territorium, maar dan in Guild Wars 2. Arenanet heeft gevraagd naar de preview datum van End of Dragons, de addon moet volgend jaar februari uitkomen. En ook al was het een vermakelijke ontmoeting, ik moet toegeven: Vroeger was alles beter. Ik kan me nog tijden herinneren dat Guild Wars preview evenementen veel informatiever waren en journalisten werden losgelaten. Bijvoorbeeld op het legendarische hoofdspelevenement, waar ik een heel weekend lang mijn harde schijf mocht vullen met video’s. Of de wekenlange beta toegang.
Deze keer was alles echter behoorlijk gestroomlijnd (in Nieuw Hoogduits) en beperkt tot 90 minuten. Het was ook stom dat ik geen build mocht spelen die ik kende. Alle deelnemende persvertegenwoordigers konden slechts één van de nieuwe elite klassen van de add-on gebruiken (daarover later meer), en ik moest eerst warmlopen voor de mijne – zonder te kunnen zeggen of de Harbinger (nieuwe necro elite) mij wel wat lijkt. Maar ik ben bang dat ik bij de Reaper blijf, want ik ben een gewone necro.
Maar er was niet veel te zien. Of liever gezegd, ik mag nog niet over alles praten, er is een embargo op delen van het evenement tot 8 februari. Oh, ik weet het niet …
Inhoudsopgave
Met schildpadden naar de overwinning
Dus daar ben ik met anderen in het van Factions bekende Echo Forest en zwaaiend op de nieuwe mount die met End of Dragons komt: een siege turtle. Het heeft de bijzondere eigenschap dat het twee spelers nodig heeft om effectief te zijn. De een moet het beest besturen, de ander schiet uit vette kanonnen, er zijn vijf schoten beschikbaar. Eenmaal afgevuurd, laden de kanonnen langzaam op, maar het gaat sneller als Schildi veel beweegt.
We moeten de schildpad stukje bij beetje verbeteren met meesterschapspunten, bijvoorbeeld om hem voor korte tijd dubbele gezondheidspunten te geven of om hem hoger en verder te laten springen.
Daar gaan we, onze groep waggelt langzaam door het bos naar het doel, dat me op zijn minst op een onaangename manier aan Heart of Thorns doet denken. Niet vanwege de hoogte, maar omdat alles zo krap lijkt. Goh Arenanet, Path of Fire heeft zo mooi laten zien dat Guild Wars 2 met een beetje meer ruimte (ook voor het uitzicht) net dat cruciale beetje beter is. Dus voor mij. Wel, misschien zal het in andere gebieden anders zijn, een bos is tenslotte een bos, maar de tot dusver bekende scènes uit End of Dragons leken ook allemaal op elkaar.
Op onze bestemming, het bekende Fort Espenwald, gebruiken we eerst belegeringsschilden om de ingang vrij te blazen, daarna gaan we dieper en dieper het gebouw in, waar we uiteindelijk een eindbaas leggen. Eigenlijk hadden we het niet kunnen doden, want de aanval op het fort is een wereldgebeurtenis die niet met een paar Hansjes kan worden gedaan. Voor onze rondleiding hebben de ontwikkelaars echter de sterkte van de vijanden aangepast.
Strike missions included
Daarna spelen we een van de nieuwe Strike Missions, missies voor tien spelers die niet zo kneuterig zijn als Raids en geen gepolijste meta vereisen, maar toch uitdagend genoeg blijven om niet verveeld te raken. Onze tegenstander is een piraat die sommigen van jullie misschien nog kennen uit het allereerste deel van de Levende Wereld, dat jullie niet meer kunnen spelen. Haar naam is Mai Trin. Ze bestookt ons met toevoegingen, we moeten onze posities in de ruimte aanpassen aan haar aanvallen, veel ontwijken en aan het eind is er een … nou ja, ik zal het een verrassing noemen.
Petri Heil
Vissen is altijd populair geweest in rollenspellen, zowel off- als online, maar onlangs verveelde ik me ermee in New World. Verveeld misschien omdat ik als kind zo vaak met mijn vader moest gaan vissen. Ik wil niet eens denken aan de traumatische ervaring toen ik pa’s zelfgemaakte supervlieg tijdens het vliegvissen onherroepelijk in de takken van een nabijgelegen boom wierp.
Zoveel mooie wapens
De vissen zijn trouwens niet alleen bedoeld als ingrediënten voor buff food, je hebt ook de heel speciale nodig om de nieuwe legendarische wapens te maken die bij End of Dragons horen. Het zal niet verbazen dat zij alle ondergeschikt zijn aan het drakenthema, terwijl de voorlopers (die niet echt zijn, omdat zij eigenlijk al legendarisch zijn) gebaseerd zijn op Aurene (jonge draak). Hiervan maak je dan het gewenste drakenwapen. Bijvoorbeeld, een grootzwaard dat Jormag of Mordremoth of Zhaitan schreeuwt. Heel leuk: Als je ze allemaal tegelijk wilt hebben, heb je niet voor elk zwaard een nieuwe precursor nodig.
En goed nieuws voor zowel luie als rijke spelers: in tegenstelling tot de legendarische wapens van de tweede generatie, kunnen die van de nu volgende derde wel weer in het veilinghuis worden verhandeld.
The New Elite Builds
In verband met de wapens moeten we natuurlijk ook de nieuwe elite builds noemen, want die zijn er natuurlijk niet alleen om ons meer variatie en opties te geven, maar ook om spelers zover te krijgen dat ze een legendarisch pistool voor hun Necro knutselen (of kopen). Zoals voorheen zal het wapenarsenaal van de basisklassen opnieuw worden uitgebreid voor de nieuwe eliteklassen. De necro en de warrior zullen ook pistolen hebben, de woodsman zal een hammer hebben (hach, dit roept herinneringen op aan de goede oude hammer ranger warrior in GW PvP), de thief zal een scepter hebben.
We kunnen alleen maar vertellen hoe leuk de nieuwe builds zijn, welke build geschikt is voor welk type speler en hoeveel spelers zullen mopperen over de balancing in PvP als de add-on eenmaal is uitgebracht. Maar zoals ik hierboven al zei: ik denk dat ik bij mijn Reaper blijf. Ik heb er al twee legendarische wapens voor: Horn Howler en Axe Frostfang. En de laatste is eigenlijk ook een drakenwapen. Ha!
Redacteur’s Verdict
De voorbeschouwing leest misschien een beetje knorrig, maar dat komt vooral door wat ik over het evenement heb beschreven. Als ik bijvoorbeeld een besluitvormer bij Arenanet was, zou ik de pers hebben meegenomen op een grote rondleiding door de addon, de aandacht hebben gevestigd op bijzondere dingen, de journalisten hebben laten ademen en kijken. Want dat is de enige manier om de lezers en potentiële spelers van de add-on een goede indruk ervan te geven. En ja, in drie duivelsnaam, zelfs dan kun je nog gedetailleerde NDA’s afspreken waarin staat dat je alsjeblieft vijand XYZ of locatie ZYX niet mag verpesten.
Maar zoals het nu is, heb ik niet veel te melden, afgezien van wat er al op het net circuleert. Hopelijk heb ik het genoeg gekruid voor uw amusement, zodat u tot het eind leest.
Rest mij nog te zeggen dat ik uitkijk naar de addon (pardon de uitdrukking) omdat ik na al die jaren nog steeds van Guild Wars 2 hou en ondanks de lichte vooruitgang in het ontwerp van Heart of Thorns. Zo erg zelfs, dat ik misschien een van de nieuwe legendarische wapens koop.
