opinion: Met The Division: Resurgence kondigt Ubisoft weer een mobiele game aan, het hagelt dislikes op YouTube, maar het probleem is groter.
Eigenlijk doet Ubisoft het goed. Mobiele games zijn nog steeds hotter dan (Hot Wings op YouTube), de feedback van de community op Rainbow Six Mobile was ook zeer gunstig – en dan is er natuurlijk Diablo Immortal, dat volgens de eerste cijfers succesvol is als de laatste keer … de eerste maanlanding of zoiets. En dat ondanks alle shitstormen van de gemeenschap.Daarom kan het Ubisoft weinig schelen dat de trailer voor The Division: Resurgence massaal wordt overspoeld met dislikes (14.000 dislikes met 2.000 likes), net als de (gameplay reveal voor Skull & Bones) trouwens. Reacties worden toch alleen gezien door mensen met de juiste browser plugin (en alleen hun reacties worden geëvalueerd door de plugin):
Maar dat heb je de afgelopen weken waarschijnlijk al genoeg gehoord: mobiele games met een tasjesfetisj gaan door het dak ondanks onze kritiek, uitgevers trekken zich niets aan van de feedback van oude fans, ik wil dit helemaal niet meer meemaken. Ubisoft kan zo zonder problemen doorgaan, de ene Hyperscape, Ghost Recon Frontline of XDefiant na de andere aankondigen, dislikes verzamelen, feedback verzamelen en dan achter de volgende trend aan door het dorp rennen.
Dit zal niet tot uiting komen in de cijfers. Maar Ubisoft zet nu juist datgene op het spel wat Ubisoft-spellen in mijn ogen uniek maakt – en dat zal een impact hebben. Op de een of andere manier. Want in één adem wordt het volgende slechte nieuws voor oude fans zoals ik aangekondigd: Assassin’s Creed Liberation zou binnenkort zomaar uit mijn Steam-bibliotheek kunnen verdwijnen.
En dat kan niet de goede manier zijn.
Van Paulus naar Saul?
Dit schijnt tegenwoordig nauwelijks meer door omdat ik vaak erg kritisch ben, maar Ubisoft is mijn favoriete uitgever. Ik heb het dus over de wedstrijden, niet over alle klotedingen achter de schermen. Ubisoft-spellen hebben me altijd doen dromen – en ja, dat heeft ook iets te maken met een nogal toevallige kinderlijke inprenting, want Ubisofts Hype: The Time Quest en Donald Duck: Quack Attack waren toevallig mijn eerste PC-spellen. En kinderen staan erom bekend dat ze opgewonden raken van elke onzin, anders zou er geen Paw Patrol zijn.
Maar ik wil meteen ter zake komen: er zijn redenen waarom de intro van Hype me 20 jaar later nog steeds de rillingen over de rug bezorgt, terwijl Hell Copter (mijn eerste PC spel van Computer Bild Spiele) me behoorlijk koud laat. Ubisoft games hadden altijd al iets speciaals.
Zie ook Prince of Persia: Sands of Time, die je ontroert als een goede Disney animatiefilm, en op de beste momenten zelfs tot tranen toe ontroert. Splinter Cell heeft me enthousiast gemaakt voor stealth-games, Ghost Recon en Rainbow Six waren de co-op shooters op LAN-party’s – en toen kwam Assassin’s Creed. Voor een geschiedenisfanaat en een openwerelddiscipel was Assassin’s Creed toen als patat met mayo en eetbare schil: perfect all round.
Ook niet in termen van spel. Spel mechanisch, Ubisoft games altijd lijden aan eigenaardigheden, eenvormigheid, repetitieve ideeën en ga zo maar door … maar ik ben altijd in hun ambitie getrapt als ik opeens door het Stenen Tijdperk loop in Far Cry Primal of het revolutionaire Parijs voor het eerst in de geschiedenis als open wereld verken in Assassin’s Creed Unity.
Assassin’s Creed heeft me zozeer doen dromen en ontroeren dat ik er zelfs mijn bachelorscriptie over heb geschreven hoezeer Assassin’s Creed mensen doet dromen en ontroeren – en wat games en wij als cultuur ervan kunnen leren. Als dat niet iets betekent.
Zoals ik al zei, met een kritische lens vind ik ook hopen gebreken in Ubisoft’s line-up die zich uitstrekken tot in de jaren 2000, zeker. Maar zelfs de meest energieke Ubisoft-formule kon nooit mijn anticipatie wegnemen op welke historische setting de volgende Assassin’s Creed zou kunnen aanpakken.
En die verwachting verdwijnt nu in mij.
Hoe om te gaan met merken?
Wat is de droom achter The Division: Resurgence? Zeker, The Division wordt verondersteld te worden overgezet naar mobiel, zeker geen gemakkelijke taak. Maar Ubisoft heeft de laatste jaren zoveel trends op zo’n eenzijdige manier gevolgd met pijpenkrakers als XDefiant, Ghost Recon Frontline, Hyperscape en co. dat ik er als fan cynisch en verbitterd van word. Ik zie het doel van The Division: Resurgence: het veroveren van de mobiele markt, het bouwen van een functionerende service game. Maar ik herken niet langer een echte, ambitieuze droom.
XDefiant is het beste voorbeeld. Eerst zorgde de trailer voor heel wat tegenwind, daarna verdween het spel in de vergetelheid en dook het pas weer even op toen Ubisoft de Tom Clancy’s uit de naam verwijderde. Zeker, aan de ene kant reageer je hier op feedback, cool, aan de andere kant hoeft zo’n manoeuvre je er niet van te overtuigen dat er achter het oorspronkelijke idee veel … ideeën zaten achter het oorspronkelijke idee. En nu zijn er altijd kleine testsessies achter gesloten deuren, alsof Ubisoft op de klant moet testen wat voor spel ze daar eigenlijk willen ontwikkelen.
Misschien niet allemaal zo in de realiteit, maar uiteindelijk gaat het bij merken ook om impact. En de waarde die deze merken hebben, vooral bij fans die al lang fan zijn, is belangrijk.
Als jarenlange fan van deze merken zie ik enerzijds mobiele en Free2Play-experimenten die worden teruggeschroefd om de markt efficiënter te maken, en anderzijds slecht nieuws zoals de stopzetting van talrijke Ubisoft-spellen. Ik kan Splinter Cell 6 binnenkort niet meer in co-op spelen, Assassin’s Creed Liberation wordt misschien wel helemaal van zijn eigenaren afgenomen. Er is duidelijke feedback in de Steam reviews voor Liberation:
En er gloort Skull & Bones aan de kaskrakerhorizon, die zijn broek volledig laat zakken bij de allereerste gameplay onthulling van hoe formulaïsch het zijn service game plan heeft getimed (wat niet wil zeggen dat ik er helemaal niet naar uitkijk).
Ubisoft mag niet onderschatten hoe belangrijk echte apostelen van zijn eigen merken zijn. Mensen die al hun vrienden vertellen hoe cool Splinter Cell, Ghost Recon en co. kunnen zijn. Die hun vingers in de leuning van hun stoel drukken omdat de remake van Sands of Time morgen eindelijk uitkomt! Want als veel van de experimenten mislukken – en het risico is altijd groot bij experimenten – dan hou je als uitgever alleen de oude fans over. En ze zullen je hand niet vasthouden als je ze jaren aan de zijlijn hebt laten staan.
Improvement in sight?
Ik denk dat het beter wordt. De pandemie doet de hele sector op zijn grondvesten schudden, we zullen de grootste impact van alle noodwisselingen in 2022 zien. En Ubisoft, zoals alle grote uitgevers, kan niet in vijf dagen reageren op slechte beslissingen – zo’n grote schuit draai je na maanden werk om. En ik ben optimistisch dat we dat in 2023 zullen merken.
Ik word tenslotte verondersteld mijn remake voor Splinter Cell te krijgen. En Prince of Persia: The Sands of Time is ook in ontwikkeling. Rainbow Six: Siege en For Honor krijgen ondertussen nog steeds erg toffe updates – en ik wil nog niet meteen de handdoek in de ring gooien dat Assassin’s Creed Infinity ook een echt ambitieuze Assassin’s Creed van de toekomst zou kunnen worden, ondanks de aangekondigde live service nukken.
Maar totdat de schuit weer in de goede richting vaart, moet Ubi toch eens nadenken over wat ze kunnen doen voor oude fans zoals ik. Splinter Cell 6 niet afsluiten en eigenaars hun Assassin’s Creed Liberation laten houden zou een begin zijn.
