150 uur. Zoveel tijd heb ik ruim een jaar geleden doorgebracht in Pathfinder: Wrath of the Righteous, om deze rollenspelgigant voor u te testen. 150 glorieuze uren. Van geen enkele heb ik spijt gehad. Uur na uur heb ik mijn dronken strijdzanger Jarne Jarnson geëvolueerd tot een chaotische kracht voor het goede. Ik heb duizenden demonen geveld, honderden harten gebroken en tientallen keren de Dikke Beer opgeroepen. Ondertussen was mijn lastige commandant zelfs zo machtig en prachtig dat alleen al de aanblik van hem vijanden deed barsten.
Maar hoe gehecht ik ook ben aan dit personage, op een gegeven moment was het tijd om hem te laten rusten. Wat ik echter niet liet rusten was Pathfinder: Wrath of the Righteous. Omdat ik gewoon niet weg kan van dit fantastische rollenspel. De volgende lichting helden wacht al op mij om hen naar de vijfde kruistocht te leiden. Wat staat me deze keer te wachten? Het is moeilijker te raden dan je denkt. Maar het wordt waarschijnlijk nog moeilijker voor de vijanden om in te schatten tegenover welke tegenstanders ze staan. Een glinsterende engel? Een duivelse verleider? Een wandelende zwerm?
In Wrath of the Righteous is zoveel mogelijk, en als je tot nu toe je handen afzijdig hebt gehouden van dit soms intimiderende rollenspel, dan is het nu tijd om daar verandering in te brengen! Want Wrath of the Righteous is een van de beste role-playing games aller tijden en heeft zijn hoogtepunt bereikt dankzij de Enhanced Edition die een paar weken geleden is uitgekomen.
Voor mij is deze Ultimate Edition het perfecte excuus om opnieuw aan mijn reis naar World Wound te beginnen en jullie misschien nog een laatste keer te vertellen waarom het de moeite waard is om deze intimiderende uitdaging aan te gaan.
Waarom je Wrath of the Righteous moet spelen?Voordat ik inga op de details van de Enhanced Edition, moet ik een paar dingen ophelderen. Het is namelijk belangrijk dat iedereen begrijpt waarom Wrath of the Righteous een must is voor fans van uitdagende rollenspellen
Hier is een kort overzicht van wat je kunt verwachten in WotR:
- Een episch fantasiescenario dat draait om een eeuwenoude oorlog tussen engelen en demonen.
- Een enorme scope met meer dan honderd uur gameplay.
- Multi-gelaagde personages en metgezellen in een verhaal dat alleen op het eerste gezicht alles zwart-wit schildert.
Een vrij te verkennen wereld, met tientallen optionele missies en ontdekkingen. - Een extreem diep, maar ook ongelooflijk complex regelsysteem.
- Een uitdagend gevechtssysteem met veel instelmogelijkheden en de mogelijkheid om te schakelen tussen pauzerende real-time en turn-based gevechten.
- Er is veel fantastisch geschreven dialoog, maar een deel ervan is onuitgesproken en vereist daarom wat leeswerk.
Op het eerste gezicht klinkt dit allemaal als een typische oldschool RPG, zoals Baldur”s Gate decennia geleden bood en het meest recent in het moderne tijdperk is gebracht door titels als Pillars of Eternity, Wasteland 3 of Divinity: Original Sin. Maar Wrath of the Righteous is nog steeds iets heel speciaals.
Een van de sterke punten is juist dat het voor mij meer aanvoelt als Baldur”s Gate dan de “moderne” concurrentie. Veel meer dan Baldur”s Gate 3. Maar zelfs als je geen nostalgische gevoelens hebt voor de legendarische RPG-serie, zal Wrath of the Righteous je snel grijpen en niet meer loslaten. Tenminste als je iets hebt met klassieke fantasy en niet bang bent om minutenlang te lezen.
Inhoudsopgave
Denk groter
Want Wrath of the Righteous vindt alles gewoon groter. Geen enkel ander rollenspel bood ooit zo”n uitgebreid karaktersysteem waarmee je al je personages volledig vrij in elke richting kunt ontwikkelen. Als je een heldenconcept in je hoofd hebt, is er vast een manier om het te realiseren. Naarmate het verhaal vordert, zul je regelmatig verbaasd zijn hoe knap dit spel je held of heldin in zijn verhaal integreert. Hoe goed je ras of je achtergrondverhaal is. Maar bovenal zorgen de legendarische krachten voor soms drastische afwijkingen in het latere verloop van het verhaal.
Het maakt hier gewoon een enorm verschil of je als lich een partij ondoden met je meedraagt of dat je het helemaal zonder epische krachten probeert te doen en in plaats daarvan een levende legende wordt. Owlcat heeft aan alles gedacht en komt tegemoet aan elke held en schurk fantasie die je kunt bedenken.
En het integreert dit alles op een coherente manier in zijn epochale kruistochtverhaal, dat overigens meer kippenvelmomenten in petto heeft dan bijna elke andere oldschool RPG. Als dat nog niet genoeg voor je is, kun je je als kruistochtmeester toeleggen op het strategische aspect van Wrath of the Righteous en eenheden rekruteren, legerbases veroveren en uitbreiden, allerlei strategische beslissingen nemen en turn-based gevechten voeren in de stijl van Heroes of Might and Magic.
Dit alles heeft een prijs. Je moet de systemen leren kennen als je de beste ervaring wilt hebben. Maar zelfs als dat helemaal niet bij je past, kun je de moeilijkheidsgraad en complexiteit zo granulair aanpassen dat iedereen uiteindelijk een weg naar de finale zou moeten kunnen vinden. Het maakt niet uit of je de vijanden zo zwak maakt dat een zuchtje van je barbaar ze wegblaast of zo bruut sterk dat je soms gelooft dat dit spel vanuit de hel zelf is gestuurd om je persoonlijk te onderwerpen. Het maakt niet uit of je elk klein detail van je partij zelf aanpast of gewoon het spel al je personages vakkundig laat levelen.
Gevolueerd = Aanzienlijk ronder
Zelfs de voorganger van Wrath of the Righteous werd beschouwd als een geweldig rollenspel, maar het stond ook bekend om zijn ruwe kantjes. Of het nu gaat om bugs, balansproblemen of een paar onhandige ontwerpbeslissingen hier en daar. WotR is zeer vergelijkbaar, althans dat was het geval bij de release. Oorspronkelijk moest ik zelfs punten aftrekken van de score, maar na een aantal patches werden ze weer toegevoegd.
De Enhanced Edition is nu een speciaal geval. Nog meer dan bij Kingmaker worden de zo kenmerkende hoekjes van het rollenspel opgepoetst en voelt de algehele gameplay veel ronder aan. Als ik nu aan een nieuw avontuur begin, voelt het hele spel eigenlijk een stuk afgewerkt en professioneler aan dan een jaar geleden.
Wat de Verbeterde Editie verbetert
De reden hiervoor zijn talrijke toevoegingen en optimalisaties die vooral ons leven een beetje makkelijker maken. Enkele van deze toevoegingen aan de levenskwaliteit springen in het oog:
- De zoekfunctie in de inventaris:De rugzakken van je groep zullen uiteindelijk overlopen met alle voorwerpen die je in de loop van het verhaal plundert. Tot nu toe kon je ze alleen op volgorde houden door een sorteerfunctie te gebruiken. Het is nu ook mogelijk om direct naar artikelen te zoeken via een zoekbalk. Erg handig, vooral omdat het spel ook trefwoorden herkent!
- Dierengezellen per eigenaar:In de portretbalk met al je gezellen worden dierengezellen nu weergegeven als een kleine balk direct bij hun eigenaar en niet meer als hun eigen portret, waardoor je vaak door de balk moest klikken. Je kunt nog steeds inzoomen op het huisdier door er direct op te klikken.
Volledige genezing: - Je kunt nu met de rechtermuisknop klikken en zoveel genezingsdrankjes slikken als je wilt totdat je volledig genezen bent. Dus weg zijn de dagen van 35 klikken graven in mijn wijnkelder vol met zwakke genezingsdrankjes.
- Beter gevechtslogboek:Je kunt nu met één klik naar de onderkant van het tekstvak aan de rechterkant springen. Maar nog beter, schadecijfers spuwen nu alle informatie uit. Er wordt dus in detail uitgesplitst welk effect welke schade heeft aangericht en welke weerstanden welke schadebron precies hebben verminderd.
De nieuwe functies van de Verbeterde Editie
Maar het zijn niet alleen een paar handige kleine upgrades die zich bij de kruistocht voegen met de Verbeterde Editie. Owlcat heeft Wrath of the Righteous als supplement een aantal mooie nieuwe mogelijkheden gegeven, waarvan sommige eerder wenselijk zouden zijn geweest, maar waarvan sommige gewoon leuke snuisterijen zijn.
Cosmetische veranderingen
Persoonlijk let ik bij het kiezen van wapens of bepantsering altijd liever op het uiterlijk dan op de waarden. Maar in een RPG zo uitdagend als Pathfinder, word ik er snel heldenmoedig van. Dat maakt de puur visuele aanpassingsmogelijkheden voor mij des te belangrijker. Zelfs als ik de personages van verder weg zie dan in een third-person RPG.
In WotR waren daar tenminste een paar kleine opties voor, zoals de mogelijkheid om helmen en harnassen te verbergen. Nu is er echter veel meer. Ik kan in principe elke uitrusting weergeven en ook de kleur van de kleding op elk moment veranderen. Bovendien kan ik met een nieuw transmog-systeem (via de illusie van een gouden golem) het uiterlijk van het ene harnas verwisselen met het andere. Zo kan ik zelfs harnassen dragen waarvoor ik de vereisten niet heb.
Hoewel er hier ook iets te klagen valt. Geprefabriceerde metgezellen verliezen soms hun unieke kleding bij het aanpassen van de kleur, en het transmog-systeem zou baat hebben gehad bij een preview-functie.
De fotomodus.
Deze functie werd als eerste aangekondigd voor de Enhanced Edition en toch lijkt het nog steeds vreemd. Je vertrouwt een spel als Pathfinder gewoon niet met zoiets. Toch is WotR een mooi spel, met geweldige effecten, gedetailleerde personages en sfeervolle omgevingen. De fotomodus maakt het mogelijk om de wereld van veel dichterbij te bekijken.
Owlcat heeft zelfs de moeite genomen om een verbazingwekkend aantal instelmogelijkheden toe te staan. Je kunt een kader kiezen, het weer veranderen, de kleur schalen, er stickers op plakken, symbolen tonen en, en.
Het is even wennen en begint met een verwarrende filter, maar als je je creatief wilt uitleven, kun je dat nu nog beter doen. Hier ziet u de fotomodus in actie:
Nieuwe verhaalinhoud
De laatste grote toevoeging aan de Enhanced Edition betreft enkele nieuwe verhaalopties. Je moet hier niets groots verwachten, en je moet ook niet verwachten dat elk personage evenveel voordeel heeft. Er zijn weliswaar nieuwe vrij te spelen kruistochteenheden voor de meeste legendapaden vanaf hoofdstuk 5, maar dit is op zijn best aardig en niet iedereen zal de kruistocht zo gedetailleerd spelen.
Ook in de categorie “nice touch” zijn uitgebreide epilogen voor sommige metgezellen en NPC”s, en de mogelijkheid om als demon een interessant werkaanbod te krijgen. De grootste verhaaltoevoeging is een nieuwe zoektocht. U zult hier echter alleen van profiteren als u het pad van de Ware Legende volgt;
De Enhanced Edition alleen brengt eigenlijk niet genoeg inhoud of nieuwe functies dat een upgrade nodig was geweest. Het gaat tenslotte vooral om een paar verbeteringen van de levenskwaliteit, een leuke fotomodus en hier en daar wat nieuwe verhaalinhoud. Maar de Enhanced Edition voegt niet echt veel toe aan het spel en er zijn ook geen nieuwe klassen, grote quests of zelfs een nieuw legendapad.
Maar bij het spelen van de huidige versie viel me toch één ding op: ook al is WotR alleen al door de Enhanced Edition geen beter spel geworden dan het bij de release was, dit spel voelt nu eindelijk compleet aan.
Zeker, veel patches hebben vooral bugs gedood, waarvoor ik het spel oorspronkelijk had gedevalueerd. Maar zelfs als het volledig bugvrij was uitgebracht, kun je nu een merkbaar verschil voelen. Op zoveel fronten zijn kleine veranderingen aangebracht die de laatste kinken in deze enorme RPG perfect gladstrijken.
Milded the biggest criticism
Een groot punt van kritiek van mijn kant bij de release was ook dat de kruistochtmodus erg halfbakken leek en de voortgang bleef belemmeren. Echter, met mijn nieuwe held, geniet ik nu echt van het spelen van deze modus! Owlcat heeft de balans en speelbaarheid aanzienlijk verbeterd en nu kan ik moeilijk zeggen dat deze modus niet nodig was.
Het is immers nog steeds geen briljante prestatie, vooral in de latere stadia kunnen er nog steeds een aantal echt vervelende en inderdaad slecht gebalanceerde gevechten plaatsvinden. Dus degenen die absoluut geen behoefte hebben aan deze afleiding zullen er weinig aan hebben. Toch moet ik toegeven dat het gewoon veel beter voelt en er veel toe bijdraagt dat ik me de leider van een leger voel.
Als er nu wat meer opties zijn om de modus makkelijker te maken of helemaal over te slaan. Over het algemeen vind ik de kruistocht nu veel leuker dan het koninkrijksbeheer in Kingmaker. Er is immers veel meer merkbare interactie tussen de avonturen van mijn helden en de strategische opzet hier. Al met al zorgt dit ervoor dat de kruistochtmodus, hoewel nog steeds kritiekwaardig, lang niet meer zo zwaar weegt als in september 2021.
En wat kan ik zeggen. Ik heb nog eens 150 uur toegevoegd aan mijn eerste test van vorig jaar. Ik heb nu meer dan 300 uur op mijn Steam klok staan en ik heb nog steeds meer plezier dan met elk ander rollenspel.
Daarom kan ik alleen maar herhalen wat ik al twaalf maanden verkondig: speel eindelijk dit rollenspel!
Editor”s verdict
Ik weet niet eens wat ik hier nog meer moet schrijven. Na meer dan 300 uur Pathfinder, tientallen teksten, drie testartikelen en een dikke berenfandom die mij waarschijnlijk zal overleven, is waarschijnlijk echt alles gezegd over Wrath of the Righteous. Dus ik wil deze regels opnieuw gebruiken om te vertellen wat dit spel voor mij persoonlijk betekent.
Geen enkele andere test tot nu toe heeft me zowel uitgedaagd als zo blij gemaakt op deGlobalESportNews De tijd die ik in dit spel heb gestoken tijdens de testfasen was meedogenloos vermoeiend – en toch kon ik niet stoppen. Ik speel dit spel nog steeds en de testmarathon heeft mijn huidige mening erover geenszins vertroebeld. Want dit rollenspel geeft me iets wat ik veel te vaak mis in spellen. Voor mij is Pathfinder: Wrath of the Righteous de perfecte combinatie van pure passie en een opmerkelijke visie. Want achter dit spel zitten gewoon mensen die leven voor rollenspel.
Die, net als ik, waarschijnlijk meer tijd met hun vrienden doorbrengen met pen en papier spelen dan met iets anders. En ze willen deze liefde voor tabletop rollenspel in een videospel gieten. Naar mijn mening zijn ze daar glansrijk in geslaagd en voor mij zal Wrath of the Righteous altijd een van mijn favoriete rollenspellen blijven. En ik ben erg blij dat het eindelijk op een punt is dat het terecht niet alleen de 90-klasse kraakt, maar zelfs wat verder omhoog klimt.
En dat zegt waarschijnlijk zo ongeveer alles nu… Denk ik. We zullen zien. Waarschijnlijk niet.
