Ghostbusters: Spirits Unleashed inspireert met zijn nostalgiefactor in de test. Maar zit er een goed spel achter de mooie façade?
Iedereen van ons had een favoriete serie in zijn jeugd. Voor velen was het gegarandeerd “The Simpsons”. Voor anderen, “He-Man”, de “Power Rangers” of “Saber Rider”. Maar of het nu “Dragon Ball” was, de “Turtles” of “Samurai Pizza Cats” – ik hield gewoon van alles in de jaren 90. Zelfs de zeer vreemde “Super Mario Bros Show”.
Maar bovenal heeft “Ghostbusters” nog steeds een heel speciaal plekje in mijn hart. Als je al het speelgoed kende dat ik toen had – alle vier de Ghostbusters, hun auto Ecto-1 en natuurlijk de Marshmallow Man. Ik ging naar de kleuterschool verkleed als Ghostbuster voor carnaval en verlangde wekenlang in de Otto catalogus naar de super coole plastic Proton Pack die ik helaas nooit heb gekregen.
Dertien jaar na het, voor mij, geweldige Ghostbusters: The Video Game, is er nu eindelijk weer een echt PC-spel met de originele Ghostbusters met Spirits Unleashed – en dan is het ook nog eens een asymmetrische co-op shooter. Als fan van Dead by Daylight ben ik blij met het idee. Er kan toch niets misgaan? Het antwoord staat in de test.
Een kinderdroom die uitkomt.
Wanneer ik het spel voor de eerste keer start, wil ik gaan huilen van vreugde. In de openingsscène renoveren Ray en Winston de oude brandweerkazerne en brengen ze de Ghostbusters weer tot leven, terwijl op de achtergrond het iconische liedje van Ray Parker Jr. speelt. Perfecte introductie.
Omdat de twee veteranen, die overigens weer worden ingesproken door Dan Aykroyd en Ernie Hudson (helaas alleen in het Engels), inmiddels met pensioen zijn, zijn er verse rekruten nodig – dat ben jij. De twee nemen je bij de hand en leren je in een tutorial alles wat je moet weten om met succes je eerste spook vast te leggen. In een steegje kun je ook naar hartelust experimenteren met de protonenzender en de spookval – of je kunt doen wat ik deed en eerst alle hoeken van de oude brandweerkazerne verkennen.
Er zijn zoveel kleine en grote details te ontdekken die een grote glimlach op de gezichten van de fans van de films zullen toveren. Hoe dan ook, de hele presentatie en de enorme nostalgiefactor zijn de grootste troeven. Alleen al de geluidseffecten van al het oude vertrouwde gereedschap zijn zo goed gedaan dat ik er uren mee zou kunnen spelen.
Ik verzamel sporen, verdigris en schimmel.
Maar je wilt waarschijnlijk veel liever weten of er een levensvatbaar spel achter de fenomenale façade zit. Zodra een multiplayer-spel begint, kruip je in de huid van een van de vier aspirant-spookjagers in een museum, berghotel of andere spookachtige locatie.
Je doel is om het spook dat door de vijfde speler wordt bestuurd te vangen voordat het het hele gebouw kan vervloeken. Als neventaak kun je in de levels ook verschillende paddenstoelen oprapen, wat een toespeling is op een bekende uitspraak van Egon Spengler uit de eerste film. Deze leveren echter geen voordelen op in de strijd tegen het spook, alleen een paar ervaringspunten.
De basisprocedure is in elke ronde hetzelfde: als spokenjager pak je je PKE-meter uit en ga je op zoek naar het spook, terwijl het ergens op de kaart onschuldige burgers de stuipen op het lijf jaagt en voorwerpen in bezit neemt om de spookbalk zo snel mogelijk op de benodigde 100 procent te brengen.
Als je het spook eenmaal hebt ontdekt, hoef je het alleen nog maar te vangen. Maar dat is niet zo gemakkelijk, want de protonenbundels hebben maar een kort bereik en het richten is moeilijk door de grote terugslag – maar dat weet je uit de films. Problematischer en zelfs echt frustrerend is het uitwerpen van de spookval.
Rechts klikken om het apparaat in de richting van de vijand te gooien, opnieuw rechts klikken om het te openen – klinkt makkelijk, maar het speelt onhandig en onhandig. Dan moet je het spook binden met je protonstraal en naar de val manoeuvreren. Als je alleen tegenover de vijand staat, is de kans op succes bijna nul.
Als je de val eerst gooit, rent hij gewoon weg voordat je je wapen hebt uitgepakt. Als je eerst schiet, kun je het spook een paar seconden vasthouden, maar zonder spookval leidt dit tot niets. Teamwerk en coördinatie zijn daarom essentieel, en in co-op met vrienden is het spel werelden beter dan solo.
Als je het spook niet kunt vangen, kun je eerst zoeken naar spookscheuren die in objecten verborgen zitten. Deze dienen als respawn punten voor de geest nadat deze is gevangen. Als geest moet je ze natuurlijk verdedigen met alles wat je hebt.
Bij de release van Spirits Unleashed zijn er vijf verschillende soorten geesten, die elk drie tot vier specialisaties bieden met verschillende vaardigheden. Eén braakt slijm, één laat slijm regenen, weer een ander schiet slijmprojectielen af. Het belangrijkste is om de jagers te slijmen. Je kunt ze niet permanent uitschakelen, maar je kunt wel belangrijke tijd veilig stellen in de race om te zien wie als eerste zijn doel kan bereiken.
Het systeem is behekst
Het kat-en-muisspel tussen jagers en opgejaagden is zeker leuk. Althans voor een paar rondes tussendoor, want hoewel er verschillende spoken en uitrustingen zijn voor de Ghostbusters, spelen de spellen, die gemiddeld zo”n tien tot vijftien minuten duren, eigenlijk altijd hetzelfde. Hoewel het geheel wordt verlevendigd door een charmant verhaal vol toespelingen op de oude films, dat na een paar level-ups steeds in cutscenes wordt verteld, is de lol er na een paar uur al af.
Het feit dat Spirits Unleashed op dit moment niet veel variatie biedt is prima. De basisgameplay is ook solide en de ontwikkelaars beloven dat toekomstige updates nieuwe spoken en kaarten zullen brengen. Maar drie dingen storen me momenteel enorm.
Om je als geest te bevrijden uit de klauwen van de protonenstraal, moet je gewoon zo snel mogelijk op de F-toets drukken. Vindingrijke spelers die een toetsenbord met een macrofunctie of een overeenkomstige app hebben geïnstalleerd, kunnen hier vrij gemakkelijk valsspelen. Het kost maar een paar seconden om een macro te maken die honderd keer per seconde de toets voor je indrukt – en je bent onoverwinnelijk.
In de trailer beloven de ontwikkelaars: “Speel met je vrienden of leid je eigen AI-team.” Het is alleen jammer als de AI zo dom is dat hij je nauwelijks helpt. Bijvoorbeeld, terwijl ik verwoed probeer het spook naar de val te sturen, staan de bots gewoon toe te kijken met hun PKE-meters. Gelukkig is het AI-spook net zo dom en kan het in zijn eentje worden gevangen. Dus als je van plan bent om offline te spelen – vergeet het, het is niet zo leuk.
Voor wie is Ghostbusters: Spirits Unleashed de moeite waard?
Ben je een grote fan van de Ghostbusters en heb je idealiter nog een groep vrienden die met je op spokenjacht willen gaan? In dit geval is Spirits Unleashed zijn 32 euro waard, want de ontwikkelaars hebben hier een werkelijk geweldige bewerking van de serie afgeleverd.
Weet wat voor spel je te wachten staat voordat je koopt. Je doorloopt steeds weer dezelfde vijf levels en de spellen lijken allemaal op elkaar. Er is geen motivatie op lange termijn in de vorm van een ranglijst of iets dergelijks, en na ongeveer 15 tot 20 uur zou je alles vrijgespeeld moeten hebben dat niet verborgen zit achter speciale opdrachten.
Toch is Ghostbusters: Spirits Unleashed een leuke en minder stressvolle afwisseling van Dead by Daylight voor een paar rondes tussendoor, zolang je je niet gek laat maken door de regelmatig voorkomende bugs. Niet meer, niet minder – want na het aanvankelijke enthousiasme is op een gegeven moment de geweldige sfeer alleen niet meer genoeg om zelfs de grootste Ghostbusters-fan langer dan 30 tot 60 minuten tevreden te houden.
Verslag van de redactie
Ik ben niet teleurgesteld in Ghostbusters: Spirits Unleashed. Daarvoor is de presentatie te goed en de nostalgiefactor te hoog. Je kunt zien dat de ontwikkelaars bij Illfonic net zo gepassioneerd zijn over de serie als ik. Ik vind het spelidee in theorie uitstekend, maar in de praktijk werkt het niet echt. Dit komt niet alleen door de vervelende bugs, maar ook door het ontbreken van hoogtepunten in de gameplay tijdens het spel.
In Dead by Daylight heb ik de mogelijkheid om de uitkomst van een spel aanzienlijk te beïnvloeden met mijn vaardigheid en sterke acties. Dat kan hier niet, want als spokenjager ben ik altijd afhankelijk van de hulp van mijn team. En als spook ben ik uiteindelijk altijd gedoemd te wachten tot de spookbar langzaam maar zeker volloopt.
Spirits Unleashed blijft dus een leuk tijdverdrijf voor tussendoor, dat vooral leuk is met vrienden. Maar zodra je het einde van het verhaal hebt gezien en de meeste upgrades hebt vrijgespeeld, is de motivatie voor verdere rondes weg.
