One Piece Odyssey doet bijna alles goed in de uitvoering van het wereldberoemde origineel. De gameplay sleept zich echter voort als rubber, ondanks de open wereld.
Vergeef de slechte grap in de aftiteling, maar een toespeling op de rubberen vaardigheden van de One Piece protagonist was gewoon te voor de hand liggend. Rubber past niet alleen perfect bij Monkey D. Ruffy, maar ook bij de gameplay van One Piece Odyssey.
Als je afgaat op de gebruikersbeoordelingen op Steam, is het open-wereld rollenspel een hit: 84 procent van de positieve recensies staat in de boeken, vol met uitbundige lof over de uitvoering van een van ”s werelds bekendste series, geliefd bij miljoenen fans.
One Piece Odyssey is een droom die uitkomt voor fans en een geweldige instap voor nieuwkomers in de serie. Maar de test toont aan: Je moet het door de vingers zien. Of draag meteen een ooglapje.
Om je een eerste indruk te geven van het rollenspel, hebben we een korte gameplay clip voor je opgenomen die de typische gameplay en de PC graphics laat zien:
Een feest voor fans
Ontwikkelaar ILCA combineert in One Piece Odyssey elementen van een klassiek Japans rollenspel met het verhaal van de anime. One Piece Odyssey verweeft vier delen van het origineel – waaronder de populaire Alabasta arc – met de gameplay. Daarbij nemen de makers kleine vrijheden met de uitvoering van de plot.
Het eiland Waford vormt het decor voor het verhaal. De Straw Hat Gang landt erop en kort na hun aankomst verliezen ze hun gaven. Om ze terug te krijgen, moeten ze vier kolossen verslaan. Deze dobbelstenen geven de bemanning geleidelijk hun vaardigheden terug. Daarbij herleven ze herinneringen uit het verleden – er is hier genoeg nostalgie voor seriekenners – met de hulp van nieuwe personages Lim en Adio.
De uitvoering van het origineel is de grootste kracht van One Piece Odyssey. De stijl van de anime is liefdevol gedaan, de techniek is vlekkeloos en de fan-favoriete personages van de Straw Hat Gang zijn op een heerlijk charmante manier vastgelegd. Het is vanaf het begin leuk om naar hun dialoog te luisteren en te zien hoe ze met elkaar omgaan. De originele Japanse sprekers spelen hierin een grote rol, maar helaas is er geen Duitse of Engelse voice-over. In plaats daarvan zijn er Duitstalige teksten.
One Piece Odyssey geeft een goede samenvatting van belangrijke plotpunten van de anime. Dus als je geen 1000 afleveringen of meer dan honderd boeken wilt inhalen, maar wel al een eerste contact met One Piece hebt gehad, geeft het spel je een goede start in de wereld van de piraten. Mits, natuurlijk, spoilers geen probleem zijn.
Volledige serie nieuwkomers kunnen echter moeite hebben met het begrijpen van sommige karaktertrekken of emoties. Degenen die niet houden van de overgetekende anime weergave zullen zelfs moeite hebben om in het spel te komen.
Met name de portrettering van de vrouwelijke personages lijkt niet langer hedendaags en onbeholpen. In het begin van de manga en de serie zagen de verhoudingen van Nami en Nico er nog anders uit. Dat dit zowel in het spel als in de huidige afleveringen is veranderd, is iets wat One Piece niet nodig heeft.
Verveling aan dek
Maar aan het begin van One Piece Odyssey is geduld nodig. Want het begin is allesbehalve pakkend en dynamisch: we lopen met Ruffy of een ander lid van zijn crew van de ene cutscène naar de andere. Deze zijn leuk dankzij de geslaagde enscenering, maar de actie verliest tempo.
De tutorial missie geeft een perfect voorbeeld. Nadat de Straw Hat Gang is gestrand, worden enkele leden vermist. Ruffy en co. gaan op zoek naar Nami, die in de klauwen van een grote gorilla zit. Onderweg stuiten we om de tien stappen op een cutscène of een gevecht.
Het eigenlijke eindbaasgevecht compenseert met een onderhoudende enscenering, maar deze opeenvolging van gebeurtenissen wordt in latere hoofdmissies keer op keer herhaald, zodat het verrassingselement ontbreekt en de verveling zich in plaats daarvan verspreidt over de 35 uur gameplay.
Jij en welk leger?
De frequente gevechten zijn in onze ervaring te gemakkelijk. Er is maar één moeilijkheidsgraad en gedurende de hele gameplay ontbrak het aan grote uitdagingen voor onze piraten. De baasgevechten tegen de kolossen of bekende schurken als Crocodile zorgen voor de hoogtepunten van het spel dankzij hun vermakelijke enscenering, maar ook daar breken de piraten zich niet echt in het zweet.
Dit is tragisch omdat het gevechtssysteem goed is en vertrouwde elementen van een Japans rollenspel levert. Het proces is beurtelings, en we kunnen de beurtvolgorde aanpassen. Bovendien brengt elk teamlid een uitgebreide catalogus van vaardigheden mee, die bekend zijn uit de anime en spectaculair in scène worden gezet.
We kunnen de zwakheden van onze tegenstanders uitbuiten met het schaar-steen-papier principe. Als we deze tactische mogelijkheden echter negeren, kunnen we meestal nog steeds gemakkelijk over onze tegenstanders zegevieren. Als je geen zin hebt in de saaie standaardgevechten, kun je de snelheid opvoeren of zelfs de automatische piloot activeren, dan regelt het spel zelfs de gevechten helemaal zelf.
De gevechten met de kolossen zijn een belangrijk deel van het verhaal. Ze geven Ruffy en Co. hun macht terug.)” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2023/01/The-battles-with-the-colossi.jpg” width=”2560″ height=”1440″ /☻
Geen taak voor een piraat.Als je geen zin hebt om te vechten, kun je de vijanden die vrij rondlopen in de spelwereld vaak ontwijken. De open wereld is teleurstellend: er valt weinig te ontdekken buiten de gebaande paden. In sommige kerkers wachten ons een paar eenvoudige puzzels, die snel zijn opgelost. Ook de optionele neventaken missen vernuft.
We ergerden ons mateloos toen One Piece Odyssey ons terugstuurde naar reeds bekende gebieden, alleen maar om monotone verzamelopdrachten af te werken. Zelfs in de loop van de hoofdverhaallijn bewandelen we vaak bekende paden.
Als we gefrustreerd een pauze wilden nemen, werden we door het opslagsysteem afgeremd. Automatisch of handmatig opslaan via het menu is niet mogelijk. Sparen is alleen mogelijk bij speciaal daarvoor bestemde punten, die echter royaal zijn verdeeld.
Diegenen die grote fans zijn van de Straw Hat Gang kunnen deze momenten van frustratie en tekortkomingen in de gameplay misschien door de vingers zien. Fans die een oogje dichtknijpen krijgen met One Piece Odyssey een liefdevolle realisatie van de wereld en personages uit de anime en mogen nog tien punten aan de beoordeling toevoegen.
Maar als deze band ontbreekt, is het moeilijk om de backtracking, de saaie gevechten en de fantasieloze opdrachten te negeren. Als je niet genoeg krijgt van JRPG”s met turn-based gevechtssystemen, kun je beter rondkijken naar andere vertegenwoordigers van het genre op de PC. Dragon Quest 11, de Persona-serie of het onlangs verschenen Chained Echoes bieden veel meer uitdaging en spannende gameplay.
Editorial conclusion
In het begin verveelde One Piece Odyssey me echt. Het begin is zwaar, de opdrachten eentonig en de gevechten veel te gemakkelijk. Na het eerste hoofdstuk komt er echter vaart in het verhaal en passen de nieuwe personages coherent in de populaire piratenbende. Vertrouwde verhalen uit de anime worden verstandig gemengd met nieuwe aspecten. De liefdevolle presentatie zorgt voor een echte feel-good sfeer.
Ik had het nog leuker gevonden als het spel korter was en er meer tempo in de productie zat. Op sommige momenten is het merkbaar dat de ontwikkelaars de actie kunstmatig uitstellen. Het feit dat ik voortdurend moest terugkeren naar vertrouwde plaatsen irriteerde me echt en stelde mijn motivatie zwaar op de proef. Behalve de baasgevechten zijn er nauwelijks uitdagingen. Het origineel is uitstekend gerealiseerd en een feest voor fans, maar qua gameplay zijn er betere genre-alternatieven.
