Eén verkeerde stap is genoeg
Net als de eerste Ghostrunner vertrouwt het vervolg op een gameplay-loop die in eerste instantie frustrerend klinkt voor casual spelers. Als cyberninja vecht ik me een weg door een sombere, futuristische stad en kan ik me geen fouten veroorloven:Elke klap die ik krijg, stuurt me naar het hiernamaals.
In feite sterf ik heel, heel vaak. In de play-in-versie van een half uur ga ik 75 keer dood tijdens het eerste spel. Dus ik ga ongeveer elke 30 seconden dood Maar tot mijn verbazing wil ik nooit geïrriteerd opgeven
Ghostrunners 2 slaagt er – waarschijnlijk net als zijn voorganger – in om me gemotiveerd te houden, zelfs als ik een onderdeel voor de tiende keer moet doen.
- Er zijn geen laadtijden:Als ik doodga, druk ik op een knop en spring ik meteen terug in de strijd.
- Doodgaan is niet erg:Het spel geeft me genoeg savepunten, als ik een fout maak hoef ik alleen het allerlaatste gedeelte over te doen, ik verlies maximaal twee minuten speeltijd.
- Het is leuk om beter te worden:Als het me lukt om een onderdeel perfect uit te spelen, voelt dat gewoon ongelooflijk goed. In een fractie van een seconde snijdt mijn katana door hele groepen vijanden en voelt het alsof ik echt een begaafd krijger ben (in ieder geval tot de volgende dood.
Snel, sneller, Ghostrunner
Tegelijkertijd moet ik ontwijken, vijandelijke projectielen en zwaardaanvallen met mijn katana pareren en vijanden afmaken. Stilstaan helpt zelden, ik moet bijna altijd eerst toeslaan en in beweging blijven om te overleven.
D
Maar dat is slechts een deel van Ghostrunner 2, want wat gloednieuw is, is de motor, waar ik op stap als het nodig is, om vervolgens met adembenemende snelheden door straten en ventilatieschachten te racen:
In principe gelden hier dezelfde regels. In de speelbare missie achtervolg ik een signaal dat ik zal verliezen als ik te langzaam rijd. Ik moet dus constant op topsnelheid rijden en de gevaren van de weg overleven in plaats van de vijanden.Dit deel is bijna net zo goed gedaan als de zwaardvechtactie. Ook hier ga ik vaak dood, maar ik voel me een echte racer als ik een passage succesvol doorkom. Ik voel me echter niet zo cool als te voet met een zwaard in mijn hand, maar dat komt ook omdat ik niet zo’n fan ben van racegames.
Wat is geweldig, waar zijn nog vragen?
Wat ik leuker vond en wat ik minder leuk vond aan Ghostrunner 2, ik geef je een korte samenvatting:
Dat was geweldig:
- Adrenalinekick:Er is nooit een saai moment in bliksemsnelle parkour en gevechten. Als ik mijn bewegingen perfectioneer, voel ik me een echte cyberninja. De soundtrack draagt bij aan de sfeer.
- Geen frustratie:Dankzij de genereus verdeelde savepunten hoef ik alleen het laatste gedeelte over te doen als ik doodga. Het voelt ook erg goed om na vele pogingen een level te kraken.
Merkbare verbetering:Hoe langer ik speel, hoe makkelijker de besturing wordt en hoe vaardiger ik word in gevechten en parkour. Tegelijkertijd nemen de uitdagingen toe, dus het wordt nooit te makkelijk, integendeel.
Ik ben nog niet zeker over deze:
- Parkour:In sommige secties vond ik het erg moeilijk om vooruit te komen, bijvoorbeeld toen ik door de lucht moest springen en in een ventilatieschacht moest glijden. Dit hoeft niet per se de uitdaging te zijn. In principe speelt het parkour echter vrij soepel.
- Story:Na een half uur is het bijna onmogelijk om iets over het verhaal van Ghostrunner 2 te zeggen, omdat ik niet snap waar het precies over gaat. De dialoog over de radio is eenvoudig maar goed geschreven.
- Nieuwe vaardigheden:In de loop van het spel kun je verbeterde vaardigheden verwerven. Hiervan was echter nog niets te zien in de speelversie van een half uur.
Wat vind jij tot nu toe van Ghostrunner 2? Vond je de eerste trailers goed en zou je graag een tweede deel van de cyberpunk-actiegame uitproberen? Ben je blij dat de titel in essentie vergelijkbaar is met zijn voorganger, maar een aantal vernieuwingen introduceert zoals de motor? Of vind je dat er meer of minder veranderingen hadden moeten zijn? Schrijf het in de comments!
Conclusie van de redacteur
Ik moet eerlijk zeggen dat ik echt verrast ben door hoe leuk ik Ghostrunner 2 tot nu toe vind. Zelfs het motorlevel met een tijdslimiet en de frequente sterfgevallen ontnemen me niets van mijn motivatie. Het spel trekt me er meteen in en laat een half uur aanvoelen als tien minuten.
Nadat de eerste Ghostrunner al een echte Steam-favoriet was met meer dan 90 procent positieve recensies, twijfel ik er niet aan dat deel 2 opnieuw zeer goed ontvangen zal worden. Aangezien de nadruk ligt op snel parkour en dodelijke gevechten, kan zelfs een middelmatig verhaal de pret hier nauwelijks drukken. En de technologie doet het tot nu toe ook goed; ik heb geen prestatieproblemen of bugs ervaren.
Ook goed gedaan is de grote vernieuwing, de motor. De rijsecties brengen meer variatie in het spel en voelen net zo goed aan als de rest van het spel. Ondanks de vele onderbrekingen door doden, verliezen we ook hier niet onze interesse of raken we uit de maat.
