Ik wilde alleen maar taart bezorgen!
Dat wil ik schreeuwen tegen de man die dreigend op me af komt rennen met getrokken zwaard. Maar in plaats daarvan loopt personage Elise langzaam achteruit, struikelt plotseling en valt in een donkere schacht. Dat escaleerde heel snel!
Maar het begon allemaal zo onschuldig. Ik ontdekte Scarlet Deer Inn als een gratis demo op het Steam Next Fest en was meteen betoverd door de screenshots
Ze beloofden een idyllisch middeleeuws dorpje bevolkt door handgeborduurde (!) mensen en dieren. En een emotioneel verhaal met fascinerende personages. Niets van dit alles was gelogen, maar toch had ik de plotselinge wending in het verhaal niet verwacht
Een bedrieglijke middeleeuwse idylle
In het begin lijkt mijn indruk bevestigd te worden. Als tavernehouder en moeder voer ik een paar dagelijkse taken uit, praat met dorpelingen en de plaatselijke priester, erger me aan een koppige ezel en zorg voor mijn dochter. Het vervelendste hier is de oma die iedereen boodschappen laat doen
In de eerste paar minuten geniet ik vooral van de goed gemaakte middeleeuwse sfeer.Ik loop door de steegjes van mijn kleine dorpje, die gelukkig niet vol vuil zitten zoals het cliché, en bekijk de vakwerk- en houten huizen.
Ik ga echter niet alleen maar sightseeën, want oma wil dat ik wat taarten aflever bij haar vrienden en kennissen. Ik moet ook zelf nadenken en de gebakjes zonder knapperige korst bij de juiste buurman afleveren – hij is alcoholist en bovendien een prikkelbare vent.
Zelfs hier is het duidelijk dat niet alles in orde is in mijn dorp. Maar ik denk er niets van. Zo is het leven soms nu eenmaal
Een gruwelijke ontdekking
Als de koppige ezel eindelijk de weg heeft vrijgemaakt, waag ik me buiten het dorp, want de volgende taart is voor de imker. Als ik hem niet op zijn boerderij zie, maar geluiden uit de kelder hoor komen, besluit ik een kijkje te gaan nemen – ik wil tenslotte dat oma gelukkig is.
Nietsvermoedend loop ik de kluis in, die verrassend groot is, en loop door. Langzaam bekruipt me een beklemmend gevoel. Ik ga een kamer binnen die gevuld is met blokken ijs – en aan het einde ligt een kind op een soort altaar, roerloos en met gesloten ogen. Voordat ik kan bedenken wat hier gebeurt, hoor ik achter me een zwaard getrokken worden …
Witcher vanuit het perspectief van een herbergier?
In feite doet Scarlet Deer Inn me vanaf dit moment heel erg denken aan The Witcher. Dit komt door de combinatie van de Oost-Europese middeleeuwse setting en het overduidelijk zeer duistere verhaal, waarin ook monsters uit de Slavische folklore op de loer liggen. De liedjes op de soundtrack, gespeeld op traditionele instrumenten (door de twee ontwikkelaars zelf), versterken deze indruk nog meer.
Na de ontmoeting met de moorddadige imker verandert mijn idyllische ochtend al snel in een gevecht om te overleven In de gangen van een oude mijn haast ik me van vuurschaal naar vuurschaal – want in de duisternis wachten dodelijke wezens. Mijn enige hulp is een armzalige fakkel die amper een halve minuut brandt voordat ik hem weer moet aansteken
Dus zoek ik naar verborgen tandwielen en hendels om me langzaam een weg naar voren te banen. De kleine puzzels zijn niet al te moeilijk, ik moet alleen interactie hebben met voorwerpen om me heen. Bepaalde voorwerpen uit de inventaris op de juiste plek gebruiken, lijkt daarentegen geen optie. Of de gameplay veel gevarieerder wordt, is nog maar de vraag.
Desalniettemin is Scarlet Deer Inn spannend vanaf het begin van het verhaal, dat veel vragen onbeantwoord laat. Wie weet welk duister geheim er in de bergen op ontdekking wacht?
Redactie
De vraag blijft natuurlijk hoe lang en hoe goed het avontuur zijn verhaal kan vertellen en de geweldige sfeer van het begin kan behouden. Aangezien het spel wordt ontwikkeld door slechts een ontwikkelteam van twee personen, moeten we waarschijnlijk niet verwachten dat het al te uitgebreid wordt. Maar Scarlet Deer Inn zou dit goed kunnen maken met hoe liefdevol het is vormgegeven.
