We speelden Wildgate – de nieuwe co-op shooter van Blizzard-veteranen, waarin je ruimtegevechten levert, aan boord van vijandelijke schepen gaat en je midden in de ruimte in chaos stort
Vier jaar na het vertrek van Blizzard-legende Mike Morhaime laat zijn nieuwe bedrijf Dreamhaven eindelijk zien waar ze al die tijd aan hebben gewerkt: Wildgate is een co-op shooter waarin je als bemanning van een ruimtepiraat op rooftocht gaat en vijandelijke schepen entert.De debuutgame van Moonshot Games doet denken aan een wilde mix vanSea of ThievesenHunt: Showdown, alleen dan met veel meer ruimteafval. We hebben de game al kunnen spelen – en we hebben ons sneller in het zweet gewerkt dan we hadden gewild
Wat is Wildgate?
De studio achter Wildgate is Moonshot Games, opgericht door voormalige Blizzard-ontwikkelaars die hebben gewerkt aan games als Hearthstone, StarCraft 2 en Heroes of the Storm. Samen met Dreamhaven, de uitgever die is opgericht door Mike Morhaime, streven ze een duidelijke visie na: games maken die voelen dat ze leven door een sterke sociale dynamiek en emergente gameplay – en dit is precies wat je merkt in Wildgate vanaf de eerste seconde.
De gameplay kan het best worden omschreven als een co-op extractieshooter in de ruimte: in een team van vier Prospectors – zoals de speelbare personages worden genoemd – ga je aan boord van een klein ruimteschip en verken je de Typhon Reach, een gevaarlijke, procedureel gegenereerde zone vol schatten, wrakken en rivaliserende bemanningen. Je doel is om het legendarischeartefact
te vinden, veilig te stellen en levend terug te brengen naar het extractiepunt. Je kunt ook alle andere teams uitschakelen en de overwinning afdwingen
Elke ronde is een race tegen andere spelers: Je meert aan bij verlaten ruimtestations, vecht tegen vijandelijke NPC’s, plunder upgrades en gebruik ze om je schip uit te breiden om de overhand te krijgen in de strijd tegen andere bemanningen. Je zit nooit vast in het schip – veel van de activiteiten vinden te voet plaats, omdat je het schip op elk moment kunt verlaten met behulp van een jetpack en grijphaak
De ontwikkelaars leggen ook uit hoe de gameplaylus werkt in de Deep Dive:
Wat op papier klinkt als een duidelijke doelstructuur, blijkt in het spel een heerlijk onvoorspelbare mix van tactiek en improvisatie te zijn. Want zodra een ander team het artefact ook heeft gevonden of zich in je buurt waagt, wordt het ongemakkelijk. En dan moet je vaak snel een plan B bedenken.Hoe een rondje Wildgate echt speelt
Onze eerste Wildgate-ronde begint verrassend rustig – maar zeker niet saai Voordat we ook maar kunnen denken aan vuurgevechten of invallen, moeten we eerst grondstoffen veiligstellen. Want zonder ijs en brandstof kom je niet ver in Typhon Reach. We verlaten ons schip met de jetpack, zweven door een puinveld in de ruimte en komen uiteindelijk glinsterende brokken tegen die we moeten ontginnen met een speciaal gereedschap. Hieruit kunnen twee grondstoffen worden geoogst: IJs hebben we later nodig om ons schip te repareren, en brandstof levert de boost – die een redder in nood kan zijn in gevechten of bij het ontsnappen uit hachelijke situaties.
Terug op het schip gaat het naar de volgende bestemming: een van de vele zogenaamde points of interest. Deze locaties – soms een verlaten ruimtestation, soms een claustrofobische grot in een asteroïde – zijn net minidungeons midden in de ruimte. De kaart is procedureel gegenereerd, waardoor je bij elk spel in een nieuwe omgeving terechtkomt met een andere verdeling van buitplekken en gevaren. Dit zorgt voor constante desoriëntatie in de beste zin van het woord: je weet nooit precies wat er achter het volgende puinveld schuilt – of wie. Gelukkig kun je kleine verkenningsdrones
besturen.
In ons geval liggen er vijandelijke NPC’s op de loer in het station, die niet bijzonder slim zijn, maar zeker gevaarlijk in aantal. Na het gevecht openen we een zwaar beveiligde buitkamer en worden we beloond met scheepsupgrades en ander nuttig gereedschap, zoals betere torentjes, alarmsystemen of andere modules die het verschil kunnen maken. Alles wordt ter plekke direct in je eigen schip geïntegreerd, bij voorkeur op een plek waar potentiële indringers onze spullen niet direct kunnen meenemen.
Tot nu toe verloopt onze missie bijna te soepel. Maar Wildgate zou geen extractieschutter zijn als het lang zo bleef. Zodra we het station verlaten, zien we een ander schip – het eerste echte contact met de vijand.
Er breekt een gevecht uit. Terwijl twee teamleden bij de kanonnen van het schip gaan zitten en een hevig ruimtegevecht aangaan met het vijandelijke schip, gaan wij tweeën in de tegenaanval: We gaan met een jetpack aan boord van het vijandelijke schip, vechten ons een weg door de bemanning en oververhitten de reactor met één druk op de knop. Het was bijna genoeg om het schip te vernietigen. Maar op het laatste moment ontsnappen de overlevenden en verdwijnen in het wrak.
We gebruiken de rustfase om ons eigen schip te repareren en meer middelen te verzamelen. Maar dan klinkt er een systeemwaarschuwing: een andere bemanning heeft het artefact gevonden – het object waar alles om draait – en is op weg naar de sprongpoort, de gelijknamige Wildgate. Als ze die bereiken, eindigt het spel en verliezen wij.
Dus zetten we de achtervolging in. We lokaliseren het doelschip, vallen aan – en dan gebeurt het: het schip dat we bijna hadden vernietigd verschijnt weer. In plaats van hun krachten met ons te bundelen om het spel te redden, besluiten ze blijkbaar om wraak op ons te nemen. De tactisch slimmere zet zou zijn geweest om samen het artefactenteam uit te schakelen. Maar ze kiezen voor het principe en laten zo de tegenstander winnen.
Hoe frustrerend dit ook mag klinken, het zijn juist dit soort onvoorspelbare wendingen, gedreven door echte spelers, die Wildgate zo aantrekkelijk maken. Het is niet altijd eerlijk, niet altijd voorspelbaar – maar daarom des te spannender.
Wat we leuk vinden – en wat nog niet helemaal werkt
Al na een paar rondes wordt duidelijk dat Wildgate geen typische co-op shooter is. Het leeft niet van perfect ingestudeerde sequenties, maar van de momenten daartussenin – wanneer een plan misgaat, iemand spontaan improviseert of het hele team plotseling opnieuw moet nadenken. Deze opkomende situaties, zoals de ontwikkelaars ze noemen, zijn de grootste kracht van de game. Elk spel vertelt zijn eigen verhaal en de dingen gaan zelden zoals gepland – in de beste zin van het woord.
Niemand wordt gedwongen om een bepaalde taak op zich te nemen, maar er ontstaat automatisch een bepaalde taakverdeling. Soms bestuur je het schip, soms verdedig je het tegen indringers en soms zweef je met getrokken wapen door de ruimte op weg naar de luchtsluis van de vijand. Het feit dat dit allemaal naadloos in elkaar overloopt zorgt voor een prettige flow
Het scenario is ook bijzonder sterk. De combinatie van een procedureel gegenereerde kaart, aangepaste speelstijlen, PvE mob-gevechten en het constante risico van PvP maakt elke ronde spannend. De omgeving ziet er niet alleen goed uit, maar nodigt spelers ook uit om op verkenning te gaan en dingen uit te proberen – inclusief optionele doelen zoals het delven van grondstoffen of het opsporen van zeldzame buitruimtes.
Er zijn echter ook punten waar Wildgate scherper moet worden. Dit is het meest merkbaar bij de wapens van de Prospectors. De vuurwapens lijken momenteel een beetje krachteloos – er is een gebrek aan hitfeedback, wat erg belangrijk is in een shooter. Hoewel het ontwikkelteam ons verzekert dat wapens die je later kunt vrijspelen meer kracht zullen hebben, zou het basisarsenaal idealiter overtuigend moeten zijn. Het is immers vaak de gunplay in de eerste uren van de game die bepaalt of de vonk overslaat.
De balans tussen de speelstijlen – zoals puur plunderen versus agressief vechten – is in dit stadium ook moeilijk te beoordelen. Sommige teams gaan slim en defensief te werk, andere stormen elk gevecht in. Of alle tactieken op de lange termijn even waardevol zijn, kan nog niet worden beoordeeld na iets minder dan drie uur spelen.
Je kunt jezelf al snel de ruimte in lanceren
Je hoeft niet lang te wachten om je eigen indruk van Wildgate te krijgen. De eerste community preview vindt plaats van 10 tot 14 april 2025 . Als je mee wilt spelen, kun je je registreren op de officiële websiteplaywildgate.com
De volledige release staat gepland voor 2025 op Steam, PlayStation 5 en Xbox Series X|S. Volgens de ontwikkelaars wordt Wildgate geen Free2Play-titel, maar een exacte prijs is nog niet vastgesteld. Alle belangrijke gameplaycontent zoals nieuwe wapens, uitrusting en goudzoekers kan in het spel worden vrijgespeeld door ervaring te verdienen
