Ik ben bang dat dit artikel heel wat tegenwind gaat krijgen. Met mijn voorkeur voor Battlefield 2042, sta ik alleen op de redactie, en niet alleen daar. Zelfs mijn vrienden mijden de schutter als een ballenbak met een haaienwaarschuwing.
En ik beloof het: Ik heb geen neiging tot zelfkastijding, ik heb eigenlijk heel veel plezier met Battlefield 2042! Intussen is het eens rampzalig uitgebrachte spel zelfs in een technische staat die in de buurt komt van een aanvaardbare releaseversie.
Alsjeblieft, begrijp het niet verkeerd: Ik ben nog steeds boos, maar om vijf redenen blijf ik vertrouwen in Battlefield 2042.
1. het is “mijn” slagveld
Nee, ik bedoel niet dat Battlefield 2042 een intiemer gevoel geeft omdat er maar een paar duizend Steam-spelers actief zijn. Ook waar. Wetende dat je speelt met mensen die net als ik hardnekkig doorspelen, is vreemd genoeg opbeurend. Degenen die nu spelen houden van het spel. Ik ook. We begrijpen elkaar.
Wie er nu ook met me speelt, kan mijn verdriet begrijpen. We delen gevoelens, we hebben ons een weg gebaand door de moeilijke beginfase ondanks alle bugs, en we houden nog steeds het fort hier. Dat schept een merkwaardig gevoel van saamhorigheid.
Trouwens, ik behoor tot de obscure doelgroep waar 2042 zich op lijkt te richten: het pakt me gewoon qua setting en presentatie. Eén trailer was genoeg en mijn muisvinger gleed over de koopknop voor de Ultimate Edition. Natuurlijk wist ik toen nog niet dat de betaalde nieuwe inhoud nog ruim zes maanden op zich zou laten wachten.
Tijdens de bèta was ik zo opgewonden dat ik me niet veel aantrok van alle problemen (slechte prestaties, gebrek aan polijsting, …). Ik was gewoon blij om een moderne, nieuwe Battlefield te spelen.
2. Ik hou van de meeste ontwerpbeslissingen
Te grote maps, te veel spelers per match, specialisten in plaats van klassen: De Battlefield gemeenschap was al fundamenteel geïrriteerd over de richting die DICE was ingeslagen met 2042. Te weinig oude Battlefield deugden, te veel nieuwerwetse experimenten, dat is de algemene strekking van de critici.
Aan de andere kant storen de specialisten me helemaal niet in de gameplay. Alleen de slogans aan het eind van een spel zijn vervelend. Zelden heb ik zo’n absurde toon meegemaakt: de wereld ligt in puin, er is overal oorlog, maar natuurlijk heeft iedereen een pittige uitspraak op zijn lippen.
In het normale spel daarentegen, merk ik nauwelijks verschil met de soldaatklassen. Zelfs in Battlefield 4 en zijn klassen ontbrak hier en daar een collega met genezing of een munitiekist. En in zowel Battlefield 4 als 2042, bloedt mijn personage af en toe dood aan de voeten van een afgeleide dokter.
3rd update 4.0 bracht technische verlossing
Eindelijk kan ik me volledig in het spel storten zonder me de hele tijd te ergeren. Herinner je je het onuitsprekelijke getril en gepruttel bij elke bocht, de vervelende bugs en crashes, de wapenbalans uit de hel? Maar DICE heeft aan talloze bugs en fouten gewerkt, de wapens gladgestreken en nog veel meer. De paar duizend overgebleven spelers merken dit vandaag in een vlottere spelervaring.
De laatste update, 4.0, was een gigantische patch met bug fixes, optimalisaties en comfortverbeteringen. Natuurlijk moest ik het zelf uitproberen. En inderdaad! Vanaf het eerste moment, kwam er één zin in me op: Als Battlefield 2042 op deze manier was uitgebracht, zouden we nu een gelukkigere gemeenschap hebben. Helaas, dat is het niet – en de koude schouder van de teleurgestelde fans is waarschijnlijk de terechte ontvangst. Maar het doet me pijn, want het is tenslotte Battlefield!
4. Battlefield 2042 is echt leuk voor mij
Als je het op een of andere manier kunt opbrengen om dat te doen: ga zelf naar de wedstrijd kijken. Ondertussen komt de algemene visie achter Battlefield 2042 beter over. Wat me opwond in de beta: Het gevoel van beweging dat de dubbele sprintsnelheden bieden, de bevredigende vuurgevechten en de “kenmerkende Battlefield-momenten” waar de PR het steeds over heeft. Ik kruip een paar centimeter opzij, zodat de jeep soepel over me heen rolt in plaats van me omver te rijden. Olé. Zoiets als dat.
Die intensiteit in grote gevechten wanneer tientallen van jullie een objective point met hand en tand verdedigen terwijl het vijandelijke team alles op je gooit. Dat is wat Battlefield geweldig maakte. Ik hoop van harte dat het merk zich kan herstellen van het fiasco.
En toch, zelfs het kleine beetje progressie dat al aanwezig is in Battlefield 2042 kan specs zoals ik honderden uren bezig houden. Op voorwaarde dat u tot het zeldzame ras behoort dat graag mooie zwarte en rode icoontjes op uw profielfoto ziet. Het is maar virtuele troep, maar verdomd moeilijk te krijgen. Ik wel.
Daar krijg ik een vreemde gehechtheid op mijn huid voor het M5A3 aanvalsgeweer waar ik zoveel mee heb meegemaakt. Gewoon omdat het ontbreekt aan cosmetische inhoud. Dus voor mij wordt noodzaak een deugd.
Dus stel ik mijn eigen doelen wanneer ik 80 uur Specialist Falck heb gespeeld om uiteindelijk dat zwart-rode symbool voor mijn profiel te krijgen. En wel, ik geniet van het spel, dus de tijd voelt ook niet verspild. Meer een bonus: In mijn hoofd bioscoop, potentiële Seizoen 1 terugkomers herkennen me dan als een verloren zaak. En toegewijde Medic. Was het maar waar.
5. I don’t hold grudges
Ja, ik was, net als de meeste gamers, beestachtig boos over Battlefield 2042. Een spel dat wordt aangeprezen als een AAA shooter door een van de grootste uitgevers ter wereld kan niet een half jaar voor voltooiing op de markt worden gegooid. Dit is geen manier om trouwe fans van een 20 jaar oude serie te behandelen. Redenen of niet, dat is mijn vaste overtuiging.
Maar ik wil me niet verliezen in cynisme. Eerst en vooral, ben ik geïnteresseerd in een goed Battlefield. Zonder te vergeten wat er gebeurd is, wil ik nu vooruit kijken. En ik geloof dat Battlefield 2042 het spel kan worden dat ons in de eerste trailer beloofd werd.
Een beetje koppig verzet hoort er ook bij: Ik kan nu, met mijn gebleekte 120 knikkers, eindelijk de lol hebben die mij bij de release beloofd was. En dat laat ik me niet afnemen!
Aan de andere kant begrijp ik spelers die Battlefield 2042 voorgoed de rug toekeren vanwege al het gekrakeel. Ik steun dit overduidelijke teken dat dergelijke rampzalige lozingen onaanvaardbaar zijn. Maar alleen als passieve toeschouwer, want ik ben zwak, hou van dit spel en zal het blijven spelen.
Zo’n lang gekoesterde wrok is ook gewoon niet gezond. Dus ook voor mijn eigen bestwil, laat ik de woede achter me, kijk naar de toekomst en speel de verdomde doelstelling. Samen met de paar mensen die er ook voor in zijn.
