Wat keken wij op de redactie uit naar de battle royale actie van Warzone 2! Het kan alleen maar beter worden dan de eerste. Zou dat niet kunnen? Maar fiddlesticks.
Ik ben een van die mensen die de meeste dingen het liefst alleen of met hooguit één ander persoon beleeft. Reizen. Of fotografie. Of sport. Of Warzone 2. In die laatste ben ik eigenlijk 90 procent van de tijd solo omdat ik dan mijn looproute kan veranderen zonder afspraken te maken. Omdat ik me geen zorgen hoef te maken over andermans apparatuur. Of zelfs hun dood.
Alleen op pad zijn heeft ook het voordeel, althans op dit moment, dat je niet hoeft te luisteren naar anderen die klagen over de problemen van het spel. Dat haalt je alleen maar meer naar beneden dan de vertragingen en bugs al doen.
Maar hier is een zin die je misschien eerst moet verteren: Ik hou van Warzone 2. Want achter alle bugs, glitches en goofy ontwerpbeslissingen die er nu in zitten, voel ik heel erg de geweldige gameplay-ervaring. Hoe zenuwslopend spannend om de berg op te snellen naar het observatorium. Altijd met de angst dat er ergens een sluipschutter op de loer ligt.
Hoe groovy het is om met een parachute op de trein te springen en de speler die het een seconde voor mij haalde weg te blazen met een snel gepakt SMG. Hoe fantastisch het gevoel om langs de gaswolk naar de laatste gevechten te sluipen. En dan nog winnen ook! De basisspanning wordt onderstreept door de fantastische wapenbeheersing en de boterzachte bewegingen. Je moet het zelf ervaren om te weten hoe goed het allemaal is.
De stemming van de gebruikersrecensies op Steam en Metacritic is anders, het gaat richting kelderniveau. Ik kan dat begrijpen, het is de mix van de gebruikelijke trollen en mensen zoals ik die echt en oprecht uitkeken naar Battle Royale maar nu oprecht teleurgesteld zijn en hun frustratie kwijt moeten; zeker heel vaak na een ronde die tot punt x fantastisch was.
Punt x markeerde misschien een van de vele complete crashes. Of een stomme dood omdat je geen wapen kon pakken. En heeft iemand die ene ladder genoemd die je maar tot halverwege kunt beklimmen omdat..: Bug? Jeetje, Infinity Ward, alsof dat nog nooit iemand is overkomen in alle QA sessies en interne testen!
Jezus, Infinity Ward: Groter betekent niet automatisch beter. Wat ons brengt bij wat waarschijnlijk het grootste (ha!) probleem is met Warzone 2.0. En dat zal, stom genoeg, niet zo makkelijk wegschrobben als de meeste anderen.
Inhoudsopgave
Al Mazrah is te groot
Wanneer je voor het eerst over de nieuwe kaart springt, beneemt het je de adem. Een gigantisch stuk land, vol met kleinere en grotere locaties (die velen al in delen kennen uit de multiplayer modus of uit de campagne, de multiplayer map Quarry uit de eerste MW2 uit 2009 zit er trouwens ook in).
Dus is dit een speeltuin van eindeloze mogelijkheden voor spannende gevechten? Meer als een speeltuin van eindeloze mogelijkheden om anderen te vermijden. Alleen al Al Mazrah City, de grootste stad, heeft zoveel vloeroppervlak door zijn hoogbouw met verdiepingen, kleine kamers en grote kantoren, liften, zalen en winkels dat je, afhankelijk van de wedstrijd, wel op een dak zou willen staan en de tegenstanders toeroepen: “Hallo, hier ben ik!”
En de stad staat niet alleen in dit probleem. Heb je ooit gekeken naar de luchthaven met zijn enorme hangars? Immers, afhankelijk van de route van het eerste dropship, wordt het vrij goed bezocht, want er staan veel kassa”s klaar om geplunderd te worden, en direct op het dak van de grote hal kun je je geld uitgeven bij een koopstation.
Kortom: Al Mazrah is niet alleen waanzinnig groot door het vloeroppervlak, de vele hoogteniveaus van de huizen, de hoeveelheid kamers – dit alles maakt de kaart nog gigantischer. Te gigantisch voor 150 spelers naar onze smaak. Trouwens, het probleem wordt een beetje verergerd door de nieuwe cirkel mechanica.
Korte uitweiding voor mensen die niet weten wat ik bedoel: Warzone 2 werkt in de kern als elke andere Battle Royale. Groepen of individuen springen over een kaart, landen via een parachute, munitie zich op, schieten de eerste vijanden over de stapel. Dan wordt de kaart kunstmatig verkleind. In Warzone 2 is het, net als in het eerste deel, een gaswolk die zich langzaam sluit. En uiteindelijk blijft er slechts een kleine cirkel over waarin de laatste vijf tot tien spelers vechten voor de overwinning.
Terug naar het nieuwe cirkel mechanisme: Toeval en je groepsgrootte bepalen in Warzone 2 of een cirkel zich sluit of dat drie afzonderlijke cirkels langzaam samensmelten tot een laatste kleine cirkel. En ja, het is gebeurd dat alle actie plaatsvond in cirkels twee en drie, terwijl je zelfs in cirkel één het gevoel had dat je helemaal alleen rondzwierf. Wat ik zeg is dat Al Mazrah duidelijk te veel geeft om niets te doen… ruimte.
Dit moet uiteindelijk op de zenuwen gaan werken, zelfs van mensen die liever wat rustiger oprukken en eerst hun munitie opdoen. Want in een Battle Royale is bijna niets vervelender dan een kwartier lang rustig jezelf uitrusten, dan uit verveling slordig worden en dan uit het niets gemept worden. Nou, het enige wat vervelender is, is dat je vijf of meer fantastische kills in glorieuze actie voor elkaar hebt gekregen – en dan crasht Warzone 2.0. Zeker, we hebben het hier al eerder over gehad, maar ik wil het toch nog eens benadrukken.
Geef me mijn wapens!
Ik ben vrij laat aan de eerste Warzone begonnen, en dat ook nog eens zonder Modern Warfare (2019) eerder gespeeld te hebben. Ik wil zeggen: ik heb mijn loadouts volledig bij elkaar gespeeld in Warzone en de one-minute pre-matches en niet eerder in de multiplayer modes.
Toch was ik erg blij met mijn wapens. Daarom vond ik het des te fijner dat ik kon rekenen op een private loadout drop kort na het begin van het spel. Ik bereikte het niet altijd levend, maar in negen van de tien gevallen wel. En hoe goed het altijd voelde om mijn eigen wapens en gadgets in handen te hebben. Met hen speelde ik altijd een beetje zelfverzekerder, veiliger, beter.
Private loadout drops zijn verleden tijd in Warzone 2. Als je je met al je Rambazamba, inclusief Perks (je kunt alleen kiezen uit vaste builds) een weg naar de finale wilt sluipen of schieten, moet je nu veel meer moeite doen. Er zijn twee opties.
Ten eerste: Je wacht tot de kaart zogenaamde bolwerken toont. Deze bolwerken worden bewaakt door talloze waanzinnig goed slaande en soms walgelijk gepantserde AI-soldaten, die eerst verwijderd moeten worden. Alleen dan kun je daar je loadout pakken.
Het is echter begrijpelijk dat er niet altijd veel AI-soldaten en jij in de forten rondhangen. Maar het is goed dat als een vesting eenmaal open is, iedereen naar binnen kan en zichzelf kan helpen, zolang de cirkel nog niet te ver gesloten is. Maar de ontwerpbeslissing om sterke AI in een Battle Royale te stoppen en die te koppelen aan de eigen loadout zorgt veel vaker voor frustratie dan voor plezier.
Ten tweede: In het laatste derde deel van een spel worden loadout drops gedropt, maar alle spelers kunnen ze plunderen. Ook hier is het begrijpelijk dat je zelden de kans krijgt om jezelf daar ongestoord te helpen. Trouwens, het is vrij laat in een wedstrijd.
Er is tenminste een derde alternatief, maar dat betreft alleen de primaire wapens: Als je van tevoren genoeg geld hebt verzameld, kun je ze ook kopen bij de inmiddels veel talrijkere inkoopstations. Je hebt 5.000 dollar per wapen nodig. Vandaar de bovengenoemde luchthaven. Maar anderen weten dit ook, vergeet dat niet.
In deze context is het echter logisch dat de eigen loadouts ook geen rol meer spelen in de pre-match, waar we nu willekeurige wapens toegewezen krijgen. Eigenlijk net als in de echte wedstrijd, zolang we maar zonder bolwerken, loadout drops en winkels doen.
Dus als je een Free2Play-speler bent en hoopt dat je in de paar seconden voordat de wedstrijd begint je spullen omhoog kunt schieten, sta je in de kou, want het duurt nu veel langer om omhoog te gaan. En het is ook niet echt doelgericht meer.
Zelfs als eigenaar van de Vault Edition word ik hier niet vrolijk van. Waarom heb ik in de multiplayer van Modern Warfare 2 zoveel wapens kapotgeschoten en ze visueel gepimpt? Zodat ik ze maar eens in de drie wedstrijden in Warzone 2 te zien en aan te raken krijg? En naar mijn mening schiet Activision zichzelf in de voet. Want waarom zou ik onder deze omstandigheden mooie blauwdrukken en ornamenten in de winkel (of via de Battle Pass) kopen? Precies!
Comische evenwichtsoefening
Infinty Ward”s idee achter Warzone 2 was misschien om een hybride van de eerste Warzone en PUBG te maken. Een vleugje realisme en zo. Dat is tenminste de indruk die je krijgt. De wapenkisten op de kaart zijn discreter gekleurd, de killstreak kaarten die je kunt vinden schreeuwen je ook niet meer toe. Veel spullen liggen netjes op planken in plaats van op de vloer. En dan is er nog de kwestie van de brandstof.
Voertuigen, vliegtuigen en boten verbruiken nu brandstof. Eenmaal leeg moet je tanken bij tankstations of door middel van eerder gevonden jerrycans. De bussen komen terecht in je nieuwe rugzak, die er in verschillende maten is. Als je er iets van nodig hebt, moet je erop klikken en het verplaatsen naar je gebruikelijke snelle menu.
Zelfs de batterij van de hartslagsensor loopt nu geleidelijk leeg. Goed voor hem die een tweede in zijn bagage heeft. Waarmee? Het ding is waarschijnlijk ook afgeluisterd. Als je sensor bijna leeg is, pak je gewoon een ander voorwerp in slot één, zoals een flitsgranaat. Pak dan de hartslagsensor weer op en bang – terug naar 100 procent batterijvermogen. Zucht!
Hoe leuk het idee met de rugzakken ook is, het is lastig zoeken in de resten van dode vijanden, vooral onder tijdsdruk. Dit is echter slechts een aanpassingsprobleem van de spelers. Het wordt echter vervelend als een rugzak op een wapen ligt en je hem niet kunt oppakken. Dit is me meerdere malen overkomen, een bekend probleem, vooral na intense schietpartijen met veel doden.
Trouwens, een soortgelijke bug kan ook voorkomen bij koopstations. Als een wapen op de kist ligt, kun je de winkel helemaal niet activeren of alleen vanuit een bepaalde hoek. Dit kost kostbare seconden, tientallen zenuwen en in het ergste geval je leven. Trouwens: Als je niet graag rondhangt bij koopstations en wacht tot mensen kopen, werp dan alsjeblieft de eerste steen.
Twee in de Goelag
Hoe briljant kan een overgang zijn? Een minuut geleden had ik het over sterven in Warzone 2.0, en rotsen. En poef – we zitten samen in de goelag, wachten op onze beurt en gooien ondertussen stenen naar elkaars hoofd. Dus alles is hetzelfde?
Helemaal niet. In plaats van te spelen voor een tweede kans in een één-op-één gevecht zoals in de eerste Warzone, ga je nu met z”n tweeën de strijd aan: met pistolen, revolvers of jachtgeweren. En veel granaten die op de grond liggen. Ze zijn er niet alleen om de vijanden op te blazen, je kunt ze ook gebruiken tegen de gevangenisbewaker.
Dit telt op na een tijdje in het gevecht, tenzij de druppel na een paar seconden gezogen wordt, één team dood en het andere terug op Al Mazrah. En dan, als je de nieuwe proximity chat hebt geactiveerd (laat ons communiceren met vijanden over korte afstanden) en het vijandelijke duo kunt overtuigen om al hun kracht te gooien op de dikke AI kerel (type Juggernaut), dan … wordt iedereen teruggestuurd naar de kaart die momenteel in de goelag hangt. Allemaal! Niet alleen de vier die de wacht hielden.
Aan de ene kant is dit een cool idee, maar aan de andere kant is het een dom idee. Vooral voor degenen die net dachten: “Oef, nog maar 26 op de kaart, het wordt spannend.” Ik koos 26 omdat de goelag automatisch sluit als er nog maar 25 in de bosjes op Al Mazrah zitten.
Overigens zijn de redacteuren verdeeld over de vraag of de nieuwe Goelag beter of slechter speelt. Wat mij betreft, vind ik het veel beter dan de oude. Er is meer ruimte om te ontwijken en te navigeren, de extra granaten maken het wat tactischer.
En als je wordt uitgeschakeld, was het altijd de schuld van de andere persoon in het team om te verliezen, logisch. Grapje daargelaten, ik win de nieuwe Goelag veel vaker dan de oude. Extra bonus: Naast de granaten zijn er ook betere beschermende vesten met drie slots (de normale hebben er maar twee) in de arena. Als je erin slaagt zo”n vest aan te trekken en te winnen, heb je al veel gewonnen… erm, gewonnen.
Hope dies last
En DMZ?
De tweede Free2Play modus die met Warzone 2 wordt gelanceerd heet DMZ, wat staat voor Demilitarised Zone. Het speltype is gericht op extractieschutters zoals Hunt: Showdown of Escape from Tarkov. DMZ is momenteel nog officieel in betastatus en wordt voorlopig niet opgenomen in de Warzone 2-rating.
DMZ kan alleen, in paren of hooguit in groepjes van drie worden gespeeld. Vooraf krijg je zogenaamde contrabande wapens toegewezen. Dan gaat het naar de enorme kaart van Al Mazrah met maximaal 65 andere spelers, waar je niet alleen missies moet voltooien (radioactieve troep scannen, radiotorens activeren, bepaalde geldbedragen verzamelen), maar ook veel AI-tegenstanders moet wegblazen.
Bijzonder gretige en dappere spelers nemen meer krokante taken op zich, die vervolgens worden beloond met blauwdrukken voor speciale wapens. Maar: Als je de extractie (ontsnapping uit de map met de helikopter) niet lukt, verlies je je wapens, dus vergelijkbaar met Hunt: Showdown, bijvoorbeeld, verlies je je fighters
Je kunt hele stukken schrijven over alle nieuwe problemen. Of lees de gebruikersrecensies op Steam en Metacritic: Grafische fouten, groepsfouten, berichtfouten, vertragingen, schokken, framedrops, een soortgelijke menugekte als reeds in de multiplayer van Modern Warfare 2. Evenals de andere reeds genoemde bugs.
Toch speel ik momenteel liever Warzone 2.0 dan Team Deathmatch of Domination of hoe alle multiplayermodi ook mogen heten. Omdat ik de kaart beter wil leren kennen. Omdat de sensatie van een andere kwaliteit is dan in Search and Destroy, bijvoorbeeld. Altijd maar hopen dat Infinity Ward en docked studios alle ergernissen zo snel mogelijk wegnemen. En omdat ik een realist ben, vervang ik “zo snel mogelijk” in mijn hoofd door “in de komende twee of drie maanden.”
Editorial conclusion
Ik heb Warzone 2 niet gekregen. Al deze grote aangeprezen nieuwe functies … moet ik nu benzine tanken voor mijn auto”s? Um, cool? Ik kan nu meer tijd onder water doorbrengen ook al werkt geen van mijn wapens daar? Geweldig? Meer voorraadbeheer, twee dodelijke koepels in plaats van één, hartslagsensoren met batterij, optionele third-person modus – het klonk mij allemaal, met een luide trombone, in de oren als “We willen Warzone uit 2020 op de een of andere manier voortzetten, maar we komen grote ideeën tekort.”
Inmiddels begrijp ik Warzone 2. De meeste “vernieuwingen” zijn eigenlijk beperkingen om het evenwicht te verbeteren. Mijn kar zakt zodat geen Otto de hele wedstrijd onafgebroken in zijn truck door het landschap kan denderen. Ik kan maar één UAV drone per winkel kopen, zodat de tegenstanders een kans hebben om zich voor mij te verbergen, zelfs in het lategame. En het water? Vergeet het water, ik denk eigenlijk dat dat het gebruikelijke “er zijn nu honden” marketing gewauwel is dat elke nieuwe CoD begeleidt.
Infinity Ward heeft de grootste vernieuwing van Warzone 2 plichtsgetrouw onder de pet gehouden, want het is ook de meest riskante: Warzone 2 is in veel opzichten een anti-Warzone. Want het origineel uit 2020 schoot destijds als een Battle Royale Porsche door het gamelandschap. Geen vervelende inventory bang, custom loadouts, snelle matches – Warzone 1 speelde ongecompliceerd, onderhoudend, sexy, in plaats van me te martelen met eindeloos getrek.
