MW2 haalt alles uit de kast in de solocampagnetest en levert zelfs meer variatie dan zijn voorganger. Slechts één missie drijft ons tegen de muur.
CoD Modern Warfare 2 wordt geconfronteerd met een zeer fundamenteel probleem: Hoe sluit je in hemelsnaam aan bij de campagne van de meest succesvolle Call of Dutys tot nu toe?
Kan ontwikkelaar Infinity Ward het hier nog beter doen zonder in dezelfde val te trappen als de oude Modern Warfare-trilogie – die met elk deel nog meer explosies, bombast en lawaai opvoerde en tegelijkertijd stukje bij beetje steeds onhandiger werd? Of, om het anders te zeggen, is het mogelijk om Modern Warfare van 2019 te overtreffen zonder alleen maar meer lawaaiboom en goedkope schokeffecten aan elkaar te rijgen?
Eerst kunnen we stellen: CoD zal nog steeds CoD zijn in 2022! In totaal 17 missies moet je gijzelaars bevrijden terwijl je ondersteboven aan een wolkenkrabber hangt, terroristen beschieten vanuit de kanonnen van een vliegtuig of ongezien in een camouflagepak vijandelijke basissen binnendringen.
Modern Warfare 2 schittert door variatie en zijn indrukwekkende enscenering, maar heeft tegelijkertijd een van de meest rampzalige missies die de CoD-serie ooit heeft gezien. Hoeveel verschil dit maakt en of het verhaal nog steeds de moeite waard is, is het onderwerp van onze test hier.
The Sicario Feeling
De enscenering is altijd een van de sterkste punten van Call of Duty geweest en MW2 tilt het niveau weer een tandje hoger. Qua verhaal sluit de game aan bij Modern Warfare uit 2019, de reboot van de originele MW-trilogie – onze Modern Warfare 2 story recap legt uit wat je hierover moet weten voordat je gaat spelen. Task Force 141 rond Captain Price, Ghost, Gaz en Co. zijn terug en natuurlijk weer op het spoor van terroristen.
Deze zijn deze keer gekoppeld aan een Mexicaans kartel en roepen nieuwe personages op zoals Alejandro Vargas van de Mexicaanse Special Forces. Achtervolgingen over de grensmuur tussen de VS en Mexico en een bezoek aan de villa van een drugsbaron zorgen voor een ruimtelijke afwisseling van de monotone woestijngebieden van de voorganger.
Al met al is de setting veel frisser dan het afgezaagde terroristen-van-het-Midden-Oosten verhaal en brengt het sfeervolle Sicario vibes met zich mee – op sommige momenten voelen we ons daadwerkelijk getransporteerd naar Denis Villeneuve”s film meesterwerk over de drugsoorlog aan de grens met Arizona. De plot wordt voortgestuwd in uitstekend geacteerde cutscenes of dialogen binnen de missies en biedt, afgezien van een paar kleine hiaten in de logica, een begrijpelijke motivatie voor elk personage.
We hielden vooral van de zeer professionele Engelse sprekers, maar de Duitse synchro blijft ver achter en komt soms wat goedkoop over – bijvoorbeeld wanneer een klap op het hoofd van een syndicaatslid wordt bevestigd met een geforceerd koel “Het kartel heeft openingen”.
In het Engels wordt echter zelfs incidenteel geklets over de radio een hoogtepunt, zoals wanneer Ghost een paar slechte grappen vertelt om het moreel van zijn teamgenoot op te vijzelen terwijl hij vlucht voor vijanden. Modern Warfare 2 is hier verrassend menselijk – en dat past heel goed bij het spel, want de personages lijken tastbaarder en levendiger.
Zo afwisselend als nooit tevoren
De missies zelf barsten van de spelersvariatie en schommelen tussen korte en lineaire en grotere sandboxlevels waarin we min of meer vrij spel hebben. Dit laatste omvat bijvoorbeeld de sluipschuttersmissie “Violent Reconnaissance”, waarbij we als sluipschutter in een ghillie-pak een vijandelijke basis aanvallen. Waarvandaan we aanvallen, of we patrouilles omzeilen of uitschakelen en wanneer we onze dekking verlaten en het doel bestormen is geheel aan ons.
Over het algemeen biedt MW2 een mooi evenwicht tussen stealth en gevechtsmissies, waarbij we bijna nooit stil moeten zijn: Worden we ontdekt, dan is de missie niet automatisch mislukt, maar wordt deze slechts moeilijker omdat de vijanden om versterking roepen – dit geeft ons vaak een sterker gevoel van vrijheid dan in Modern Warfare van 2019. Lomp schieten op hordes vijanden gebeurt ook deze keer, maar vaak is het raadzaam om zelfs op de normale moeilijkheidsgraad doordacht te werk te gaan: Als je te snel bent met je trekker, verknal je sommige missies heel snel.
Een voorbeeld: Als we ons team op de grond dekking geven bij het geschut van een AC-130J vliegtuig, moeten we onze doelen goed observeren en zorgvuldig kiezen. Anders raken we niet-betrokken burgers met onze boordwapens en moeten we vanaf het laatste opslagpunt beginnen. In sommige situaties zitten we zelfs zonder wapen tegen een vijandelijke overmacht en moeten we gereedschap en vallen bouwen met behulp van een rudimentair crafting systeem om vervolgens vanuit een hinderlaag toe te slaan.
Laten we hier duidelijk over zijn: We zijn nog mijlenver verwijderd van een tactische schutter! Toch zorgen dergelijke subtiliteiten ervoor dat MW2 wat intelligenter overkomt dan normaal. MW2 maakt het duidelijk: Call of Duty is nu definitief beter dan zijn reputatie als saaie ballenbak!
Apropos intelligent: De kwaliteit van de vijanden in Modern Warfare 2 schommelt sterk van de ene kant naar de andere, soms stuurt de game hardnekkig kanonnenvoer op ons af, soms worden we slechts geconfronteerd met een handvol gepantserde elitesoldaten die tenminste betrouwbaar dekking zoeken en granaten gooien. Vooral die laatsten dwingen vaak tot nadenken, omdat hun beschermende vesten soms een heel magazijn kogels absorberen – vooral op hogere moeilijkheidsgraden worden guerrillatactieken en precieze headshots met wapens van groot kaliber verplicht.
The Horror Mission
Terwijl de gameplay-experimenten van de andere missies bijna altijd slagen, wordt er een in het bijzonder een pure beproeving en zou wel eens de geschiedenis in kunnen gaan als een van de slechtste CoD-missies! Op zoek naar een ontvoerd doelwit keren we terug naar Urzikstan, het decor van de voorganger. Daar moeten we in een wilde achtervolging aan het hoofd van een autocolonne zien te komen door vijandelijke voertuigen te kapen, te rammen en neer te schieten.
Dit is eigenlijk best cool in de eerste paar minuten, want de auto”s besturen verrassend goed en de spectaculaire manoeuvres zijn best leuk. Maar na 15 minuten rijden en wat voelt als 500 vernielde voertuigen, wensen we alleen maar dat de missie eindelijk eindigt! Want telkens als we denken dat we de top van het konvooi bereikt hebben, verschijnen er als bij toverslag nieuwe vijandelijke jeeps en vrachtwagens, telkens nog zwaarder gepantserd en beter bewapend. Waar komen ze allemaal vandaan?
De monotonie krijgt al snel gezelschap van absurditeit: plotseling pakken de terroristen per dozijn raketwerpers uit, lanceren ze zelfmoorddrones en leggen ze mijnen, zodat we in kronkelige rijen moeten rijden. Alles brandt en ontploft. En het plezier van het spel ermee. Maar het gaat door: meer voertuigen naderen, we schieten, stappen in, rijden door, geeuwen. Uiteindelijk, met elke afgelegde kilometer en elke kapotte auto, sterft er iets in ons. Na 25 minuten schreeuwen we naar het scherm: “Wanneer houdt dit nou eens op, hoeveel auto”s kunnen er nog bij?!”
Toen we vervolgens beseften dat we nu voor de tweede keer over het circuit reden omdat het level is opgezet als een circuit, vloog het laatste restje sfeer en geloofwaardigheid uit het raam. Hoe zo”n missie door de interne testronde van Infinity Ward is gekomen, zal waarschijnlijk voor altijd een raadsel blijven.
Het laatste woord
Hoeveel doet deze uitschieter ertoe? Uiteindelijk kun je met een speelduur van zeven tot acht uur in overigens topkwaliteit de rampzalige voertuigmissie waarschijnlijk door de vingers zien – vooral omdat het verhaal later met een uiterst verrassende plotwending komt die de kaarten opnieuw schudt.
De finale pakt echt uit met twee dramatische eindbaasgevechten en fans van de Modern Warfare-serie krijgen in de post-creditscène een heel bijzondere sfeervolle traktatie voorgeschoteld.
De vijanden op het dak hebben sluipschuttersgeweren. Maar we hebben een 40mm granaatwerper!)” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/10/The-opponents-on-the-roof.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
In termen van technologie verliep onze test zonder problemen op één crash na. De graphics staan op een zeer hoog tot uitstekend niveau op de juiste instellingen, de spelwereld barst van de mooie details en de lichtsfeer zorgt voor een voelbare sfeer.
Geluiden zoals explosies of geweerschoten klinken uiterst helder en brengen de kracht van echte wapens bijna angstaanjagend geloofwaardig over. Een ander leuk detail zijn de nachtkijkers en vizieren, die een nog realistischer gevoel overbrengen dan in de voorganger.
Wat valt er tot slot nog te zeggen? De campagne van Call of Duty Modern Warfare 2 is precies waar fans van zijn voorganger uit 2019 van gedroomd moeten hebben: Een spec-ops thriller in de stijl van Sicario, Extraction of 13 Hours, waarin we ons de coolste elitesoldaat ter wereld voelen en waarin spectaculaire actiescènes en stijlvolle stealth-missies elkaar afwisselen.
Als je de verschrikkelijke autoachtervolging negeert, vermaakt de campagne shooterfans met een voorliefde voor militaire actie zeer goed. Het biedt een record aan variatie en ziet af van over-the-top schandaalmomenten zoals de smakeloze gifgasaanval en oorlogsmisdaden in Modern Warfare uit 2019, omdat het die niet nodig heeft.
Editor”s Verdict
Ik zeg het ronduit: Ik hou van de campagne van MW2. De special forces-sfeer, het pakkende missiedesign en de gevarieerde locaties tillen de singleplayer in mijn ogen een stukje boven MW19 uit.
Hoewel ik de belangrijke beslissingen en verschillende oplossingen van Black Ops Cold War een beetje mis, zijn de personages in MW2 wat geraffineerder. Dat is in mijn ogen vooral te danken aan de uitstekende acteurs, die Ghost, Alejandro, Graves & Co. bijna op Hollywood-niveau tot leven brengen.
Het verhaal klopt niet altijd honderd procent, ik heb geleerd van sommige personages te houden of ze te haten – soms allebei. Toen de aftiteling rolde, was mijn eerste gedachte: Hopelijk beleven we snel meer verhalen met deze geweldige cast, zij het in een vervolg of een verhaaltoevoeging.
