CoD zoals gewoonlijk? Niet helemaal: Na twee uur met de beta van Vanguard trekken we een eerste conclusie over de multiplayer.
Het is geen geheim dat Call of Duty en Battlefield de laatste jaren steeds meer in elkaars vijver zijn gaan vissen. Modern Warfare voerde in 2019 opeens grote gevechten met voertuigen en helikopters. Battlefield lokte vooral fans van chaotische infanteriegevechten zonder adempauze, met speltypen als Grind en maps als Metro.
Maar CoD Vanguard lijkt nu de cyclus te willen doorbreken. We konden de multiplayer zelf uitgebreid testen en merkten meteen dat de ontwikkelaars bewust terugvallen op de oude sterke punten van de reeks zonder de vooruitgang van Modern Warfare uit het raam te gooien, zoals ze deden met Black Ops Cold War. Maar klopt deze berekening ook?
Zodat er geen misverstanden ontstaan: Met de “oude krachten” bedoelen we natuurlijk snelle arcade shoot-outs, waarin vooral reactievermogen en een behendige trekkervinger vereist zijn – ook Vanguard verandert de Call of Duty-formule niet fundamenteel, zoals te verwachten valt.
Maar waar Modern Warfare en Cold War nog probeerden (met nogal mager succes) Battlefield te kopiëren, legt Vanguard zijn eigen accenten en ensceneert grotere massale gevechten op een heel slimme en eenvoudige manier.
Geen kopie meer van Battlefield
Door middel van de zogenaamde combat pacing, kunnen we bepalen hoeveel spelers er aan een wedstrijd moeten deelnemen. Het maakt niet uit welke kaart en welk speltype, van het klassieke 6vs6 tot 84 spelers, bijna alles is mogelijk, maar onderweg zijn we altijd te voet. Dit is een duidelijk afscheid van de wankele pogingen met Ground War uit MW en Combined Arms uit Black Ops Cold War. Met hun vaak chaotische wedstrijdverloop en twijfelachtige voertuigbalans waren deze niet bepaald succesvol of leuk.
Het is dus al sinds 2019 duidelijk dat om succesvol een mars te stelen op Battlefield er veel meer nodig is dan een paar zo groot en kronkelig mogelijke maps waarop je voertuigen klapt en vervolgens verwacht dat er een spannende wedstrijd ontstaat. Vanguard probeert zich echter niet eens te meten met Battlefield, maar vergroot slechts de schaal van de gebruikelijke Domination of Kill Confirmed rondes.
En dit werkte verrassend goed in onze eerste rondes: In 20vs20 op de Pacific-kaart Gavutu komt verrassend snel een grote flow tot stand, ontstaan duidelijke frontlinies en begint een spannend getouwtrek om de missiedoelen. Een grote groep van ons team bestormt eerst het strand en drijft de vijand terug naar een roestig scheepswrak in het binnenland van het eiland.
Onze tegenstanders trekken zich terug naar een rij palmbomen die goede dekking bieden en halen ons uit elkaar met mitrailleurvuur. Daardoor rennen sommige van onze teamgenoten om de vijandelijke linie heen en vallen van achteren aan. De kaart biedt genoeg looppaden om in de flank van de vijand te vallen of om verdedigingsposities rond je eigen vlaggen in te nemen. Een dynamisch op en neer spel ontwikkelt zich.
Dat komt bijvoorbeeld omdat dit keer niets de balans verstoort van wapens, killstreaks en gadgets, die allemaal zijn ontworpen voor infanteriegevechten. Natuurlijk zijn de grote Vanguard varianten een beetje hectischer dan normaal. Maar ze blijven down to earth in de waarste zin van het woord en bieden nog steeds een leuke afwisseling van de gameplay van de aloude 6vs6 gevechten, zonder daarbij de identiteit van Call of Duty te verliezen.
Tegelijkertijd voldoen ze ook aan de grindbehoefte van shooterfans als het ook gewoon hersenloze actie kan zijn. Het is immers geen geheim dat Shipment uit Modern Warfare en Battlefield maps als Metro of Locker nog steeds razend populair zijn om gewoon puristisch run&gun te ervaren.
Vanguard speelt slim in op deze drang naar shooter grind: Dankzij Combat Pacing kan ik de gehaktmolen altijd en overal ervaren met één druk op de knop. Aan de andere kant kunnen degenen die geen zin hebben in ononderbroken vuur zonder onderbreking gewoon de standaardinstelling met het iets rustigere speeltempo aanhouden en hoeven ze niet op Cancel te klikken in matchmaking als de “verkeerde” kaart plotseling in de rotatie verschijnt.
En voordat iemand hierdoor een shooter-revolutie oproept: de massale gevechten van Vanguard voelen nog steeds aan als CoD. Alleen een beetje intenser. Omgekeerd betekent dit ook dat wie de ongecompliceerde nabeschouwing van de serie niet heeft kunnen meemaken, in 2021 zeker ook niet gelukkig zal zijn!
The Modern Warfare Evolution
Happy zullen echter zeker al diegenen zijn die zich al vermaakt hebben met Modern Warfare, want Vanguard bouwt consequent voort op de spelmechanieken van de spin-off uit 2019. Het monteren, d.w.z. het stutten en stabiliseren van wapens op obstakels, is terug in een uitgebreide vorm, zodat we nu zelfs langs oppervlakken kunnen bewegen of blindelings vanuit dekking kunnen schieten.
De tactische dubbele sprint, interactieve (en nu vernietigbare) deuren en een enorm arsenaal aan wapenhulpstukken zijn ook weer van de partij. Over bijlagen gesproken: De Gunsmith moet opnieuw een waar paradijs worden voor wapenknutselaars, met tot 60 verschillende conversiemogelijkheden voor sommige wapens, van richtvizieren tot handgrepen tot volledige kaliberconversies.
Deze keer hoeven we echter niet langer te raden wat het effect van een hulpstuk zal zijn, maar kunnen we in het statistiekenmenu in detail zien hoe schade, terugslag, draaiing, herlaadsnelheid of richtnauwkeurigheid veranderen. Dit is een verstandige vernieuwing, aangezien we bij de voorgangers in geval van twijfel moesten vertrouwen op de meetresultaten van youtubers.
Hoe voelt het allemaal?
Een belangrijke factor voor elke shooter is de wapenbediening en hier doet CoD Vanguard bijna niet onder voor het grote rolmodel Modern Warfare: De MG42 ratelt oorverdovend, jachtgeweren spuwen rook en vonken, en een salvo van de Mauser C96 schudt het vizier heftig omhoog. Treffers gaan vergezeld van smakkende geluiden en explosies of kogels van groot kaliber doen ook lichaamsdelen rondvliegen.
Vijandelijk contact elke seconde: Op Hotel Royale in Blitz mode met veel spelers, het is een echte rush!”
De animaties zijn gemaakt met aandacht voor detail, zoals wanneer ons personage zijn vingers op de kulas houdt bij het herladen van de Kar98 om geen verse kogels te verspillen tijdens het herladen. Vanguard brengt Call of Duty eindelijk weer terug in de hoogste divisie op het gebied van gunplay. En tijdens het rennen, geeft het personage ons een gevoel van gewicht en momentum.
Enigszins ontnuchterend is echter de verwoesting op de kaarten, die door de ontwikkelaars zo wordt geprezen: Hoewel de houten hekken en barricades op sommige plaatsen stuk zijn, maakte dit zelden een echt verschil in de spelen die wij speelden. Het systeem lijkt zelfs een beetje kunstmatig, aangezien alleen bepaalde houten constructies kunnen worden vernietigd, terwijl andere zelfs bestand zijn tegen granaatvuur. De functie blijft dus een leuke gimmick zonder echt voordeel.
Tussen haakjes: Als je gewoon zelf een idee wilt krijgen, kun je de versie die wij hebben gespeeld ook zelf testen – we hebben alle informatie over de Open Beta van Vanguard samengevat
CoD Vanguard: All info on Alpha, Beta and Champion Hill Mode
CoD Vanguard: All info on Alpha, Beta and Champion Hill Mode
