Ik heb een nieuwe hobby. Sinds de laatste update van Assassin’s Creed Mirage heb ik video na video op YouTube doorgeklikt omdat er zoveel ongelooflijk bevredigende parkour-montages te vinden zijn. De laatste patch bracht de grootste verbeteringen in de game op precies dat gebied waar ik het meest over te klagen had in de GlobalESportNews test van Assassin’s Creed Mirage: de acrobatiek.
Hoofdpersoon Basim slingert nu veel eleganter over de daken van Bagdad. Natuurlijk, Mirage is nog steeds geen Assassin’s Creed Unity, maar de community heeft eindelijk een gereedschapskist die flexibel genoeg is om echt coole stuntchoreografie uit te voeren:
Maar zoals dat gaat met het YouTube-algoritme: zodra je op een video klikt, overlaadt Google je feed met nog meer materiaal over het onderwerp. Op zoek naar een trailer voor The Mandalorian? Hier zijn een paar analyses van vier uur door een dertienjarige over waarom de derde aflevering van Clone Wars beter is dan Star Wars 5. En dus dook ik in de wereld van Assassin’s Creed-video’s, in het verleden van eerdere delen van de serie en kwam ik een missietype tegen dat ik al heel lang niet meer had gezien…
Er is een soort missie die deel uitmaakte van elke goede Assassin’s Creed in de tijd van Ezio en Connor. Het had altijd een andere naam – soms Tempeliersleuven, soms Romulusleuven en in Assassin’s Creed 3 heette het Marinelocaties. Het principe erachter bleef altijd hetzelfde: om een of andere gizmo te vinden, moet je naar een bijzonder exotische locatie reizen om een ongelooflijk spannend geënsceneerde speciale missie te beleven – meestal gekoppeld aan een of andere wilde acrobatische puzzel.Soms achtervolgt Ezio een Tempelier te paard in de Romeinse catacomben, soms verkent Connor een Maya-ruïne in Belize en soms moet je meedoen aan deze spectaculaire bootachtervolging in Assassin’s Creed Revelations. Dit is een zijmissie. Met de nadruk op nevenmissie:
Met elk volgend deel in de serie deed Ubisoft meer moeite om deze vijf tot tien achtervolgingsmissies per spel spectaculairder te maken. Waar ik in het tweede deel vooral acrobatische puzzels in kathedralen oploste, verkende ik in Assassin’s Creed 3 spookschepen, verlaten landhuizen en de eerder genoemde Maya-ruïnes in alle uithoeken van Amerika.
En toen verdwenen ze. Met de overgang naar de PS4- en Xbox One-generatie werden deze missies geschrapt en kwamen ze nooit meer terug. Natuurlijk, een Assassin’s Creed Origins heeft ook verkenningsmissies en er zijn hier en daar wat coole locaties in de zijmissies van een Valhalla, maar de grootste kracht van deze missies is nooit herhaald: ze waren een echte onderbreking van de open-wereld monotonie.
Beste voorbeeld Assassin’s Creed 3: Daar breng ik zoveel tijd door met Washington en co. aan de oostkust dat ik op een gegeven moment geen theekransjes in Boston meer zie. Dat maakt missies in Midden-Amerika of andere exotische locaties des te verfrissender! En dat is precies wat moderne Assassin’s Creeds goed zouden doen, want de open-wereld monotonie wordt uiteindelijk eerder meer dan minder.
De ontsnapping uit de open wereld
Ik begrijp dat als ik als ontwikkelstudio miljoenen euro’s investeer in een open wereld, de spelers daar ook veel tijd moeten doorbrengen. Maar het is de dosis die het gif maakt – en af en toe een uitbarsting voorkomt in ieder geval mijn open-wereld-moeheid.
Hoeveel cooler zou Assassin’s Creed Syndicate zijn geweest als ik niet altijd door Londen aan het klauteren was, maar ook naar India afreisde voor een missie, waar het Britse Rijk op zijn retour is?
Zeker, latere Assassin’s Creeds doen over het algemeen moeite om meer dan één locatie aan te bieden. In Valhalla reis ik immers zowel naar Parijs en Ierland als naar Noorwegen en Engeland. Maar het gaat niet alleen om de locaties, het gaat om de schaamteloze breuk met al het andere dat ik 200 uur lang herhaal
Deze achtervolgingsmissies gaan voorbij aan de open wereld, ze zijn gefocust, lineair, zeer geënsceneerd, bieden nieuwe locaties en dwingen me om mijn gameplay te heroverwegen. In Assassin’s Creed heb ik immers bijna altijd enorme ruimtes tot mijn beschikking – en opeens moet ik als huurmoordenaar opnieuw nadenken omdat ik me onder een Romeins theater bevind en op de een of andere manier van dekking naar dekking moet klauteren.
Een compleet vergeten Ubisoft-game die precies dat heeft gedaan, is het postapocalyptische Far Cry New Dawn uit 2019. Daar ga ik op speciale expeditiemissies naar compleet nieuwe locaties buiten de open wereld. En zie, deze missies zijn het grootste hoogtepunt van de hele game. Dus Ubi, leer van jezelf!
