Boyfriend Dungeon neemt een fantastisch frisse kijk op dating simulaties. Maar is dit genoeg om op de lange termijn te overtuigen?
De spannendste dating sim van 2021 zou gewoon door je vingers zijn geglipt. Want hier jaag je niet alleen op de liefde van je leven met dialoogopties, zoals gebruikelijk is in het genre, maar je bewijst jezelf ook in verschillende kerkers, waarbij je letterlijk je angsten bevecht op de oude dungeon crawler-manier.
Daarbij heb je een arsenaal aan zeer speciale wapens tot je beschikking – en op meer dan één manier. Want in het mooie dorp Verona Beach, waar u verblijft voor de zomervakantie, zijn er mensen die zich kunnen omtoveren tot zwierige messen, zeisen, bijlen of vuistwapens. Ze blijken niet alleen redders in de kerker van het winkelcentrum te zijn, maar ook elegante metgezellen voor ’s avonds.
Sharp Weapons
Boyfriend Dungeon komt om de hoek met een idee dat nieuw en absoluut fantastisch is: in plaats van 0815 mensen (of duiven) het hof te maken, zijn wapens het voorwerp van je begeerte. Maar maak je geen zorgen, deze speciale wapens kunnen ook in mensen (en een kat) veranderen, dus het zal niet te vreemd zijn voor alle betrokkenen. En in wat voor mensen!
Dolk, boorzwaard of mens, onze bekenden zien er in elke vorm prachtig uit. Nog meer wanneer ze voor het eerst in hun menselijke vorm veranderen in de geanimeerde cutscenes. Maar onze wapencollectie ziet er niet alleen schitterend uit, ze getuigt ook van een ongekende diepte en diversiteit.
Iedereen van onze wapenpartners worstelt met zijn eigen problemen, angsten en onzekerheden, die we in de loop van gesprekken en gevechten meer en meer verkennen. Soms bieden we steun na de dood van een geliefd familielid, soms krijgen we te maken met stalkers of giftige ouders – Boyfriend Dungeon pakt zaken aan die we in het dagelijks leven niet graag onder ogen zien en weet ze zonder veel omhaal of drama in alledaagse gesprekken te verweven. “
Of trigger warnings and pronouns
Hoewel Boyfriend Dungeon zeer donkere thema’s en morele kwesties behandelt, is het toch zeer omzichtig. Naast een waarschuwing aan het begin dat moeilijke onderwerpen als stalking of emotionele manipulatie aan de orde komen, kun je bijvoorbeeld ook de ondersteunende berichten van je moeder uitzetten als ze je te veel worden. Daarnaast ben je in de character editor natuurlijk helemaal vrij om te kiezen met welk voornaamwoord je aangesproken wilt worden.
Blunt Bearers
Hoe dieper elk personage komt, hoe oppervlakkiger wij als hoofdpersoon lijken. Naast een zeer onbarmhartige karakter-editor blijken ook de antwoordmogelijkheden vaak te simpel en slecht doordacht. Op de verklaring dat onze moeder 12 jaar in therapie was, kunnen we alleen maar zeggen “12 jaar?! Echt waar?”, “Jij wordt mijn rolmodel” en “Ik hou gewoon van vechten” in plaats van te vragen waarom, bijvoorbeeld.
In het algemeen valt de reden of verklaring achter veel openbaringen vaak weg, zodat de karakterontwikkeling van zowel ons als onze wapens van verlangen grillig lijkt. Als we in het begin het muurbloempje zijn, kunnen we na een paar minuten en ontmoetingen al onbevangen reageren op de flirtpogingen van de Talwar, terwijl de zeis aan de andere kant eerst denkt dat we een moordenaar zijn, maar dan toch met ons gaat wandelen.
Ook het hoofdverhaal begint als een spannende thriller over gewapende overvallen, maar verliest al snel aan kracht. Het lijkt alsof de ontwikkelaars de tijd en het geld ontbraken om het werkelijk opwindende idee op zijn verdiende lengte uit te voeren. Dit is een probleem dat overigens niet alleen voor het verhaal geldt.
Eerst vechten, dan uitgaan.
Dankzij de gevarieerde mix van dungeon crawler en visual novel treedt de verveling niet in tijdens de ongeveer 6 uur durende gameplay. Integendeel: net als het verhaal komt de korte speelduur niet tot zijn recht in de gevechten. Hoewel het monsterontwerp van bijtende flip phones en platenspelers met spikes perfect past bij de rest van de spelwereld, zijn de aanvalspatronen van de afzonderlijke vijanden niet echt gevarieerd, op een paar eindbaasgevechten na.
Deze baas in de vorm van een vliegende kever verandert steeds van positie, verdooft ons en roept kleine helpers op. Hier moeten we snel en precies zijn om hem uit te schakelen.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2021/12/This-boss-in-the-form-of-a-flying-beetle.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
Het ziet er een beetje beter uit met onze wapens. Hoewel we in de loop van onze data slechts een handvol vaardigheden vrijspelen, speelt elk wapen totaal anders en brengt het veel dynamiek in de kerkers. Dagger Valeria, bijvoorbeeld, geeft ons een ontwijkingsrol die onze vijanden in verwarring brengt, terwijl we aanvallen kunnen pareren met Estoc Isaac als hij ons genoeg vertrouwt.
De moeilijkheidsgraad blijft echter altijd motiverend, ondanks minder vijandelijke types en vaardigheden. Er zijn geen pantserwaarden, dus je kracht en taaiheid hangen alleen af van je eigen niveau en dat van je wapens. Deze laatste verhoog je door in de kerker met de respectievelijke wapens te vechten tot je level omhoog is. Je hoeft hier echter nooit voor te malen.
Om het level omhoog te voltooien, zal je liefje je uitnodigen voor een volgende ontmoeting in dialoogvorm. De ontmoetingen of, afhankelijk van de antwoordmogelijkheid, de afspraakjes zijn veel te gemakkelijk in tegenstelling tot de gevechten, en daarom moet je bijzonder onhandig zijn om het wapen van je verlangen te ergeren.
There’s more
De rode draad die niet alleen door deze recensie loopt, maar door het hele spel, is de bittere teleurstelling dat Boyfriend Dungeon veel potentieel heeft, maar er niet in slaagt het te gebruiken om een echt afgeronde vecht- en date-ervaring te bieden.
Telkens weer worden we gefrustreerd in de kou gezet omdat relaties en karakterontwikkelingen niet rustig worden uitgelegd en op een rommelige manier worden opgelost. Hetzelfde met de dungeons: net als we echt op gang komen en een eindbaas hebben neergelegd, is het feest alweer voorbij en is het weer terug naar af.
Het spel opnieuw bekijken is ook niet de moeite, want je hoeft niet veel gevolgen te vrezen voor je beslissingen en ze hebben maar een minimale impact op het einde. Het maakt nauwelijks verschil of je in de eerste playthrough direct met alle wapens in zee gaat of slechts één ervan aan het hof maakt.
Dat is jammer, want alleen al de beslissing of je een romantische of platonische relatie met je wapens aangaat, houdt zoveel (conflict)potentieel in dat het waarschijnlijk een twee keer zo lange spelervaring zou opleveren.
