Welkom bij de grote jongens
Een miljard dollar voor ESL en nog eens 500 miljoen voor FACEIT zijn astronomische bedragen, maar ze tonen ook het potentieel van Esports aan. Dat een nieuwe investeerder bereid is zoveel geld te betalen (ongeacht zijn vorige achtergrond) is een bemoedigend teken voor een sector die het momenteel erg moeilijk heeft met COVID.
Natuurlijk, als je gesteund wordt door de Saoedi-Arabische regering, heb je nauwelijks een tekort aan geld. Toch zijn de betaalde bedragen verbazingwekkend, zelfs voor een land dat over de op één na grootste oliereserves ter wereld beschikt.
Maar hoe groot zijn deze cijfers echt? Laten we ter vergelijking een recent voorbeeld van een “traditionele” sport nemen. Premier League-club Newcastle United is overgenomen door een consortium onder leiding van hetzelfde Saudi-Arabische Public Invest Fund (PIF) dat nu ook ESL en FACEIT heeft gekocht. Zij betaalden in december echter “slechts” ongeveer 300 miljoen dollar voor een belang van 80%. Dat is een fractie van de Esports business.
@MTGAB’s @ESL is verkocht voor $1 miljard USD aan Savvy Gaming Group, die financieel wordt gesteund door het Public Investment Fund van de Saoedi-Arabische regering. https://t.co/2yFgMpv1DC pic.twitter.com/STYVESKysn
– The Esports Observer (@esportsobserved) Januari 24, 2022
Van Sportwassing naar Esportwassing
Het is duidelijk dat een overheidsfonds als het PIF geen liefdadigheidswerk doet. Dus waarom zo’n groot stuk van Esports opkopen? Als u de afgelopen jaren een aantal grote sportevenementen hebt gevolgd, zou sportspoeling op dit punt een bekende term moeten zijn.
Of het nu gaat om sportclubs zoals Paris St Germain, dat in handen is van Qatar, of hele evenementen zoals de komende Olympische Winterspelen van 2022 in Beijing, China. Sport en de bijbehorende evenementen zijn instrumenten geworden om PR op te frissen en een goede indruk te maken.
Amnesty International waarschuwde dat de internationale gemeenschap niet mag toestaan dat China de Olympische Winterspelen in Peking gebruikt als een “sportwasgelegenheid” en moet voorkomen dat het “medeplichtig wordt aan een propaganda-oefening” https://t.co/xzFlH5KSzf
– AFP News Agency (@AFP) januari 19, 2022
Hoewel er altijd stemmen opgaan tegen sportwashing, gebeurt er niet veel tenzij de meerderheid van de deelnemers en fans het evenement afkeurt. Meestal gebeurt er niets omdat geen van de partijen de competitie, het prijzengeld of het vermaak wil opgeven. Dat zou kunnen blijken tijdens de Olympische Winterspelen van 2014 in Rusland of de wereldbeker voetbal van dit jaar in Qatar.
Nu staat esports voor een soortgelijk dilemma. De nieuwe eigenaars hebben nog geen belangrijke veranderingen aangekondigd, maar hun eigendom alleen al is voldoende om onrust te veroorzaken. Men weet dat zijn hobby alleen maar wordt uitgebuit om mooie publiciteit te maken voor de regering, die in feite regelmatig de elementaire rechten van de mens met voeten treedt. Saoedi-Arabië, bijvoorbeeld, staat op 173 van de 176 in de Democracy Matrix van de Universiteit van Würzberg en wordt beschreven als een “harde autocratie”.
Zal Esport nu dezelfde weg volgen als de “traditionele” sport en zaken boven moraliteit stellen?
Kan en wil Esport hiertegen vechten?
Esportswashing kwam eigenlijk niet helemaal zonder waarschuwing. Het NEOM-partnerschap met het LEC en BLAST, dat vorig jaar werd aangekondigd en vervolgens geannuleerd, waren duidelijke waarschuwingssignalen voor de toekomst. Op dat moment was de grote verontwaardiging van de gemeenschap en de fans echter genoeg om Riot en BLAST op andere gedachten te brengen.
Na Microsoft en Activision/Blizzard, de volgende grap:
De Saoedi’s hebben ESL en FACEIT gekocht.
Wat komt er morgen? Koopt het Vaticaan Ubisoft? https://t.co/dEY7HPxCTx
– Hänno 🏳️🌈 EINS (@HandIOfIBlood) Januari 24, 2022
Maar zal het hier ook werken? Het publiek is veel stiller dan het toen was. Deze directe verkoop beperkt natuurlijk de mogelijkheid van de fans om tussenbeide te komen en hun ontevredenheid te uiten. Toch is esports niet zonder opties.
Uiteindelijk ligt de volledige macht in esports, zowel goed als slecht, in de handen van de spelontwikkelaars van de titel in kwestie. Theoretisch zouden zij kunnen besluiten geen toernooilicenties meer af te geven. Maar tenzij elke ontwikkelaar en uitgever besluit om de nieuwe ESL FACEIT Group volledig af te sluiten, blijft dat slechts een fantasie. En gezien de terughoudendheid van sommige ontwikkelaars (zoals Valve) om volledige controle te nemen, blijft het een verre fantasie.
En wat nu?
Gezien de groei van de industrie is het geen wonder dat Esportswashing daadwerkelijk plaatsvindt. Toch doet het pijn om het te zien gebeuren als het gebeurt. Dus wat kunnen we doen om het tegen te gaan?
Helaas, er is niet veel wat we kunnen doen. Het uiten van bezorgdheid binnen de gemeenschap en deze op de een of andere manier doorgeven aan ontwikkelaars en uitgevers is de enige manier om er iets tegen te doen. Een simpele ventilator kan niet veel uitrichten tegen een miljoenen regering. Het is een ervaring waaraan “traditionele” sportfans in de loop der jaren waarschijnlijk gewend zijn geraakt, en waarmee wij nu ook lijken te worden geconfronteerd.
Dit zou uiteindelijk de prijs kunnen zijn die we betalen om deel uit te maken van de reis van Esports naar de mainstream samenleving.
