Het had een van de beste actierollenspellen van het jaar kunnen worden, want The Ascent heeft alle voorwaarden: fantastische graphics, ray tracing, spannende ideeën. Maar nu faalt de hack & slay door de technologie van alle dingen.
Bij het testen van The Ascent overvalt ons een gevoel van déjà vu: de release van een hoopvol spel met een cyberpunk setting en grandioze ideeën wordt vooral overschaduwd door een onvoltooide staat en technische problemen.
Toch zit er zoveel potentieel in De Opstijging. De vuurwapens zorgen voor een welkome afwisseling van de conventionele hack & slay gevechten en vereisen een tactische aanpak van de speler. In tegenstelling tot de actie-RPG topper Diablo, vertrouwt de ontwikkelaarsstudio Neon Giant op volledig met de hand gemaakte levels, waardoor een sfeer ontstaat die dicht genoeg is om doorheen te snijden. Bovendien ziet het cyberpunk spel er gewoon fantastisch uit!
Het doet des te meer pijn dat The Ascent slechts een fractie van dit potentieel laat zien in de test en steeds struikelblokken op zijn eigen pad legt.
Inhoudsopgave
De Ascent is een grafische droom
Het is makkelijk om op het eerste gezicht verliefd te worden op The Ascent. De prachtige graphics gaan hand in hand met de aandacht voor detail van de ontwikkelaars, en zetten de dystopische toon van de cyberpunk game. Garish neon lichten reflecteren in de plassen.
Reclameborden lokken je naar louche en ongure bars. De met graffiti bedekte muren vertellen over de ontevredenheid van de mensen. De pillen verspreid in de toiletten spreken van hun wanhoop.
Buiten de Cluster 13 woonwijk, vertelt de spelwereld een ander verhaal. Het Golden Satori casino gedijt op het overschot van zijn bezoekers. De Aziatische tuinen getuigen van orde en discipline. De hypnotiserende lichten van de discotheek laten de waanzin op straat voor korte tijd vervagen. Ray tracing maakt het nog mooier. In onze testversie veroorzaakte ray tracing echter crashes en schokken. U kunt hier meer over lezen in onze technologie-evaluatie hieronder.
Er zijn zoveel details in de spelwereld van The Ascent. Het is bijna jammer dat we niet vaker in de verleiding komen om te pauzeren en de sfeer op te snuiven. Het actierollenspel bloedt cyberpunk en voegt een eigen toets toe aan de setting. Want op de planeet Veles bestaan niet alleen mensen, maar ook allerlei buitenaardse rassen. Dit alles fungeert echter vooral als een mooie achtergrond.
Liefde op het tweede gezicht: De gevechten
De gevechten zijn ook prachtig om te zien, als we onze speciale vaardigheden op de vijanden loslaten, auto’s opblazen of onze zware wapens zoals de raketwerper uit de kast pakken. De gevechten zien er niet alleen spectaculair uit, maar brengen ons ook snel in een prettige flow van het spel.
Soms ontkomen we er niet aan om ons halsoverkop in het bloedbad te storten en onze kogels uit te strooien over de massa’s vijanden. Op andere momenten moeten we tactischer zijn: We ontwijken de aanvallen van de vijand met een rol en zoeken dekking achter containers of hekken.
Maar zelfs onze tegenstanders vallen ons niet blindelings aan. Ranged fighters positioneren zich achter obstakels of op hogere platforms om de overhand te krijgen. Dus moeten we de rechtermuisknop ingedrukt houden om hoger te schieten en ons doel te raken.
The Ascent verrast ook met nieuwe soorten vijanden in het spel: Rojin melee vechters dragen een katana, kunnen onzichtbaar worden en teleporteren direct naar onze kant. Robotspinnen teisteren ons met een zwerm kleinere robotspinnen die zich bij ons ontladen en ons elektrocuteren. Peck ingenieurs installeren torentjes die ons altijd in het vizier houden.
Verder weet het actierollenspel handig gebruik te maken van het bekende iso-perspectief en zo nog meer variatie in de gevechten te brengen. De camera draait afhankelijk van het gebied en stelt ons zo voor nieuwe uitdagingen. Soms blijven de vijanden in de dode hoek en moeten we voorbereid zijn op verrassingsaanvallen.
Soms rennen we zijwaarts door lange gangen in een 2.5D beeld en stormen vijanden van rechts en links op ons af. Trouwens, we kunnen de camera niet zelf draaien. Maar dat is niet eens nodig, want The Ascent legt de omgevingen en de gevechten altijd goed vast.
Hack & Slay with pistol and rifle
In De Opstijging nemen we genoegen met één primair en één secundair wapen. We kunnen hiertussen op elk moment in de strijd wisselen met het muiswiel. Nieuwe wapens kunnen in winkels worden gekocht, maar dit is zelden nodig. Dat komt omdat onze tegenstanders regelmatig nieuwe wapens kwijtraken nadat ze zijn gestorven.
Vooral in het begin van het spel is het erg leuk om de verschillende wapens uit te proberen: Hebben we liever de kleine protector, die minder schade aanricht maar sneller schiet dan onze tegenstander kan knipperen? Of kiezen we liever voor een langzamer aanvalsgeweer met meer aanvalskracht?
Maar na een paar wapenupgrades verliezen we de motivatie om ons schietijzer te veranderen. Na een goede upgrade komt geen van de nieuwe wapens ook maar in de buurt van het schadegetal van onze aangepaste protector. Dus we eindigen het spel met ons opgewaardeerd startwapen.
Een soortgelijk probleem doet zich voor bij de harnasstukken. Elk stuk harnas heeft verdedigingswaarden tegen bepaalde soorten schade. In het begin van het spel kan dit een verschil maken in de gevechten. Als wij vóór een confrontatie met een vuurspuwende spin een harnas aantrekken dat ons tegen brandschade beschermt, zullen wij het gevecht gemakkelijker doorkomen. Vroeg of laat vinden we echter stukken harnas die in alle categorieën zeer hoge waarden hebben. Nieuwe bepantsering wordt dus snel overbodig.
Speciale vaardigheden: Augmentations, modules, tactische uitrusting
Augmentations kunnen gratis worden gebruikt bij de Doc. Je kunt ze onderweg ook makkelijk omwisselen, maar dan daalt je energie tot nul.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/01/With-the-Doc-augmentations-can-be-used-free-of-charge.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
De Augmentations daarentegen zijn actieve gaven: De “Hydraulische Blaas”, bijvoorbeeld, duwt vijanden weg als ze te dicht bij ons komen. Hyperfocus” vertraagt projectielen en geeft ons meer tijd om te ontwijken. En “Unstable” en de “Joyrun Dragon” – waarschijnlijk de leukste augmentations – laten vijanden ontploffen nadat ze dood zijn en bieden een prachtig schouwspel.
Tenslotte geeft de tactische uitrusting extra pit aan de gevechten. Dit zijn vooral klassieke granaten die veel gebiedsschade aanrichten. Wie niet graag explosieve voorwerpen hanteert, kan bijvoorbeeld ook kiezen voor een genezend veld. Of voor een zak mech, waar we voor een korte tijd in kunnen glippen.
Hoe moeilijk is de Opstijging?
Kleinere groepen tegenstanders vereisen niet veel tactische intuïtie van ons. Als we daarentegen te maken krijgen met een horde vijanden of sterkere tegenstanders, moeten we gebruik maken van de ontwijkingsrol, de dekkingsmogelijkheden en onze vaardigheden.
Onze testversie van The Ascent had maar één moeilijkheidsgraad. Dit was uitdagend, maar altijd eerlijk. We behouden bijvoorbeeld onze voortgang nadat we zijn gestorven en hoeven niet zoals in Diablo onze weg terug te vinden naar ons lijk. We gebruiken dit in ons voordeel vóór een baasgevecht, kunnen vaardigheidspunten verdelen wanneer we een level omhoog gaan, onze wapens of augmentations verwisselen en dan een nieuwe poging beginnen. Ondertussen kun je kiezen uit drie moeilijkheidsgraden en deze ook op elk moment in het spel veranderen.
Augmentations en je tactische uitrusting zullen je helpen tegen sterkere vijanden. src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/01/Augmentations-and-your-tactical-equipment.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
Hier stuiten we op een ander probleem met The Ascent. Hoofd- en nevenquests hebben altijd een niveau-aanbeveling. Als we echter de level 13 missie aannemen met ons level 15 karakter, gebeurt het vaak dat we hordes level 20 vijanden tegenkomen op onze weg naar het doel. Level-aanbevelingen en de werkelijke moeilijkheidsgraad van quests en gebieden komen vaak niet overeen. Dit leidt tot onnodige frustratie op plaatsen waar je wordt afgemat door sterke vijanden.
Een andere missie die niveau 5 ons voorstelt, eindigt verrassend genoeg in een doodlopende straat. Wat blijkt: om deze queeste te voltooien, moeten we eerst de hoofdqueeste van level 23 verder spelen en naar een nieuw gebied gaan. Met de oktober patch 3, is dit probleem tenminste verholpen. Zijmissies zijn nu alleen beschikbaar als je ze ook echt kunt voltooien. Dit geldt echter alleen voor spelherinneringen die na de patch zijn gemaakt. In bestaande saves, zul je nog steeds te maken hebben met deze odyssee.
Wanneer de reis een kwelling wordt
Talking about odyssey: De open wereld van The Ascent en de aandacht voor detail van de ontwikkelaars wekken bij ons het verlangen om de omgevingen te verkennen. Des te vervelender is het dat bewegen in de spelwereld een regelrechte marteling is. Ons personage jogt minutenlang op een slakkengangetje voort – er is geen sprintknop. De ontwijkingsrol geeft een beetje verlichting en zo rollen we de meeste tijd door de smerige straten.
Om van het ene gebied naar het andere te reizen, zijn er ook twee snelle reissystemen beschikbaar in The Ascent: de taxi en de metro. Reizen met de metro is gratis, maar het aantal metrostations is beperkt.
Kaarten zouden eigenlijk moeten helpen bij de oriëntatie. De kaart van The Ascent maakt alleen maar verwarring.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/01/Maps-should-actually-help-with-orientation.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
De taxi daarentegen kost 1.000 Ucreds en brengt ons naar onze gewenste bestemming. Nou, bijna. Omdat snel reizen alleen werkt binnen één level. De verticale wereld van The Ascent, echter, heeft er drie.
Dus als we in de bedrijfsruimte op het hoogste niveau zijn en terug willen naar de hub Cluster 13, bellen we een taxi en laten ons afzetten op de hoofdweg. Van daaruit lopen we een paar minuten naar de lift en gaan naar het middelste niveau. Alleen hier kunnen we een taxi nemen om na drie laadschermen eindelijk het gewenste gebied te bereiken.
Behalve kratten met ucreds, af en toe een wapenupgrade en sporadische vaardigheidspunten, biedt de wereld ook weinig stimulans om zelfs het laatste hoekje van de wereld te verkennen. De verwarrende kaart en de afgeluisterde navigatiehulp voegen de rest toe aan onze verkenningstocht. En toch is de wereld van De Opstijging zo mooi om naar te kijken.
Cyberpunk clichés in plaats van aangrijpende dystopie
NPC’s wijzen ons kleine taken toe. Maar zelfs deze voelen plichtmatig en ongemotiveerd aan. Het beste aan deze zoektocht is de beschaamde toiletbediende op de achtergrond.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/01/NPCs-assign-us-with-small-side-tasks.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
In de codex vind je gedetailleerde informatie over de spelwereld en de personages en vijanden van The Ascent. Maar sommige wezens zijn gewoon te groot om op je scherm te passen.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/01/In-the-codex-you-will-find-detailed-information-about-the-game.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
In plaats van ons dichter bij de personages en de actie te brengen, benadrukken de cutscenes de stijve en uitdrukkingsloze animaties en personagemodellen. Ze lijken gewoon niet op hun plaats in deze krankzinnige omgeving.
De overigens fantastisch geënsceneerde flair wordt ook ontsierd door het feit dat we ons zonder gevolgen een weg door de spelwereld kunnen schieten. Als onze kogel in het hoofd van een onschuldige terechtkomt, krijgen we een telefoontje van onze baas. Dat is het. Er zijn geen ordehandhavers die ons kunnen oproepen. We hoeven geen boete te betalen. En op een gegeven moment letten we er niet eens meer op of er burgers in onze vuurlinie struikelen tijdens de massale gevechten. Maar dat neemt een groot deel van de geloofwaardigheid van de wereld weg.
The Ascent in de technologiecheck van de hardware-editors
De technologie van The Ascent is een tweesnijdend zwaard. In de singleplayer van de testversie lopen veel dingen in principe soepel. Vloeiend gamen op het hoogst mogelijke detailniveau onder WQHD-resolutie is mogelijk, zelfs met een Nvidia Geforce RTX 2060. We haalden ongeveer 64 beelden per seconde in de geselecteerde testreeks tijdens een korte weergave van de reviewversie.
Voor 4K-resolutie inclusief maximale details is een Geforce RTX 3060 Ti voldoende. Echter, dan met ongeveer 52 FPS, maar zonder Nvidia’s geheime wapen DLSS. Met de AI renderer geactiveerd, kunnen we zelfs ray tracing toevoegen met de RTX 3060 Ti en nog steeds rond de 50 FPS halen in de nieuwe DLSS modus Ultra Quality.
De ray tracing implementatie ziet er hierin overweldigend goed uit, maar kent ook problemen. Zelfs bij hoge framerates, voelt The Ascent daarmee wankel aan. De enige remedie zijn de G-Sync en Vsync beeldsynchronisatietechnieken – en misschien een day-one of toekomstige patch.
Op een AMD Radeon RX 6800 XT haalden we ongeveer 16 frames per seconde in 4K, inclusief maximaal detailniveau en ray tracing. Bezitters van een AMD grafische kaart zullen dus voorlopig nog niet kunnen genieten van de real-time ray berekening. En zoals we weten, is DLSS niet beschikbaar voor Radeons.
Over DLSS gesproken: Helaas is de DLSS implementatie niet helemaal schoon. Op een RTX 3090 behalen we vergelijkbare FPS-waarden in alle modi (“Ultra-Kwaliteit, Kwaliteit, Gebalanceerd, Prestaties en Ultra-Prestaties”). Men zou verwachten dat de prestaties enorm zouden toenemen onder “Ultra Performance” in verhouding tot “Ultra Quality”. We hebben consistentere waarden gemeten met de RTX 2060 en RTX 3060 Ti. Daar presteren de “Performance” en “Ultra Performance” modi zoals verwacht. Ultra Kwaliteit” levert echter betere prestaties dan “Kwaliteit” en evenveel als “Gebalanceerd”. Dus er zit nog steeds een beetje worm in.
De co-op mode: een tragedie
Soms speelde de co-op modus erg soepel voor de september patch. En soms… oh, kijk zelf maar.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/01/Sometimes-the-co-op-mode-played-very-smoothly.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
Vooral de Game Pass-versie kreeg kritiek vanwege de technische staat. Lange tijd ontbrak niet alleen de Day One-patch, maar ook de implementatie van ray tracing en DLSS.
Intussen zijn veel van de technische problemen opgelost en zijn beide versies van The Ascent – Steam en Game Pass – op hetzelfde niveau. De verbeteringen zijn ook duidelijk merkbaar: in singleplayer schokt het niet langer, we komen geen spelonderbrekende bugs tegen en de prestaties voelen over het algemeen beter aan.
Wel moet worden opgemerkt dat de Game Pass-versie altijd zo’n zeven dagen achterloopt met de updates – maar daar hebben de ontwikkelaars geen invloed op.
Ondanks de patches, loopt de co-op modus nog steeds niet soepel. In onze post-test hadden we nog regelmatig te maken met crashes na de september-patch, waarbij beide spelers uit de lobby werden gezet. Schokken tijdens niveau-overgangen komen ook van tijd tot tijd voor. Op lange termijn doet dit afbreuk aan het plezier van het spel en verhindert het vooruitgang in het spel. Daarom kunnen we de multiplayer van The Ascent nog steeds niet zonder voorbehoud aanbevelen.
Afgezien van de technische problemen, hebben we problemen opgemerkt in het spelontwerp van de co-op modus. Wanneer personages van een laag niveau aan een geavanceerd spel deelnemen, worden ze eerst een paar niveaus hoger geplaatst. Dit staat echter niet in verhouding tot de schaal van de tegenstanders. De nieuwe spelers hebben geen schijn van kans tegen de overmachtige vijanden en één speler alleen kan ze ook niet bevechten.
Wat het nog moeilijker maakt, is dat neergehaalde personages binnen 30 seconden weer tot leven moeten worden gewekt. Als de timer afloopt, faalt de hele groep. Dit leidt snel tot frustratie. In de strijd is er gewoon niet genoeg tijd om gewonde kameraden te verzorgen. Het is alsof je wordt gevraagd om een online spel te pauzeren in het midden van een PvP gevecht. Overigens, verzamelde voorwerpen gaan naar alle partijleden, mits ze in leven zijn. Degenen die op de grond kruipen gaan met lege handen.
Editorial conclusion
Het testen van de Ascent was echt een achtbaan van emoties. Ik had hoge verwachtingen van het actierollenspel en in het begin maakte de titel een geweldige indruk. Vooral de dichte cyberpunk-sfeer van het spel en de vloeiende gevechten boeiden me onmiddellijk. Maar beetje bij beetje openbaarden zich de probleemgebieden van het actie-rollenspel: het bewegen door de wereld is echt vervelend. Noch de hoofd-, noch de nevenmissies konden me boeien. En hoewel de wereld vol zit met kleine details, kan ik mezelf gewoon niet motiveren om het grondig te verkennen.
Nadat de release van The Ascent werd overschaduwd door een slechte technische staat, is er de laatste weken veel gebeurd. Het uittesten van het actierollenspel was een beetje zoals het hopelijk checken van de koelkast om te zien of er ergens tussen de geopende sauzen en kroppen sla een gourmetschotel verstopt zat. Na de eerste patches werd de koelkast altijd teleurgesteld gesloten omdat alles bijna onveranderd bleef. Na de september patch, ziet het er een beetje beter uit. Hoewel het perfecte lievelingsgerecht nog niet in de koelkast verstopt ligt, zijn er toch een paar lekkernijen te vinden.
De technische staat van The Ascent is sinds de release aanzienlijk verbeterd en vooral de Game Pass-versie heeft een inhaalslag gemaakt en staat nu op hetzelfde niveau als de Steam-versie. Alleen de co-op kan ik nog niet zonder voorbehoud aanbevelen. Telkens weer worden we geteisterd door crashes – dat is zinloos noch leuk.
Als je in de stemming bent voor leuke en actievolle shootouts en creatieve vaardigheden, geef The Ascent dan zeker een kans. Als je echter met vrienden in de strijd wilt springen, kun je beter nog een paar patches wachten.
