Welke Totale Oorlog is de beste? Met welke moeten beginners beginnen? We rangschikken alle titels in de bejubelde strategiereeks van slecht naar best.
Bij de release van Troy: A Total War Saga, kijken we terug naar zijn voorgangers. Met zijn epische gevechten biedt zowat elke Total War eigenlijk een fantastische spelervaring. Toch zijn er een paar duidelijke hoogtepunten en een paar titels die de neiging hebben achterop te raken. Daarom sommen we hier alle 16 wedstrijden van de reeks op, gesorteerd van zwakste naar beste vertegenwoordiger. Geselecteerd volgens de mening van ons redactieteam.
Wij hebben ons beperkt tot zelfstandige delen van de serie: uitbreidingen horen gewoon altijd bij het hoofdspel. En we tellen alleen echte totale oorlogen – we laten het Koninkrijk gewoon weg als een beschamende voetnoot bij de geschiedenis.
Troy: Total War could finally reach its full potential at the Steam release
Inhoudsopgave
Plaats 16 – Total War: Arena
Free2Play online gevechten, slechts drie squads per speler en dan ook nog zonder campagne – een consistentere ontwikkeling langs de klassieke Total War-doelgroep is nauwelijks mogelijk. Het is dus geen wonder dat Arena ook op de laatste plaats komt bij onze redactiestrategen. De online spin-off mist gewoon te veel van wat in de kern een Total War is. Bovendien was Arena zelfs frustrerend omdat het vrijspelen van nieuwe technologieniveaus ontaardde in een brutale sleur.
Maar het waren niet alleen Total War-superfans die blijkbaar teleurgesteld waren door deze spin-off. De Arena viel ook niet goed genoeg bij de spelers om verder ontwikkeld te worden. Het spel is sindsdien niet meer gespeeld.
Plaats 15 – Total War Saga: Thrones of Britannia
Thrones of Britannia durfde te experimenteren: het was het eerste saga-afgeleide spel dat een bestaande engine gebruikte om een nauwer afgebakend deel van de geschiedenis te verkennen dan gebruikelijk, en het zette veel klassieke spelmechanismen op hun kop. Het voerde bijvoorbeeld een volledig nieuw aanwervingssysteem in en gooide agenten volledig overboord.
Maar hoewel deze vernieuwingen verrassend goed werkten, slaagde Thrones er niet in de klassieke basiselementen van de serie waar te maken: de economie bleek veel te oppervlakkig en de AI was zo zwak dat het spel ons nooit echt uitdaagde. Over het geheel genomen is de eerste Total War-saga nog steeds een fatsoenlijk middeleeuws strategiespel, maar nergens in de buurt van Total War op zijn best.
Plaats 14 – Troy: A Total War Saga
Eigenlijk zou Troy: A Total War Saga de tweede Saga spin-off moeten zijn, maar aangezien Fall of the Samurai nadien ook tot Saga werd uitgeroepen, is het nu deel drie. Kwalitatief ligt dit veel dichter bij Thrones of Britannia dan Fall of the Samurai. Troy heeft over het algemeen veel gemeen met zijn voorganger in de saga, maar behoudt de overhand in het klassement dankzij minder AI-blunders.
Net als bij Thrones of Britannia concentreert Troy zich op een zeer specifiek deel van de menselijke geschiedenis, maar met een twist. Aangezien het vrijwel onmogelijk is de Trojaanse oorlog historisch te reconstrueren, kennen we het verhaal voornamelijk uit de lyrische liederen van de dichter Homerus. Maar hoewel het logisch zou zijn geweest om van Troje een voornamelijk fictieve Total War te maken na Warhammer, wilden de ontwikkelaars een risico nemen. In plaats van de slagvelden te overspoelen met mythologische monsters en goddelijke activiteit, toont Troje een realistische versie van de bekende gebeurtenissen. Creative Assembly is hier echter niet echt tevreden mee. Troy waagt zich aan een paar spannende experimenten, maar net als bij de vijf nieuwe middelen, mislukken ze in de uitvoering. Net als Thrones of Britannia is Troy nog steeds leuk dankzij het sterke serie-DNA, maar het is lang niet genoeg voor de Total War Olympus.
Plaats 13 – Shogun: Total War
Zo’n lage plaats voor het spel waar het allemaal mee begon? Shogun hoeft zich nergens voor te schamen: zijn opvolgers hebben het concept allemaal op een zinvolle manier uitgebreid! Maar toen het destijds uitkwam, was er nauwelijks iets vergelijkbaars, zo slim was de combinatie van realistische real-time gevechten met een turn-based kaart.
Toch wilde Creative Assembly oorspronkelijk gewoon een RTS maken van het merk Command & Conquer! Dat had goed kunnen uitpakken, maar het had ook gewoon ten onder kunnen gaan – terwijl de kenmerkende Total War-formule tot op de dag van vandaag overleeft.
Place 12 – Napoleon: Total War
Napoleon was de eerste standalone uitbreiding in de serie, waardoor het in de kern een verbeterde Empire is. Maar niet op alle fronten, en daarom werd het met gemengde reacties ontvangen. Speltechnisch voegde het enkele nuttige vernieuwingen toe, zoals slijtage in besneeuwde gebieden, maar deze kwamen in het spel op een veel beperkter speelveld. Verschillende campagnes traceren de veldtochten van Napoleon, maar allemaal slechts een bepaald deel ervan – het ontbrak aan de enorme wereldkaart van een keizerrijk.
Omgekeerd waren sommige fans teleurgesteld dat de mechanische verbeteringen van Napoleon niet in het hoofdspel waren opgenomen en dat Napoleon als een op zichzelf staand spel werd verkocht. Over het geheel genomen is dit slechts goed genoeg voor een van de lagere plaatsen op deze lijst.
Plaats 11 – Totale Oorlog: Attila
Attila had een hoop te bewijzen bij de vrijlating: De voorganger Rome 2 kwam uit met ernstige bugs en AI fouten en, daarbovenop, gameplay zwaktes zoals een politiek systeem dat geen van zijn beloften waarmaakte. En inderdaad, Attila zorgde niet alleen voor een veel completere ervaring en bracht populaire functies zoals de stamboom terug, maar voegde ook spannende nieuwe ideeën toe. Als koning van de Hunnen, bijvoorbeeld, zwierven we door het land als een plunderende horde die, in tegenstelling tot wat gebruikelijk is in de serie, helemaal geen steden bouwde.
De zwakkere uitvoering verwatert de pret een beetje en fans van de oudheid missen enkele van hun favoriete volkeren, zoals de Grieken of Macedoniërs in Attila’s Age, maar het spel is nog steeds een uitstekende Total War. En daarbovenop, een speeltuin voor geweldige mods zoals Ancient Empires!
Plaats 10 – Empire: Total War
Empire was in vele opzichten de meest ambitieuze Total War: het stuurde ons naar de grootste wereldkaart in de reeks tot nu toe, vechtend om Amerika en India, naast Europa. En omdat we daarvoor ver over zee moesten gaan, introduceerde het spel voor het eerst zeeslagen – als een volledig nieuwe spelmodus met eigen regels, zoals de wind, een van de grootste vernieuwingen in de Total War-geschiedenis.
Het resultaat verdeelt echter de redactie. Voor sommigen neemt Empire een van de laatste plaatsen in de rangschikking van de series in, anderen plaatsen het bijna aan de top. Waar sommigen vinden dat het spel precies de juiste hoeveelheid kolossaal is, vinden anderen het overladen. Waar sommigen de klassieke mêleegevechten van de voorgangers misten, waren even zovelen blij met de nieuwe gameplay van het kruittijdperk. Dus de polariserende titel plaatst zichzelf precies in het midden.
Plaats 9 – Total War: Shogun 2 – Fall of the Samurai
Tot nu toe de beste standalone add-on, Fall of the Samurai slaagde erin om het al fantastische Shogun 2 te verbeteren. De komst van Westerse mogendheden brengt nieuwe spelmechanismen en dynamiek naar Japan. We kunnen nu bijvoorbeeld “moderne” wapens zoals gepantserde schepen gebruiken, vijanden op het land bombarderen en legers snel per spoor over de kaart duwen. Deze modernisering wekt echter wrevel bij onze traditiebewuste onderdanen.
Waarom staat het dan niet hoger op de lijst? Want het was toch “maar” een uitbreiding: andere Total Wars bouwden indrukwekkender spelconcepten helemaal uit het niets, terwijl voor alle vernieuwingen, veel van de sterke punten al bekend waren van Shogun 2. En heel subjectief vinden velen in de redactie de klassieke samoerai-periode ook beter dan de industrialisatie. Desalniettemin is Fall of the Samurai een eersteklas Total War!
Plaats 8 – Total War: Rome 2
Plaats 7 – Total War: Warhammer
Met Total War: Warhammer vervulde Creative Assembly een jarenlange droom van fans: al zolang er mods bestonden, was de gemeenschap bezig hun favoriete fantasy-universums in Total War na te bouwen. Welke andere serie zou immers de massale gevechten van een Lord of the Rings, Game of Thrones of Warhammer zo goed naar het scherm kunnen brengen? En nu kwam Warhammer ook echt als een officieel spel! Voor het eerst in de serie leidden we vliegende eenheden, magiërs en enorme monsters in de strijd en konden we volledig nieuwe strategieën toepassen. Nooit eerder was er een totale oorlog geweest waarin elke natie werkelijk volkomen uniek was, tot de laatste eenheid toe!
Total War: Warhammer heeft de gameplay echter op veel andere plaatsen overgesimplificeerd. Bovenal was de administratie van het rijk een beetje te simpel. Niettemin is het spel, met zijn strategisch gevarieerde en ongelooflijk sfeervolle fantasy-massagevechten, een van de hoogtepunten uit de serie.
Plaats 6 – Medieval: Total War
Middeleeuws was net het vervolg dat Shogun nodig had om de toekomst van Total als een succesvolle serie voor de komende jaren te garanderen. Het spel zette het toen nog revolutionaire principe van turn-based wereldkaartstrategie en epische realtime gevechten voort, maar maakte alles gewoon groter en beter – en verwees Total War naar het tijdperk waarvoor het misschien wel het meest was gemaakt: De Middeleeuwen!
Passend daarbij werden nieuwe spelmechanismen toegevoegd, zoals de idiosyncratische Pope, waarvan alleen al de vermelding fans van Total War nog steeds hoofdpijn bezorgt. Op de strategiekaart kregen we aanzienlijk meer opties, terwijl de real-time gevechten nog meer troepen bevatten. Bovendien hebben we onze ridders nu in veel realistischer belegeringsgevechten geleid. Wat zou een middeleeuws strategiespel zijn zonder hen? Ondertussen toont het Middeleeuws zijn leeftijd. De pixelige sprites maken niet veel verschil meer, en latere Total Wars hebben de mechanica aanzienlijk verfijnd en uitgebreid. Maar voor zijn bijdrage aan de totstandkoming van de reeks in de eerste plaats, heeft Medieval zijn vijfde plaats meer dan verdiend. We zullen er altijd met plezier aan terugdenken.
Plaats 5 – Total War: Warhammer 2
Het tweede fantasy-deel was niet zo’n grote revolutie als het eerste – de sprong naar het maffe Warhammer-scenario was al gemaakt. Maar Total War: Warhammer 2 bracht het naar een hoger niveau: Nog meer bizarre facties, nog meer verschillende eenheden, nog meer epische gevechten! De campagne kaart voelde nog steeds een beetje te simpel in termen van economie, maar met meer unieke gebouwen en speciale mensen mechanica, bracht het tweede deel een vleugje meer diepte in het spel dan het eerste.
Op de campagnekaart heeft Total War: Warhammer 2 echter ook een grote misstap begaan: het nieuwe overwinningsmechanisme, waarbij we worstelen om de controle over een magische maalstroom, bleek niet helemaal doordacht te zijn. Het veroorzaakte een vervelende tijdsdruk voor alles – totdat we ons realiseerden hoe gemakkelijk we het konden misleiden. Anderzijds scoorde het spel na de release punten met de enorme alternatieve campagne Mortal Empires, die rassen uit beide Warhammer-spellen liet botsen op een enorme wereldkaart – zonder enige Maelstrom. Een hoogtepunt dat geen enkele fan van epische fantasie mag missen.
Place 4 – Total War: Three Kingdoms
Vóór Warhammer of erachter? Met Three Kingdoms hebben we lang moeten nadenken, want het is eigenlijk het spiegelbeeld van de Warhammer-delen: op het slagveld durft het veel minder vernieuwend te zijn – en daar slagen ze lang niet zo goed in – maar op de campagnekaart heeft Total War in jaren niet zulke grote stappen gemaakt!
Three Kingdoms maakt van diplomatie eindelijk een echt centraal (en leuk!) onderdeel van het spel, biedt meer economische diepgang dan het in lange tijd heeft gedaan, en daarbovenop nog wat interessante nieuwe ideeën zoals een eigen spionagesysteem. De grootste zwakte zijn de gevechten, die op den duur afwisseling missen door de vrij gelijksoortige facties. Maar omdat het in de kern nog steeds klassiek goede Total War gevechten zijn en Three Kingdoms niet zo’n groot nadeel heeft als het vervelende Maelstrom mechanisme, hebben we besloten dat het het verdient om net voor Total War: Warhammer 2 gerangschikt te worden.
Plaats 3 – Total War: Shogun 2
Shogun 2 was noch de grootste, noch de meest ambitieuze Total War – maar juist daardoor een van de beste. Omdat het spel terugkeerde naar de oorsprong van de serie in Japan en slechts één land hoefde te omvatten in plaats van een enorme kaart van Europa, konden de ontwikkelaars zich des te meer concentreren op het verfijnen van de mechanica van het spel. De Japanse clans waren misschien wel net zo divers als de Romeinen en Grieken en barbaren van Rome 2 – maar alles klopte precies in Shogun 2. Elk systeem paste, alles sloot zinvol op elkaar aan en nergens leek het spel overbelast.
Dit maakt het ook een van de beste Total Wars voor nieuwkomers. In bijna geen enkel ander spel kunnen ze de basis van de serie op zo’n gepolijste manier leren kennen zonder overspoeld te worden door te veel functies. En Shogun 2 is net jong genoeg dat het er nog fantastisch uitziet en kan scoren met moderne bruikbaarheid. Het kan niet alle klassieke zwakke punten van de serie van zich afschudden, en de AI speelt ook hier soms dom. Maar het is nog steeds een strategisch meesterwerk.
Place 2 – Rome: Total War
Rome was een mijlpaal voor de serie: voor het eerst volledig 3D! Geen pixelige sprites meer, hier bevochten ongelooflijk indrukwekkende polygoonlegers elkaar in massale gevechten zoals we nog nooit eerder op het scherm hadden gezien. Ook de campagnekaart kreeg in Rome voor het eerst zijn moderne vorm. Het was nu ook volledig in 3D en was ook veel gesofisticeerder in termen van spelmechanismen dan de bordspel-achtige versie van Shogun en Medieval.
Rome gaf ook het startschot voor een van de mooiste tradities van de serie: het bood bijna eindeloze mogelijkheden voor modders! Fans maakten van alles, van gameplayverbeteringen tot enorme Total Conversions waarmee we voor het eerst Lord of the Rings of Warhammer in Total War konden spelen. Sommige van de modders van toen zijn nu zelfs professionele spelontwerpers: Lusted werd door Creative Assembly aan boord gehaald om de ontwikkeling van Thrones of Britanna te leiden, terwijl de maker van DarthMod de Ultimate General-spellen ontwerpt.
Plaats 1 – Medieval 2: Total War
De onbetwiste koning: Medieval 2 won onze gemeenschapsstemming voor de beste Total War en was ook op de redactie een overtuigende winnaar. Geen wonder. Tot op de dag van vandaag is het Total War op zijn best. Ongelooflijk epische massale gevechten in het populairste scenario van de serie, diverse facties en een hele reeks unieke mechanieken op de campagnekaart maken het tot een strategisch meesterwerk. Zo kende het spel twee verschillende soorten nederzettingen, de economisch sterke steden en de militair belangrijke kastelen. Slimme strategen moesten deze tegen elkaar afwegen.
Van de vroege Total Wars is Medieval 2 verreweg het beste verouderd. Hoewel de film al een paar jaar oud is, weet hij nog steeds indruk te maken met zijn glorieuze ridderaanvallen. De campagnekaart lijkt wat ouderwetser in vergelijking, maar zeker niet ondraaglijk. Zelfs nieuwkomers in de serie kunnen nog steeds met een zuiver geweten spelen. Vooral omdat het spel nog steeds een actieve modding gemeenschap heeft. Onze aanbevelingen: Stainless Steel voor klassieke middeleeuwse gevechten opgepoetst tot hoogglans en Third Age: Total War voor de beste Lord of the Rings gevechten die je ooit hebt gespeeld.
