The Bookwalker wordt een klein maar fijn avontuur met een fascinerend idee. Waarom de Steam demo de moeite waard is, kun je hier uitvinden.
Van tijd tot tijd voel ik de behoefte om een nieuw spel te beginnen, of om een oud spel helemaal opnieuw te beginnen. Dat komt waarschijnlijk omdat ik hou van de magie van het begin, het onvergelijkbare gevoel van een duik in een nieuwe wereld die nog uitgestrekt en mysterieus lijkt door zijn onbekendheid.
De Boekenloper belooft me dat gevoel telkens weer te geven. Ik mag naar steeds nieuwe plaatsen reizen voor relatief korte missies, met een duidelijk doel: ik moet machtige voorwerpen stelen die vaak een belangrijk deel van de wereld uitmaken. Zoals de titel suggereert, gaat dit niet over echte werelden, maar over boeken. Onze hoofdpersoon heeft het vermogen om het verhaal van een boek binnen te gaan en voorwerpen van daaruit mee te nemen naar zijn wereld.
De ongeveer twee uur durende, gratis (Steam-Demo) game is zeker een kijkje waard voor alle liefhebbers van verkenning en verhalen en precies wat je nodig hebt voor een ontspannen middag in het weekend.
Als het idee van Bookwalker u bevalt, moet u ook eens kijken naar Gamedec. Ook hier wordt u meegevoerd naar andere werelden, maar op een heel andere manier:
Blackmail maakt dieven
In het begin begint alles nogal onspectaculair: We komen thuis en zien dat onze flat is leeggehaald en alle meubels in beslag zijn genomen. We staan in onze lege flat als plotseling de telefoon gaat. Tijdens het gesprek wordt duidelijk dat onze situatie er nogal somber uitziet. We worden gedwongen verschillende baantjes te doen – en als dieven door de boekenwerelden te reizen.
Er gebeurt al snel van alles: een koffer wordt door een onbekende boodschapper voor onze deur achtergelaten, met daarin een boek, de beschrijving van de opdracht en wat informatie over de auteur. Handig, de koffer biedt ook de juiste plaats voor het gewenste voorwerp.
Nu kunnen we naar de wereld van het eerste boek reizen – en ook altijd weer terug – omdat we ook steeds weer gereedschap nodig zullen hebben dat we maken met middelen die we in ons huis vinden.
Een interessant detail hier is dat we in de echte wereld reizen in eerste-persoonsperspectief, terwijl we in de boeken overschakelen op een isometrisch gezichtspunt. Een mooie ontwerpbeslissing, want het onderstreept hoe verschillend de twee niveaus zijn.
More than just a story
De verhalen gaan dan op een zoektocht naar het gewenste voorwerp, dat in het eerste hoofdstuk een onsterfelijkheidsdrankje is. Ik wil hier niet veel meer verklappen, want voor mij althans gaat het avontuur ook om het verhaal. Hoe dan ook, je komt eerst in een donkere kerker terecht, maar daarachter zit meer.
In het voltooide spel zullen we waarschijnlijk heel wat boeken kunnen verkennen, de demo spreekt over zeven missies – dat zou kunnen overeenkomen met het aantal werelden. Tenminste tot de release kun je het ene verhaal helemaal uitspelen en kort aan een ander beginnen, maar dat maakt al dat je meer wilt. De werelden verschillen ook sterk van elkaar en leunen op verschillende genres: van post-apocalyptische woestijnsteden tot een verlaten ruimteschip en een griezelige gevangenis, alles is aanwezig.
Terwijl wij het verhaal van de boeken beleven vanuit een soort waarnemersperspectief, wij zijn immers onverwachte en deels ongewenste indringers in het boek, ontvouwt zich ook het verhaal van de hoofdpersoon die zijn broer wil helpen.
Deze laatste begeleidt ons ook door de werelden van het boek en zorgt voor een aantal onderhoudende dialogen tussendoor. Soms mogen we keuzes maken in gesprekken met personages, wat in één geval ook nare gevolgen kan hebben.
Explore, puzzle, fight
Naast het verhaal ligt de focus van Bookwalker op het verkennen van de wereld(en). We kunnen met NPC’s praten en notities lezen om meer te weten te komen over de verhalen waar we naartoe zijn gereisd. We zoeken verborgen sleutels en voorwerpen, en gebruiken onze middelen en voorwerpen, zoals slotenpikkers, om naar de volgende gebieden te gaan.
Het economisch gebruik van de gevonden voorwerpen is niet onbelangrijk. Omdat we steeds weer in gevechten verwikkeld raken die we niet kunnen vermijden. We moeten op onze levensbalk en onze inktvoorraad letten. Want om onze vaardigheden te kunnen gebruiken in de turn-based gevechten, hebben we inkt nodig, die we krijgen van bepaalde voorwerpen en ook van vijanden.
De gevechten zijn niet het hoogtepunt van Bookwalker, maar de inkt is een cool idee. Daarmee kunnen wij ook bepaalde gebieden van de boekenwereld herschrijven en in ons voordeel veranderen. Zo kan een rooster plots zo zacht worden dat we het gewoon met onze handen kunnen openbreken.
Redactie van de redacteur
Bookwalker behoort tot een type spel waarvoor ik mijn enthousiasme pas de laatste jaren heb ontdekt: Kleine avonturen die relatief korte verhalen vertellen met veel aandacht voor detail en vaak met behulp van fascinerende ideeën. Vooral in deze tijden van enorme open werelden en games die honderden uren speeltijd aanprijzen, kan een beetje afwisseling je echt goed doen.
Wat mij het meest opwindt aan Bookwalker is het charmante idee van de mogelijkheid om door de wereld van boeken te reizen en de mogelijkheid om vele kleine maar interessante werelden te ontdekken waar ik niet tientallen uren in hoef te steken.
Als het uiteindelijke spel gewoon verdergaat met wat de demo begon, dan wil ik het zeker spelen. Ik heb wel een paar wensen:
Ik hoop dat het afgewerkte spel de beloften van de ontwikkelaars kan waarmaken. Elke wereld moet totaal anders aanvoelen en zijn eigen regels hebben. Als The Bookwalker deze afwisseling kan volhouden gedurende zijn hopelijk talrijke hoofdstukken, zal ik me er nauwelijks van kunnen losmaken.
Ik zou dan ook graag zien dat de vervlechting van de echte wereld en boeken nog wat verder gaat. Het knutsel systeem via de werkbank in de flat voelt nog steeds een beetje omslachtig en bijna overbodig op dit moment. Maar de trailer laat doorschemeren dat het verhaal van Bookwalker zich ook buiten de boeken zal afspelen, wat best interessant zou kunnen zijn.
