Deathloop blijkt geen PvP duel in de test, maar een single-player shooter met een ingenieuze tijdlus die boeit door enorme speelse vrijheid. Maar niet elk idee werkt.
Praat met ons: Turritopsis dohrnii. Wat klinkt als een Harry Potter spreuk is eigenlijk een soort kwal. En een hele speciale ook nog: Een identieke kwal kan uit zijn cellen groeien, de levenscyclus begint opnieuw zonder dood en de slijmerige onderwaterwezens zijn theoretisch onsterfelijk. Het is niet verrassend dat wij mensen jaloers kijken naar de oceaan, en nog minder verrassend dat de wetenschap al een oplossing heeft gevonden voor het vervelende probleem van sterven in de arcane shooter Deathloop.
Maar zonder kwallen-DNA: het poolzee-eiland Blackreef is een anomalie die het tot de perfecte speelplaats maakt voor stinkend rijke egocentristen, die een enkele dag beleven in een eindeloze tijdlus. Ze worden niet oud en staan ’s morgens weer op als ze een ongeluk hebben gehad of van verveling zijn gestorven. Wij zijn één van hen en hebben genoeg van het eeuwige leven.
Dus gaan we op jacht en ontfutselen de geheimen van de vier uitgestrekte gebieden van het eiland terwijl we de ene visionair na de andere uitschakelen. Want pas als ze allemaal dood zijn, breekt de lus en zijn wij vrij. Het is een spannend uitgangspunt dat op speelse wijze leert van Hitman, Dishonored en Deus Ex, maar zijn vernieuwende ideeën niet altijd waarmaakt.
Inhoudsopgave
Hij die niet onderzoekt blijft dom
Laten we even terugspoelen: held Colt wordt vermoord en wordt eenzaam en zonder aanwijzingen wakker op het strand. Off-comments waaien om ons heen in gloeiend schrift: “Deze kant op!”, “Breek de lus!”. Er klopt hier iets niet, maar omdat Colt geheugenverlies heeft en wij geen idee hebben, kunnen we alleen maar aannemen.
Het begin wekt onze nieuwsgierigheid, maar het is geen briljante onthulling in de stijl van Prey. Tijdens de tutorial worden we bestookt met hints over gevechten, vaardigheden en meer, maar de uitgangssituatie wordt er niet duidelijker op. Hier hadden we graag een rustige introductie gezien, waarbij de tijd werd genomen om Colt en de Visionaries voor te stellen voordat men zich tegen hen keerde.
Maar in plaats van antwoorden vinden we een pistool en overwegen we kort of we het Colt Junior of Kathi Knarrenbauer moeten noemen – Deathloop kan al humoristisch tegen zichzelf praten en de sarcastische uitwisselingen met de antagoniste Julianna over de radio voeren het nog een graadje hoger op. Maar de echt nuttige informatie zit verborgen in alternatieve routes, documenten of audiobestanden. Alleen wie nieuwsgierig is en het eiland verkent, zal te weten komen wat er werkelijk schuilgaat achter Blackreef, Colt of Julianna.
Tegelijkertijd moet je accepteren dat niet alles zin heeft als je iets mist. Theoretisch kan de Deathloop worden afgewerkt in 15, 20 of 30 uur. Maar zelfs dan lieten de twee mogelijke eindes ons achter met een aantal onbeantwoorde vragen.
Grote wereld, kreupele inwoners
Het pad wordt het doel: Bijna vlekkeloos level design zoals bekend van Arkane, ingebed in een fantasierijke verhalende wereld, leidt ons door het kustdorpje Updaam. Zoals alle locaties is het creatief ontworpen, met een mix van oude muren met krappe bunkers en felgekleurde meubels uit de jaren 70. Alleen als je goed kijkt, zie je steriele plekken of verwassen texturen. Het totaalbeeld wordt nauwelijks verstoord door het briljante ontwerp, maar we verwachten meer van next-gen graphics.
Hoe is de PC versie?
Optiek en bediening zijn vrij instelbaar en de laatste werkt perfect met muis en toetsenbord, maar ook met controller. Afgezien van een crash en een paar storingen waardoor tegenstanders onhandig tegen elkaar opbotsten, hebben wij ook geen problemen ondervonden. Zelfs in 4K liep Deathloop soepel met onze RTX 2070, hoewel het niet het bovenste spectrum van de systeemvereisten schampt. Vergeleken met Dishonored zijn de prestaties beduidend beter.
De inwoners leiden zichzelf af van de eenvormige dagelijkse routine door grote feesten met vuurwerk te geven of een sci-fi avontuur te beleven via Live Action Roleplaying. Wij hebben een ander doel, maar bewonderen toch het met papier-maché versierde planeetoppervlak in een speciaal ingericht huis, waar een computerstem ons begeleidt tussen uitgeknipte astronauten en buitenaardse wezens. Daarachter zit de half-hersencomputer 2Bit, die we zo noemen omdat hij werkt met een stukje hersenen. Ewwh.
Deze man is echter heel vriendelijk en helpt ons een echte raketmotor te lanceren om iedereen in het gebouw te doden, of vertelt ons enthousiast meer over zijn bouwer Charlie, technisch genie en entertainer op zijn naam. Alle zeven visionairs zijn duizelingwekkende karakters, legendarische zangers als flapuit Frank of briljante wetenschappers als Wenjie Evans.
Terwijl ons hart zwelt bij de onwetende 2Bit, blijven de eigenlijke sterren op een afstand. We komen ze in de Lus bijna alleen maar tegen als overdreven karikaturen. Frank, bijvoorbeeld, heeft gewoon zijn engelachtige stem weggedronken. Eigenlijk, zou dat medelijden moeten opwekken. Maar omdat de muzikant zo’n eikel is, halen we gewoon onze schouders op. Alleen Colt en Julianna bereiken een zekere diepgang door hun filosofische gesprekken over de zin en onzin van de tijdlus.
Hoe werkt de lus?
Deathloop is gebaseerd op Roguelikes. Je herbeleeft een dag keer op keer en verliest aan het eind al je uitrusting, althans in het begin. Je kunt de zieners vanaf het begin doden, maar verzamel eerst informatie. Alleen als je de doelwitten op een bepaald tijdstip naar de juiste plaats lokt en ze op de juiste manier doodt, kun je ze allemaal in één keer doden.
– Elke dag is verdeeld in ochtend, middag, middag en avond
Voor elke tijdsperiode bezoek je een van de vier gebieden op het eiland: de onderzoeksfaciliteit Complex, het uitgaansgebied Charles Bay, de militaire rots Fristad of de woonwijk Updaam.
– De sectoren veranderen, tegen de avond valt er sneeuw en wordt het donker. Voorheen vrije doorgangen worden dan geblokkeerd door laserbarrières, bijvoorbeeld deuren open in plaats van gesloten of meer bewaakt. En visionairs veranderen ook van plaats.
– Voor elk bezoek, stel je wapens en krachten in. Gadgets zoals een hacking tool en een granaat zitten altijd in je bagage.
– Opslaan is niet mogelijk tijdens een missie. Maar Colt heeft drie levens. Pas na de derde dood moet je de hele tijdlus opnieuw beginnen.
– Je kunt gevonden uitrusting en krachten meenemen naar de volgende lus als je een grondstof investeert. Wij leggen uit hoe u dit kunt doen in het vak “Verrijken”.
– Tegen het einde, ga je door een tijdlus in een uur. Als je de weg nog niet kent, kan het drie uur of meer duren.
Er is geen goed of fout
Kennis is macht en daarom, samen met beter materiaal, ons belangrijkste doel in Deathloop In de eerste missie in Updaam brengt het kat-en-muisspel nog steeds zweetdruppels op ons voorhoofd. Slechts gewapend met een machete en een stil spijkerpistool banen we ons al scharrelend en moordend een weg door zwaar bewaakte steegjes naar onze flat, alleen voor I-have-half-my-brain-planted-in-a-computer-Charlie om plotseling het alarm af te laten gaan en de hele buurt achter ons aan te sturen. Laten we maken dat we hier wegkomen!
Tijdens onze verkenningstocht ontdekken we echter sluipwegen over de daken of door grotten. Wij beseffen dat wij wapens en camera’s kunnen herprogrammeren met hacking-gereedschap en vijanden kunnen afleiden met flessen om hen in een donker hoekje met een machete te doden en hun wapen met meer kracht af te pakken. We vinden ook overal Residium, een waardevolle hulpbron die onze uitrusting over loops in stand houdt.
Enrich: Hoe bewaar je je uitrusting
Om speciale wapens en nieuwe vaardigheden te krijgen, zul je veel werk moeten doen. Je doodt visionairs of herstelt de energievoorziening in bunkers op een zeer ingewikkelde manier. Om te zorgen dat het nieuwe speeltje niet de volgende dag weg is, heb je Residium nodig:
– Je vindt deze bron overal in de levels en op gedode doelen. Je kunt het herkennen als een kleurrijke, opbollende sluier over voorwerpen, die je kunt opzuigen door op de knop te drukken.
– Als je sterft, verlies je je Residium en moet je het op de plaats van overlijden weer ophalen.
Na elke missie kun je de stof gebruiken om je uitrusting te verrijken. Je investeert bijvoorbeeld 8.000 in het nieuwe wapen en mag het houden via loops. Mettertijd zul je een indrukwekkend arsenaal opbouwen dat niemand je kan afnemen.
De mist rond onze eigenlijke taak wordt opgetrokken door de verborgen aanwijzingen Als we eindelijk toegang hebben tot het grote Dorsey landgoed in het centrum van de stad, worden we verondersteld Aleksis daar uit te schakelen. Het is alleen jammer dat hij een gemaskerd bal geeft waar iedereen er hetzelfde uitziet. Dus zoeken we eerst verder en zie daar – een notitie dat feestbeest Aleksis graag op zijn eigen muziek danst. Maar waar vinden we zijn aantekeningen? Misschien nemen we liever wat moeite en gooien een granaat op de dansvloer. Voor elke moord zijn er tientallen manieren en mogelijkheden: Als je de teleportvaardigheid in je bagage hebt, zijn bijvoorbeeld laserbarrières niet langer een obstakel voor je.
Anders moet je dichtbij komen om ze te hacken of gewoon met een granaat gifgas in een pakhuis laten ontploffen, snel een poort eronder openen en erdoor glippen voor de dodelijke dampen terugkomen. Zoveel vrijheid brengt tranen van vreugde in onze ogen, zoals we die laatst moesten wegknipperen in Deus Ex.
Deathloop is niet wat je verwachtte – en dat is maar goed ook
Shooter fans kunnen zich verheugen
Als we ons arsenaal aan wapens, vaardigheden en extraatjes op peil hebben, kunnen we ons ook wagen aan directe confrontaties. Je kunt nieuwe wapens zoals krachtige shotguns, langzame geweren of snelle machinepistolen in het level vinden of ze van vijanden afpakken. De zelfvoldane visionairs tooien zich natuurlijk met bijzonder fraaie wapens.
Niet alleen zijn ze soms bestrooid met roze glitter, maar ze hebben ook speciale eigenschappen vanwege hun hogere zeldzaamheidsgraad. Sommige herladen snel, andere vuren razendsnel, en voor een bijzonder zeldzaam exemplaar moeten we eerst vijf batterijen zien te bemachtigen in een valstrikparkour om een deur te openen. Daarachter wachten twee pistolen die desgewenst kunnen worden omgebouwd tot een dik aanvalsgeweer. Te gek!
Dit legendarische wapen zal ons nog trouw dienen.
Desondanks missen we iets exotischer loodschoten zoals het schuimpistool uit Prey, waarmee je zelfs trappen kunt bouwen. Het zou prachtig hebben gepast in de verticale gebieden van Deathloop.
De wapens voelen goed aan in de hand en herinneren ons er via de duidelijk waarneembare terugslag en duidelijke feedback over de treffer aan dat we niet zomaar met kartonnen pistooltjes aan het zwaaien zijn. Maar vooral met snelvuurwapens is het mikken in het begin een beetje onnauwkeurig. Hier komen de wapen extraatjes om de hoek kijken. Ze brengen ook coolere effecten dan een goed oog voor kopstoten: Bijvoorbeeld, we laden kogels met bliksem en roosteren vijanden goed.
Colt zelf kan ook vier perks uitrusten. Met een enorm effect: zo laadt onze vaardigheidsbalk zich in een mum van tijd weer op, neemt onze gezondheid enorm toe, sluipen we geruislozer of springen we twee keer zo hoog. Alle bonussen kunnen voor de lange termijn worden bewaard via Residium, zodat u een goede sneak- of haul-bouw kunt plannen.
Geen ruimte voor frustratie – en lef
Het hoogtepunt zijn natuurlijk de krachten, waarvan je sommige al kent uit Dishonored – bijvoorbeeld de teleport. Je neemt ze van visionairs als je ze vermoordt en wordt beloond met vaardigheidsverbeteringen voor elke volgende succesvolle moord.
Ze voelen allemaal gelijkwaardig aan en zetten aan tot creatieve oplossingsstrategieën: Met Carnesia bijvoorbeeld, gooi je vijanden door de lucht terwijl je ze via Nexus aan elkaar ketent. Wat er met één gebeurt, gebeurt met alle anderen. De krachtige magie wordt beperkt door een balk die zich tegelijk leegt en weer vult. Colt kan dus twee vaardigheden tegelijk activeren.
Deathloop nodigt dus telkens weer uit tot experimenteren. De lussen zijn enorm motiverend omdat er steeds nieuwe mogelijkheden en manieren ontstaan om de uitdagingen aan te gaan. Zelfs na 30 uur ontdekken we nog regelmatig nieuwe dingen.
Het feit dat we zoveel leren heeft echter ook een addertje onder het gras: de vijanden worden automatisch dommer en dommer voor ons. Terwijl groepen ons in het begin nog graag opjagen, misleiden we ze later moeiteloos, schieten de menigte in, verbergen ons ergens onzichtbaar en maken de rest af. Colt vergeet en soms zelfs negeert hij het snel als iemand drie stappen verder van achteren wordt neergestoken.
Arkane wil duidelijk koste wat het kost frustratie vermijden. Gratis saven zoals in Dishonored of Hitman is niet mogelijk, dus Colt mag zichzelf twee keer reanimeren en de AI mag niet al te slim zijn, krachten herladen en lijken verdwijnen gewoon. Waarschijnlijk ook omdat schutters niet constant dode lichamen heen en weer willen slepen, weg van de actie.
Julianna eist meer van ons, ze dringt één keer per loop ons spel binnen, vermomt zich als ongevaarlijk kanonnenvoer en jaagt dan plotseling hordes vijanden op ons af of richt zelf haar pijlen op ons. Dit is een verademing – ongeacht of de AI aanvalt of een andere speler, omdat we plotseling moeten reageren en heroverwegen. Toch is er geen instelbare moeilijkheidsgraad zoals in Prey, wat de spelervaring scherper en individueler zou maken.
Je wordt volwassen met Julianna in de multiplayer, je krijgt nieuwe uitrusting en vaardigheden als je genoeg spelers vermoord.
playDeathloop in multiplayer
Je kunt andere spelers in PvP bezoeken zoals in Dark Souls en ze een harde tijd geven. Na ongeveer drie uur, kun je Julianna voor de eerste keer selecteren en haar vaardigheden gebruiken. Als Juliana neem je andere gedaantes aan en gebruik je hetzelfde arsenaal als Colt – alleen tegen hem. Je hebt echter maar één leven; als je gedood wordt, is de kans op deze lus verkeken. Dit zorgt voor een teleurstellende nasmaak: de inspanning is gewoon te groot. Als je een open spel hebt gevonden met geschikte criteria en erin glipt, is de pret meestal na een paar minuten over.
Een succesvolle Julianna wordt tenminste beloond met nieuwe wapens, perks en vaardigheden. Maar je kunt ook besluiten om samen te werken. Dan moet je er gewoon op voorbereid zijn dat de ander je op elk moment in de rug kan steken – of je wordt zelf een verraderlijke verrader.
Afgezien van de afnemende ambitie in de loop van het spel, maakt Deathloop geen grote fouten. Integendeel: de spelmechanismen trekken ons telkens weer in de lus met zo’n genialiteit dat we de shooter meteen na het uitspelen weer willen starten. Maar in tegenstelling tot Prey en Dishonored, zit Deathloop een beetje tussen de stoelen: Een geweldig sluipspel met veel aandacht voor verkenning ontmoet pittige shooteractie, compleet met een lootsysteem en een multiplayer die een beetje aanvoelt als een aangenaaide derde arm.
Dit voelt niet altijd aan als één geheel en uit zich in compromissen in stealth of AI. Maar als alles klopt en we de perfecte lus doorlopen, voelt Deathloop nog even aan als een meesterwerk.
