Sommige spelprincipes werken altijd – jagen en gejaagd worden in onderzeeër en torpedojager is er één van. Er ontbreekt maar één ding voor groot geluk.
De gameplay van de Early Access-titel Destroyer: The U-Boat Hunter is even simpel als altijd spannend: als Amerikaanse destroyercommandant zetten we onze bemanning in om vijandelijke nazi-onderzeeërs te identificeren die waardevolle konvooien bedreigen. Eenmaal geïdentificeerd, achtervolgen we de Duitse tegenstanders, duwen hen weg van de aanval of vernietigen hen.
Voor de volledige release van het spel, gepland voor 2023 (“over zes tot acht maanden”), komt er een dynamische campagne waarin we een verhaal beleven rond het schip USS Janson en zijn bemanning. Op dit moment gaan we echter in medias res, d.w.z. onmiddellijk ter zake. Onze expert legt je uit hoe spannend dit is in de Early Access Test.
Dichte atmosfeer
We kiezen een scenario of bepalen het aantal vijanden, andere begeleiders om ons te ondersteunen, de tijd en het weer, en bevinden ons dan direct in de actie. Onmiddellijk horen we de eerste contactberichten van onze bemanning, terwijl we ons nog oriënteren in het gedetailleerd gemodelleerde schip.
Net als in Silent Hunter of Dangerous Waters bewegen we ons tussen verschillende stations in de brug en het controlecentrum. Op de brug bepaalden we de koers en snelheid van ons schip. In het controlecentrum gebruiken we sonar, radar, diverse planningsinstrumenten en een tactisch overzicht om onze aanval te plannen en uit te voeren. De afzonderlijke stations zijn grafisch zeer fraai vormgegeven; het zijn geen aparte schermen, maar worden rechtstreeks in de centrale bediend.
We kunnen ook altijd links en rechts rondkijken bij elk station, de andere stations herkennen, in de gezichten van onze bemanning kijken. Met de schemerige verlichting, dramatische muziek en constante contactberichten voelt het enerzijds aan als Silent Hunter – maar is het anderzijds meer actievol. Niet omdat Destroyer een actiespel is, maar omdat de situatie anders is.
In de onderzeeboot sluipen we vaak zo stil mogelijk weg en onvermijdelijk langzaam, niet de aandacht willen trekken, voelen we een gespannen rust. Op de destroyer daarentegen hebben we te maken met een acute dreiging, hebben we tijdsdruk die niet door het spel wordt gegenereerd, maar gewoon door de dwang om de onderzeeërs niet te laten ontsnappen en (verdere) aanvallen tegen te houden. Destroyer: The U-Boat Hunter brengt dit zelden gerealiseerde perspectief vakkundig over.
Als virtuele schipper heb ik even overwogen dat het eigenlijk ook leuk zou zijn om te voet rond het schip te kunnen lopen (zoals in UBOAT), maar dat is helemaal niet nodig – de sfeer is al dicht genoeg, hoewel (of misschien omdat?) het spel zich momenteel concentreert op de kern, de jacht op de onderzeeërs. Er wordt een constant gevoel van urgentie en dreiging gecreëerd, we worden in het scenario getrokken en willen alles doen om ervoor te zorgen dat de onderzeeërs niet slagen en dat ons konvooi heelhuids zijn bestemming bereikt.
Tussen simulatie en spel
Nuchterder is natuurlijk de vraag waar Destroyer: The U-Boat Hunter valt op een schaal tussen eenvoudig spel en diepgaande simulatie. Hier is het duidelijk dat de ontwikkelaars een middenweg zoeken.
Aan de ene kant hebben we toegang tot de essentiële functies die verwacht worden voor een historisch geloofwaardige jacht op een onderzeeër. Met radar en sonar bepalen we de positie van een onderzeeër en vervolgens volgen we zijn koers met behulp van DRT en OSC-projector. De apparatuur is prachtig ontworpen en je kunt het materiaal van de oude technologie bijna ruiken. We kunnen de DRT en OSC bedienen met de muis en het voelt heel tactiel aan. Het spel brengt het gevoel over: dit is bijna hoe het had kunnen zijn, hoewel het natuurlijk duidelijk is dat de werkelijkheid altijd complexer was.
Zoals in echte konvooien, zijn we niet alleen. Er zijn maximaal vier andere begeleiders aan wie we instructies kunnen geven. We doen dit in de tactische weergave – een groot transparant paneel in het controlecentrum. Soms vragen we daar ook om luchtsteun. In kleinere conflicten kunnen we ons dus buiten de actie houden en in plaats daarvan onze medesoldaten het echte werk laten doen.
Bij grote conflicten, waarbij meerdere onderzeeboten samenkomen in “pack attacks” (wolvenroedels), is de coördinatie van onze strijdmakkers bijzonder belangrijk en moeten we zelf ook actief helpen door op het juiste moment over de onderzeeboot heen te rijden en onze dieptebommen op de juiste diepte en spreiding te laten vallen. Met een beetje oefening en gewenning aan de kompas graden, werkt dit vrij goed.
Destroyer: The U-Boat Hunter is verkrijgbaar voor ongeveer 30 euro (op Steam in Early Access).
Voorlopige scorebox
” />
Editorial conclusion
Destroyer: De U-Boat Hunter stond helemaal niet op mijn radar – ik volgde eerder de grote UBOAT update die in oktober uitkomt. Maar na het spelen van de demo, was ik verslaafd. En niet alleen omdat het spel zelfs op mijn trage PC soepel loopt en er toch nog best mooi uitziet. Destroyer is gewoon leuk (als je die term wilt gebruiken bij zo”n thema). Op dit moment beperkt het spel zich tot de strijd tussen destroyer en onderzeeër als zodanig – waarbij de ontwikkelaars aan het roer een rechte koers houden tussen simulatie en toegankelijkheid. Sfeervol is dit al zo boeiend dat de enkele uren speeltijd per gevecht voorbij vliegen.
Maar hoe succesvol de aanpasbare individuele gevechten ook zijn, op een gegeven moment is hun herspeelwaarde natuurlijk uitgeput. Daarom kijk ik uit naar de campagne. Volgens de ontwikkelaar in het Steam-forum zullen er waarschijnlijk geen lange reizen uit de haven zijn (“te saai voor de meeste spelers”), maar zolang de campagne de gevechten in een grotere historische context inbedt en ook het verloop van de technische ontwikkeling in de (anti-)onderzeebootoorlog meeneemt, zou ik tevreden zijn.
Voor de toekomst zou ik ook graag een levendiger buitenmodel van de schepen zien, met bemanningsleden zichtbaar in de uitkijk en bij de dieptebom lanceerders, niet alleen in de missie intro (zoals nu het geval is), maar ook tijdens de eigenlijke strijd; een beetje meer reactie van het schip op volle zee zou ook leuk zijn. Meer onderzeebootmodellen (ik heb tot nu toe alleen het bekende Type VII gezien) en onderzeebootcommandanten die anders handelen zouden ook bijdragen aan de afwisseling. Met dit alles zou Destroyer: The U-Boat Hunter een spel kunnen worden dat ik met een gerust hart op mijn virtuele plank zet naast Silent Hunter 3 en Dangerous Waters.
