Alleen gewapend met pijl en boog verkent ~Dani een surreële fantasiewereld in Blacktail – en is onder de indruk van meer dan alleen de graphics.
Toch begint er langzaam een zekere routine in te treden – vooral in de triple-A-sector.De werelden worden visueel steeds indrukwekkender, maar niet per se creatiever. Comfort, verhalen, taken – alles volgt een bepaalde standaard en heeft de neiging zichzelf te herhalen
Tenminste bij de echte groten. Want er zijn veel onopvallende, kleine open-wereldgames op Steam die stiekem een klein paradijs creëren. Dit is ook het geval met Blacktail, dat een openwereldmagie met veel humor en charme terugbrengt die ik voor het laatst in Skyrim heb ervaren.
En omdat het momenteelop Steamookmet 70 procent korting(tot 24 januari) is, maak ik van de gelegenheid gebruik om je in mijn rugzak te pakken en je mee te nemen op deze ongewone reis.
Blacktail is een paradox
Want op het eerste gezicht is de open wereld niet echt bijzonder. Maar het ziet er erg chique uit voor een klein spel: Glinsterend licht stroomt zachtjes door takken met dicht gebladerte en wordt weerspiegeld in beekjes begroeid met waterlelies
Ik dwaal langs bloemen door weelderig groen gras, verwonder me over fonkelende edelstenen in donkere grotten of kruip behoedzaam door een mistig moeras waaruit een rotte heksenhut als een scheve, scheve boom tevoorschijn komt.
Als een jong meisje genaamd Yaga op zoek naar haar verloren zus, verken ik het bos en verdedig ik mezelf met pijl en boog. En iedereen die bekend is met de Slavische mythologie weet dat het hier al spannend wordt:Ik ben Baba Yaga zelf, eenevil
heks die vermoedelijk kinderen verslindt, of zich anders voordoet als een welwillende kruidendokter. Het personage is net zo ambivalent als al het andere dat ik even later tegenkom in de wereld van Blacktail.
En dit is waar de dingen plotseling magisch worden In plaats van zich alleen te richten op mooie landschappen, halen de ontwikkelaars ongelooflijk veel uit hun wereld. Het zit vol verrassingen, mysterieuze ontmoetingen en dubieuze vondsten
Eén keer schiet ik een pulserende, slijmzuigende plant neer, die Yaga prompt kwaakt met een triest commentaar: Die had ik ook kunnen redden. Er zat een vogel in gevangen die ik had kunnen redden als ik voorzichtiger was geweest.
Elders ontdek ik een bijenkorf in de boom. Je kunt hem neerschieten, fluistert een mysterieuze stem in mijn oor. Maar deze keer kijk ik goed rond en vind een vaas waar ik een bloem in doe. De bijen zoemen dankbaar om me heen en laten wat honing achter, die ik later kan gebruiken om mijn pijlen te verbeteren.
Elders zie ik een klein, donker wezen met gloeiende ogen op een tak zitten, die me in de gaten houdt. Ik aarzel, maar schiet het dan neer met een pijl, wat me een hint geeft voor de volgende zoektocht – en een ontevreden opmerking dat iemand (of iets) mijn acties niet goedkeurt.
De wereld van Blacktail stelt me voortdurend spannende vragenen wil me voortdurend misleiden tot ik niet meer weet wat goed en fout is.
Disney ontmoet duistere fantasie
Het moraliteitssysteem lijkt eenvoudig – afhankelijk van of ik goed of kwaad doe, staan er verschillende krachten, drankjes of opties voor me open.Maar niets is wat het op het eerste gezicht lijkt.Paddenstoelenwezens willen bijvoorbeeld dat ik een draak voor ze slacht. Alleen dan zullen ze me helpen de brug te repareren die me dichter bij mijn vermiste zus brengt.
De vreemde kerels lachen en dollen met me, maar er voelt iets niet goed en ik krijg er rillingen van over mijn rug. Een andere paddenstoel doet dit zaadje van twijfel nog verder ontkiemen.Er bestaat niet zoiets als een draak, het is maar een idee. Het kwaad is iets heel anders. Zal ik een val zetten voor de paddenstoelen? Heeft dat een negatief effect op mijn moraal? Wordt ik door het verhaal gemanipuleerd om uiteindelijk Baba Yaga te worden?
De meeste spellen vinden het belangrijk dat ze duidelijk leesbaar zijn voor mij. Ik moet begrijpen waar een bepaalde actie toe leidt of hoe een personage op mij reageert. Alles is onder mijn controle
Zwartestaart voelt zich niet zo. Integendeel:Hoe meer ik speel, hoe minder ik begrijp en hoe meer ik de pion word van anderen die lijken te weten wie ik ben – of me willen veranderen in iemand die ik niet ben.
Dit zorgt ervoor dat ik op een heel andere manier door de spelwereld ga. Ik ben ineens sceptisch, kritischer, maar ook ontzettend nieuwsgierig omdat ik niet weet wat ik kan verwachten.Net als een kind wil ik alles uitproberenen me laten leiden door mijn fantasie.
Open-wereld plezier met kleine obstakels
Blacktail speelt heel minimalistisch: ik schiet met de boog, maak speciale pijlen, gebruik spreuken. Na verloop van tijd worden nieuwe vaardigheden toegevoegd, zoals een bezem die mijn tegenstanders van me afleidt en ze teruggooit zodat ik mezelf tussendoor kan genezen
Enemies kunnen soepel worden uitgeschakeld met gerichte schoten, maar directe gevechten met veel vijanden zijn veel minder elegant en vloeiend. Dergelijke situaties en vooral eindbaasgevechten zijn echter relatief zeldzaam in de game – de nadruk blijft liggen op het verkennen van de bijzondere fantasiewereld
Als je een glanzende open wereld-game vol comfort en gepolijste mechanica wilt, zul je hier niet gelukkig zijn. Verhaalliefhebbers en ontdekkingsreizigers krijgen echter een juweeltje voor slechts negen euro. De normale prijs van rond de 30 is een beetje prijzig voor de 10 tot 15 uur aan gameplay, maar de volgende Steam sale komt vast nog wel langs.
