“Hé Steffi, heb je zin omEmpire of the Ants te kijken?” vroeg mijn baas een paar dagen eerder aan me, goed wetend dat ik meteen verslingerd ben aan spelletjes met enge beestjes.
Het klonk ook best gezellig, gewoon spelen in deze reboot van de strategieklassieker uit het jaar 2000.In plaats daarvan werd ik onverwacht in de meest zenuwslopende strijd gegooid die ik in jaren heb meegemaakt Maar de nieuwe grijze haren waren het zeker waard
Wat is Empire of the Ants eigenlijk?
1991 zag de publicatie van een sciencefictionroman met dezelfde naam, die – verrassing! – gaat over mieren en andere kruipende beestjes die onderling oorlog voeren en intriges uithalen. Het nieuwe Empire of the Ants is sterk gebaseerd op het boek, dus de verhaalcampagne volgt de gebeurtenissen die in het boek worden beschreven. Dankzij Unreal Engine 5 zal het strategiespel ons ook grafisch het hoofd doen schudden wanneer het op 7 november 2024 wordt uitgebracht voor pc en consoles.
Empire of the Ants wil een mix bieden vanklassieke verhaalcampagne met ongeveer 20 tot 25 uur gameplay en een multiplayermodus. Het verhaal dient als een lange tutorial, als het ware, om me voor te bereiden op gevechten tegen echte spelers.
Hoewel strategie op het lijf geschreven is en StarCraft 2 herhaaldelijk als inspiratiebron wordt aangehaald, komen niet alleen die-hard strategen aan hun trekken. Je hoeft niet alle speelbare gevechten zelf uit te vechten; volgens de ontwikkelaars kun je in plaats daarvan ook meer verkenningsmissies uitvoeren en de levensechte insectenwereld observeren.
Napoleon op feromonen
Het spel zet me in de rol van een schijnbaar eenvoudige mier genaamd Nr. 103.683. In werkelijkheid ben ik een generaal met een grote macht: In werkelijkheid ben ik een generaal met unieke vaardigheden. En de grote hoop in de bittere oorlog met de verdomde termieten. Ik druk dit op een speelse manier uit door bevelen te geven aan mijn zogenaamde legioenen en ze actief te ondersteunen – met behulp van geuren, net zoals echte mieren communiceren.
Soms verken ik zelf wat er voor me ligt. Mijn troepen zijn langzamer onderweg.)” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2024/07/Sometimes-I-scout.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
Mijn feromonen in de game kunnen veel meer dan alleen aankondigen: “Hé, iemand heeft hier frisdrank gemorst, laten we hun leven verpesten” Met een druk op de knop kan ik mijn hordes in een razende gevechtswaanzin sturen of ze beschermendoor hun pantser te versterken. Deze vaardigheden zijn uiterst waardevol, want de gevechten zijn echt zwaar
Ik stuur tot vijf legioenen tegelijk rond. Eerst moet ik ze uitbroeden of rekruteren bij veroverde nesten, want niet alleen mieren vechten met me mee, maar bijvoorbeeld ook dikke blauwe kevers of kleine bladluizen. Later komen er ook vliegende eenheden die mijn troepen direct in de frontlinie droppen.
Ik kan zelf niet vechten, maar zit tijdens gevechten meestal op een tak of rots neer te kijken op mijn dappere troepen. “Net Napoleon,” zegt mijn demomaatje, en dat is precies hoe ik me voel. Ik zwerf van nest naar nest, en soms zelfs ondersteboven, want als mier ben ik van nature een geweldige klimmer. Mijn indrukwekkende legioenen op sleeptouw veroveren vervolgens de ene plek na de andere voor me. In de eerste helft van de missie voel ik me onoverwinnelijk.Maar mijn mier Waterloo wacht al op me.
De troeven van de termieten
Hoe verder ik me in vijandelijk gebied begeef, hoe harder de gevechten worden. In het begin ploeter ik me door vuurkevers en kleine termietentroepen heen, maar dan verzetten meerdere troepen zich tegelijkertijd tegen me en neemt de moeilijkheidsgraad zienderogen toe. Als ik even niet oplet, zijn mijn zuurspuitende ranged fighters verleden tijd. Er gaat kostbare tijd voorbij voordat ik gezelschap krijg van voorraden, die de termieten gebruiken om een tegenaanval in te zetten.
“Het is een moeilijke missie,” zegt mijn demogids terwijl ik mijn zware verliezen betreur. “Slechts drie mensen hebben het tijdens de playthrough gered tot het termietenfort.” Ik hoor hem zeggen dat ik op dit punt waarschijnlijk zal falen. Maar natuurlijk brandt het vuur van de ambitie in me en neemt de geest van de mier Napoleon eindelijk bezit van me. Dus marcheer ik direct naar het zwaar versterkte termietennest met al mijn overgebleven troepen
Er volgt een hevige strijd waar krekels vandaag de dag nog steeds over tsjirpen– en die zeker een 18+ classificatie zou hebben gekregen als het over tweevoeters was gegaan in plaats van insectentroepen. Het nest sproeit zuur naar mijn legioenen, termietenkrijgers met dikke bijtgereedschappen versnipperen mijn gekrompen leger. Eentje knabbelt zelfs aan mijn buik, hoe durft hij!
Nadat ik er met een gewaagde manoeuvre met het hoofd eerst aan ontsnap, ziet het er niet goed uit voor mijn leger. De termieten zijn gevallen, maar hun nieuwe broedsel rijpt razendsnel in het nest en alles wat ik nog heb zijn blauwe kevers. Varus, geef me mijn legioenen terug – wacht even, verkeerde generaal, laat maar!
Mijn laatste gepantserde kruipers werpen zich tegen de houten barrières, maar niet snel genoeg! Een pittige stoot feromoon van mijn … nou ja, het geeft ze in ieder geval nieuwe kracht, maar het is net niet genoeg, mijn dapperste strijders rollen levenloos op hun rug.
Ik heb me nog nooit zo geërgerd dat ik mijn wedstrijd niet mocht filmen en delen met de GlobalESportNews gemeenschap. Na dit buitengewoon vermakelijke uur rijst nu de vraag: Als je een gevecht in het bos wint en niemand kijkt –heb je dan toch gewonnen?
Conclusie van de redactie
Empire of the Ants heeft absoluut een plaatsje op mijn persoonlijke verlanglijstje veroverd. Strategie is niet mijn grootste passie, maar kruipende mieren des te meer – en ik hou echt van de directe manier om mijn troepen te commanderen.
Natuurlijk besef ik dat ik enorm veel geluk heb gehad en dat het spel niet altijd zo cool zal zijn. Bovendien heb ik tot nu toe maar een klein deel van het spel gezien, er zouden andere soorten missies moeten zijn en het verhaal wil ook iets speciaals zijn. Ik kan daar nog geen oordeel over vellen, maar het duurt niet al te lang meer tot de release.
Het is ook spannend dat we dit jaar twee mierenstrategiegames krijgen, want Empires of the Undergrowth is pas onlangs uitgebracht. Qua graphics is Empire of the Ants zeker een winnaar, en na de demo zou ik er ook op wedden wat betreft gameplay – maar we vertellen het je als we de kans hebben gehad om het volledige spel uitgebreid te testen. Tot die tijd laat ik je achter met een passend stukje Napoleontische wijsheid: De overwinning behoort toe aan degenen die het het langst volhouden!
Empire of the Ants zal ook met Duitse teksten worden uitgebracht, zo hebben we van de ontwikkelaars vernomen. De taal van de insecten is sowieso verzonnen, dus het zou waarschijnlijk vreemd klinken als ze in mensenwoorden zouden brabbelen.
Als je nu zin hebt om de – echt spannende – roman te lezen: In het Duits heet het boek “Die Ameisen” en er zijn meerdere vervolgen, allemaal van de Franse auteur Bernard Werber.
