Tactische shooters sturen ons graag naar verre slagvelden. Maar fans van Counter-Strike en Rainbow Six komen niet zo ver in het onbekende als in Boundary. In Boundary, vindt het tactische schieten plaats in de ruimte.
In het vacuüm tussen satellieten en ruimtepuin zweven we gewichtloos rond in dikke ruimtepakken, gewapend met futuristische maar zeer vertrouwde schietijzers.
Net als in andere teamgebaseerde titels nemen spelers het in Boundary tegen elkaar op in 5v5. Maar niet op vlakke slagvelden met zwaartekracht die onze helden naar de grond dwingt, maar vrij zwevend met driedimensionale bewegingsvectoren en zichtlijnen.
Ik heb al een demo van Boundary kunnen proberen en moet toegeven dat ik verrast was. Ondanks mijn 20 jaar shooter ervaring, ben ik nog nooit een spel als Boundary tegengekomen!
Inhoudsopgave
Een shooter, maar toch heel anders
Mijn eerste ronde gaat ongeveer zo: Met mijn teamgenoten begin ik aan één kant van een puinveld in een baan om de Aarde. Ik kies een opgevoerde AK als bewapening, en zoals mijn speelstijl is, zweef ik recht op de positie van de tegenstanders af, bij benadering. Na een paar meter ben ik het spoor volledig bijster, zoals helaas mijn gewoonte is. Waar zijn de vijanden ook alweer?
Deze trailer laat zien hoe indrukwekkend de gameplay van Boundary is, mede dankzij de sterke lichteffecten:
Uiteindelijk krijg ik een rode markering te zien aan de andere kant van een satelliet. Blijkbaar heeft een teamgenoot een vuurgevecht met een tegenstander. Dus gebruik ik de opwaartse zweeffunctie om de High Ground te veroveren en de vijand van bovenaf onder vuur te nemen.
Dat was een grove denkfout: In de driedimensionale ruimte, zoals we weten, zijn er geen kardinale richtingen. Geen op en neer, alleen vectoren. Terwijl ik zelfverzekerd uit mijn dekking zweef, vliegen blauwe ruimtebonen recht op me af. Mijn dappere held komt aan een roemloos einde.
In de volgende ronde, kies ik voor sluipschutter tactiek. Met sluipschuttersklasse en lange-afstandsvizieren, blijf ik discreet op de achtergrond, nestel me tegen een object als dekking en wacht op het juiste moment. Tenslotte verschijnt er een langzaam zwevende vijand in mijn vizier, die ik routinematig uit het spel haal. Dat is nog eens leuk!
Tactiek blijft troef
Het schieten van
Boundary blijft begrijpelijk door de fysieke regels en ballistiek. Onbekend in ieder geval, maar heel voorspelbaar. Anders zou een competitieve tactische shooter, waarin veel waarde wordt gehecht aan prestatiegerichte gameplay, nauwelijks haalbaar zijn.
Met gadgets als de grijphaak kan ik ook heel snel van positie veranderen, granaten bestrijken een gebied met schade en door de loadout te veranderen kan ik mijn wapens aanpassen aan verschillende gevechtssituaties.
De gameplay liet een sterke indruk op me achter: ik heb nog nooit een tactische shooter op deze manier gespeeld. Zeker, het bewegen door luchtledige ruimte met stuwraketten is even wennen, maar iedereen die bekend is met Elite Dangerous of Star Citizen zal ook in Boundary relatief snel zijn eerste successen kunnen vieren.
Wat vinden we tot nu toe leuk? Wat blijft er onduidelijk?
Wat vinden we tot nu toe leuk?
- Atmosferisch hoogtepunt:De gedempte geluiden van geweervuur in een vacuüm, het verspreide puin, witte ruimtepakken: Boundary bloedt authentieke ruimte sfeer.
- Unieke setting:Er is geen andere tactische shooter zoals Boundary. Dit belooft spannende nieuwe ervaringen.
- Veel tactische opties:Er zijn altijd verschillende benaderingen om uit te kiezen. Op die manier kun je altijd je eigen tactiek aanpassen als de tegenstander dat vereist.
Wat blijft onduidelijk?
- Hoe lang kan dit nog opwinden?Tot nu toe zijn er slechts een handvol kaarten bekend. De vraag blijft hoe lang de ongebruikelijke aanpak van Boundary kan motiveren.
- Hoe goed werkt de interactie?Door de driedimensionale beweging kunnen spelers altijd overal naartoe. Op den duur zou de grote bewegingsvrijheid ten koste kunnen gaan van het teamspel en de communicatie bemoeilijken.
- Is Boundary zijn eigen niche aan het creëren? Het spel heeft goede voorwaarden om zijn eigen fanbase te genereren, zelfs naast grote namen als CS:GO en R6: Siege. Maar is de ongewone setting aantrekkelijk genoeg om een solide spelersbasis te behouden?
Redacteur’s Verdict
Boundary heeft mijn interesse gewekt. Het enige waar ik me zorgen over maak, zijn de leefomstandigheden. Zelfs tactische meesterwerken als Hunt: Showdown hadden te kampen met kinderziekten, en daar speelt het shooter-aspect nog grotendeels klassiek.
Boundary wil zich wagen op plaatsen waar nog nooit iemand heeft gespeeld. Of er hiervoor zelfs voldoende belangstellenden zijn, is van tevoren moeilijk te bepalen. Immers, de blauwdruk, het rolmodel, de Google-zoekopdrachten naar tactische schutters in het luchtledige ontbreken.
Maar zoals dat gaat met innovatie, zal er nog wat pionierswerk nodig zijn voordat duidelijk kan worden of Boundary de geschiedenis zal ingaan als een spannend shooter experiment of een succesvol multiplayer spel.
Redacteur’s Verdict
Boundary heeft mijn interesse gewekt. Het enige waar ik me zorgen over maak, zijn de leefomstandigheden. Zelfs tactische meesterwerken als Hunt: Showdown hadden te kampen met kinderziekten, en daar speelt het shooter-aspect nog grotendeels klassiek.
Boundary wil zich wagen op plaatsen waar nog nooit iemand heeft gespeeld. Of er hiervoor zelfs voldoende belangstellenden zijn, is van tevoren moeilijk te bepalen. Immers, de blauwdruk, het rolmodel, de Google-zoekopdrachten naar tactische schutters in het luchtledige ontbreken.
Maar zoals dat gaat met innovatie, zal er nog wat pionierswerk nodig zijn voordat duidelijk kan worden of Boundary de geschiedenis zal ingaan als een spannend shooter experiment of een succesvol multiplayer spel.
