Een lineaire shooter zonder open wereld of live service klinkt voor jou als een heerlijke afwisseling? Dan is Evil West voor jou gemaakt
Eén ding kun je Evil West zeker niet verwijten: Dat het doet alsof het iets is wat het niet wil of kan zijn. Tegenwoordig moeten games in het algemeen en shooters in het bijzonder talloze vinkjes zetten: het moet multiplayer zijn en live service is het beste, open wereld als het kan, of in ieder geval niet met strunzlineaire levels.
Evil West biedt niets van dat alles, het is een actiegame uit een andere tijd, luid, dom en geïnspireerd door oldschool shooters. Wie gewoon een grillige (maar korte) schietpartij verwacht via een onderhoudende solocampagne (met optionele co-op modus), graag vampieren bij dozijnen steekt en van complexe gevechtssystemen houdt, zal dus veel plezier beleven aan Evil West, zolang hij of zij zijn of haar verwachtingen van graphics en verhaal vooraf naar beneden bijstelt.
Inhoudsopgave
Gruesome Entry
Evil West laat geen goede eerste indruk achter. De graphics zijn ouderwets, de vele cutscenes beginnen en eindigen vaak volledig abrupt en hebben soms abrupte sprongen in het verhaal, het gevechtssysteem is aanvankelijk erg taai. Dat begint al met het feit dat de hoofdpersoon met de kerstnaam Jesse Reindeer zijn tegenstanders in het begin vooral in close combat aanpakt. Je vindt even later wel een revolver, maar die richt in het begin zo weinig schade aan dat het meer frustrerend dan leuk is.
Een tijdje later krijg je een geweer, dat ook vrij weinig schade veroorzaakt en vooral gebruikt wordt om baasaanvallen te onderbreken of om te schieten op af en toe blootgelegde zwakke plekken van sommige trash mobs.
Dit wordt gevolgd door een jachtgeweer dat inslaat met de brute kracht van de winderigheid van een mier – het geluid van het schot gaat vaak volledig verloren in de wat ongelukkige geluidsmixage, het schade-effect is nauwelijks het vermelden waard zonder upgrades, en na slechts één schot heeft de whippersnapper een cooldown van wat aanvoelt als een half uur. Flying Wild Hog is erin geslaagd om een shotgun saai te maken in een shooter! Ze hebben beter gedaan dan dat in Shadow Warrior.
Toetsenbord alleen voor inktvissen
Je kunt Evil West spelen met een gamepad of met een muis en een piano. Lovenswaardig: U kunt alle toetsen vrij toewijzen. Maar als je er een hebt, moet je zeker met de gamepad spelen, want het toetsenbord… laten we het zo zeggen: je slaat met de linkermuisknop, tenzij je de rechtermuisknop ingedrukt houdt, dan schiet je met het pistool.
E vuurt de revolver af, F bedient de shotgun, met Q kun je blokkeren, Q+W is een rush-aanval, met W+S trek je vijanden naar je toe. Als je de linkermuisknop ingedrukt houdt, start je een zware melee-aanval. Als je tegelijkertijd W ingedrukt houdt, gooi je een vijand de lucht in. Als je dit in een sprint doet, volgt de sprongaanval.
Gebruik R om te schoppen en te onderbreken. Er is ook een elektrische stoot, een schokbalk, en aparte knoppen voor de superstand, voor Gatling gun, kruisboog, explosieven en vlammenwerper. Ik heb vluchtsimulaties gespeeld waarbij de toetsenbordbediening minder uitgebreid was.
Ik zeg niet dat het niet meer te leren en onder de knie te krijgen is, maar als je meer een casual gamer bent en af en toe twee of drie dagen pauze neemt tussen twee sessies – veel plezier met het proberen te herinneren hoe Evil West in de eerste plaats gespeeld wordt! Gamepad-besturing is gemakkelijker en intuïtiever, al was het maar omdat de interface er volledig omheen is ontworpen en niet veel hulp biedt bij het gebruik van het toetsenbord.
Na de eerste handvol missies wordt het spel langzaam leuker. Level ups en in-game valuta ontgrendelen upgrades en perks die je schade output verbeteren, dan worden de gevechten vloeiender. Toch kunnen grotere vijanden heel wat te verduren krijgen voordat ze uiteindelijk sterven, zelfs op de normale moeilijkheidsgraad.
Ik was te trots voor de verhaalmodus, en niet masochistisch genoeg voor de moeilijkheidsgraden boven normaal en de permadeath modus. Begrijp me niet verkeerd: Het spel is niet al te moeilijk op Normal, sommige gevechten duren gewoon lang, vooral de handvol grote eindbazen van het verhaal.
Over het algemeen zijn snelle reflexen voor ontwijken en pareren nuttig, ook al is het pareervenster hier veel royaler dan in bijvoorbeeld Dark Souls of Elden Ring. Goed spel wordt beloond in Evil West en ziet er echt cool uit! Maar als je hoopt gewoon comfortabel alles weg te schieten, kan de titel je overweldigen. De wapens dienen hier meer als situationeel gereedschap dan als massavernietigingswapens.
Voor mij voelt Evil West overladen met bewegingen en opties. Aan de ene kant heb ik een enorm smorgasbord van explosieven, grote en kleine wapens, de minigun en een vlammenwerper, aan de andere kant heeft het allemaal uiterst schaarse munitie en eeuwig lange cooldowns zoals in een MMO. Alles wil verstandig en strategisch gebruikt worden.
Half zoveel wapens was voor mij genoeg geweest als ze er meer kracht en kortere cooldowns tegenover hadden staan. Of misschien een geweer met meer dan één schot per afkoeling. Het belangrijkste is dat Jesse eruit ziet als een wandelende schrootverzameling met zijn arsenaal volledig ontgrendeld, omdat elk wapen zichtbaar op zijn lichaam staat afgebeeld.
Unsympathieke types
Je komt in het spel twee soorten personages tegen: Slechtgehumeurde engerds die non-stop vierlettergrepige scheldwoorden tegen de wereld schreeuwen en sociaal onbekwame nerds die gebruikt worden voor flauwe grappen. In plaats van coole oneliners wordt er gevloekt, geen van de personages is op enigerlei wijze sympathiek of interessant. Wanneer het leven van Jesse”s metgezel Edgar in de loop van het verhaal in gevaar komt, kan het me nul schelen omdat geen van beiden een persoonlijkheid heeft. Het verhaal zit vol met de gebruikelijke clichés, eventuele doden of dramatische momenten maken geen enkele emotie los.
De spelervaring wordt afgerond met problematische technologie. Mijn systeem overtreft ruimschoots de aanbevolen systeemspecificaties, maar toch zijn er af en toe vervelende schokken en hangs in mijn testversie.
Het geluidseffect van de vlammenwerper belandt regelmatig in een eindeloze lus die uit de speakers schalt tot het einde van het level of tenminste tot de herstart. Na een grotere puzzel besloot Jesse zich tijdens de test vast te zetten in de grond en bewoog zich vanaf dat moment niet meer.
De enige oplossing: terug naar het titelscherm. Met de volgende overlay: “Weet je het zeker? Alle niet opgeslagen vooruitgang zal verloren gaan. Laatst opgeslagen: 15 minuten geleden.” De vele automatische checkpoints hielpen ook niet.
Coole momenten
Dit klinkt nu allemaal heel slecht, maar Evil West heeft zijn sterke kanten. In de latere stadia van het spel zijn er een paar levels die echt de moeite waard zijn en goed in scène zijn gezet, en er zijn ook enkele vernuftige effecten wanneer je scheuren in de schijnbare werkelijkheid creëert om op het spoor van verborgen vampiers te komen.
De vampieren worden steeds vreemder en gevaarlijker. Het verhaal komt goed op gang in het laatste derde deel en hoewel het nooit echt verrassend of origineel is, wordt de actie op een redelijk onderhoudende manier voortgezet.
Wanneer je de gevechten volledig onder de knie hebt en begrijpt welke wapens en manoeuvres geschikt zijn voor welke situaties, zien de knokpartijen er echt goed uit en zijn ze ook erg leuk. Zwaargewonde vijanden kunnen op spectaculaire wijze worden gedood, kunstig uitgeschakelde vijanden laten meer pick-ups achter en zorgen voor betere, snellere gevechten.
Het voelt goed om legioenen beestjes neer te halen die een paar missies eerder nog tussenbazen waren, en uiteindelijk geen schrammetje op te lopen. Je voelt dat je beter wordt in het spel. Het upgrade systeem is ook interessant voor het grootste deel.
Ja, af en toe zijn er een paar slappe upgrades zoals een extra ronde in het magazijn of iets kortere cooldowns, maar als je gegooide explosieven plotseling tornado”s laten ontploffen of je revolver elektrokogels afschiet die van vijand naar vijand reizen, heeft dat een merkbaar effect op je gevechtsbekwaamheid en dus op het spelplezier. Wat leuk dat dit alles na het voltooien van het verhaal kan worden meegenomen naar New Game Plus!
(Dikke hompen die in het begin verschijnen als tussenbazen worden later gewone tegenstanders. Je hebt je hele arsenaal nodig!)” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/11/Big-chunks.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
Met ongeveer negen uur was Evil West voor mij bijna iets te lang, want ondanks de grote verscheidenheid aan vijanden herhaalden ze zich tegen het einde nogal vaak, maar je hebt hier in ieder geval genoeg te doen. Bovendien zijn er ondanks het buisontwerp overal verborgen vakjes met perks, skins en andere goodies, zodat meerdere keren doorspelen beloond wordt.
Editor”s Verdict
Om warm te lopen voor Evil West, moet je het ongewone gevechtssysteem accepteren en leren kennen. Close combat is hier net zo belangrijk als vuurwapens, goede timing voor ontwijkende rollen en voor blokkeren is verplicht. Met het geweer kun je op vijanden richten vanaf een veilige afstand. Maar zelfs toen ik het volledig had opgewaardeerd tot een railgun, was de schade gewoon niet noemenswaardig, gevechten tegen echt dikke monsters duurden eeuwig. Je tegenstanders zijn bovennatuurlijke kogelsponzen die enorme hoeveelheden schade absorberen.
In principe heb ik niets tegen complexe gevechtssystemen, maar ik vind de uitvoering hier in ieder geval op onderdelen onnodig en vaak meer frustrerend dan leuk. Wat moet ik in godsnaam met een geweer dat ik om de vijf minuten kan afvuren? Ja, dit is opzettelijk in het spelontwerp, maar het is polariserend. Ik vind wapens als gereedschap maar matig gezapig, anderen vinden het misschien leuk omdat het zo tactischer is.
Ik hoef ook geen saaie schakelpuzzels in anders zo snelle shooters. Of een goede drie miljard cutscenes als het verhaal lang saai en voorspelbaar is en de personages nul persoonlijkheid hebben. Vooral als er vaak verwarrende scènewisselingen zijn en de presentatie zo stoffig aanvoelt. Het komt erop neer dat de gevechten er nog steeds sexy uitzien en leuk spelen als je ze onder de knie hebt.
Evil West is een typisch AA-spel dat zijn bescheiden budget niet kan verloochenen. De vraag blijft of het de 50 euro waard is of dat je liever wacht op de volgende uitverkoop. Voorlopig zal ik het niet devalueren vanwege de technische moeilijkheden die ik ondervond, want mijn collega Fritz had geen problemen op een andere computer.
