In onze bespreking van het vierde deel van de Galactic Civilizations serie, zoeken we naar unique selling points en ontdekken we dat sommige dagen voorbij zijn.
Het is een beetje toevallig dat onze podcast emcee Michael Graf in de huidige “Wat speel je” aflevering lovend is over Master of Orion 2 en meldt dat hij de klassieker na zoveel jaar nog steeds graag speelt – en liever heeft dan nieuwere titels.
Want eigenlijk zou dit ook de inleiding kunnen zijn tot de test van Galactic Civilizations 4, die zeker kwaliteiten heeft, maar weinig redenen biedt om ervan te houden.
Inhoudsopgave
Classic 4X turn strategy in space
Galactic Civilization 4 is een naar behoren klassieke 4X turn strategie in de ruimte. Klassiek is geen lof in dit geval, daarover later meer. Je begint met een planeet, een verkenningssonde, een verkenningsschip en, afhankelijk van de soort, een kolonieschip.
In het vervolg verken je de ruimte om je heen, koloniseer je meer planeten, bouw je ruimtestations om strategische grondstoffen te delven en breid je je invloedssfeer uit. Tijdens de verkenning kom je ruimtemonsters, ruimtepiraten, tegenover elkaar staande facties en kleine anomalieën tegen die je onderzoeksschip kan onderzoeken. Dus het is allemaal een beetje zoals Stellaris.
Achter de anomalieën zitten korte gebeurtenissen verborgen die je kleine bonussen opleveren (zoals ervaring voor het schip, een paar grondstoffen of een gratis ruimteschip) en die vergezeld gaan van korte teksten. Net als de meeste systemen die ook in Stellaris voorkomen, kunnen de gebeurtenissen niet tippen aan het sci-fi epos van Paradox Interactive wat betreft uitgebreidheid en kwaliteit.
Je beheert, onderhandelt en voert oorlogen
Je stuurt ook drones uit om mineralen op asteroïden te delven en je kernwerelden te beheren. Als je een gouverneur benoemt voor een kolonie, ontgrendel je het bouwmenu van de planeet en kun je er unieke gebouwen of faciliteiten neerzetten. De grootte van de planeet bepaalt het aantal cultiveerbare velden. De velden en gebouwen hebben op hun beurt buurtbonussen, zodat je met een slimme plaatsing het meeste kunt halen uit onderzoek, inkomen, landbouw, productie of tevredenheid.
Vroeg of laat zul je andere AI rijken ontmoeten. Afhankelijk van de setting verspreiden de rassen zich over een of meer ronde melkwegbollen die met elkaar verbonden zijn door hyperruimte-routes. De interactie met de AI is over het algemeen eenvoudig. Je kunt strategische grondstoffen of onderzoek uitwisselen, handelsroutes naar vreemde planeten opzetten en oorlogen verklaren. Je moet echter geen echt diepgaand diplomasysteem verwachten.
Oorlog is soms vervelend
De gevechten zijn niet spectaculair. Je hebt geen invloed op de directe gebeurtenissen.”) src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/05/The-fighting-is-quite-unspectacular-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
Planeten kunnen ook van kant wisselen als je invloed in dat deel van het melkwegstelsel te groot wordt. Daartoe ondersteunt het spel een dynamische grenssimulatie. Je kunt je territorium dus ook indirect uitbreiden in Galactic Civilizations 4.
De factoren die van invloed zijn, worden echter enigszins vaag gehouden, wat ook te wijten is aan het ontbreken van een handleiding. De basismechanismen spreken min of meer voor zich, zodat je ze na een eerste spel wel zult hebben begrepen, maar de details blijven onderbelicht.
Het gevechtssysteem maakt het makkelijk voor de superieure kant
En zo zijn de exacte economische verhoudingen ons ook niet altijd duidelijk. Wat echter betrekkelijk irrelevant is, omdat er geen grote behoefte is aan perfectie. Tenminste op de normale moeilijkheidsgraad, de AI gedraagt zich te verward om echt gevaar te lopen. Maar als je volledig onvoorbereid een oorlog ingaat, kom je toch in de problemen.
Het gevechtssysteem van Galactic Civilizations 4 kan heel treffend worden teruggebracht tot “alles of niets”. Je kunt meerdere schepen combineren tot een vloot, wat dringend nodig is omdat de vuurkracht anders niet toereikend is om zelfs sterkere tegenstanders te raken. Omdat je niet met meerdere vloten tegelijk vijandelijke stations of vloten kunt aanvallen, moet elke vloot op zichzelf zo sterk mogelijk zijn.
Aangezien de gevechten meestal tot de ondergang van één kant uitgevochten worden (en je niet actief kunt ingrijpen), is het belangrijk om duidelijk de bovenhand te hebben. Anders zullen de overlevende schepen zichzelf in een mum van tijd repareren en zul je nauwelijks een verschil hebben gemaakt.
Aangezien ook de gevechtswaarden onderbelicht blijven, hebben wij in onze spelletjes vooral naar ons gevoel gehandeld. Als onze schepen dikker leken of in de minderheid waren, vielen we aan (en verloren soms nog).
Geen crises, saai spel
Er is niet zoiets als mid- en endgame crises, zoals bekend van Stellaris, in Galactic Civilizations 4. Als je eenmaal sterk genoeg bent om een AI te verslaan, ben je sterk genoeg om op je beurt alle AI’s te verslaan, zoals meestal het geval is in dit soort spellen.
Dit maakt het eindspel op een typische manier nogal saai. Hoewel er alternatieve winnaarsvoorwaarden zijn, eindigen zij altijd in het overheersen van grotere delen van het melkwegstelsel. Dus er is geen ontkomen aan de oorlog.
Supersolid – maar is dat goed genoeg?
Hoewel er overal kritiek te horen is in deze review, wil dit niet zeggen dat het spel niet leuk is. Vooral de beginfase met de verkenning en veiligstelling van de belangrijkste planeten en grondstoffen is vermakelijk. De 18 races bieden verschillende startcondities en sterktes, zodat er sprake is van replay-waarde. De knuffel Mimots, bijvoorbeeld, hebben het voordeel dat alle gecreëerde schepen 25 procent minder kunnen weerstaan, maar van elk gebouwd schip komt er een duplicaat uit de werf. Dit betekent dat de vlootsterkte veel sneller toeneemt dan bij andere soorten.
Het probleem is dan eerder dat de rest van de gameplay erg op elkaar lijkt. Zelfs het aantal anomalieën is zo laag dat ze binnen hetzelfde spel nog steeds worden herhaald. Aangezien er geen speciale uitdagingen zijn en het bouwen van een imperium op zich niet zo leuk is, is er uiteindelijk geen reden om Galactic Civilizations 4 steeds opnieuw te proberen … hoewel de eerste twee doorspelen leuk zijn.
Het mist een uniek verkoopargument, vooral in tegenstelling tot de concurrentie, eerst en vooral Stellaris. En dus is de genreconcurrent van Paradox uiteindelijk in alle opzichten superieur. Het enige voordeel van Galactic Civilizations 4 is dat het sneller kan worden geleerd en gemakkelijker te begrijpen is, en dat het niet zoveel tijd in beslag neemt.
Technisch in orde, maar niet verbluffend
Aan de technische kant slaat het spel een goed figuur, we hadden maar één crash in de scheepsontwerper. Het is enorm uitgebreid en je kunt het uiterlijk en de uitrusting naar believen aanpassen, wat zeker een pluspunt is.
Bovendien worden tijdens bepaalde prestaties, zoals de eerste kolonie, mooie videosequenties afgespeeld, maar deze kunnen de algehele ietwat ijle sfeer niet helemaal compenseren. De muziek is onopvallend, er is geen omroeper om af en toe een paar woorden te zeggen, en zelfs het uiterlijk van het sterrenstelsel is op geen enkele manier bijzonder, hoewel de ruimte zich eigenlijk zou lenen voor spectaculaire producties.
Galactic Civilizations 4 is voor net geen 40 euro exclusief te koop bij de (Epic Games Store)
Voordeel van de redacteur
Het klassieke recept voor het bouwen van spellen in de ruimte is al achterhaald sinds Stellaris. Simpelweg een paar planeten koloniseren, vloten oprichten en de AI overrompelen is niet meer genoeg, vooral omdat dit bekend is uit te veel andere spellen.
Hoe moeilijk het ook is om een eigenlijk solide spel als Galactic Civilizations 4 op deze manier te bekritiseren, ik kan het niet helpen. Omdat ik gewoon geen argument kan vinden waarom je juist dit spel absoluut zou moeten kopen.
