Roadwarden is een van de meest ongewone role-playing games van het jaar en biedt meer verhaaldichtheid en speelse vrijheid dan veel grote genrevertegenwoordigers.
Wat is er lekkerder in het donkere seizoen dan op de bank te liggen met een dik boek of comfortabel voor het scherm fantastische werelden te verkennen in een rollenspel? Roadwarden combineert de voordelen van deze vormen van escapisme.
Achter de titel van het spel zit de functie van de hoofdpersoon. Als Roadwarden zijn we een van de weinige dappere mensen die nog steeds de door monsters en bandieten onveilig gemaakte wegen durven passeren. In de wereld van het spel is deze rol van vitaal belang voor het overleven van de inwoners. Want de wegenwachter begeleidt kooplieden op hun reizen of dient als boodschapper.
Achter dit eenvoudige uitgangspunt schuilt een verrassend krachtig rollenspel dat liefhebbers van verhalen zeker gezien moeten hebben. We zullen uitleggen waarom in onze review.
Dus in Roadwarden zijn we geen superheld of uitverkorene met geheugenverlies – een verfrissend verschil met andere fantasieverhalen. Onze wegenwachter is op een zoektocht naar zijn vermiste voorganger. We bepalen zelf verdere doelen in de stijl van een rollenspel.
Wat voor soort wegenwachter we willen zijn wordt aan ons overgelaten door het spel. We kunnen bijvoorbeeld de grote heldenreis ondernemen of gewoon wat geld verdienen voor een geliefde. Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad is er een tijdslimiet die bepaalt hoe lang we in de regio blijven. Op het eenvoudigste niveau is de limiet helemaal niet van toepassing.
Shades of Brown
Roadwarden is een op tekst gebaseerd spel en dat betekent – niet verrassend – dat er veel te lezen valt. De teksten die ons te wachten staan in de tot twaalf uur durende speelduur zouden genoeg zijn om een dik boek te vullen.
Eenvoudig gezegd biedt Roadwarden geen andere spelelementen dan lezen en klikken. Aan de linkerkant van het scherm is er een statische illustratie van de huidige locatie in pixel art, die helaas altijd dezelfde bruine tinten heeft. Aan de rechterkant staat de tekst en daaronder de beslissingsmogelijkheden. Dit verandert niet gedurende het hele spel. De enige uitzondering is het bewegen op een minimalistische kaart, die een goed overzicht en een kleine inventaris biedt.
Roadwarden is niet alleen een interactieve roman, maar ook – zoals hierboven al geschreven – een rollenspel met enkele RPG-mechanieken. We kunnen de naam van ons personage en een klasse kiezen. Vechter, geleerde en magiër zijn beschikbaar om uit te kiezen. Ze verschillen drastisch in de mogelijkheden.
Wat was dat ook alweer?
Het grootste spelelement van Roadwarden heeft ook invloed op de herspeelwaarde: de keuze van onze acties. Hoe benaderen we een nieuw dorp of kamp? Hoe winnen we het vertrouwen van de burgemeester om nieuwe informatie te verzamelen? Wij beantwoorden al deze vragen met behulp van onze beslissingen.
Aan het begin van het spel leren we bijvoorbeeld van een groep krijgers dat de herbergier van de nabijgelegen herberg geen man van veel woorden is, maar graag afdingt. Als we deze informatie nog in gedachten hebben nadat we hem een paar minuten in het spel hebben ontmoet, geeft dat ons een voordeel in het gesprek en krijgen we snel onze informatie over de voormalige wegenwachter.
Hiervoor vervelen we de gastheer niet met veel vragen, maar durven we een betere beloning te bedingen voor een zoektocht aan het eind van het gesprek. Dat voelt echt goed. En maak je geen zorgen: als je een slecht geheugen hebt, kun je de verzamelde info nalezen in het dagboek. Zo kletsen en verkennen we onze weg door de wereld van Roadwarden.
Een leesles die verrukt
Deze wereld wordt voornamelijk in onze gedachten gecreëerd. De productie is zeer minimalistisch in de traditie van op tekst gebaseerde spellen en soms kijken we 30 minuten lang naar dezelfde illustratie, terwijl we luisteren naar de sfeervolle maar uiteindelijk irritant monotone soundtrack terwijl we pagina”s en pagina”s tekst verslinden.
Het spel is echt een topper als het gaat om het verhaal en beloont ons keer op keer voor onze aandacht en spanning. We bevinden ons in politieke verwikkelingen en botsingen tussen verschillende facties. Helaas zijn de sterke teksten alleen in het Engels. Vanwege de massa tekst en het soms niet zo gemakkelijke taalgebruik is een goede kennis van het Engels een must voor Roadwarden.
De ene tekstwoestijn na de andere kan op den duur vermoeiend zijn – hier had Roadwarden zich wat meer los kunnen maken van de erfenis van tekstavonturen. Meer variatie in de enscenering had het makkelijker kunnen maken om het verhaal te volgen.
Maar blijf luisteren naar de dialoog en de personages. Dit lijkt allemaal heel menselijk en begrijpelijk. Soms doen we zelfs denken aan Disco Elysium. Terwijl Roadwarden in vergelijking nog steeds een klasse achterloopt.
Happy without a fight
Dit komt ook door het gebrek aan motivatie, weg van het verhaal. Op verwisselbare paden ontmoeten we frustrerend sterke vijanden die we geacht worden af te maken voor eentonige quests. Vechten gebeurt in pen-en-papier stijl door te dobbelen.
Maar vooral met de scholierenklasse hadden we zelden een kans. Een gevecht betekende vaak onze ondergang en het laden van een save game. Dit zorgt voor frustratie en weinig zin om de straten van de spelwereld verder te verkennen. Er zijn geen ervaringspunten en geen levelsysteem voor onze wegenwachter.
Wanneer de nacht valt, is onze bewegingsruimte ook drastisch verminderd en moeten we beschutting zoeken. We moeten ook letten op honger en hygiëne met een oppervlakkig overlevingssysteem. De ontwikkelaars hadden deze twee elementen liever voor het spel bewaard. Zo vertragen ze ons steeds weer in onze ontdekkingsdrang.
Als je deze punten van kritiek door de vingers kunt zien, is Roadwarden een verfrissende tegenhanger van opgevoerde monsters als Elder Scrolls of The Witcher. Als je veel leesplezier hebt, geduld en de bereidheid om je tijd te nemen om op verkenning te gaan, zul je blij zijn op Roadwarden”s kleine eilandje van vertraagd speelplezier.
Verslag van de redacteur
Roadwarden slaagt erin het genre van tekstgebaseerde rollenspellen geschikt te maken voor het heden. Het verhaal bracht me naar een donkere en diepe fantasiewereld. De reis van de hoofdpersoon wijkt af van genreclichés en verveelde me zelden. Op het speelse vlak ontbreken echter de motiverende punten. Het oppervlakkige overlevingssysteem en het feit dat ik slechts in zeer beperkte mate ”s nachts kan reizen irriteerden me en droegen weinig bij aan de sfeer. Ik had zelfs de gevechten helemaal achterwege kunnen laten.
Als interactieve roman werkt Roadwarden niettemin uitstekend. De mogelijkheid om mijn eigen verhaal en heldenreis te creëren prikkelde me vanaf de eerste minuut. Roadwarden biedt grote keuzevrijheid en confronteerde mij op geloofwaardige wijze met de gevolgen van mijn daden. Voor een eventueel vervolg zou ik echter een speelsere enscenering en vormgeving van de quests willen zien.
