Honderden afzonderlijke stappen, kunstmatige wachttijden, een half dozijn munteenheden – de zoektocht naar de Hemelschaal is chicanes, maar ook een beetje goed.
Laten we eerlijk zijn: als je ooit een vliegende mount hebt gehad in een MMO, was je er dan aan gehecht? Waarschijnlijk niet, tenzij je de protodragon hebt gestalkt in WoW vroeger, voordat er drie van hen op elke brievenbus in Stormwind zaten. Of je hebt het ultrazeldzame paard uit de ijscitadel gevangen. Verder is de weg naar de rit door de lucht niet erg opwindend: Je gooit een zak goud op de toonbank van een handelaar, dan stijg je op met je wapperende beest – klaar.
Ik heb net de quest serie voor de rijdende draak in Guild Wars 2 voltooid. Dit type rijdier draagt de ietwat stupide naam “Sky Scales” en moet worden verdiend door een keten van 28 queesten, die elk uit ontelbare afzonderlijke stappen bestaan – soms maar liefst 21, soms maar 18.
Al met al moet je, om het voorrecht van een persoonlijke huisdraak te verkrijgen, niet slechts tientallen, maar honderden taken volbrengen. Spelers met een normaal verstand besteden daarom enkele maanden aan deze monumentale taak of doen het gewoon helemaal niet.
Draken zijn luxe
Je hebt absoluut geen luchtschaal nodig in het spel. Je kunt gewoon een parapente ontgrendelen en ermee door de lucht zeilen, de pocket dragon is niet veel mobieler. Of je kunt de vrij menselijk bereikbare Griffin spelen, die zonder enige overdrijving de beste mount is die ooit in een MMO heeft bestaan.
Maar we hadden Griffin al, we waren al een paar keer door het verhaal heen, hadden alle personages op maximaal level en de best mogelijke uitrusting. Op een gegeven moment verveel je je, dan stoppen je hersenen tijdelijk met werken, je wendt je tot je vriendin en zegt: “Hé, laten we Sky Scale ontgrendelen!” En de dag is verneukt, omdat je die nu urenlang in één en dezelfde ruimte doorbrengt.
Daar moet je 21 drakenschubben vinden die overal verspreid en verborgen liggen. In het tijdperk van online walkthroughs is dat niet zo moeilijk, dus we hebben ze gewoon opgehaald. Tot nu toe gaat alles goed.
Dan moet je 30 evenementen (dit zijn de dynamische quests in het spel) voltooien in hetzelfde gebied. Het maakt niet uit welke het zijn. Spring gewoon op alles wat er ergens om je heen gebeurt. Je doet dit om kooplieden vrij te spelen die drakenmedicijnen verkopen, die je nu moet gebruiken om 14 verborgen hemelschubben te genezen, nog steeds in hetzelfde gebied. Als je dat gedaan hebt, kun je eindelijk de zone verlaten en… haha, grapje!
Nee, daarna moet je nog 21 drakeneieren verzamelen, die ook allemaal verborgen zijn, deels op precies dezelfde plaatsen waar je een paar uur eerder schubben hebt verzameld en draken hebt genezen. Om de een of andere reden doet Guild Wars 2 er alles aan om de resterende motivatie door eentonigheid om zeep te helpen.
Suddenly Around the World
Nu gaat de zoektocht een tijdje helemaal niet door totdat een timer van twee uur aftikt. In het verleden duurde deze timer zelfs 24 uur, maar gelukkig is hij intussen verlaagd. Dan stuurt het spel je over de hele wereld.
Soms moet je een mini-dungeon voltooien waarvan je niet eens wist dat hij bestond. Je verkent enkele zeer afgelegen, volledig verborgen plaatsen die je nog nooit eerder in het spel hebt gezien. Later wordt je ook gevraagd een (wereld)baas uit te schakelen of springpuzzels te voltooien, waarbij je alles moet bewijzen wat Mario je op de N64 heeft geleerd.
Dit is dubbel slim, want aan de ene kant word je aangemoedigd om te interageren met spelinhoud en delen van de spelwereld die je tot dan toe misschien volkomen genegeerd hebt. Het houdt ook de relatief oude inhoud van het spel relevant en levend. We waren nooit lang alleen tijdens ons avontuur.
Tenminste: als je helemaal geen zin hebt om bepaalde springpassages of eindbazen te doen, is er vanaf dit punt ook speciaal drakenvoer, dat je zelf kunt maken of van andere spelers kunt kopen. Hierdoor kun je deze extra uitdagende stappen van de quest serie overslaan (en alleen deze). Degenen die spelenderwijs niet in staat zijn bepaalde klimorgieën onder de knie te krijgen, worden dus niet uitgesloten en krijgen toch de kans hun quests te voltooien. Op dit punt zijn uw persoonlijke hemelschubben ook uitgekomen en hebben nu uw aandacht en zorg nodig.
Fire-breathing Tamagotchi
Lang voor je draak geschikt is als rijdier, kan je hem bezoeken in zijn nest, hem voeden, hem schoonmaken en met hem spelen. Dit maakt ook deel uit van de queeste: soms dood je monsters over de hele wereld en breng je je protégé eetbare stukjes mee, soms bezoek je allerlei kooplieden om speelgoed voor de draak te kopen.
Later speel je verstoppertje met je draak of gooi je ballen naar elkaar. Je meent het! Je moet met je toekomstige rijdier spelen om hem aan je te binden. En eerlijk gezegd, als de wezens eindelijk volgroeid en getraind zijn, voelt de eerste vlucht heel wat zinvoller en cooler dan het rijden op een of andere instantgeit die ik voor een goudklompje heb gekocht.
Bovendien ziet het er gewoon cool uit als je op je draak op een groep monsters afvliegt, er op het laatste moment vanaf springt en eerst ziet hoe je rijdier vuur spuwt en je tegenstanders tot as verbrandt voordat je hun overblijfselen met je zwaard te lijf gaat. Uw geschaarde partner is immers niet alleen decoratie en transportmiddel. En niets is zo spectaculair als een enorm leger spelers die draken berijden in de strijd tegen een wereldbaas.
Was dat alleen al de moeite waard? Liever niet. Een week lang begonnen we onmiddellijk te spelen wanneer Claire thuiskwam van haar werk en stopten pas toen ze naar bed moest. We spendeerden uren met het verzamelen van spullen, het beheersen van sprongpassages en ons een weg vechten door gebeurtenissen. Voor een optionele bevestiging.
Ik hou van mijn hemelschubben, vond het idee om ze groot te brengen en te verzorgen geweldig, en ik vind het ook leuk dat de draak een beetje vecht. Maar je moet wel een complete idioot zijn om het in één stuk te doen in plaats van af en toe een paar stappen van de quest keten te doen.
