U, de GlobalESportnews lezers, houden van het universum van The Witcher. Er is natuurlijk nauwelijks een andere fantasiewereld die zo meedogenloos volwassen en meedogenloos lijkt. Het zal dan ook niemand verbazen dat 91 procent van jullie ervoor heeft gestemd dat wij zo snel mogelijk een recensie van het nieuwste Witcher-spel, Gwent: Rogue Mage, uitbrengen.
Zo gezegd, zo gedaan. Als grote fan van de multiplayer versie van het kaartspel, sprong ik afgelopen weekend vol verwachting in de pas verschenen single-player uitbreiding. En nu ben ik volledig gedesillusioneerd.
Wat CD Projekt een geweldig kaartspel heeft aangedaan
Om je op weg te helpen, volgt hier een korte uitleg over wat Gwent inhoudt: In dit kaartspel spelen jij en je tegenstander om beurten eenheden, voorwerpen en toverspreuken om zoveel mogelijk punten te scoren aan jouw kant van het bord.
Dankzij honderden verschillende kaarten kun je ontelbare combo”s en synergieën creëren die je score doen stijgen of die van je tegenstander saboteren in de loop van een spel. “Punten verzamelen” klinkt in eerste instantie onspectaculair, maar in de multiplayerversie Gwent: The Witcher Card Game biedt het ongelooflijke diepgang en vele tactische mogelijkheden.
(Kaarten, interface en art style zijn 1:1 overgenomen van de multiplayer versie.)” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/07/Maps-interface-and-art-style-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
Dat je op basis van dit spelprincipe ook een prima singleplayer game kunt maken, bewees Thronebreaker: The Witcher Tales. Hier werd een spannend verhaal verteld over oorlog, verraad en intriges. Gwent: Rogue Mage behoort echter tot het roguelike-genre en doet sterk denken aan genrevertegenwoordigers als Slay the Spire.
In plaats van een lineaire verhaalcampagne te volgen, kies je met een muisklik een pad op de wereldkaart, dat je leidt naar gevechten, willekeurige gebeurtenissen en diverse upgrades, totdat je uiteindelijk bij een vijandige eindbaas uitkomt.
Je moet ze opjagen zodat jouw personage – de magiër Alzur – hun mutagenen kan oogsten en ze in menselijke proefpersonen kan injecteren om uiteindelijk de eerste tovenaar te creëren. De oppervlakkige plot wordt verteld in extreem generieke cutscenes, maar de alleen in het Engels gesproken acteurs doen hun werk goed.
Hades, bijvoorbeeld, heeft meesterlijk laten zien dat je ook een goed verhaal kunt vertellen in het roguelike formaat. Maar volgens de ontwikkelaars is dat nooit de bedoeling geweest, het motto van Rogue Mage is “gameplay first”.
Gwent en Roguelike gaan niet samen
Door het roguelike-formaat vecht je ongeveer zeven tot twaalf gevechten in elke run, afhankelijk van het gekozen pad. Aangezien een gewone Gwent-game meestal langer dan twintig minuten duurt, hebben de ontwikkelaars de lange games aanzienlijk ingekort en teruggebracht tot één ronde – waarmee ze bijna alles vernietigen wat Gwent zo geweldig maakt.
De indeling in drie ronden geeft het verzamelen van punten een enorme strategische diepgang. Je kunt krachtige combo”s voorbereiden over meerdere ronden of vertrouwen op riskante manoeuvres zoals het opzettelijk verliezen van een ronde om het spel aan het eind om te draaien.
Maar dat gaat allemaal de prullenbak in Rogue Mage. Natuurlijk gaat het er nog steeds om een sterk deck vol synergieën samen te stellen. Maar veel tactiek gaat verloren door het verkorte formaat. De enige strategische component die echt overblijft is om je kaarten op het juiste moment uit te spelen.
Je hebt een eenheid die elke beurt naburige kaarten versterkt? Breng het dan vroeg weg om het meeste effect te krijgen. Uw kaart veroorzaakt veel schade aan een vijandelijke eenheid? Speel het dan pas zodra je tegenstander ook een sterke eenheid op het bord heeft, zodat er geen overtollige schade verloren gaat. Dit is in het begin nog wel leuk en gemakkelijk toegankelijk, vooral voor beginners, maar in deze vorm wordt het ook snel saai.
Dit komt ook omdat Rogue Mage gewoon geen goede roguelike is: In andere roguelike deckbuilders wordt het inherent repetitieve spelconcept losser gemaakt door verschillende klassen, gebieden en vijanden. Hier is er echter maar één en hetzelfde gebied met altijd dezelfde vijanden en gebeurtenissen – alleen de baas verandert na elke succesvolle ronde.
Je kunt weliswaar vier verschillende startdecks vrijspelen, maar die zijn meteen vanaf het begin van het spel al gebonden aan een bepaalde speelstijl. In concurrenten als Slay the Spire daarentegen biedt elke klasse vele waardevolle paden waarnaar je je deck kunt ontwikkelen.
Of je uiteindelijk slaagt, wordt bepaald door de toevalsgenerator, die je na een overwinning willekeurig gekozen kaarten laat kiezen. Als er hier geen zeldzame goudkaarten zijn, zijn zelfs de profs ten dode opgeschreven in de eindbaasgevecht.
Uiteindelijk biedt Rogue Mage gewoon te weinig variatie, te weinig aanpassingsmogelijkheden en te weinig strategie – het mist dus alles wat Gwent voor mij tot een van de beste kaartspellen maakte.
Mijn tip: Koop Thronebreaker als je het nog niet bezit. Het is regelmatig te koop op Steam en GOG voor 7 euro en geeft je een echt spannend, 30 uur durend verhaal. De Roguelike-uitbreiding daarentegen loopt al na een fractie van die tijd uit de hand.
Redacteur”s Verdict
Eigenlijk klinkt Rogue Mage als het perfecte spel voor mij. Ik ben immers dol op Gwent en andere roguelike deckbuilders zoals Slay the Spire, Monster Train of Gordian Quest. Maar wat CD Projekt hier levert is lang niet genoeg om mij te overtuigen. Niet alleen werkt het tactische spelprincipe niet meer naar behoren wanneer het tot één ronde wordt teruggebracht, maar uiteindelijk zit er gewoon te weinig in. Na drie of vier playthroughs had ik alles al gezien, bij wijze van spreken.
Het is ook de vraag of het spel via updates zal worden uitgebreid. Slechts vier starter decks en wat aanvoelt als een zeer kleine selectie van kaarten zijn te weinig, zelfs voor tien euro. Legends of Runeterra laat zien hoe je het goed doet. Hier, met het Pad der Kampioenen, krijg je een gepolijst roguelike speltype dat in alle opzichten beter werkt – en helemaal gratis.
