Het actie-rollenspel Asterigos heeft een kleurrijke façade maar een zwarte ziel

Laat je niet misleiden door de kleurrijke spelwereld van Asterigos. Je zult een paar keer in het stof bijten in deze Soulslike – en het is echt leuk!

Vooroordelen moeten koste wat kost worden vermeden. Dit is inmiddels voor vrijwel iedereen duidelijk, maar het in praktijk brengen ervan is een uitdaging op zich. Iedereen heeft een bepaald hokjesdenken, wij ook natuurlijk. Maar niet alleen bij mensen kan een blik achter de façade verrassend zijn, ook bij spelletjes. Dus toen we Asterigos zagen, gingen we niet op onze knieën van ontzag, maar dachten we eerder:Oh, het ziet er zo schattig uit. Het kan echt niet zo moeilijk zijn.

In de loop van het (Steam Next Fest)snuffelden we aan de demo van de actie-RPG en constateerden we dat de zwarte kern van het bonte spel sterk naar Dark Souls ruikt.

U kunt de trailer van Asterigos hier bekijken.

Waar gaat Asterigos over?

We spelen een jonge krijger van het Northwind Legioen die haar vader zoekt in de fictieve, oude wereld van Aphes. De zoektocht is echter vrij moeilijk, omdat elke paar meter een vijand in de weg staat. De kleine wezens zijn zelden een groot probleem, maar de eindbazen zijn echt moeilijk. Ze drinken de genezende drankjes op alsof het gratis bier is op het Oktoberfest.

Asterigos bevat een paar bakens onderweg, zoals het een echt Souls-achtig spel betaamt. Het enige verschil is dat de opslagpunten hier iets anders heten en mysterieus blauw oplichten. Daar kun je je levensbalk aanvullen. Alle vijanden in de spelwereld spawnen opnieuw, zelfs als je ze al hebt gedood. Als je het loodje legt, begin je weer bij het laatste baken.
Hoe speelt Asterigos?

Het gevechtssysteem is vrij klassiek third-person actie, maar verschilt een beetje door de verschillende wapens. We kunnen twee van de zes gevechtsapparaten tegelijk uitrusten, die op hun beurt twee verschillende vaardigheden hebben. We vatten het voor u samen:

• Zwaard en schild: De klassieker. Schade en snelheid liggen in het gezonde middengebied, plus we kunnen met een druk op de knop blokkeren met het schild.
• Hammer: De hooligan-variant met veel kracht. We richten veel schade aan, maar we zijn traag en kunnen niet blokkeren.
• Daggers: We rennen rond met de dolken alsof we te veel energiedrankjes hebben gedronken, maar richten weinig schade aan.
  De lans is niet voor beginners. Het doel is te pareren op precies het juiste moment om een krachtige counter te activeren.
• Staff: Met de magische stok kunnen we onze tegenstanders van een afstand beschieten.
• Armbanden: Dit zijn niet alleen mooie accessoires, we kunnen er ook mijnen mee op de grond leggen en voor korte tijd een reuzenzwaard oproepen. Een tactische aanpak is hier voordelig.

Asterigos Curse of the Stars - View screenshots of the action role-playing game with Souls-Like...

1 van 13

Bovendien kunnen we met genoeg mana bepaalde vaardigheden gebruiken die ook veranderen met onze wapenkeuze. We gebruiken het bijvoorbeeld om een wervelwindachtige aanval uit te voeren of een mobiel schild omringt ons met één druk op de knop.

Je merkt het, er is genoeg variatie in het gevechtssysteem. Maar tijdens het spelen bleek al snel dat sommige wapens veel meer oefening nodig hebben. De lans is zeer uitdagend door de pareerfunctie, de staf is duidelijk inferieur bij baastegenstanders en de armbanden zijn vrij lastig bij de minions.

Gelukkig kunnen we op elk moment van wapen wisselen en ons zo een weg banen. Aangezien wij echter de afzonderlijke wapens kunnen verbeteren, is het gunstig om ons op twee wapens te concentreren. Zwaard, hamer en dolken zijn in onze ervaring dus aanzienlijk sterker. In ons gevecht tegen de krokodillenbaas gebruikten we hamers en dolken, waarmee we veel konden uitdelen en toch behendig konden ontwijken.

Wat we tot nu toe leuk vinden:

• Het gevechtssysteem: De gevechten verlopen soepel. De verschillende wapens en vaardigheden voegen ook veel variatie toe.
• De stijl: Grafisch doet Asterigos denken aan Immortals: Fenyx Rising. Of je dat leuk vindt is natuurlijk een kwestie van smaak. We hielden vooral van het ontwerp van de vijanden.
• De eindbaasgevechten: Wat zou een succesvol gevechtssysteem zijn zonder uitstekende eindbazen? Precies: snel saai. De bijzonder grote vijanden zijn echt lekker uitdagend, maar op geen enkel moment voelt het oneerlijk.

Wat we tot nu toe niet leuk vinden:

• De wapenbalans: Lans, staf en beugels zijn duidelijk inferieur aan de andere wapens in een directe vergelijking. We willen echt niet voor de honderdste keer in een spel een zwaard en schild hoeven op te pakken.
• De buisvormige levels: Meer free-roaming omgevingen waren leuk geweest. Niet elk spel hoeft een open wereld te bieden, maar hier rennen we helaas van de ene smalle gang naar de andere. Dat zou echter kunnen veranderen in het volledige spel, in ieder geval zijn er nog side quests en collectibles verspreid over de wereld die spreken voor een grotere spelwereld.

sterigos heeft het belangrijkste van een Soulslike onder de knie: het gevechtssysteem. Het was gewoon erg leuk en motiveerde me, ook al beet ik een paar keer in het stof bij de bazen. Ook de wapens zijn allemaal interessant en leuk, waarbij voor mij al snel favorieten naar voren komen.

De spelwereld had wel wat meer variatie mogen bieden, want die ziet er in de demo nogal onspectaculair uit. Maar over een paar dagen kunnen we zien hoe het er in het uiteindelijke spel uitziet.