Steffi wacht al sinds de aankondiging op de sci-fi RPG Dark Envoy. Nu heeft ze het eindelijk zelf uitgeprobeerd – en is tegelijkertijd opgewonden en gedesillusioneerd.
Dark Envoy heeft me in emotionele verwarring gebracht. Ik probeerde het aankomende rollenspel voor het eerst zelf uit via de Steam-demo en het was als een zeer wispelturig afspraakje: het klikte meteen, maar hoe meer we elkaar leerden kennen, hoe meer vraagtekens er boven mijn hoofd opdoken. En zoals zo vaak het geval is, zag Dark Envoy er in het echt niet zo mooi uit als de profielfoto”s eerder deden vermoeden.
Ik zal punt voor punt doornemen wat ik tot nu toe goed vond en waar ik een beetje buikpijn van kreeg. Zodat u kunt beslissen of Dark Envoy voor u een korte date waard is.
Dark Envoy is een klassiek rollenspel met iso-perspectief, tactische gevechten, vaardigheidsbomen, tonnen uitrusting en beslissingen. Dit klinkt in eerste instantie als standaard genre, maar er zitten een paar bijzondere ideeën in die me deden opkijken bij de Reveal:
- De settingmengt fantasy en sci-fi: er woedt een bittere oorlog tussen het mensenrijk en de magische rassen (elfen, orcs), waarbij de een vecht met technologie en de ander met magische kracht.
- Tactiekwordt erg belangrijk in het spel. Ik moet bijvoorbeeld dekking zoeken achter kratten voor vijandelijke schutters, maar die versplinteren na een paar treffers. Het gevechtssysteem mengtreal time met slow motion, waardoor ik in alle rust nieuwe posities inneem en mijn vaardigheden afvuur.
- De campagne kan volledig gespeeld worden intweepersoons co-opieder van ons bestuurt een van de twee hoofdpersonages.
- Ik schilder als het ware veel vaardighedenop het slagveld, door met de muis het aanvalsgebied te tekenen. Dit voelt al cool aan in de demo, hier in de video kun je zien hoe het geheel werkt:
Klinkt spannend op papier? Dat denk ik ook, maar hoe speelt het tot nu toe? Het is ingewikkeld.
Mijn redacteursdroom komt uit
Ik zou zo graag een heel uur in de character editor hebben gestoken om de twee broers en zussen Malakai en Kaela samen op te bouwen. Zoveel kleuren en vormen, mijn knutselaars hart verheugt zich. En elke optie ziet er cool uit, van make-up tot littekens tot kapsels! Maar ik ben hier niet voor de lol, er moet nog gespeeld worden. Dus ik verplaats een paar schuifjes en stel dan de klasse en vaardigheden in van mijn dynamische duo.
Op dit punt zou het nuttig zijn als Dark Envoy me meer zou vertellen over de verdiensten en zwakheden van de klassen. Ik weet bijvoorbeeld niet of het zinvol is om de twee afstandsvechters te combineren. Voor de zekerheid kies ik melee warrior en pistol shooter. In een demo is zulke dubbelzinnigheid nog net te vergeven, maar in het uiteindelijke spel moet het anders zijn!
Maar daardoor voel ik me meteen beter: Naast de klassen kan ik ook de uitrusting kiezen, bijvoorbeeld of ik liever begin met twee bijlen of met een zwaard en schild. Later kan ik mijn klas ook nog specialiseren, dus er zijn veel combinaties mogelijk.
De eerste scheuren worden snel zichtbaar
Nadat ik flink heb gestoeid in de editor, begint Dark Envoy met een korte intro van stilstaande beelden en voice-over die kort de setting schetst. Mensen zijn de slechteriken hier, tenminste zij die tot het Rijk behoren. Malakai en Kaela daarentegen zijn opgegroeid in de woestijn en staan (nog) aan geen enkele kant in de oorlog.
De korte videosequenties zien er afgezaagd uit, de gezichten zijn stijf geanimeerd en plat. De hele wereld ziet er gedetailleerd uit in vergelijking met bijvoorbeeld eenDivinity: Original Sin 2maar er is hier natuurlijk een veel kleiner budget – dus verwacht niet dat de uiteindelijke versie er veel mooier uitziet.
De demo stuurt me vervolgens door een soort tutorial waarin ik eerst alleen Malakai bestuur en de eerste gevechten voer. Ik kan op basis van de demo niet beoordelen hoe cool de krachtige vaardigheden later zullen aanvoelen, maar tot nu toe zijn de gevechten leuk.
Zodra ik in de gezichtskegel van een vijand loop, schakelt het spel automatisch over op slow motion, zodat ik mijn vaardigheden in alle rust kan schilderen. Met een druk op de spatiebalk gaat alles dan op normale snelheid verder, ik kan op elk moment schakelen tussen tactische slow motion en real time. Zo ziet het eruit in een van de eerste gevechten van de demo:
Geen XP voor gevechten?Wat me meteen opvalt na de eerste slachting met woestijnschorpioenen: verslagen vijanden geven me geen ervaringspunten. Dit is zo ongewoon dat ik eerst denk dat het een bug is in de demo, maar nee! Even later legt het spel me zijn XP-concept uit: ik krijg ervaring voor het bereiken van mijlpalen, zoals een bepaald punt in het verhaal. Niets met +10 XP per verslagen vijand. En hoe meer ik erover nadenk, hoe logischer ik het vind.
De meeste spellen belonen agressieve actie met vijandelijke XP en straffen het af als ik een gevecht uit de weg ga – want als ik mijn vijanden neersla, zou ik ervaring hebben opgedaan en dus zijn gestegen. In Dark Envoy, daarentegen, ben ik vrij om zulke beslissingen te nemen, en dus kies ik bij de eerste gelegenheid ook het diplomatieke pad in plaats van tegen een paar woestijnbandieten te vechten:
De details doen me twijfelen
Zo ver klinkt het allemaal vrij goed, nietwaar? Zoals ik al zei, ging helaas niet alles zo harmonieus tussen Dark Envoy en mij. Terwijl ik nog steeds de keuzevrijheid bij de bandieten vier, bederft de voice acting mijn hoogmoed weer: voor een brute woestijngangster praat de man op een zeer hoge Britse manier (er is geen Duitse stemuitvoer). En hij klinkt gewoon… niet goed. Ik hoop dat dit slechts plaatsvervangende stemmen zijn, want als veel NPC”s zo klinken als amateur-acteurs, dan heb ik liever helemaal geen nasynchronisatie.
De twee hoofdpersonages klinken beter, maar hun gekibbel tussen broers en zussen beweegt zich op de dunne lijn tussen “Charmant” en “Vervelend”, met een neiging naar het laatste. Een gesprek over hoe Malakai niet weer op de kont van schorpioenen moet vallen duurt veel te lang, de grap is uitgewerkt en ik wil het overslaan – hoewel ik daar heel geduldig in ben en de personages altijd laat uitpraten.
Bij kleinere rollenspellen zoals Dark Envoy is het voor mij ongelooflijk belangrijk dat ik de personages leuk vind – ze moeten me een beter gevoel geven over het verlies aan grafische kwaliteit en zo. Ik maak me echt zorgen om vrienden te worden met de brutale broers en zussen.
Komt er een tweede date tussen Donkere Afgezant en mij? Ja, ja die komt er, ik ben nog steeds razend benieuwd naar het rollenspel, dat ergens in 2023 moet uitkomen. Het verhaal zou echt spannend kunnen zijn en de co-op modus is sowieso mijn grootste hoop voor Dark Envoy. Als het goed blijkt te zijn, laat ik alle bandieten praten als koninginnen! En als blijkt dat we, ondanks alle voorpret, niet bij elkaar passen, zijn er gelukkig genoeg andere RPG-kandidaten die dit jaar uitkomen!
Hoe bevalt Dark Envoy tot nu toe? Trekt de science-fantasy setting van het rollenspel je aan? Stoort u zich aan tekortkomingen als slechte nasynchronisatie, verouderde graphics en dialogen met een zekere extra schaamtefactor? Aan de andere kant zou het gevechts- en ervaringssysteem echt verfrissend kunnen zijn – laat me gerust je mening weten in de comments.
