Nieuwe sci-fi horror van de maker van de Dead Space serie – dat klinkt verleidelijk! Lees ons voorproefje van wat je kunt verwachten op Jupiters maan
Is het een amusant toeval of keiharde tactiek dat The Callisto Protocol, het nieuwe spel van Dead Space-bedenker Glen Schofield, een maand voor de Dead Space-remake uitkomt? Moeilijk te zeggen. Electronic Arts heeft in ieder geval de meer aansprekende naam in zijn line-up.
Maar de nieuwe horror-shocker is ook goed uitgerust voor deze strijd. Om door dichte griezelige sferen te snijden, geweldige graphics, een sterkere focus op mêleegevechten en heel veel virtueel bloed moeten slasherfans vanaf 2 december 2022 enthousiast maken.
Inhoudsopgave
Dit is waar het Callisto Protocol om draait
Jacob Lee is een vrachtpiloot die in het jaar 2320 de planeet Jupiter en zijn manen bevoorraadt – en af en toe een paar dingen smokkelt. Een beetje zoals Han Solo dus, maar dan zonder een lopend nachtkastje als partner. 300 jaar in de toekomst hebben wij mensen andere planeten gekoloniseerd volgens het verhaal van Het Callisto Protocol. Onder hen Jupiter en enkele van zijn 79 manen.
Maar deze keer gaat er iets mis. Zijn schip stort neer. Het hoofd van de Iron Gate penitentiaire inrichting, zo”n beetje de enige menselijke nederzetting op Callisto, wordt zich bewust van het ongeluk en redt Jacob uit het wrak. Phew, geluk! Net ontsnapt met zijn leven. Denk nog eens na!
In plaats van het slachtoffer te helpen om terug te keren naar de beschaving, wordt hij opgesloten in een van de claustrofobisch kleine cellen. Geen echte beschuldiging anders dan vermoedens over smokkelwaar, geen kans op beroep. Maar dat wordt het minste van Jacob”s problemen als er plotseling vreselijke dingen gebeuren in de gevangenis en de gevangenen muteren in bloeddorstige monsters.
De Biofagen zijn walgelijke mutanten die een bloedbad aanrichten in de gevangenis van Iron Gate. src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/07/The-Biophages-are-disgusting-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
Een kroeg voor de gevangenisuitbraak
En hier kom jij er letterlijk aan te pas om Jacob uit zijn dilemma te helpen en de griezelige dingen tot op de bodem uit te zoeken. Jij, natuurlijk, stuurt de kapotte piloot door de gevangenis die vergeven is van mutanten, de zogenaamde biofagen. Dit is in het begin niet zo gemakkelijk, omdat je in het begin alleen een shiv tot je beschikking hebt om je te verdedigen.
Herinneringen aan The Chronicles of Riddick: Escape from Butcher Bay komen in me op. Maar waar Vin Diesel het relatief gemakkelijk had tijdens zijn ontsnapping uit de ruimtegevangenis, zijn de vooruitzichten voor Jacob Lee wat somberder. Want de biofagen zijn niet de enige bedreiging die door de gangen zwerven.
De robotbewakers zijn er ook nog en zijn maar voor één doel geprogrammeerd: alle ontsnapten neutraliseren. Ooit geprobeerd een gepantserde, bewapende robot uit te schakelen met een kaasmes? De kansen om een vlezige mutant met een mes neer te halen zijn groter, ondanks zijn angstaanjagende hoektanden, tentakels en andere afzichtelijkheden.
Op dit punt dringt de eerste vergelijking met Dead Space zich op. Al was het maar omdat Glen Schofield, hoofd van de studio van Striking Distance, de maker van de serie is en ook The Callisto Protocol heeft gemaakt. Dead Space heeft een vergelijkbaar uitgangspunt: je dwaalt alleen door donkere gangen en moet vechten voor je leven tegen mutanten.
Isaac Clarke, het hoofdpersonage van Dead Space, heeft al in het begin een vuurwapen tot zijn beschikking met de Plasma Cutter. Jacob Lee, aan de andere kant, moet het voorlopig doen met een mes. The Callisto Protocol richt zich veel meer op gevechten van dichtbij dan Dead Space, waar je alleen een paar defensieve trappen kunt gebruiken en natuurlijk de laatste hoofdbreker.
Jacobs wapenarsenaal wordt naarmate het spel vordert uitgebreid met vuurwapens, maar met knuppels en soortgelijke slagwapens blijft het gevecht van dichtbij een belangrijk mechanisme met tactische invloeden. Tactiek? Daar komen we zo op, maak je geen zorgen.
Monster gevecht met Grip(s)
Maar eerst wil je meer weten over de wapens die je vindt tijdens je ontsnapping uit de monstergevangenis. Wel, één in het bijzonder springt eruit: de GRP. De GRP, uitgesproken als “Grip”, is een wapen dat door de bewakers wordt gebruikt om ontsnapte gevangenen te vangen. Het werkt net als de Gravity Gun uit Half-Life 2 en je kunt er vijanden mee grijpen, de lucht in tillen en ze weggooien.
De GRP is een van de centrale mechanica van het spel, want je kunt hem gebruiken om monsters in omgevingsvallen zoals ventilatoren of andere dodelijke bouwelementen van de Iron Gate gevangenis te slingeren. En het wapen zou ook van pas moeten komen bij het oplossen van kleinere puzzels met bewegende voorwerpen. Daarnaast zijn er natuurlijk ook meer conventionele shooters, zoals je zou verwachten.
Gemeenschappelijk voor alle wapens is het upgradesysteem, waarmee je de prestatiewaarden kunt wijzigen. We weten niet precies hoe dit zal werken, maar we nemen aan dat het vergelijkbaar zal zijn met het systeem in Dead Space. Met andere woorden, je verzamelt “valuta” die je aan werkbanken kunt uitgeven. Dit wordt ondersteund door het feit dat spelregisseur Glen Schofield in een interview heeft gezegd dat je de wapens kunt aanpassen aan je persoonlijke speelstijl – en dat zou moeilijk te doen zijn met vindbare uitbreidingsonderdelen.
Terug naar tactiek: de aanpassingen aan je wapens spelen hierbij een rol. Vertrouwt u op pure kracht voor de frontale aanval, of zijn subtiliteiten ook belangrijk voor u, maar waardoor u aan vuurkracht inboet? Dit stuurt de gevechten al in één richting.
Een andere factor is de individuele sterke en zwakke punten van de monsters. Sommige vijanden kun je het beste uitschakelen met mêlee-aanvallen, anderen kun je beter van een afstand aanvallen. Dus als een gemengde groep biofagen aanvalt, moet je wisselen tussen aanvalstactieken en ook beslissen welke vijanden je het eerst uitschakelt, bijvoorbeeld.
De griezels in je nek
Maar in het heetst van de strijd, moet je uitkijken waar je loopt. De omringende vallen zijn niet alleen dodelijk voor mutanten, maar veranderen Jacob Lee ook snel in kleintjes. Als je te dicht bij een van de grote ventilatoren komt, bijvoorbeeld, krijgen de biofagen hun avondeten in de vorm van gehaktballen. Dit voegt een extra stressfactor toe aan de monstergevechten, die niet in clusters plaatsvinden en dus ontaarden in een continu gevecht, maar bedoeld zijn om je elke keer te grijpen en je onder druk te zetten.
Om het geheel een echte griezelfactor te geven, ensceneren de ontwikkelaars de verschijningen van de mutanten vaak op een speciale manier voordat je ze ontmoet. Wat was die schaduw? Wat is die schimmige figuur aan het eind van de gang? Waar komt dat geluid vandaan? Dit alles moet zorgen voor extra hartkloppingen en een constant gevoel van angst, zoals het een horrorgame betaamt.
Diegenen die Dead Space hebben gespeeld, weten dat Schofield al meesterlijk heeft bewezen dat hij de speler onder druk kan zetten met geluidsontwerp, licht- en schaduwspel en ook “onhandige” schokmomenten. De meer geavanceerde technologie in vergelijking met het PS3- en Xbox 360-tijdperk zal ervoor zorgen dat je met zwetende handpalmen voor het scherm zit.
The Callisto Protocol is zo”n spel dat enorm zou moeten profiteren van een geluidsinstallatie en een groot scherm. De mogelijkheden om je de stuipen op het lijf te jagen met Dolby Atmos op de Xbox Series X of Sony”s eigen 3D-geluid op de PS5 met gekraak uit de hoeken, dreunende machinegeluiden en zelfs richteffecten van bovenaf moeten voor horrorfanaat Schofield een ware speeltuin van de horror zijn.
Ik kan u nu al zeggen dat een degelijke hoofdtelefoon of zelfs een goed thuisbioscoopsysteem een investering is die de moeite waard is. Geluid is helaas nog steeds een van de meest onderschatte factoren in de videospelletjeshobby.
Meer dan alleen Dead Space 4
En nu we Dead Space toch aan het vergelijken zijn, er zijn een paar gelijkenissen te vermelden: Het Callisto Protocol vertrouwt ook op een HUD-loze spelervaring. Er zijn dus geen displays op het scherm van levensenergie, munitie en dergelijke. Alles wat je moet weten, lees je rechtstreeks van het personage. Er is een lichtgevend balkje voor de gezondheid achter op het hoofd, dat in het spel wordt uitgelegd met een halsband die elke gevangene moet dragen, en de wapens hebben een display waarop je kunt zien hoeveel kogels er nog in het magazijn zitten.
Dit soort weergave op het scherm was vrij revolutionair ten tijde van Dead Space en zorgde ervoor dat je nog meer in de spelwereld werd getrokken. Waarom het niet vaker werd gebruikt buiten de Isaac Clarke series is waarschijnlijk een van de grote onopgeloste mysteries van de spelontwerpers.
Maar de gelijkenissen gaan verder: als Jacob op vijanden mikt, doen de houding, het camerastandpunt en zelfs de visuele richteffecten sterk denken aan Glen Schofields originele ruimtehorror. Je kunt zelfs op de ledematen van vijanden richten, wat natuurlijk associaties oproept met het tactische dismembermentsysteem uit Dead Space. De monsters blijven zelfs naar je toe kruipen als je hun benen eraf schiet, of moeten zelfs in bepaalde delen van hun lichaam worden aangevallen om ze te verslaan.
Dus wordt The Callisto Protocol de Dead Space 4 die we nooit kregen? Als Schofield zijn zin krijgt, is het spel veel meer dan dat. Niet alleen wil hij spelers door duister griezelige gevangenisgangen en machinekamers jagen, maar hij wil ook iets doen wat hij met de eerste Dead Space niet kon doen vanwege de ruimteschipsetting: hij wil de horror ook ensceneren in open gebieden van de met krater bezaaide maan buiten de gevangenis.
Wel, iets gelijkaardigs werd al geprobeerd in Dead Space 3, zou men nu kunnen zeggen. Maar in het derde deel, waar Schofield niets mee te maken had, ging het mis en in plaats van horror was er nogal saai schieten in combinatie met vervelende microtransacties. We kunnen dus benieuwd zijn hoe The Callisto Protocol dezelfde aanpak totaal anders – en beter – wil ensceneren.
Off-the-shelf alien verhaal?
Het Callisto Protocol is erg verhaal gedreven volgens de verklaringen van de ontwikkelaar. Jacob”s geloofwaardige karakterisering speelt waarschijnlijk een grote rol als het gaat om de overgang van een kerel die alleen maar van het leven wil genieten naar een bijna-wereldredder. Of misschien meer als maan redder. Te oordelen naar de beelden die tot nu toe van het spel zijn vrijgegeven, zit er opnieuw een gek achter de mutantenzooi.
Hologram scènes die je tegenkomt in de loop van de spelshow experimenten op gevangenen. En de gevangenisdirecteur lijkt de aanstichter van dit alles te zijn. Wij nemen aan dat zij op buitenaardse artefacten zijn gestuit tijdens hun werk in de grondstofmijnen die met de gevangenis zijn verbonden, en dat zij er nu onder zwakke voorwendselen mee aan het spelen zijn. Dat zou in ieder geval de meest voor de hand liggende, typische benadering zijn die we voor het verhaal kunnen bedenken. Maar op een of andere manier ook de saaiste.
Laten we hopen dat Glen Schofield ons niet teleurstelt en een spannender verhaal in petto heeft. Tot we het weten, is het ook niet zo lang meer. De release van het spel is gepland voor begin december 2022. En een maand later zal Electronic Arts ons de remake voorschotelen van Dead Space, het spel waaraan The Callisto Protocol zoveel te danken heeft. Geweldige tijden voor horror fans!
Editor”s Verdict
Dead Space heeft me destijds volledig geboeid en liet me keer op keer van de bank springen van afschuw. Ik hoop echt dat The Callisto Protocol een soortgelijke ervaring zal bieden, want horrorgames die echt werken voor mij zijn eerder zeldzaam. Maar het feit dat de maker van Dead Space erachter staat en mij in het interview op geloofwaardige wijze zijn enthousiasme voor het spel kon overbrengen, geeft mij een zeer positief gevoel. Dead Space met een vleugje The Cronicles of Riddick en nog meer “John Carpenter”s The Thing” dan in het origineel maakt op mij een zeer positieve indruk. En als oude Gorehound ben ik natuurlijk ook blij dat het spel zo mooi soppig is. De periode voor Kerstmis wordt gegarandeerd behoorlijk eng voor mij dit jaar.
