opinie: Switch of niet – Tears of the Kingdom is van groot belang voor alle gamefans. Want deze Zelda bereidt ons voor op de toekomst van de Open Wereld
Je kunt niet om Breath of the Wild heen. Het maakt niet uit of je Nintendo”s hybride console al sinds 2017 op je plank hebt staan of dat je altijd alleen trouw bent gebleven aan de pc. Tenminste niet als je ook maar de geringste fascinatie hebt voor open spelwerelden.
Want vrijwel geen enkel ander spel heeft de afgelopen vijf jaar zo”n grote voetafdruk in het open-wereld landschap achtergelaten. Niet elke open wereld die na Zelda kwam heeft zijn prestaties waargemaakt. Maar wanneer er over modern open-wereld ontwerp wordt gesproken, moet de naam van deze titel gewoon ter sprake komen. Breath of the Wild was een eye-opener voor veel mensen.
En nu heeft het vervolg op dit opmerkelijke werk eindelijk een eigen naam. Tijdens de Nintendo Direct op 13 september 2022 kondigde een nieuwe trailer de officiële titel (Tears of the Kingdom) en releasedatum (12 mei 2023) van het langverwachte Zelda-avontuur aan.
Dit zal pure pc-gamers in eerste instantie misschien niet verontrusten, maar na Breath of the Wild zou dat een grote vergissing zijn.Tears of the Kingdom wordt een open-wereld vervolg waar we allemaal in geïnteresseerd moeten zijn.
En een vervolg dat een grote taak voor zich heeft.
De pure drang om te ontdekken
Ik zou mezelf niet de grootste Zelda fan noemen. Daarvoor heb ik te weinig Nintendo-consoles in mijn leven gehad en ik ben nooit bijzonder gecharmeerd geweest van het ventje met de groene puntmuts. Voordat ik me aan Breath of the Wild waagde, was mijn enige andere Zelda A Link to the Past op de Super Nintendo.
Maar sinds ik rondzwierf, zwom en klom in het Hyrule van BotW, spitsen mijn oren nog meer dan die van Link bij het horen van een nieuwe Zelda. Want dit spel deed iets met me. Het trok me naadloos in zijn wildernis en liet me zien wat Open Worlds eigenlijk kunnen doen.
Vóór Breath of the Wild leek het vertrouwen op kaartpictogrammen en quest markers in een open wereld een gegeven. Assassin”s Creed en zijn soortgenoten waren destijds te aanwezig, Morrowind lag te ver in het verleden.
Maar Breath of the Wild heeft alle open-wereld standaarden van 2017 aan de kant geschopt. De wereld lonkt met nieuwsgierigheid en de belofte van een prachtige reis. Geen berg lijkt onbeklimbaar, geen reis te ver. En dit alles zonder me te pesten met markeringen en aandachtspunten. Breath of the Wild heeft begrepen wat de aantrekkingskracht van een open wereld werkelijk is en prikkelt me met elk uur spelen met een pure dorst naar ontdekking.
Een baanbrekende open wereld.Deze ingenieuze manier om zijn wereld te presenteren liet het genre niet ongemoeid. In de vijf jaar sinds de release heeft Breath of the Wild de manier veranderd waarop alle ontwikkelaars naar Open Worlds kijken. Het maakt dus niet meer uit of Zelda zich niet op de PC afspeelt. Op het laatst met Immortal”s Fenyx Rising, heeft zelfs Ubisoft zich aan deze vorm van Open World gewaagd. Maar sporen van dit spel zijn ook in andere gebieden te vinden.
Wanneer het om Open Worlds gaat, hebben we het steeds vaker over hoe het spel ons organisch door zijn wereld weet te leiden. Natuurlijk hoeft niet elk open wereld spel de Zelda kant op te gaan, zeker niet als een sterk verhaal de echte aantrekkingskracht moet zijn.
Maar zelfs verhaalspellen met een sterke focus op nevenactiviteiten denken vaker na over hoe wij, als einde van het spel, door hun open wereld dwalen. Kijk daarvoor naar Ghost of Tsushima. Hier vind je zowel elementen van de klassieke Ubisoft-formule als een poging om de allure van Breath of the Wild te vangen. Ik word niet gedwongen om een kompassymbool te volgen naar de volgende bestemming of om steeds de mini-kaart in de gaten te houden, ondanks de vele neventaken. Hier is het de wind die me discreet maar doeltreffend door het romantische Japanse landschap leidt.
Het is FromSoftware zelfs gelukt om met Elden Ring de hooggewaardeerde Dark Souls-formule te doorbreken. Deze poging had vreselijk mis kunnen gaan. Maar Elden Ring werd bijna universeel geprezen na de release begin 2022. Tenminste, als je niet volledig wordt afgeschrikt door het basisconcept van de ziel.
En wat is de reden daarvan? Dat klopt: Elden Ring heeft veel van dezelfde fascinatie als Breath of the Wild. Het pad is hier veel vaker het doel dan gewoon genadeloos gehamerd worden door de volgende baas. De volgende enorme kerker kan verborgen zijn achter een onopvallende spleet. Het gevaar om iets te missen in Elden Ring is onmetelijk groot, maar dat maakt de verkenningen zo bevredigend. Je hebt echt het gevoel dat je iets aan het ontdekken bent in plaats van er in ondergedompeld te worden.
Wat ligt er achter de horizon? Wat is er voorbij dit bos? Welke geheimen heeft deze kloof? Nieuwsgierigheid in plaats van een reisgids – dat is het principe van de Wilde Adem.
De enorme hoop voor Tranen van het Koninkrijk
Wat betekent dit nu allemaal voor de volgende Zelda? Wat betekent deze erfenis voor Tears of the Kingdom? Ik zal eerlijk tegen je zijn: Mijn verwachting is enorm. Tegelijkertijd verwacht ik niet echt de volgende open-wereld revolutie. Maar ik geloof dat Tears of the Kingdom een heel andere kans heeft. Want hoe briljant Breath of the Wild ook was en hoe baanbrekend de open wereld ook was – zelfs dit spel heeft het concept van een open wereld nog niet volledig geperfectioneerd.
Ik denk dat Breath of the Wild vooral heeft aangezet tot creatief denken over hoe open werelden in de toekomst nog geloofwaardiger kunnen worden gemaakt en hoe de ontdekkingsdrang zich onder ons gamers kan verspreiden. Het liet zien wat een uiterst krachtig motiveringswapen het is om ons eenvoudigweg zulke werelden te laten openen. Maar Breath of the Wild vertrouwde ook op torens en worstelde met storytelling. Na een tijdje kan er zelfs een zekere vorm van loze herhaling insluipen.
Met Tears of the Kingdom kan Nintendo nu eindelijk de open-wereld revolutie verfijnen. Dat is de grote kans. Nintendo weet nu welke sterke punten Zelda heeft in zijn open wereld en kan hier echt een tandje bijzetten. Kan laten zien in welke nieuwe werelden nieuwsgierigheid het wint van verveling.
Omdat een open wereld divers kan zijn en niet alleen hoeft te bestaan uit landreizen of fantasiewerelden. Het zal spannend zijn om te zien hoe het principe van Breath of the Wild zich in een nieuwe omgeving afspeelt.
Meer dan de volgende pagina.Het is duidelijk dat Tears of the Kingdom ook gewoon meer kon leveren van wat Breath of the Wild al had. Het zou de volgende pagina in een sprookjesverhaal kunnen zijn. Ik verwacht wel dat het een heel nieuw hoofdstuk wordt. En zoals het er nu naar uitziet, zal Nintendo dat proberen te doen. Er is niet veel bekend over de nieuwe wereld van Tranen van het Koninkrijk. Maar we weten dat er vliegende eilanden zullen zijn.
Dit is precies de nieuwe omgeving weg van bossen en velden, waar nieuwsgierigheid en ontdekkingsdrang zich nog moeten bewijzen. Kunnen vliegende eilanden dezelfde fascinatie opwekken als de vraag wat er over de volgende heuvel wacht? Moeilijk te zeggen, maar Nintendo zal er wel een plan voor hebben.
Tears of the Kingdom kan bewijzen dat Breath of the Wild geen open wereld heeft gecreëerd die alleen werkt in een saaie en vertrouwde omgeving. Maar dat dezelfde principes ook gelden als een open wereld bestaat uit wolkenbedekte eilandfragmenten – en wie weet wat ontwikkelaars dit keer met dit besef gaan doen.
Tears of the Kingdom zou hele nieuwe benaderingen van andere open werelden mogelijk kunnen maken. Misschien denken we binnenkort heel anders over open steden zoals in Cyberpunk 2077, of geeft het nieuwe stof tot nadenken over open universumontwerpen zoals Starfield ons belooft.
Wat het ook is, Tears of the Kingdom geeft me hoop dat er weer schot in de zaak komt. Dat we er allemaal beter van worden. Dat het weer een spel wordt dat niet genegeerd kan worden.
