Ik wacht al tijden op een spel als The Callisto Protocol.

Het griezelig mooie preview-evenement bezorgde me ijzige rillingen over mijn ruggengraat en deed mijn trekkersvinger behoorlijk jeuken.

Het is een dag als elke andere in de baan van Jupiter. Het jaar is 2320 en Jacob Lee is opnieuw op weg om voorraden te leveren aan de gekoloniseerde manen van de gasreus. Het uitzicht is even adembenemend als het loon slecht is, daarom neemt Jacob ook graag goederen aan boord die niet op de leveringsbon staan.

Tot nu toe heeft hij zijn extra inkomen geheim kunnen houden, maar vanmorgen had hij misschien beter in bed kunnen blijven. Wanneer hij bij de nadering van Callisto, Jupiters op één na grootste maan, de controle over zijn vrachtschip verliest, weet hij nog niet dat de daaropvolgende noodlanding slechts het kleinste van zijn problemen zal zijn.

Ik weet niet hoe het met u zit, beste lezers, maar alleen al met deze twee alinea”s heeft de premisse van Het Callisto Protocol mij al betoverd. En dan hebben we het nog niet eens over het mysterieuze virus dat alle gevangenen van de strafkolonie “Black Iron” verandert in gruwelijke mutanten (biofagen of levensvreters genoemd).

In onze vorige preview kon je al lezen hoe meesterlijk ontwikkelaar en Dead Space-bedenker Glen Schofield ons in zijn nieuwste werk weet te laten schrikken met licht, schaduw en een bijzonder lastige soundscape.

Vandaag hebben we het over de finesses van het gevechts- en upgradesysteem en waarom The Callisto Protocol nu al een van mijn hoogtepunten van het jaar is na het recente preview-evenement.

Slim ontwerp

De eerste sluwe glimlach komt over mijn lippen als een van de ontwikkelaars een mutant met de GRP (hun interpretatie van een Gravity Gun) grijpt en tegen een muur slingert. Het gemene monster wordt er prompt op gespietst, maar ratelt nog steeds dreigend weg. Dan grijpt de meneer bij de muis een rondslingerende metalen bus en gooit die met volle kracht tegen de schedel van de mutant – bonk!

In de volgende minuten vliegen diverse lichaamsdelen in het rond en spuiten talloze fonteinen bloed door de omgeving en wordt het me eens te meer onmiskenbaar duidelijk dat dit bloederige slasherkost is voor volwassenen, zoals ook het Ab-18 zegel van het USK bewijst. Niettemin zal Callisto Protocol hier volledig onversneden worden uitgebracht.

De volgende keer schieten mijn mondhoeken omhoog bij de demonstratie van de vloeiend geanimeerdedodge and block mechanics. Met de richtingsknop ontwijkt of blokkeert de protagonist behendig de beestachtige slagen van de mutanten. Met herhaalde linker muisklikken, rijgt hij dan verschillende melee combo”s aaneen.

Persoonlijk hou ik van gevechtssystemen gebaseerd op goede timing, en Callisto Protocol lijkt me hier goed in de kaart te spelen. Dit wordt ook ondersteund door het feit dat succesvollecombo serieszwakke punten blootleggen waarin we dan met een tijdige druk op de knop een kogel kunnen stoppen. Aangezien munitie voor ons pistool even zeldzaam als duur is, lijkt deze melee-gebonden richthulp me een uitstekende ontwerpbeslissing.

Vuurkracht van de 3D-printer

Als we onze moeizaam verkregen Callisto Credits van vijanden toch liever investeren in upgrades. Af en toe hangen er buisvormige machines aan de muur waar we tegen betaling apparatuurupgrades kunnen laten “uitprinten”.

Het eerder genoemde BI-55 pistool met de bijnaam “Handkanon” krijgt dus een hoger penetratievermogen, stabiliteit en munitiecapaciteit. De energieopslag van de GRP (Gravity Restraint Projector) kan worden verhoogd, evenals zijn kinetische kracht om vijanden en voorwerpen in het rond te slingeren.

1 van 2

Onze trouwe alleskunner, die eruitziet als een elektrische cricketknuppel, heeft volgens de display alleen een basisschadewaarde, maar de andere symbolen die ik kon opvangen wijzen op minstens twee aspecten die kunnen worden opgewaardeerd – mogelijk inclusief blokkeerkracht.

Bovendien mogen wij bij de machines verbruiksgoederen kopen en verkopen. Naast munitie en zogenaamde energieconvertoren zijn dat GFK-batterijen en de (dure) injectoren waarmee we Jacob”s gezondheidsmeter op zijn veroordeeldenhalsband bijvullen. Net als in Dead Space worden alle UI-schermen in The Callisto Protocol rechtstreeks in de spelwereld geprojecteerd.

Day of the Tentacle

Dankzij alle vermanende bezuinigingsmaatregelen kunnen we natuurlijk ook handmatig richten en individuele ledematen van de monsters afschieten. Idealiter vallen ze aan onze voeten en kunnen ze moeiteloos geschopt worden tot de buit eruit druipt. Aan de andere kant, als het slecht gaat, zal een stel tentakels uit de stomp komen en ons gezicht proberen af te likken.

1 van 3

Als we nu niet snel schakelen en de kronkelende wormpjes aan stukken schieten, mompelt het beestje voor onze ogen Hij laat niet alleen een nieuwe arm of hoofd groeien, maar het hele lichaam verandert in iets nog gemeners.

Dit bijna evolutionaire monsterontwerp strekt zich uit over het hele spel. Hoewel de meeste antagonisten blijven hinten naar een menselijke oorsprong, verschillen ze, hoe langer je speelt en hoe sterker ze worden, niet alleen in de lengte van hun ledematen, maar ook in de groteske vormen waarin ze zich wringen. Uitzonderingen zoals de vervelende wormpjes die je naar de keel grijpen, bevestigen deze regel.

De meest opvallende variantenzijn onder andere een driearmige brompot met een bijna schildpadachtige snauwbek en een monster met een uitgerekte rug die omgekeerd op handen en voeten loopt – en op muren en plafonds, ew! Tot overmaat van ramp kan het wezen ook onzichtbaar worden, wat de ontwikkelaar van het spel even tegenhoudt door het naar zich toe te trekken met de zwaartekrachtbeugel en het dan te slaan met de peddel.

1 van 2