Lego Star Wars: The Skywalker Saga gaat terug naar waar de Lego licensed games ooit begonnen. Het beproefde concept is helemaal opnieuw in elkaar gezet, maar niet elke steen zal passen.
Ik bouw al Star Wars ruimteschepen van Lego sinds ik zeven jaar oud was. Ik bezit nog enkele van de eerste generaties sets ooit door Lego gemaakt. Namelijk de allereerste X-Wing uit 1999. Daarna waren er andere sets zoals de Millennium Falcon of de coole combinatie van de Y-Wing en Darth Vader’s Tie-Fighter. De Tie-X1 turbo star fighter, om precies te zijn.
Dus je zou kunnen zeggen: Lego Star Wars was mijn jeugd. En zelfs toen, toen ik eigenlijk een beetje te oud was om actief met de ruimteschepen te spelen. In de tussentijd, zijn het meer tentoonstellingen dan speelgoed. Ook nu nog pak ik er af en toe een op, draag hem door de lucht en maak pew-pew-geluiden.
Maar op een gegeven moment hoefde ik niet meer met mijn Lego-sets te spelen, maar kon ik de complete trilogie meemaken in de vorm van de onverwacht vermakelijke Star Wars Lego games. Het succes van deze spellen was het kleurrijke twistpunt dat allerlei gelicentieerde Lego-software na hen bracht, die allen het principe van Lego: Star Wars kopieerden met kleine aanpassingen.
Waarom nog geen eindbeoordeling?
Dit is geen Early Access test, maar je zult hier voorlopig ook niet onze typische rating box vinden. De reden hiervoor is dat wij, als tijdschrift voor PC-spellen, in de eerste plaats de PC-versies testen en evalueren. Maar we hebben nog geen testexemplaar voor de PC. Dus speelden we Lego Star Wars: The Skywalker Saga volledig op de PS5. Dat is genoeg voor een rating tendens, maar niet voor een eindoordeel. We zullen de PC-versie zo snel mogelijk uitproberen en u dan onze definitieve beoordeling geven.
Als de technische staat van een spel erg belangrijk voor u is, raden wij u aan tot dan geduldig te zijn. Voor die tijd kunnen we ons niet uitspreken over eventuele problemen met de PC of eventuele moeilijkheden met de besturing of de grafische opties.
Nu is het terug naar Star Wars om een pionier te zijn. Want Lego Star Wars: The Skywalker Saga wil niet alleen alle drie de trilogieën in één bundelen, maar zet ook de beproefde handleiding opzij en bouwt er wat vrijer op voort.
Daarom was ik dit jaar meer dan zenuwachtig bij de gedachte om het eindelijk te spelen. En wel, het resultaat laat me even ambivalent achter als een coole Lego-set bij wat ik beschouw als vreselijke episodes 7 tot 9, want Lego Star Wars: The Skywalker Saga verzandt veel van wat ik eigenlijk wilde, maar vindt toch nieuwe manieren om me te intrigeren.
Inhoudsopgave
Transformed the gameplay
In gevechten van een afstand speelt het avontuur als een dekkingsgevecht. Zelfs inclusief kogel tijd bij het ontwijken!” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/04/In-ranged-combat-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1039″ /☻
Dit trok me aan de ene kant veel directer in dit fantastische universum en maakte het springen van passages makkelijker, maar maakte het vinden van verborgen voorwerpen aan de andere kant wat onhandiger. Terwijl de Lego-spellen toch al nooit bekend stonden om hun pretentie en een beetje meer zoekwerk niet zo veel kwaad kan.
De gameplay verschilt het meest merkbaar in de gevechten. Voorbij zijn de dagen dat ik gedachteloos op een knop sloeg en hooguit af en toe een sprongaanval uitvoerde. De Skywalker Saga biedt nu een volwaardig combo-systeem voor gevechten van dichtbij en speelt als een echte third-person shooter met blasters. Inclusief dekking mechanica!
Er is zelfs een combo-meter die ik vul met gevarieerde aanvallen (lichtaanvallen, sprongaanvallen, speciale aanvallen), waarmee ik meer stenen verdien voor verslagen vijanden, die ik nodig heb als ruilmiddel voor zo’n beetje alles wat vrij te spelen is.
Dit speelt eigenlijk heel, heel vermakelijk. Waar noch dekking noch combo’s echt nodig zijn om de vastlopende tegenstanders te overwinnen. De Skywalker Saga blijft even zacht als Banthafell in termen van taaiheid en zou zelfs voor een Ewok met rechts-links zwakte niet veel uitdaging moeten vormen.
Sterven wordt nog steeds slechts beloond met het tijdelijke verlies van een paar stenen en überhaupt sterven is al een hele kunst. Maar de uitdaging is bijna nooit het punt van Lego. Daarom is het zo belangrijk dat ik creatiever kan zijn in de gevechten, kan experimenteren met combo’s en zelfs actief de Force kan gebruiken om tafels of vijanden omver te werpen. Het is erg leuk, zelfs zonder pretentie!
Het universum uitgebreid
Naast de nieuwe en verbeterde gameplay heeft de ontwikkelstudio TT Games een paar structurele veranderingen doorgevoerd. Als je al trailers of soortgelijk promomateriaal voor The Skywalker Saga hebt gezien, dan heb je je misschien verbaasd over de volgende zin: Verken de Melkweg!
Dit klinkt als een open-wereld benadering die niet echt past in het strakke narratief van de Lego games. Eigenlijk ging het er altijd om alle afleveringen in één keer uit te spelen en niet parsecs uit koers te raken om een planeet voorbij de Outer Rim te verkennen.
Dus heeft The Skywalker Saga nu een open wereld? Nee, niet echt. Maar anders dan in de voorgangers bestaat het universum niet langer uit lineaire niveaus, maar uit een totaal van 52 hub-werelden. Soms groter, soms kleiner, soms luchtledige ruimte. In de regel is er ten minste één open gebied op elke planeet die in de filmsaga voorkomt. Belangrijke planeten zoals Tatooine of Coruscant hebben er zelfs meerdere.
The prequels dismantled
Omdat er een reden is waarom ik echt ronduit teleurgesteld was in Lego Star Wars, vooral in mijn eerste speeluren. Omdat ik een gecultiveerd persoon ben, begon ik natuurlijk met Episode 1, hoewel het ook mogelijk zou zijn om met Episode 4 te beginnen en zelfs Episode 7 is vanaf het begin vrij te spelen. De rest wordt pas vrijgespeeld na het voltooien van de directe prequels.
En om een of andere reden zijn de prequels in The Skywalker Saga vreselijk geïmplementeerd. Ik snap het, vooral oudere jaargangen zullen zeggen, “Het is niet vanwege de Skywalker Saga!” Maar we willen hier geen kwaliteitsdebat beginnen over de prequels. Vanuit een puur gameplay-oogpunt hebben de prequels in The Skywalker Saga geen enkele relatie met de andere twee trilogieën. En het is niet zo dat de vervolgen een meer glamoureuze reputatie hebben.
Maar terwijl de levels en open-wereld secties in Episode 4 tot en met 9 allemaal motiverend zijn, zijn de gameplay secties van Episode 1, 2 en (een deel van) 3 meestal lachwekkend kort of ongeïnspireerd. Geen van de levels is zo uitgebreid als in eerdere Lego-spellen. Dit geldt ook voor de latere afleveringen, maar daar wordt de plot tenminste wat creatiever uitgebreid. Ik ga bijvoorbeeld samen met Han Solo met mijn tauntaun op zoek naar Luke op Hoth, los kleine puzzels op om de toppen van drie radiotorens te bereiken en reken ondertussen af met de Imperial search droids. Dit gebeurt niet in de films, maar het is wel leuk!
In de prequels daarentegen worden zelfs beslissende gevechten, zoals de strijd om het paleis van Theed, volledig in cutscenes afgehandeld. In plaats daarvan mag ik met m’n bongo in een onderwater level rondhuppelen en op vissen schieten.
Honderden unlocks ingebouwd
Het duurt niet meer dan tien uur om het verhaal van The Skywalker Saga te spelen. Maar dan ben je met de snelheid van het licht door de campagne gevlogen en heb je alles in de open werelden links laten liggen. Er valt hier echt veel te ontdekken.
De langetermijnmotivatie van Lego Star Wars is verzamelen. Niet alleen de eindeloze kleine geldstenen, maar ook diverse andere voorwerpen. Vooral in de planetaire gebieden zijn er veel optionele puzzels, quests, gevechten en verborgen plaatsen waar je speciale voorwerpen kunt vinden. De meest voorkomende zijn lichtblauwe kyberstenen. Maar er zijn ook nieuwe sterrenschepen, minikits, datakaarten en een enorme hoeveelheid speelbare personages. Er zijn er 380 in totaal, maar je speelt er tenminste een paar vrij door de campagne te spelen.
Zoals typisch is voor de serie, zul je niet elke puzzel in elk gebied meteen in het begin kunnen oplossen. Zoals gebruikelijk zijn de 380 karakters onderverdeeld in karakterklassen. Elk van hen heeft zijn eigen mogelijkheden. Jedi of Sith laten stenen vliegen en kunnen NPC’s besturen, helden gebruiken grijphaken, schrootverzamelaars maken wapens, premiejagers oververhitten goudblokken, astromechs hacken terminals, protocol droids vertalen vreemde talen, schurken blazen staal op en schurken herkennen zwakke punten in deurbediening.
Veel puzzels vereisen altijd het gebruik van een bepaalde karakterklasse. Het gevolg is dat je niet veel kunt vrijspelen in de delen van de trilogie waarmee je begint. Dit doet vooral pijn in episode 1 en 2, waar er nauwelijks iets anders te doen is in de gebieden en waar de afzonderlijke levels weinig speelse afwisseling bieden.
Mijn tip: Je kunt beter beginnen met Episode 4, want daar staan je meteen veel spannendere taken te wachten. Het feit dat de naafwerelden zich in het begin zo weinig ontvouwen kan vervelend zijn, maar het heeft een heel goede reden. Het motiveert je om alle personages vrij te spelen en terug te keren naar plaatsen die eerder waren afgesloten. En dat is precies hoe Lego Star Wars ons wil laten spelen, zelfs na de laatste episode.
Maar je moet wel de wil hebben om de puzzeltjes op te lossen. Omdat die cyberkristallen op zichzelf geen grote stimulans zijn. Je kunt ze alleen gebruiken om de individuele karakterklassen te levelen en zo meer schade aan te richten of nieuwe vaardigheden te verkrijgen. Astromechs als R2-D2, bijvoorbeeld, kunnen vijanden afleiden met een Jar Jar Binks hologram.
Dat is mooi, maar deze upgrades zijn gewoon niet nodig. Afgezien van een paar lastige puzzels is het spel zonder moeite onder de knie te krijgen. Persoonlijk had ik er dus geen belang bij om nog meer schade aan te richten. De gevechten waren vanaf het begin te gemakkelijk voor mij en er zijn helemaal geen moeilijkheidsgraden, afgezien van enkele spelinstellingen voor padbegeleiding of regeneratie. Dus op een gegeven moment stapelden de kyberstenen zich op, omdat ik niet meer wilde levelen.
Het feit dat ik nog steeds de drang voelde om er meer en meer van te verzamelen spreekt voor het puzzelontwerp en de verzamelwoede die The Skywalker Saga in mij teweegbracht. De zoektocht naar nieuwe personages en ruimteschepen is ook motiverend, ongeacht het vaardigheidssysteem.
Built op de liefde van Star Wars
Het geheel laat de indruk achter dat TT Games zich tijdens de ontwikkeling te veel heeft gericht op het vullen van de hub-werelden met interessante activiteiten en verzamelobjecten, terwijl een gedetailleerde recreatie van de films er nogal onder heeft geleden. En het is inderdaad erg vervelend als grote momenten als de vlucht in de tweede Death Star, de slag om Theed of het duel tussen Sidious en Mace Windu niet speelbaar zijn. Ik had gehoopt dat deze collectie echt alle legendarische filmmomenten zou omvatten qua gameplay.
Gelukkig, zoals ik al zei, doen deze tekortkomingen alleen echt pijn in de eerste afleveringen, terwijl de latere kunnen worden overwonnen. De liefdevolle enscenering draagt ook zijn steentje bij. Er waren hier echt mensen aan het werk die de woorden Star Wars in hun hart brandden met een soldeerpistool.
De cutscenes spelen de gebeurtenissen uit de films uiterst charmant en met veel humor na, en dankzij de voice-over slagen ze erin het plot in alle beknoptheid op een begrijpelijke manier weer te geven. Zoals voorheen is de slapstick een meer betrouwbare garantie voor een glimlach dan de dialoog, die ook voor grappige momenten zorgt. Als Padmé Anakin vraagt naar zijn nachtmerrie en of er veel zand in zat, verdient dat een lach.
Scènes als deze en andere tonen de aandacht voor detail en het begrip voor de fancultuur achter Star Wars. En ze benadrukken hoeveel insider gags en memes zijn toegevoegd sinds de eerste Lego Star Wars games.
Built in co-op modus
De Skywalker Saga neemt meestal grotere vrijheden met het plot wanneer slechts één speelbaar karakter echt denkbaar zou zijn. Luke vecht bijvoorbeeld samen met R2-D2 tegen Vader op Bespin en wanneer Anakin de Zandmensen uitschakelt, neemt hij om de een of andere reden C-3PO met zich mee.
Omdat Lego Star Wars altijd heeft geleefd van zijn co-op mode en er dus altijd een reden moest zijn om twee personages speelbaar te maken. Het is gewoon vervelend dat de co-op in The Skywalker Saga aanzienlijk minder is dan in het verleden. Omdat de camera nu direct achter de personages vastzit, is er in co-op geen sprake meer van een gedeeld scherm, maar in plaats daarvan van een perspectief-beperkt gesplitst scherm, waardoor het beeldgedeelte veel te klein is en het overzicht volledig verdwijnt. Waarschijnlijk ook om die reden bieden de open gebieden en levels beduidend minder mogelijkheden om samen te werken in puzzels en gevechten.
Een online multiplayer mode zou op zijn minst kunnen helpen met het overzicht, maar die ontbreekt op onbegrijpelijke wijze. Je kunt alleen met elkaar spelen in lokale co-op, wat veel minder leuk is dan in de vorige games door het ontbreken van overzicht.
Zoals op zoveel plaatsen, mist The Skywalker zo zijn gigantische potentieel. In principe toont het actie-avontuur geweldige nieuwe benaderingen, veel liefde voor het sjabloon en motiveert met talrijke verzamelmogelijkheden. Tegelijkertijd voelt elke onbereikbaarheid als een Legoblokje onder je blote voetzool.
Het is niet eens mogelijk om de verhaalcampagne opnieuw te beleven nadat je hem hebt uitgespeeld met hetzelfde savegame en vrijgespeelde personages. In plaats daarvan mag je alleen de vijf lineaire levels per episode herhalen, die slechts een fractie van het spel en zijn fascinatie uitmaken. Zelfs de verhaaltaken in de open werelden worden je ontzegd. Wie dacht verdomme dat dit een goed idee was?
Het zijn onbegrijpelijke ontwerpbeslissingen zoals deze die me echt verbijsterd achterlaten en me steeds weer uit mijn Lego-droom halen. De Skywalker Saga, althans van episode 4 tot 9 en voor solisten, is een zowel charmant als actievol en uitgebreid avontuur waar je een hele tijd veel plezier aan kunt beleven. Gewoon niet zo leuk als mogelijk zou zijn geweest en als ik zou hebben gewild als een lange tijd fan van ruimteschepen met Lego noppen.
Preliminary Score Box
Redacteursconclusie
Ik vind het erg raadselachtig waarom de prequels en episode 1 in het bijzonder zoveel in kwaliteit afwijken van de rest. Want je zou toch denken dat de ontwikkelaars er belang bij hebben om meteen een goede indruk te maken. Toegegeven, The Skywalker Saga duwt me een beetje om te beginnen met Episode 4. Bijvoorbeeld, deze episode is de eerste die geselecteerd wordt als ik het spel start. Maar serieus, dat is het missen van de doelgroep! Ik begrijp de argumenten waarom iemand die Star Wars niet kent met episode 4 zou moeten beginnen, maar alle anderen willen het verhaal in de meeste gevallen chronologisch beleven.
Wat ik wil zeggen is: Het gevaar dat iemand begint met Episode 1 (EEN) is ongelooflijk groot. Vooral omdat dit spel erg gericht is op Star Wars fans en niet op nieuwkomers. Maar goed, ik word daar ook een beetje opgewonden van. Persoonlijk keek ik er echt naar uit om de prequels opnieuw te spelen. En Lego Star Wars: De Skywalker Saga wordt in ieder geval steeds beter! Episode 2 is al vermakelijker. Aflevering 3 nog meer. En vanaf Episode 4, wordt de campagne echt goed. Ja, afleveringen 7, 8 en 9 zijn ook leuk. Ook al ontbreekt het sommigen hier aan passie.
In het algemeen moet nogmaals worden benadrukt hoeveel beter The Skywalker Saga speelt dan eerdere delen. En de films zijn nog nooit zo uitvoerig in beeld gebracht als nu in één enkel spel. Er zou echter veel meer mogelijk zijn geweest, en je kunt voelen dat het team soms spartelde tijdens de ontwikkeling, omdat ze duidelijk op sommige plaatsen compromissen hebben gesloten. Maar aan het eind van de dag zijn ze erin geslaagd een onderhoudend actiespel te voltooien waarvan de fundering enigszins afbrokkelt, maar dat vol liefde voor Star Wars zit.
