Doom meets rhythm shooter: We probeerden een demo uit van Metal: Hellsinger – en waren absoluut opgewonden!
Ik heb de poorten van de hel geopend! Nee, niet in Shooter Metal: Hellsinger (daar ook), maar per ongeluk blijkbaar in het echt.
Net als ik me in de demo stort, pakken zich buiten pikzwarte wolken samen, rommelt de donder en dompelt de paarse bliksem München in een griezelig licht. Toeval? Nou, ik denk bij mezelf, dan komt het einde van de wereld. Ik kan nog steeds niet stoppen met dit spel!
Geen horde demonen had me uit mijn stoel kunnen trekken, want Metal: Hellsinger raakt voor mij precies de juiste snaar. Het combineert leuke shooter-gameplay met een heerlijk over-the-top hel-setting en – voor mij het allerbelangrijkste! – een fantastische metal soundtrack die alles nog epischer maakt. Bloemen water geven, afwassen, wat dan ook.
Dit ene woord schrikte me bijna af: ritmeshooter. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar voor mij klinkt het als saaie aerobicslessen. Maar Hellsinger bewijst mijn ongelijk in de eerste seconden en slaat stijlvol de elektrische gitaar op mijn koppige hoofd.
Doom, maar als een metal concert om mee te spelen
De intro klauwt zich een weg recht in mijn door festivals beïnvloede hersenstam, en roept herinneringen op aan de beste concerten van mijn leven. Het decor gaat in vlammen op, individuele noten vervlechten zich, de drums beginnen. Dat is hoe je een hype creëert voor de band… Ik bedoel, de tutorial begint zelfs!
Dit legt me in een paar minuten uit hoe Metal: Hellsinger zelfs maar werkt. Ik, een naamloze demonin, pak een schedel die vuurballen afschiet en tot mij spreekt met de stem van Troy Baker – en ik mag al de eerste demonen in brand steken. Ik schiet of sla op het ritme van de muziek, die handig op het scherm wordt weergegeven. Hoe beter ik in de tijd blijf, hoe meer schade ik aanricht, en ik genees mezelf met precies uitgevoerde afwerkingen.
Al doende vult mijn toornmeter zich – en als die vol is, schalt het gezang en word ik machtiger. In de demo komen de fantastische vocalen van Arch Enemy-zangeres Alissa White-Gluz, en ook genregiganten als Matt Heafy (Trivium), Serj Tankian (System of a Down) en Tatiana Shmayluk (Jinjer) zijn bevestigd voor het voltooide spel. De line-up is iets om trots op te zijn!
Maar omdat in de maat blijven niet genoeg is, eist Metal: Hellsinger ook veel acrobatiek van me, vooral tegen grotere hordes tegenstanders of krachtige demonenbazen die mijn duivelin razendsnel naar de planken sturen.
Als ik vergeet op de muziek te letten, spugen mijn wapens ineens watten. Dit is hoe mijn spel er live en in kleur uitziet (zorg ervoor dat je het luider zet, zodat de mensen om je heen er iets van meekrijgen):
Persoonlijk ben ik nooit een grote Doom fan geweest, maar dit is gewoon geweldig. Demonische hordes verpletteren met de kracht van de klok van vier-vier is een uitstekend idee. De wapens hebben een behoorlijke stootkracht, voelen gevarieerd aan en maken verschillende tactieken mogelijk. Mijn favorieten zijn de dubbele revolvers, ook al moet je ze steeds herladen. Mijn minst favoriete tot nu toe is het zwaard, ik kan er geen gevoel voor krijgen – zeker een kwestie van smaak.
Nauwelijks voel ik me redelijk op mijn gemak op mijn rit door de hel of de demo gooit de grote eindbaas naar me. Met Slayer’s gitaargegier, ga ik ze plat krijgen!
Dit is hoe baasgevechten zouden moeten zijn.
De machtige Bat Demon doet Rammsteins vuurwerkshows op een kinderverjaardagsfeestje lijken. Hij slingert vuurballen, laserstralen en bliksemschichten naar me tot ik het ritme vergeet en flauwval. Ik kan twee keer per wereld terugkeren, dan moet ik weer opnieuw beginnen. – Metal: Hellsinger kent geen genade.
Voor de derde poging, neem ik even de tijd. Zet de muziek harder. Schommelen met mijn voet. Ik zak diep in het metaal tot ik ijzer op mijn tong proef en vlammen uit mijn ogen slaan. Met een hartstochtelijke oerkreet, gooi ik mezelf terug in de strijd. En deze keer ontketen ik een moorddadig elegante dans die mezelf verrast. Uiteindelijk valt de demonische dame uiteen in haar onderdelen en knal ik de koptelefoon van mijn hoofd.
Bij de meeste schutters moet je geconcentreerd en nauwgezet zijn om elk schot te laten tellen. Niet zo in Hellsinger. Hoe minder je erover nadenkt, hoe beter je speelt. Ontwijken, schieten, takedowns – de vloeiende gameplay is verslavend. Als de ontwikkelaars dit niveau kunnen handhaven in het afgewerkte spel, staat ons iets groots te wachten.
Wat vinden we leuk aan de demo? Wat blijft er onduidelijk?
Dit is wat mij positief opviel aan Metal: Hellsinger
De ritmische shooter gameplay is echt leuk.
- De moeilijkheidsgraad is scherp, maar je leert heel snel (het zou in het afgewerkte spel aangepast moeten kunnen worden).
- De soundtrack is geweldig. En ik durf er mijn festivalbandjes om te verwedden dat de rest van de nummers minstens even vet zijn.
- Het spel bloedt liefde voor metal zoals ik voor het laatst heb meegemaakt met Brütal Legend.
Wat nog onduidelijk is
- Hoe hoog is de frustratiefactor?In de demo was de dood niet zo erg, want je kon je makkelijk in een kwartiertje terugvechten naar het eindbaasgevecht. Maar als de levels later groter worden, kan het vervelend worden als je steeds je voortgang verliest. Misschien kan dit worden opgelost met een optionele instelling.
- Hoe goed zijn de eindbaasgevechten?De finale van de demo was cool, maar de latere eindbazen moeten natuurlijk beter. Ik denk dat aan het eind van elke hel een nieuwe incarnatie van de hoofddemon wacht, hopelijk brengen ze allemaal hun eigen vaardigheden mee.
- Hoeveel variatie is er?Volgens de ontwikkelaars kunnen we verschillende zeer verschillende hub-werelden verwachten, waaronder een ijshel. Ik heb maar een paar secties in de demo gezien, dus daar kan ik niet over oordelen.
Over het algemeen ben ik erg optimistisch dat Metal: Hellsinger een erg goed spel zal worden. Het zal waarschijnlijk nog minstens één festivalseizoen duren tot de release, tot nu toe is die pas ruwweg gepland voor 2022. Oorspronkelijk had hij in 2021 moeten uitkomen, maar eerlijk gezegd: voor een echte headbanger wacht ik graag nog wat langer!
Voordeel van de redacteur
Eigenlijk zijn spellen als Metal: Hellsinger veel te stressvol voor mij. En ik hoef hier ook geen diepgaand verhaal te verwachten – maar het geheel is zo cool! Ik vergeet dat ik altijd een sterk verhaal wil en dat Doom-achtige shooters me niet echt aanspreken.
In de demo heb ik zelfs een voor mij ongebruikelijke ambitie ontwikkeld om steeds betere tijden neer te zetten. Na mijn onhandige eerste stappen, kreeg ik steeds meer zelfvertrouwen. Ik zal in je gezicht springen met mijn vuurschedel, demonengebroed! Ondertussen heb ik de demo in minder dan 15 minuten uitgespeeld, wat waarschijnlijk goed te doen is voor Doom veteranen. Maar voor mij is het een echt succes!
Ik ben bang dat ik een paar avonden vrij zal moeten nemen zodra Metal: Hellsinger uitkomt. Zelfs met het risico er weer zware stormen mee te veroorzaken.
