MH Rise overtuigt op de Switch met angstaanjagende monsters en talloze manieren om ze te verslaan. In de test gaan we op jacht en kijken of de fascinatie ook op de PC ontbrandt.
Jezelf opnieuw uitvinden is niet altijd een goed idee – ongeacht wat tijdschriften met Nieuwjaar propageren. Persoonlijk word ik ook gek van Photoshop-updates, omdat ik telkens mijn spiergeheugen moet bijspijkeren om alle beeldbewerkingsfuncties zinvol te kunnen gebruiken.
Maar als u er eenmaal aan gewend bent, wilt u misschien een ongewenste verandering niet missen, of het kan zelfs een geheel nieuwe fascinatie voor u openen – bijvoorbeeld omdat het voorheen te omvangrijk of slecht uitgelegd was. En dat brengt ons bij Monster Hunter. Wat Monster Hunter World en de nieuwe spin-off Rise doen voor de al lang bestaande hardcore serie is indrukwekkend.
Monster Hunter World wist al oude zwakheden uit of voegt tutorials en gemaksfuncties toe aan ingewikkelde manoeuvres, en daar denkt Rise nu nog verder over na. Wordt Monster Hunter dan steeds saaier? In feite zijn Monster Hunter World en Rise deels veel gemakkelijker te spelen dan de oude uitlopers, maar niet in de laatste plaats omdat het gebrek aan hulp en een steile leercurve obstakels opwerpen voor onervaren spelers.
Monster Hunter Rise vindt hier niet altijd de juiste balans, maar verfijnt de toch al diepe en complexe gevechten en voegt er compleet nieuwe levels aan toe. De genialiteit van het spelontwerp doet echter alle andere aspecten verbleken in vergelijking. Hieruit blijkt dat de serie ook op andere gebieden eindelijk aan een verjonging toe is.
Inhoudsopgave
Error – Story Not Found
Alleen het verhaal kan meer liefde gebruiken. Het was al niet meer dan een grof achtergrondgeluid in Monster Hunter World, maar in Rise werkt het niet eens echt meer als een rode draad.
Woedende hordes monsters blijven je geboortedorp Kamura binnenvallen. Je wilt het tot op de bodem uitzoeken en op weg naar het antwoord dood je het ene monster na het andere of ontgint grondstoffen. Einde. Dat is het verhaal.
Er zijn kleine wendingen rond belangrijke nevenpersonages, zoals de twee zussen Hinoa en Minoto, die je begeleiden en blijkbaar een connectie hebben met een mysterieus monster. Maar dit alles loopt min of meer dood, waardoor ik geïrriteerd achterblijf als de aftiteling over het scherm flikkert voordat het verhaal ook maar het gevoel heeft dat het begonnen is.
Hoe veel beter het kan werd vorig jaar aangetoond door Monster Hunter Stories 2. Dat vertelt ook geen baanbrekend verhaal, maar slaagt erin me te laten meevoelen met mijn held en zijn kleine Rathalos metgezel door middel van humoristische of ontroerende dialogen en cutscenes die lijken op een levendige Pixar-film.
Een beetje meer context in de taken zou geholpen hebben: Zelfs als je een waardevolle lading bergt of iemand redt, zijn er geen speciale volgordes. De jacht gaat door zoals gewoonlijk. Cutscenes zijn slechts af en toe te zien in het dorp of wanneer nieuwe monsters worden geïntroduceerd – maar dan altijd beperkt tot 30 fps, wat schokkerig aanvoelt op krachtige PC’s
Wat is de volgende stap voor de PC versie?
De pc-versie, verkrijgbaar via Steam, bevat alle 72 monsters die bij de release of sindsdien op de Switch verschenen (50 oude bekenden en 22 nieuwe), en ook alle nieuwe missies en voorwerpen. In de toekomst zullen de gratis inhoudsupdates parallel worden uitgevoerd, zodat geen enkele versie zoals World achterop raakt. Er zal echter nog steeds geen sprake zijn van cross-play of de mogelijkheid om eigen spel saves over te zetten.
In de zomer van 2022 zal een grote uitbreiding genaamd Sunbreak worden uitgebracht in de stijl van Iceborne. Het levert een nieuwe moeilijkheidsgraad met de meester rang, evenals een ander gebied en extra monsters.
Hunting Holiday in the Far East
De verhaalblunders doen dubbel pijn omdat Monster Hunter Rise over het algemeen een zeer sfeervol en coherent spel is dat overal zijn Verre Oosterse look laat zien – nieuwe wezens worden geïntroduceerd in Kabuki gezang, monstericonen doen denken aan Japanse inkttekeningen, en het centrum van Kamura ziet er echt uit als een Aziatisch dorp met kersenbloesems en het geluid van delicate luitinstrumenten die er doorheen dwarrelen.
Het eerste gebied zet het Aziatische thema voort en stuurt me door een bamboebos vol verwoeste Shinto-heiligdommen, terwijl de andere vier biomen een woestijn, een lavawereld, koude meren en een jungle met een Maya-piramide omvatten omwille van de afwisseling. Er is dus veel visuele afwisseling, ook omdat de wisseling van dag en nacht heel verschillende lichtstemmingen oproept die glinsteren op het water of dansen in de boomtoppen.
Het Switch spel is in topvorm op de PC
Dit komt veel beter over op de PC dan op de Nintendo Switch. De vloeiende animaties vloeien boterzacht over het scherm dankzij de onbeperkte framerate, je kunt de resolutie aanzwengelen tot 4K en de texturen van boomschors en rotsen zijn zo scherp dat je het mos erop bijna kunt ruiken als je er voorbij loopt. Vooral op een SSD vliegen de korte laadtijden voorbij, worden 21:9 formaten ondersteund en waren de micro-stutters en freezes uit de demoversie niet langer merkbaar op mijn systeem.
Mijn notebook met een RTX 3070 en een Ryzen 7-processor haalde consistent 100 tot 120fps op 1080p, zelfs 4K werkte zonder problemen op 60fps op een ander systeem met een RTX 2070 en een i7-8700K-processor – in beide gevallen met de hoogste instellingen. Geen wonder, een GTX 1060 wordt zuinig aanbevolen.
Je verkent niettemin verticale en veelzijdige gebieden die hun geheimen als nieuwe kampeerterreinen slechts beetje bij beetje prijsgeven, maar je moet hier in vergelijking duidelijk bezuinigen.
Diablo, Destiny, Monster Hunter
Rise zal je ook verrassen qua gameplay als je rechtstreeks uit World komt. De spin-off neemt veel vernieuwingen over, maar voegt er ook andere aan toe of keert terug naar oude deugden. Zo zijn er opnieuw twee plaatsen waar je terecht kunt voor quests, zoals je kent van Generations en dergelijke: singleplayer missies voer je direct in het dorp uit, terwijl je voor multiplayer quests naar de ontmoetingsplaats gaat. Je kunt ze alleen spelen of met maximaal drie andere spelers.
Je doorloopt het verhaal door missies te voltooien en je Hunter-rang te verhogen tot er een dringende queeste opduikt. Daarna kun je kiezen uit moeilijkere missies: als je vier sterren of meer hebt, worden ze beschouwd als van hoog niveau en heb je dringend nieuwe uitrusting nodig. Net als zijn voorgangers is Rise gebaseerd op de typische loot-addiction spiraal, die ook bekend is van andere actie-rollenspellen zoals (Diablo).
Je slacht monsters af voor materialen en geld, dat je vervolgens investeert in nieuwe wapens en harnassen bij de smid of upgrades voor bestaande wapens waarmee je het opneemt tegen nog afschuwelijkere wezens. Als je de vuurspuwende draak Rathian doodt, zal het harnas van haar schubben vuurbescherming geven, terwijl dubbele messen gesmeed uit haar klauwen zelfs vijanden zullen roosteren.
Flexibel versnipperen
De 14 verschillende en deels maffe wapens zijn al bekend van World and Co, er zijn hier geen nieuwe toevoegingen. Dit heeft het voordeel dat de balans blijft werken als een geoliede machine en biedt genoeg technieken en combo’s om onder de knie te krijgen met het langzwaard, het booggeweer, de insectenwachten, de hamer, enzovoort. Tutorials en een trainingsgebied helpen u aan het spel te wennen.
De nieuwe schakelkunsten, waarmee je je geweren, messen en knuppels kunt aanpassen, zijn ook een verademing. Ik verpersoonlijk mijn dubbele messen bijvoorbeeld met de demonenvlucht, die me de lucht in laat zweven en op een vijand laat neerkomen in een wervelende dolkdans. Of ik verander in een dodelijke storm van messen op de grond met de Demon Wervelwind.
Je speelt de technieken vrij via speciale missies, waarvoor je, vreemd genoeg, de betreffende wapens niet hoeft te gebruiken. Dit is een beetje irritant, maar het beperkt je op geen enkele manier. Het verdienen en beheersen van de wisselende kunsten is op de lange duur motiverend, net als het verdienen van nieuwe, soms vreemde wapens via missies – zoals een origami-bijl. Zo’n ietwat ongebruikelijke uitrusting als een vis als zwaard (ja, dat bestond) werd aanvankelijk door veel veteranen van Monster Hunter World gemist, totdat er nog een paar ongebruikelijke modellen werden toegevoegd.
Hoe verbeter je je uitrusting
Net als in MH World zal de smid je laten zien welke wapens en harnassen je in elke categorie kunt maken. Bijvoorbeeld, als je een bepaald paar dubbele messen hebt, kun je ze altijd upgraden en er elementen als waterschade aan toevoegen als je materiaal gebruikt van een monster met die eigenschap. Loop gewoon de boom af en investeer middelen en geld.
Je kunt harnassen smeden op basis van een monster of delen van verschillende wezens combineren voor de bonussen die je wilt – bijvoorbeeld ijs- en waterbestendigheid. Deze upgrade je dan om beurten via armour orbs. Je krijgt deze als beloning voor zijmissies, waarvoor je ertsen moet delven, honing moet verzamelen of insecten moet vangen in de gebieden. Deze materialen zijn ook geweldig voor helende en versterkende drankjes, bliksembommen om te verdoven, vallen en andere voorwerpen, die je gemakkelijk kunt maken in de voorwerpenkist in de basis of automatisch onderweg als je dat zo instelt.
Bonuses To Go
Maar voor de grootste en belangrijkste nieuwe toevoeging aan Rise, moet je op missie – maar niet zonder afscheid te nemen van je eigenaardige balletje. Het vervangt de talrijke huisdieren in de Wereld en kan worden gevoed en aangekleed. Maar het vogeltje mag niet meedoen aan de strijd. Veel nuttiger is de beproefde Palico, een katachtige metgezel die een gadget meebrengt als een geneeskrachtige plant.
Nieuw in Rise is Palamute, een hondenhulpje dat je kunt knuffelen, maar ook kunt berijden om je sneller door de open en uitgestrekte kaarten te verplaatsen – net als de monstertaxidienst in World, maar dan minder omslachtig. De goede jongen heeft ook vechtkracht. Je smeedt harnassen en wapens voor beide metgezellen van overgebleven monstermaterialen, dus je hoeft niets te verkopen of voor altijd in de mottenballen te gooien in de resource box.
Rise maakt ook het typische “accepteer missie – schep voedsel voor bonussen – zoek en dood monsters” proces losser. In het hele level vind je nu, naast de maaltijd vooraf, inheemse wezens zoals Irrlitze, kleine kolibrievuurvliegjes die je bonussen geven zoals een betere verdediging tijdens de missie.
Dit maakt de moeilijkheidsgraad zeer flexibel: als je een grotere uitdaging wilt, ren je meteen naar het praktisch gemarkeerde monster en vecht je. Als je het makkelijker wilt hebben, ga je op verkenning en krijg je hopen buffs of lok je tactisch het ene monster naar het andere met een Miefnerz, zodat ze elkaar verzwakken.
In theorie opent dit een schat aan strategische mogelijkheden. In de praktijk is het leuk, maar vaak overbodig. Omdat tot het eindspel, bijna geen monster me een echte uitdaging biedt. De beesten bewegen even snel als gewoonlijk en brengen hun eigen gevaarlijke vaardigheden mee, zoals de bellen van een Mizutsune, een rivierdraak die ze gebruikt om mijn uithoudingsvermogen uit te putten tot ik zijn brutale waterstraal nauwelijks nog kan ontwijken.
Ik moet de gele uithoudingsbalk in goede conditie houden met steaks en rantsoenen, evenals mijn levensbalk met drankjes of mijn mêlee wapens met een slijpsteen – afstandswapens hebben munitie nodig, die ik knutsel.
Als je niet blindelings op alles afstormt en je wapens redelijk beheerst, zul je zelfs met deze elementaire storm van effecten niet in de problemen komen – de monsters gaan gewoon heel snel neer, vooral in solomodus. Hierdoor kan de tijdslimiet van 50 minuten gemakkelijk worden genegeerd, en zelfs drie keer flauwvallen waardoor de missie mislukt, komt zeer zelden voor. Pas tegen het einde, wanneer je vaak tegen meerdere monsters tegelijk vecht, neemt de moeilijkheidsgraad toe. (Gebrek aan) ambitie is echter ook een onderwerp waarover lang kan worden gediscussieerd:
Het is beter om samen luidruchtig te worden
Als de dingen tussendoor een beetje knapperig worden, is dat waarschijnlijk om de verkeerde redenen. Bijvoorbeeld door hitboxes die moeilijk te begrijpen zijn. Soms vangen monsters me uit de lucht als ik spring, wat me blijkbaar helemaal niet geraakt heeft. Of het mislukt door de duidelijkheid: De nieuwe Randale missies zijn eigenlijk een geweldige toevoeging. Hier vallen verschillende monsters tegelijk je fort binnen, dat je moet beschermen via verdedigingsinstallaties.
Dit speelt zich af in verschillende golven en eindbaasgevechten, die je alleen kunt overleven als je kanonnen, ballista’s en co. slim plaatst en op het juiste moment gebruikt. Terwijl sommige monsters de uitrusting aanvallen, snellen andere langs je heen recht op de stadspoort af of vallen je vanuit de lucht aan.
In solostand is chaos onvermijdelijk. Zelfs met de actieve steun van de andere dorpelingen, die bijvoorbeeld de monsters verzwakken of zelf krachtige aanvallen ontketenen, word je hier vaak overrompeld. Dus het is het beste om andere spelers te krijgen om je te steunen.
Hoe de multiplayer werkt
Monster Hunter Rise biedt multiplayer voor maximaal vier personen, die je start via de ontmoetingsplaats. Zodra de partij vol is, zijn er geen metgezellen meer en met twee jagers moet je kiezen tussen Palico en Palamute.
U kunt zich daar bij missies aansluiten of zelf om hulp vragen. De moeilijkheidsgraad is altijd in balans en de beloning wordt verdeeld onder alle jagers. De verbinding was altijd stabiel voor mij en mijn collega’s, zodat we zonder problemen missies konden vinden en er niet middenin werden weggestuurd. Je kunt andere spelers positief beoordelen of jachtgroepen vormen om vaker samen te spelen. Een nieuwe functie is de in-game voice chat, die je kunt uitschakelen in het menu onder Audio.
De besturing kan wat ingewikkeld zijn, althans als je met muis en toetsenbord speelt. Wapencombo’s, ontwijkende rollen, sprongen, stoten en touwkevermanoeuvres kunnen je vingers soms in de knoop leggen. Maar met een beetje oefening en desgewenst een paar nieuw toegewezen toetsen, zult u er na enige gewenning steeds beter in worden.
Wacht eens even, touwkevers? Deze wezens met zes poten zijn niet de neefjes van de verkennerskevers, maar de beste en grootste vernieuwing van Rise, omdat ze het gevoel van beweging in de strijd volledig veranderen, vergelijkbaar met de klemklauw in Monster Hunter World Iceborne.
De beste innovatie is een bug
Je bestuurt het beest dan en laat het tegen muren of andere vijanden botsen, wat veel schade aanricht. In het begin voel je je een beetje ongemakkelijk met al die mogelijkheden. Maar als je ze eenmaal onder de knie hebt, raas je over het slagveld als een dodelijke wervelwind die de grond nauwelijks raakt.
Berijdbare monsters, touwkevers, wisselende kunsten of zelfs Palamutes maken Monster Hunter niet noodzakelijk gemakkelijker. Integendeel, ze breiden de gevechten uit, maken ze gevarieerder en flexibeler, omdat je veel kunt experimenteren en je dan volledig op de door jou gewenste stijl kunt toeleggen.
Deze speelse vrijheid is zo leuk dat het me zelden echt stoort hoe snel ik de beesten uiteindelijk kan verslaan – ik heb dat misschien allemaal niet nodig, maar ik heb er zo veel plezier in dat ik het niet kan negeren. Vooral omdat Monster Hunter Rise toch pas echt op gang komt na de campagne. Na 20 uur ben je er wel klaar mee, maar je kunt makkelijk nog 40, 60 of zelfs honderden uren verder spelen als de jacht je volledig boeit.
Voordeel van de redacteur
Het startscherm van de PC versie van Monster Hunter Rise gaf me een warm vertrouwd gevoel. Geen wonder, ik heb vorig jaar immers al heel wat uurtjes in de actierollenspelgame op de Switch gezonken. Het sloeg toen al een goed figuur en vulde het gat dat na World in mijn dagelijkse spelgewoonten was ontstaan. Voor mij is er gewoon bijna niets beters dan ’s avonds met een deken en thee voor de console te kruipen en aan mijn persoonlijke doelen te werken – bijvoorbeeld eindelijk een bepaald monster verslaan of een speciaal pantser vervaardigen.
Monster Hunter Rise is hier ideaal voor, want je hebt geen aangrijpend verhaal of aangrijpend geënsceneerde missies nodig. Het is alleen jij en het monster, terwijl je geleidelijk je techniek en uitrusting aanscherpt. Op de pc heb ik er nu nog meer plezier van, omdat de textures haarscherp zijn in vergelijking met de Switch, de framerate vloeiend is en de resolutie hoger is. Blijkbaar hebben ze geleerd van de kinderziektes van World en Iceborne bij de lancering en hebben ze de extra ontwikkelingstijd gebruikt om de versie te optimaliseren.
Trouwens, Rise is nog lang niet voorbij als de credits rollen, het begint pas. Totdat Sunbreak uitkomt, zullen er nog vele gratis updates met monsters, evenementen en nieuwe voorwerpen aan het spel worden toegevoegd. Je hoeft je dus geen zorgen te maken over langdurige motivatie als je het eenmaal onder de knie hebt, en zelfs de monsters die in het begin te makkelijk zijn, zullen niet zo’n probleem zijn – met de master rang wordt het immers nog lastiger.
Maar je hoeft geen World 2 te verwachten met even indrukwekkende graphics of een bruut moeilijke Dark Souls met een all-you-can-eat boss fight buffet. En dat is niet wat Rise wil zijn. Ik begrijp echter dat veel veteranen ook de keerzijde voelen van de toegenomen toegankelijkheid. Meer spelers bereiken is mooi, maar Capcom moet oppassen dat het de fans die de serie al jaren trouw zijn niet van zich vervreemdt.
