Mortal Kombat 1 is wederom een geweldige vechtgame, maar naar onze mening een stap terug ten opzichte van zijn voorganger. Om verschillende redenen.
Als het tonnen hersensplinters, botsplinters, gebarsten testikels en oogballen regent, wordt er op dit moment ergens in Groot-Brittannië braadworst gemaakt of heeft Netherrealm een nieuwe Mortal Kombat uitgebracht. Na de gebeurtenissen in de prequel Mortal Kombat 11 is Liu Kang in feite een god geworden.
Voor het verhaal in de gloednieuwe Mortal Kombat 1 muteert hij ook in Pippi Langkous en maakt hij de wereld zoals hij het wil. Klinkt vreemd, maar het is waar: Liu Kang heeft het universum naar zijn eigen ideeën herschapen en alles veel vrediger gemaakt. Er vinden nog steeds vechtsporttoernooien plaats tussen Earthrealm en Outworld, maar die zijn nu heel kleurrijk, vredig en vrolijk en er wordt niemand gedood.
Natuurlijk is er geen goed verhaal zonder conflict, en omdat Liu Kang’s nieuwe superkrachten niets met zijn hersenen hebben gedaan, vindt hij het een goed idee om slechte vingers als Shao (zonder Kahn dit keer) of Shen Tsung ook in zijn nieuwe universum te laten bestaan. Uit voorzorg plant hij een onbeduidend bestaan voor Shen Tsung, dat precies zo succesvol blijkt te zijn als je je voorstelt.
Als dit je allemaal niets zegt, hoef je het alleen maar te weten: Mortal Kombat 1 begint vredig, maar mondt uit in precies dat bloederige bloedbad waarvoor de serie zo populair is. Er wordt gevochten, gemoord, onthoofd, dit keer met een rooster van 23 speelbare personages, grinden, gokken en een stoffige multiplayer waar noobs de zon niet zien.
Inhoudsopgave
Vernieuwend vredig
Je haalt het meeste uit de verhaallijn als je enigszins bekend bent met de serie en de speelbare personages al kent. Het plot is ook leuk zonder deze referenties, maar je mist natuurlijk wel de vele toespelingen en grappen.
Het hoofdverhaal is vrij gemakkelijk op de vooraf ingestelde middelhoge moeilijkheidsgraad en je hebt het na zes tot acht uur uitgespeeld. Dit is een goede reden om de game aan te schaffen, zelfs als je geen zin hebt in multiplayer duels met vrienden of ranked randoms op het internet.
Het verhaal van Mortal Kombat 1 begint ongewoon geaard met een Kung Lao zonder hoedenrand en een Raiden zonder elektriciteit. Zonder hun hoeden zou je ze waarschijnlijk niet eens herkennen aan hun sobere nieuwe karakterontwerpen.
In de eerste gevechten zijn er dan ook geen brute onthoofdingen, afgehakte lichaamsdelen en bloederige sterfgevallen waar Mortal Kombat zo berucht om is. Personages die je meestal kent als schurken in de serie verschijnen op een vriendelijke manier, er worden nieuwe, ongebruikelijke allianties gevormd en personages als Reptile of Baraka, die anders meer als bijpersonages verschijnen, krijgen hun grote momenten met meer persoonlijkheid. De meeste stemacteurs doen het ook uitstekend. Erg gaaf!
Niet stom genoeg
De verhaallijn van zijn voorganger, Mortal Kombat 11, was vrijwel zeker het domste stukje entertainment dat ik ooit heb meegemaakt in mijn 41 jaar op deze planeet. Het was zo onbeschrijflijk dom, hilarisch grappig en bizar dat ik absoluut van elke seconde heb genoten. Mortal Kombat 1 haalt deze nobele trash-factor nooit.
De presentatie is geweldig, er is ook een compleet over-the-top einde, maar de uitleg waarom iedereen elkaar uiteindelijk weer eindeloos afmaakt is saai en afgezaagd, de after-credits sequentie, waarin heel duidelijk een verhaal DLC wordt aangekondigd, is vervelender dan leuk. In ieder geval: Casuals worden hier in het eindgevecht niet zo hard aangepakt als in de voorganger Kronika.
” />
Bovendien draaien alleen de gevechten in de game op 60 frames per seconde (en niet meer, want het is een competitieve vechtgame), alle andere content in de game, inclusief de talloze cutscenes en zelfs fatalities, alleen op 30 FPS. Veel gebruikers klagen over de haperingen in de framerate tijdens de vele snelle omschakelingen van cutscène naar gameplay en vice versa.monotonie en sleur
Als je klaar bent met het verhaal of niet het type gamer bent dat een snel gevecht tussen twee cutscènes van 15 minuten wil, biedt Mortal Kombat 1 natuurlijk ook andere speltypen. In Towers kun je bijvoorbeeld vechten tegen zes, acht, tien of een oneindig aantal AI-tegenstanders – maar dat is dan ook alles, deze modus is aanzienlijk afgeslankt ten opzichte van zijn voorganger. En dan is er nog de nieuwe invasiemodus. Die is niet eens zo goed.
Invasies sturen je naar seizoensgebonden speelvelden, die je vanuit vogelperspectief beleeft en vervolgens kleine uitdagingen aangaat, zoals de minigame “Test je macht!” tegen meestal compleet hersendode AI. Knoppenknipperende minigame
Af en toe verschijnt er een AI-vijand met een buitensporige hoeveelheid leven of extra pantser of vecht je tegen elementaire effecten met talismannen, die vooral je inventaris vullen en niets aan het spelplezier toevoegen. Je wordt beloond met kleine hoeveelheden ervaringspunten en spelvaluta.
Voor levelverhogingen krijg je nieuwe kleurenpaletten, maskers en cosmetische spullen voor je personage. Munten kunnen worden opgeofferd in de schrijn voor volledig willekeurige en vaak saaie beloningen zoals wat kunstwerkjes. Het is allemaal vreugdeloos gegrind als vervanging voor de Krypt uit de voorganger.
Thrilling voor profs
Mortal Kombat 1 speelt, net als zijn voorganger, een beetje stroef en de combovensters voelen in het begin nogal meedogenloos aan. De gimmick van het vechtsysteem zit hem dit keer in de zogenaamde cameo’s. Een cameo is een partner die je kiest. Een cameo is een partner die je kiest voordat het gevecht begint, die dan met één druk op de knop aan je zijde staat in een gevecht en je tegenstander voor je aanvalt.
De collega heeft zelf geen levensbalk, je bespeelt hem niet actief, maar roept hem af en toe aan je zijde met een bepaalde cooldown-tijd, waarbij hij met de juiste timing je tegenstander een beetje kan afrossen.
Niemand die vreselijk bekend is met het gevechtssysteem van Mortal Kombat speelt dit zo te lezen matig interessant. Ervaren spelers kunnen hun cameo-partners echter gebruiken om een paar nieuwe trucs uit hun vechters te halen die voorheen niet mogelijk waren.
Je kunt bijvoorbeeld een cameo-aanval tussen twee combo’s in verweven om de aanvalsketen langer te laten duren, of een overhead aan een combo toevoegen die zonder cameo niet mogelijk zou zijn om de verdediging van je tegenstander te verstoren. Het is een cool systeem, mits je er de vaardigheid voor hebt.
Welkom in de hel
Over vaardigheid gesproken, als je aan het einde van de solocampagne jezelf ervan overtuigt dat je op de een of andere manier goed bent in Mortal Kombat, is er natuurlijk de multiplayer-mode, ofwel Ranked ofwel “Kasual”, omdat dit universum de letter C veracht. Als je de zoektocht naar een gerankte tegenstander start, zit je een tijdje stil en mag je in de tussentijd geen trainingssessie of warming-up beginnen.
Als je meedoet aan een lopende King of the Hill-wedstrijd, zit je ook naar een saai voortgangsscherm te staren totdat de lopende wedstrijd is afgelopen. In Ranked Matches moet je het spel met enig vertrouwen kunnen spelen, anders zul je wedstrijden meemaken waarin je wordt bestookt met eindeloze combo’s en nooit de vloer van de arena raakt.
Ik had geen noemenswaardige verbindingsproblemen tijdens de testfase en de netcode is geweldig, net als zijn voorganger. Houd er echter rekening mee dat er op dit moment geen cross-platform play is en de ervaring leert dat het aantal spelers na de release zal dalen, totdat de zeer harde kern overblijft.
Ik bedoel dit overigens niet veroordelend: zolang je geschikt bent voor het genre en het leren en trainen niet schuwt, is Mortal Kombat 1 online absoluut leuk. Minder ervaren spelers moeten echter erg gefrustreerd zijn. Gemiddeld zijn de wedstrijden moeilijker dan in bijvoorbeeld Street Fighter 6, zelfs in de laagste rangen, ook omdat Mortal Kombat 1 het zonder vereenvoudigingen doet zoals de Modern Controls van een SF 6.
Een aanverwante opmerking: Mortal Kombat wordt geleverd met slechts een handvol tutorials, die niet genoeg doen om casual spelers en nieuwkomers voor te bereiden op het multiplayer-gedeelte van het spel. Hier leer je eerst de basis, zoals goed blokkeren, anti-air, overheads en al het coole jargon dat je gebruikt om indruk te maken op mensen op feestjes.
Minder van alles
Mortal Kombat 1 heeft een spectaculaire presentatie, met de verplichte kerkers en spookbossen en een aantal ongewoon heldere en kleurrijke omgevingen voor de serie. In tegenstelling tot bepaalde andere titels in het genre worden Ultrawide-resoluties ondersteund, maar alles buiten de 60 FPS-gevechten wordt afgetopt op 30 frames per seconde.
Een paar personages en cameo’s zijn vergrendeld aan het begin van het spel. Je kunt ze vrijspelen of harde euro’s betalen om ze vrij te spelen)”” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2023/09/A-few-characters-1.jpg” width=”1920″ height=”1200″ /☻
Oordeel van de redactieZolang het geen Pay2Win is, zullen we het niet devalueren voor het vervelende prijsbeleid, maar in de opiniebox kan ik in ieder geval even op mijn zeepkist klimmen en erover mopperen. Mortal Kombat 1 is nu de volgende AAA-game die gebruikers straft met een vertraagde release als ze “slechts” 70 euro betalen voor de standaardeditie in plaats van de fikse 95 pond voor de premiumvariant, waarmee je vijf dagen eerder in de game komt.
Het eerste (en zeker niet het laatste) Kombat Pack kost dit keer een flinke 40 euro, er zitten immers zes extra figuren en een paar cameo’s in. Een van hen, Ermac, bestaat sowieso al in het verhaal, maar dat maakt niet uit, hij kost nog steeds extra. Tel daar betaalde cosmetica en (volstrekt zinloze) Easy Fatalities voor echt geld bij op, en ik sta rondjes om het huis te gooien.
Afgezien daarvan is het nog steeds Mortal Kombat. Het verhaal is iets zwakker dan in de voorganger, maar nog steeds goed. Het rooster is wat kleiner maar zeker interessant, het cameo-systeem spreekt vooral spelers met een hoog vaardigheidsniveau aan.
In de multiplayer zou het helemaal leuk zijn om andere modi te kunnen spelen terwijl je wacht op gerankte tegenstanders, crossplay vanaf de release zou ook geweldig zijn geweest. Wat mij betreft mag Netherrealms Invasions houden, het is een hersenloze en zinloze grind die cognitief maar één stap boven sommige idle clickers uitsteekt. Singleplayer-fans krijgen het voor het coole verhaal, multiplayer-fans zijn blij met solide netcode en een (nog steeds) grote pool van waardige tegenstanders.
