Neon White ontketende midden 2022 een kleine hype op Steam, maar is in dit land totaal onbekend. Toch zit een van de beste schutters van het jaar hier verborgen
productions staat. Zeker, Dying Light 2 was een enorm succes aan het begin van het jaar. Maar tegen het einde van het jaar verschenen twee langverwachte hoogtepunten met Call of Duty Modern Warfare 2 en Warhammer 40.000: Darktide, maar beide spellen werden geplaagd door enorme technische tekortkomingen en zorgden voor lange gezichten. Voor onze Dani was CoD MW2 dan ook de grootste teleurstelling van het jaar.
Maar gelukkig is er nog de indiesector, die in 2022 de beste shooterideeën had: grove humor in High on Life, ritmisch schieten in Metal Hellsinger – en dan is er nog Neon White, waar je waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord. Een anime speedrun FPS met visual novel dating sim elementen, door de ontwikkelaars aangeprezen met de slogan by freaks for freaks. Het klinkt nogal vreemd, maar het heeft 98 procent positieve gebruikersbeoordelingen op Steam. En terecht, zoals onze test laat zien.
God is een Weeb
Het verhaal van Neon White klinkt om te beginnen spannend en uniek: je belichaamt de huurmoordenaar White, een overdreven coole en sarcastische anime emo guy die samen met zijn oude team door God zelf uit de hel wordt gered om zijn vuile werk op te knappen.
De hemel lijdt momenteel onder een demoneninvasie en er wacht een grote beloning op de huurmoordenaars: Wie het beste werk levert bij de schoonmaak mag daarna in het paradijs blijven. Klinkt niet zo slecht, toch?
Het verhaal zit inderdaad vol wendingen en interessante ideeën, maar die worden snel weer teniet gedaan. Dit komt vooral door de ongelooflijk generieke en clichématige personages, die genoemd worden naar de kleuren van hun haar: Rood is een mysterieuze verleidster, Violet een sadistisch e-girl en Groen de brutale schurk.
Er zijn echt goede animeverhalen en visuele romans met diepe personages en dramatische plots – we denken bijvoorbeeld aan Neon Genesis Evangelion of Doki Doki Literatuur Club. En er zijn anime die ongelooflijk onaangenaam zijn om naar te kijken en onmiddellijk buitenlandse schaamte oproepen. Het verhaalgedeelte van Neon White behoort helaas tot het laatste.
De ontwikkelaars weten dit waarschijnlijk ook en hebben eindeloos veel zelfspot in de dialoog verwerkt. Helaas werkten deze bij ons niet één keer, maar maakten ze het dialoogdebacle nog duidelijker. In ieder geval kun je alle gesprekken overslaan als je je liever concentreert op het shooter-gedeelte – want dat is de ware kracht van Neon White, waarvoor we de vele extraneuze moddermomenten in het verhaal graag voor lief nemen.
Jump, shoot, die
Neon White is geen klassieke single-player shooter à la Doom of Call of Duty. In plaats daarvan ligt de nadruk op je snelheid, want je moet je in de beste speedrunstijl door bijna 100 verschillende levels haasten, alle demonen neerschieten en het einde van de map bereiken. Afhankelijk van hoe snel je bent, krijg je aan het eind een bronzen, zilveren, gouden of aasmedaille.
In eerste instantie klinkt het als een eenvoudige jacht op hoge scores, maar als je het speelt, blijkt het een ingenieuze tijdvreter te zijn – zelfs voor speedrun-sceptici. Omdat Neon White zijn rechttoe rechtaan gameplay perfectioneert en uitblinkt in twee belangrijke shooter disciplines.
De beweging in het spel werkt niet alleen altijd precies, maar het wapensysteem maakt het echt geniaal. Elk wapen wordt niet alleen gebruikt om de demonen te doden, maar kan ook worden gedropt door rechts te klikken om een bewegingsmogelijkheid te activeren.
Met het pistool kun je bijvoorbeeld een dubbele sprong uitvoeren, met het geweer kun je door de lucht sprinten en met het machinepistool kun je razendsnel op de grond landen. Onze persoonlijke favoriet is echter de raketwerper, waarmee we niet alleen raketsprongen à la Quake 3 kunnen uitvoeren, maar hem ook als grijphaak kunnen gebruiken als we hem laten vallen.
Daarbij komt misschien wel het beste leveldesign dat we dit jaar in een shooter hebben gezien. Elke kaart is zo ontworpen dat er verschillende routes naar het doel zijn. Het spel leidt je aanvankelijk langs een voor de hand liggend pad dat later in het spel met een beetje oefening goed hanteerbaar is, zelfs voor shooter newbies.
Hier kun je vaak een gouden medaille vrijspelen door een goede timing, geoptimaliseerde looproutes en een snelle vinger aan de trekker. Als je het eenmaal hebt bereikt, krijg je een aantal snelkoppelingen te zien die je kunt gebruiken om de felbegeerde Ace Medal te bereiken.
Maar het wordt pas echt spannend als je zelf gaat denken en experimenteren met je eigen sluiproutes. De niveaus zijn veel opener dan ze op het eerste gezicht lijken.
We hadden Neon White gemakkelijk in vijf uur kunnen uitspelen, maar we herhaalden steeds weer voltooide maps om onze tijden met een paar seconden te verbeteren of om mogelijke sluiproutes uit te proberen.
Wat voor sommigen misschien vervelend klinkt, was voor ons enorm leuk. Het gevoel om een level van twee minuten in minder dan 30 seconden te voltooien na talloze pogingen en met een cool idee is onbetaalbaar.
Neon White is een heel bijzondere, maar ook ongelooflijk coole shooter die je zelf snel ongelooflijk cool laat voelen terwijl je in razend tempo door de stijlvolle maps raast.
Je hoeft geen speedrun fan te zijn om plezier te hebben met Neon White. En zeker geen freaks, zoals de ontwikkelaars je willen doen geloven – hoewel freaks die al urenlang streven naar de beste tijden in andere games als Trackmania of Super Meat Boy er zeker wat meer plezier aan zullen beleven dan de gemiddelde gamer.
Alleen het feit dat het verhaal met zijn mengeling van overdreven drama, slecht geschreven dialoog en ongrappige zelfironie totaal niet vonkt, verhindert een uitstapje naar hogere ratingregio”s – per slot van rekening is de helft van het spel een story-heavy visual novel.
Conclusie van de redacteur
Vlak voor Kerstmis kletste ik met Steffi en Dani over wat we tussen de feestdagen spelen. Mijn antwoord was: dezelfde spelletjes als altijd. Spelletjes die ik haat, maar waar ik niet vanaf kom.
Jarenlang heb ik een groot deel van mijn gametijd besteed aan het najagen van een soort beloningsmechanisme, zoals een hogere ranking in League of Legends en Hearthstone, of mijn weg slijpen door Fortnite en CoD MW2”s Battle Pass. Het feit dat het spelen zelf niet zo leuk is, maar alleen het winnen, heeft me op de een of andere manier aan het denken gezet.
Met Neon White ervaarde ik het tegenovergestelde. De gameplay is zo simpel, maar zo leuk. Zelfs als ik 50 keer in dezelfde afgrond val omdat ik die ene onmogelijke sprong wil maken. Dankzij deze test heb ik nu mijn eerste voornemen voor 2023: meer spellen spelen die echt leuk zijn! En Neon White is er zeker één van.
