We hadden 2022 niet met een zuiver geweten kunnen afsluiten zonder dit verhaalpareltje te testen. Want Norco schittert waar Cyberpunk 2077 clichématig is
Start PC. Open de map “under-the-radar-games2022”. Maak een nieuwe map genaamd “Norco”. Verplaats het bestand erheen, met de naam “new-orleans-oil-refinery-prayer-to-the-bird-god”. Druk op Enter. Er verschijnt een venster: “Bloed is dikker dan water, maar is olie dikker dan bloed?” Er verschijnen twee antwoordmogelijkheden: “TRUTH” of “SYSTEM ABORT”. Druk op Enter. Klaar. Installatie voltooid. Ziel is gewist, systeem is overschreven, overdracht is aanstaande … Sorry voor de mindfuck, maar een ander begin zou niet geschikt zijn geweest voor deze test.
Negen maanden na de release willen we Norco nog eens testen, anders konden we dit jaar niet met een zuiver geweten afsluiten. Omdat dit spel een klein verhaalpareltje is, verborgen in het donkere moeras onder de neon-gloeiende mainstream charts.
Het debuut van indie-ontwikkelaar Geography of Robots stuurt je op een sfeervol detective-avontuur in de moerassen van New Orleans dat tegelijkertijd een religieuze cyberpunk odyssee is. Jullie wapens: Een grote liefde voor lezen en een bereidheid om met veel grote vragen te worstelen.
Tussen industriële rampen en cybervoodoo
Protagonist Kay heeft het thuis niet meer uitgehouden. Thuis betekent het moerassige Norco in New Orleans, een nederzetting in de buurt van grote olieraffinaderijen. De inwoners lijden onder de industrie, maar zijn al te diep verzonken in het moeras om te kunnen ontsnappen. Kay heeft het geprobeerd, reisde van hier naar daar, leefde met criminelen, deed criminele dingen, maar nu keert ze terug naar huis.
Eerst stierf haar moeder aan kanker en nu is haar broer ook verdwenen. Wat is er gebeurd? Wat is er met de vreemde gebeurtenissen in het moeras? En welke rol speelt de sinistere oliemaatschappij Shield in dit alles?
In het begin voelt Norco aan als een melancholische Life is Strange thuiskomst in het verleden, met veel nostalgie, veel achtergelaten kennissen en veel onverwerkte herinneringen – en dan ontaardt het geheel in een mysteriethriller met hardgekookte detectives en griezelige waarzeggers. En als je eraan gewend raakt en eindelijk de plek betreedt waar je zo lang naar hebt gezocht, stort je je in een religieuze crisis. Je ziet het al, het is allemaal nogal cryptisch – en met opzet.
Norco is een verhaalspel en daarmee komt een typisch probleem: Als we je plezier niet willen bederven, kunnen we je nauwelijks iets vertellen. Daarom blijven we bij deze hints, maar – dit is belangrijk – de kracht van Norco ligt niet alleen in het verhaal, maar vooral in de vertelling en presentatie.
Van Pixel Porno tot Atmo Virus
Norco is een stad van façades en leugens. Deze frauduleuze Kerstman waarschuwt ons geen hotdog te kopen omdat ze 20 jaar oud zijn. Hijzelf bedreigt bedelaars.)” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/12/Norco-is-a-city.jpg” width=”1920″ height=”1080″ /☻
Elk beeld en elke scène schildert met slechts een paar pixels een bombastisch schilderij waar je minutenlang naar wilt staren, absorberen en interpreteren. En screenshot om later verder te gaan. Van de louche kerstman in de binnenstad tot de vogelgod op een hoogontwikkeld station.
Brandende zonsondergangen op de achtergrond, vervallen straten en huizen, ingevallen gezichten van mensen die al te veel hebben gezien en er veel te weinig van hebben begrepen. Je kunt niet gaan jagen op louche mensen met onverzorgde konten, kondigt een detective aan. Absoluut!
Myth, technologische ramp en industriële samenzwering vloeien zo soepel in elkaar over dat je niet weet of je voor de volgende scène een advocaat, een data-analist of een exorcist nodig hebt. Protagonist Kay imiteert de alleszeggende verteller en toeristische gids, wat soms grenst aan cyberpunk lyriek. Samen met de sfeerbepalende soundtrack, het verkennen van oude huizen, het vegen over schermen, het hacken van drones, is het geheel best leuk.
Filosofische wandeling in plaats van uitdagend avontuur
Wile Norco doet alles goed op verhaalniveau, moet je helaas een paar compromissen accepteren in de gameplay. Voor een detective-avontuur zou het zich hebben geleend om ons daadwerkelijk mee te laten doen en wat hersencellen aan te spreken (zoals bijvoorbeeld in puzzelmeester Thimbleweed Park).
Maar elke puzzel heeft een voor de hand liggende oplossing – hondenvoer voor hond, hond voor hondzoekende eigenaar – tenzij de begeleider ons er toch op wijst. De mindmap, het prikbord met alle informatie en rode draden, is ook niet de plaats voor Sherlockiaans verbindingswerk, maar slechts een wat mooiere overleveringsalmanak. Jammer, want dat zou potentieel hebben gehad.
“Kijk naar jou, hacker”
In een minigame moeten we een gehackte computer gebruiken om beveiligingsdrones van het bedrijf te verplaatsen om ongezien een gebied binnen te komen. Het addertje onder het gras: de drones zijn geprogrammeerd om geen ruimte onbezet te laten. De oplossing: we moeten alle gebieden rond het gewenste gebied leegmaken zodat de drones het spoor bijster raken.
Elke mini-game, wanneer die voorkomt, wordt snel uitgelegd en net zo snel opgelost. Norco heeft ook turn-based gevechten met quick-time gebeurtenissen, maar deze ontaarden in louter klikwerk zonder diepte of verrassingen. Als ze voorkomen, zuchten we omdat ze zo verrassend onnozel lijken in vergelijking met al het andere slimme in het spel.
De beslissingen van Norco zijn een gemiste kans. Zoals zo vaak het geval is, worden hier alleen de gevolgen van onze acties belicht, maar die beïnvloeden uiteindelijk slechts één van de twee snel vertelde en enigszins onbevredigende eindes. Zelfs als de wendingen wel vonken.
Het verhaal van Norco is zeer lineair en alle optionele gebeurtenissen buiten de plot belonen je met een extra onderdompeling in de lore, maar hebben geen relevantie voor de gameplay. Je begint aan deze odyssee als familielid, maar je bent niet ingehuurd voor het detectivewerk.
Norco is een wandeling, geen avontuur, ondanks incidentele gevechten. Je moet dat accepteren en ervan genieten, zelfs in sommige scènes tegen het einde, wanneer het point-&-click avontuur verandert in een graphic novel, wanneer de grote beelden ontbreken en alles verdrinkt in teksten. Sfeervol en visueel creëert Norco een nieuw niveau, maar in de kern blijft het een zeer klassieke genrevertegenwoordiger.
Verslag van de redacteur
Voorwoord: Ik ben een liefhebber van literatuur en een groot liefhebber van woorden. Toch zou ik waarschijnlijk altijd een boek verkiezen boven een point-&-click avontuur. Waarom? Omdat het spelniveau vaak niet kan tippen aan het verhaal. Voor mij heeft het echt die extra kick nodig die zegt: “Michael, ik ben een uniek point&click avontuur. Ik zie af van alles wat modern is, want zo werk ik ALLEEN. Als je mij niet speelt, heb je iets gemist in je leven.” En Norco valt precies in die categorie. Dit spel werkt alleen op die manier – ook al had ik graag meer detective-dingen gedaan in een detective-avontuur. Maar dat is allemaal kritiek op hoog niveau.
Alle minikritiek vergeten, wat overblijft is een sfeer die me vanaf het beginscherm pakte en me nog steeds niet heeft losgelaten. Norco is schandalig mooi, met schandalig weinig pixels. New Orleans is volledig onuitgegeven en verfrissend als decor. Het bevrijdt me eindelijk van dezelfde oude cyberpunk grote steden. Er is nog zoveel potentieel voor dit genre. Ik wil een serie precies in deze setting! Norco, dit moet zeker op je radar staan, zelfs als je een fan bent van verhalen die niet veel doen met point & click adventures. Anders zou je echt iets kunnen missen.
