Sinds de release in 2018 is Northgard uitgebreid met vele updates en DLC”s. We upgraden en verduidelijken in de test of het het beste Kolonisten alternatief is.
Het is alweer vijf jaar geleden dat ik Northgard voor het eerst in handen kreeg bij de Early Access release. Strikt genomen had ik de muis in mijn vingers, maar hoe dan ook vond ik het sympathieke bouwspel toen al leuk, ook al was het toepassingsgebied nog vrij klein. Toch is het in de loop der jaren flink gegroeid, want ontwikkelaar Shiro Games heeft zijn Vikingpareltje steeds verder ontwikkeld.
En dus is het zelfs meer dan vier jaar na de officiële release (GlobalESportNews rating: 84) nog niet voorbij. Afgelopen december kreeg Northgard een grote, betaalde verhaaluitbreiding. Een reden voor ons, en met “ons” bedoel ik mezelf, om de strategietitel uit Bordeaux nog eens te bezoeken.
Eenvoudige gameplay met veel diepgang.Maar wacht, wat was Northgard ook alweer? Northgard is een real-time bouwstrategie spel waarin je kleine nederzettingen bouwt, nieuwe sectoren verovert en je verdedigt tegen de harde omgeving, zoals monsters en vijandige clans, in single of multiplayer.
Het spelprincipe is heel eenvoudig. Je begint met een soort dorpskern en vier inwoners. In elke sector kun je twee tot zes gebouwen neerzetten, afhankelijk van de omstandigheden en de clan, en er arbeiders aan toewijzen. Zij produceren voedsel, (brand)hout, geld, stenen, ijzer en kennis.
” />
Nieuwe dorpelingen worden gecreëerd afhankelijk van de tevredenheid van de nederzetting. De tevredenheid wordt door vele factoren beïnvloed, zij neemt bijvoorbeeld toe door een herberg of onderzoek en neemt af door het aantal inwoners en door zieken en gewonden.
Inhoudsopgave
Schaarse bouwruimte vereist verstandige beslissingen
Omdat de inwoners in de winter ook voortdurend voedsel en hout voor verwarming verbruiken, draait de kern van de gameplay om het slim inzetten van je arbeid en het optimaal benutten van de beperkte ruimte.
Je kunt niet zomaar overal iets bouwen. De sectoren beperken de bouwplaatsen zozeer dat je je dorp voortdurend moet uitbreiden met nieuwe, aangrenzende gebieden. Sectoren kunnen speciale grondstoffen bevatten, zoals steen of ijzer. Sommige bieden ook bejaagbare dieren of vruchtbare grond, waar je gespecialiseerde voedselboerderijen kunt en moet bouwen als je wilt winnen. In sommige sectoren vind je ook schatten of speciale voorwerpen die je kunt onderzoeken of activeren om bonussen en vaardigheden te krijgen.
Neutrale facties staan ook op de kaart. Je kunt met ze handelen of met ze vechten, zoals je wilt. En natuurlijk zijn er genoeg monsters. Wolven, gevallen Valkyries, ondoden… keer op keer moet je je waardevolle mankracht omzetten in soldaten om een nieuw gebied te veroveren voordat je het kunt vestigen. Bovendien lanceren die waardeloze monsters altijd kleine tegenaanvallen.
Verschillende spelmodi zorgen voor herspeelwaarde
Dus je werkt je langzaam een weg naar voren, speelt nieuwe vaardigheden, bonussen en technologieën vrij via verzamelde kennis en glory points en wint uiteindelijk – hopelijk. Als overwinningsvoorwaarden biedt Northgard naast dominantie ook kennis, roem, handel en kaartoverwinning in de standaardmodus, waarbij een bepaalde locatie op de kaart van groot belang is in de laatste.
“Standaard modus” verraadt al dat er andere spelvormen zijn. Bij de release was er naast de normale modus alleen de elfdelige campagne rond Koning Rig en Rangnarök, het einde van de wereld en zijn Noorse goden. Maar in de loop der jaren brachten gratis updates een map editor en mod ondersteuning, evenals een conquest mode.
Dit biedt je speciale en clanspecifieke uitdagingen die de normale gameplay verlevendigen met een mix van willekeurige elementen en selecteerbare bonussen. Je kunt het ook opnemen tegen de AI in co-op. Zoals bij alle modi in Northgard kun je kiezen uit vier moeilijkheidsgraden, waarvan de laagste twee bijzonder geschikt zijn voor beginners in het genre.
Een nieuwe wereldkaart en cosmetica
Een andere update bracht ook de Ragnarok-kaart in het spel, die vergeleken met de gebruikelijke Northgard-kaart onherbergzamer overkomt, met meer sporen en gevaren. Niet mijn favoriet, maar een leuke afwisseling. Overigens zijn de kaarten altijd willekeurig gegenereerd, de keuze “Ragnarok” of “Northgard” bepaalt alleen welke decorstukken en visuals in de generatie worden gebruikt.
Cosmetica, d.w.z. verschillende skins voor je gebouwen en eenheden en decoratieve elementen, bieden ook visuele variatie. Maar maak je geen zorgen, dit is allemaal gratis. Je moet ze gewoon beetje bij beetje vrijspelen door prestaties te verzamelen en opdrachten te voltooien. In ruil daarvoor ontvang je zilverstaven, die je kunt gebruiken om de gewenste voorwerpen of skins vrij te spelen. Er is geen optie voor echt geld.
Relics voegen de laatste gameplay-touch toe
Relics vonden hun weg naar het hoge noorden met de Relics patch. Je kunt ze in de smederij maken. Sommige zijn clanspecifiek, andere zijn voor iedereen beschikbaar. Sommige hebben sectorale effecten, andere bijvoorbeeld op de oorlogshoofden. Oorlogshoofden zijn bijzonder sterke heldeneenheden, waarvan bijna alle clans er elk één in de strijd kunnen sturen.
Een paar voorbeelden: De Nidhogg factie heeft toegang tot de “Schedel van Hrungnir”, die ze gebruiken om een ondode reus op te roepen. De dubbele relikwie Dainsleif & Tyrfng, daarentegen, buffert de twee dwergen meestersmeden Brok en Eitria, die de paardenclan dienen. En het schild “Svalinn” (beschikbaar voor iedereen) geeft alle soldaten in de eigen sector +50 procent verdediging. Dus, aangezien de relieken het in zich hebben, mag elke speler er maar één smeden.
16 verschillende clans
Dit alles bij elkaar zorgt voor enige herspeelwaarde en extra diepgang (maar niet voor een goede vertaling, veel tooltips zijn nog in het Engels). Belangrijker zijn echter de vele nieuwe clans die je kunt vrijspelen door mini-DLC”s te kopen – die elk vijf euro kosten.
Al in de releaseversie waren er zes clans met verschillende bonussen, technologieën en spelmechanismen. Inmiddels zijn er tien nieuwe toegevoegd, waarvan één in de nieuwe, grote add-on Cross of Vidar (prijs: 15 euro), die het verhaal uit de oorspronkelijke campagne voortzet en met de Christelijke Leeuwenclan een factie introduceert die duidelijk verschilt van de andere.
Maar ik denk dat de balans nog niet goed is. Ik had veel problemen om vooruitgang te boeken met de clan. Er zijn ook spelers op Steam die een soortgelijke ervaring hadden. In ieder geval zijn de ergste bugs inmiddels verholpen, want toen het spel in december uitkwam was er nog veel kritiek op de staat van de add-on. Naast de Lion Clan zijn er acht nieuwe missies, waarvan er twee op 19 januari als epiloog worden toegevoegd.
Of de DLC voor jou de moeite waard is hangt grotendeels af van of je de standaard campagne leuk vindt. Want hoewel Kreuz von Vidar meer speciale gameplay-mechanieken bevat, is het tempo gematigd, zoals het in Rigs Saga vanaf de release-versie was. Voor sommigen betekent dit een ontspannende vooruitgang, voor anderen een licht vervelende sleur. Persoonlijk mis ik, net als in de singleplayer in het algemeen, een mogelijkheid om de gameplay soms te versnellen.
Nieuwe inhoud, oude zwakheden
De core gameplay van Northgard heeft twee zwakke punten: Enerzijds zijn er altijd rustfasen waarin ik wacht op grondstoffen of nieuwe inwoners. Dubbele snelheid zou daar super handig zijn.
Het andere probleem is de AI. Zelfs op de hoogste moeilijkheidsgraad biedt het nauwelijks een interessante uitdaging. Een moeilijker speltype maakt vooral de bouwfase in het begin moeilijker en onvergeeflijker. Vijandelijke clans zijn ook moeilijker uit te roeien en soms echt vervelend. Maar ze hebben geen spelagenda en gedragen zich over het algemeen te passief. Zo kon ik de vorige keer een wetenschappelijke overwinning behalen op “Extreme” zonder dat een van mijn zeven concurrenten me probeerde te stoppen.
En het is deze zwakte die de talrijke nieuwe clans en extra gameplayfuncties niet hebben veranderd. Northgard mist op den duur een doel in de singleplayer. Als ik eenmaal begrepen heb hoe een clan werkt, kan ik normaal gesproken altijd elk spel op dezelfde manier winnen. Alleen de willekeurige factor van kaartgeneratie kan dan roet in het eten gooien.
Op den duur is de multiplayer interessant
De verscheidenheid aan facties is daarom vooral interessant voor multiplayer, waar het vele benaderingen mogelijk maakt en zeer verschillende gameplay mogelijk maakt. In feite wordt Northgard nog steeds zo veel gespeeld dat er altijd een tiental open lobby”s zijn om uit te kiezen. Dat is niet geweldig, maar genoeg om af en toe een leuk spel op gang te brengen.
In de multiplayer vind je meestal een paar open spellen. Er is echter geen ranglijstsysteem, je moet je aansluiten bij een lobby en hopen dat je vaardigheidsniveau halverwege overeenkomt)” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2023/01/In-multiplayer-you-will-usually.jpg” width=”2560″ height=”1440″ /☻
Niet het mooiste zijn ook de graphics, die sinds de Early Access lancering vijf jaar geleden niet zijn veranderd. En zelfs toen zag de 3D-strip er niet helemaal fris uit. Maar het indiebudget moet ergens voelbaar zijn. Het stoort me nog steeds niet veel, maar anderen denken er misschien anders over.
Hetzelfde geldt voor het verhaal en de algemene enscenering. In beide campagnes wint het plot geen prijzen, maar het neemt zichzelf ook niet al te serieus. Het is een goed accessoire, maar het kan het spel niet alleen dragen.
Een spel dat ik altijd naar buiten kan brengen
De kern van de zaak met Northgard was en is de behoorlijk slimme opbouw rond beperkingen, sectoren en clancapaciteiten. Het kan zeer snel worden geleerd en is na twee dozijn uur nog steeds goed voor interessante beslissingen. En zo is Northgard een van die spellen waar ik misschien al na twee of drie potjes op uitgekeken raak. Maar het is ook een spel dat ik elk jaar weer uit de kast kan halen omdat het gewoon goed speelt en een genot is om te spelen. Zonder enige stress of ingewikkelde waanzin.
En omdat anderen er blijkbaar net zo over denken, is het indiejuweeltje zelfs in het zesde jaar van zijn bestaan nog niet aan het einde van zijn levenscyclus gekomen. Ragnarök zal daarom voorlopig afwezig blijven. En ook al overkomt het spel op een gegeven moment … wist u dat volgens het Noorse geloof de wereld na de apocalyptische ramp opnieuw wordt geschapen door de herrezen Odin? Misschien gebeurt dit op een dag ook met Northgard met een opvolger.
Editor”s Verdict
Lange tijd had ik niet eens door dat Northgard nog steeds van updates en DLC werd voorzien. Des te meer keek ik nu uit naar een aantal spellen in de Scandinavische wereld, ook omdat ik wist dat ik snel de weg terug zou vinden. Omdat Northgard zo heerlijk makkelijk te begrijpen en te gebruiken is. En ik had er meteen weer plezier in.
Door de grotere verscheidenheid aan inhoud heeft de Franse indiegame dus een upgrade verdiend. Maar slechts een kleine, want er blijven twee fundamentele problemen bestaan: Inactieve fases en de niet bijzonder slimme AI.
Toch kan ik u Northgard aanbevelen. Als je van strategie bouwen houdt, kun je hier zeker enkele aangename Viking-uren doorbrengen. Maar misschien wil je hem in de uitverkoop kopen, want negen clan DLC”s plus een verhaaluitbreiding zorgen samen met het hoofdspel voor een flink prijskaartje.
