Oathsworn weegt 25 kilo, is absurd overgeproduceerd en bezorgt Kevin de beste spelavonden van zijn leven. Een zelfkritische liefdesverklaring
Ik zou je eigenlijk moeten schrijven over hoe stom het is om 500 euro uit te geven aan 25 kilo plastic en karton  . Ik zou eigenlijk Oathsworn moeten aanhalen als een schoolvoorbeeld van de compleet geëscaleerde opgeblazenheid van crowdfundingcampagnes, waarbij het spel zelf steeds meer van ondergeschikt belang wordt. Het belangrijkste is dat het tientallen miniaturen en honderden kaarten heeft!
Maar als je wilt begrijpen waarom dit spel voor mij elke cent waard is ondanks de afschuwelijke prijs, blijf dan bij me. Want je zult mij ook moeten begrijpen
Op het eerste gezicht presenteert Oathsworn zich als een klassiek tactisch rollenspel waarin je alleen of samen met maximaal drie vrienden een campagne van 21 hoofdstukken speelt. Afhankelijk van de speelstijl en de moeilijkheidsgraad kun je ongeveer 65 tot 70 uur spenderen aan het spelen van
Het duistere fantasyverhaal confronteert je regelmatig met moeilijke beslissingen, die soms een min of meer merkbaar effect hebben op het verdere verloop van het verhaal of de gevechten.
Zo ver, zo bekend van andere nerdy crowdfunding successen zoals Gloomhaven, Tainted Grail of Too Many Bones.
Naar mijn mening ligt de grootste vernieuwing van
Oathsworn in hoe gelijkwaardig het verhaal en de gevechten behandelt. Het eerste ervaar je ongeveer 60 minuten per hoofdstuk als een soort detectivespel waarin je je groep helden over prachtig getekende kaarten beweegt en door middel van gesprekken en vaardigheidstests probeert uit te vinden waar je het tegen opneemt.
Geen spoilers!
Een groot deel van de aantrekkingskracht van Oathsworn is dat je niet weet waar je het tegen op moet nemen en dat je de monsters pas vlak voor het gevecht uit de bijbehorende mysteriebox krijgt. Daarom laten we je op de foto’s alleen de eindbaas zien, die ontwikkelaar Shadowborne Games ook als voorbeeld in de trailer en op de eigen website laat zien:
Hoe sneller je het doel bereikt, hoe beter je bent voorbereid op het gevecht dat volgt. Het verhaal wordt aan je overgebracht via twee dikke ringbanden of via een optionele bijbehorende app.
Tijdens de 90 tot 120 minuten durende gevechten laat Oathsworn alle voorrondes achterwege en stuur je rechtstreeks de tactische confrontatie aan met een monsterbaas, soms met zijn gevolg.
De gevechten vinden plaats op een hexadecord, waar de nadruk ligt op het slim positioneren van je helden en het goed getimede gebruik van hun speciale kaartvaardigheden. Het voelt een beetje als Gloomhaven, omdat je ook hier kaarten terug naar je hand moet draaien
Je kunt de sterkte van je aanval bepalen met dobbelstenen of met krachtkaarten. Je kunt zoveel dobbelstenen of kaarten gebruiken als je wilt. Maar zodra je twee keer faalt, wordt je aanval niets (!). Omgekeerd kun je meer dobbelstenen gooien of kaarten trekken voor kritieke successen. Dit spel met vuur zorgt voor constante spanning in de gevechten
Op papier klinkt het allemaal spannend en interessant, maar lang niet zo revolutionair als Gloomhaven, dat in 2017 het nerdy bordspellandschap volledig op zijn kop zette met zijn gigantische omvang en mix van tactische dungeon crawler en legacy game.
Hoe kan het dat Oathsworn een uitstekende gebruikersbeoordeling van 9,1 heeft op de belangrijkste communitywebsiteBoardgamegeek? Ter vergelijking: Gloomhaven heeft “slechts” een 8,6, maar met aanzienlijk meer ratings.
In mijn ervaring met het spelen van Oathsworn ligt het geheim niet in WAT het doet, maar HOE het het doet. Namelijk in een kwaliteit die ik zelden heb ervaren in mijn 40 jaar als bordspelliefhebber
Wat een verhaal! Het ligt een beetje in de aard van bordspellen dat ze zelden goede verhalen vertellen. We willen tenslotte spelen, niet lezen of luisteren. Met Oathsworn kan mijn groep niet wachten om te zien wat er verder gebeurt!
Wat een spannende gevechten! Oathsworn weet een enorm slimme balans te vinden tussen tactische eisen en dobbelgelukdrama. Het voelt gewoon zo heerlijk episch en krachtig om een spectaculaire combinatie van vaardigheden los te laten. Om meteen daarna wanhopig te worden omdat de perfect georkestreerde aanval op niets uitloopt.
Aan de andere kant heb ik dankzij ongelooflijk veel geluk met de dobbelstenen al vaak op het nippertje van de zeis van de dood kunnen springen. Oathsworn is zo fantastisch uitgebalanceerd dat spectaculaire successen en mislukkingen elkaar altijd in evenwicht houden, zodat het uiteindelijk mijn tactiek is en hoe goed ik mijn held onder controle heb die
beslissen.
Wat een verandering! De 21 hoofdstukken van Oathsworn klinken niet als veel in vergelijking met sommige andere campagnekaskrakers. Maar aan de ene kant betekent dit dat het avontuur in een redelijke hoeveelheid tijd kan worden voltooid, zelfs door een groep die niet regelmatig speelt.
En ten tweede is elke spelavond echt een heel andere en verrassende ervaring. Elk verhaalgedeelte heeft een ander tempo, een ander drama, een andere wending. En in bijna elk gevecht krijg ik te maken met een nieuwe vijand die een compleet uniek repertoire aan vaardigheden heeft dat escaleert naarmate het spel vordert.
Wat een slim ontwerp!Oathsworn lijkt goed gekeken te hebben naar waarom andere campagnespellen zelden worden uitgespeeld en heeft slimme oplossingen gevonden. Dankzij het vaste bord en de zakjes met spaarpunten voor elke held kun je het spel in tien minuten opzetten. Dankzij het snelle level-up systeem kun je voor elk hoofdstuk gemakkelijk wisselen tussen de twaalf personages als je eens iets anders wilt proberen.
Dankzij de vereenvoudigde maar niet minder krachtige begeleidingsvariant voor elke held is Oathsworn ook geweldig om met z’n tweeën te spelen of met vrienden die misschien afgeschrikt worden door de complexe regels. En dankzij de scheiding tussen verhaal en gevecht hoef je geen drie tot vier uur te plannen, maar kun je je campagne ook in kortere brokken opdelen.
Nauwelijks zwakke punten! Nee, natuurlijk is Oathsworn ook niet perfect. Met name de ietwat ingewikkelde bewegingsregels voor monsters vergen een paar potjes om aan te wennen en het vreemde opzoeken in het spelregelboek. De keuzevrijheid is ook niet zo groot als het spel je soms doet geloven, omdat het meestal neerkomt op vechten tegen een machtig monster.
Gezien de vele sterke punten van het spel doen deze kleine dingen er echter nauwelijks toe. In elk geval is elke Oathsworn-gameavond tot nu toe geëindigd met stralende ogen en een vaste toezegging om elkaar zo snel mogelijk weer te ontmoeten
Wat maakt Oathsworn zo duur?
Ik denk ook dat het belangrijk is om te benadrukken hoeveel plezier andere mensen hebben met Oathsworn, omdat je natuurlijk een latente neiging tot zelfbedrog hebt als je zoveel geld aan iets hebt uitgegeven. Niemand geeft graag toe dat hij 500 euro uit het raam heeft gegooid voor de “Collector’s All-In.”
Daarnaast biedt ontwikkelaar Shadowborne Games zijn epos ook aan op de eigen websiteals core game voor 320 euro en als standalone basisspel voor 175 euro. De laatste bevat ook het complete spel, maar vervangt de monsterminiaturen door beschilderde kartonnen standees, zoals bekend van Gloomhaven.
Natuurlijk zijn er veel uitstekende bordspellen voor aanzienlijk minder geld. Mijn absolute prijs-prestatie-tip hier is nog steeds Gloomhaven: Paws of the Lion, dat je gemakkelijk voor minder dan 50 euro kunt krijgen.
De waarheid is echter dat een groot deel van de fascinatie van Oathsworn is gebaseerd op de moeite waarmee dit bordspelepos is geproduceerd.
Omdat je in elk hoofdstuk tegen andere monsters vecht, heb je naast de eigenlijke 10-kilo speldoos nog twee dozen vol miniaturen nodig, die ook nog eens aanzienlijk groter en van hogere kwaliteit zijn dan in de meeste andere vergelijkbare spellen. Elk van deze monsters zit op zijn beurt in een individuele doos, die je alleen opent als je het gevecht aangaat
In totaal hebben twaalf auteurs aan het verhaal gewerkt. De talrijke prachtige kaarten van de afzonderlijke locaties werden getekend door dezelfde kunstenaar,die ook verantwoordelijk is voor de stoffen kaart van de Collector’s Edition van Diablo 4
Je kunt het verhaal volgen met twee dikke ringbanden of het je laten voorlezen in de optionele companion app door de Schotse acteur James Cosmo – de meesten van jullie zullen hem waarschijnlijk kennen van zijn rol als Jeor Mormont, Lord Commander of the Night’s Watch in Game of Thrones. En als James Cosmo je niet meesleept in de actie met zijn bijna magische intonatie, bijvoorbeeld tijdens de gevechten, schalt er een toepasselijk epische soundtrack die speciaal voor de game is opgenomen uit je speakers
Heeft een goed bordspel dit allemaal nodig? Natuurlijk niet. Maakt het van Oathsworn iets heel speciaals? Maar zoveel! Ik realiseer me wat er zo duur aan was als ik het speel en leer het te waarderen in de ware zin van het woord
Waar zijn de luxe extra’s goed voor?
Tot nu toe is de prijs-prestatieverhouding van Oathsworn voor sommigen van jullie misschien nog maar half te begrijpen. Maar waarom zou het blad 175 euro extra kosten? En dat brengt ons bij het zelfkritische deel van deze liefdesverklaring. Want puur rationeel gezien heeft het mes geen van de luxe extra’s
nodig.
De Terrain Big Box vervangt 2D kartonnen markers voor bomen, muren en huizen door absurd grote plastic elementen, waardoor de doos bijna net zo groot is als de eigenlijke speldoos en zoveel plankruimte inneemt. Afgezien van het feit dat de miniaturen, die bijna 20 centimeter hoog zijn, het veel moeilijker maken om een tactisch overzicht te krijgen en vaak door een onvoorzichtige arm van het bord worden geveegd. Maar – irrationeel – het ziet er gewoon zoooo cool uit
De Armory Box verandert je helden in verrassende eifiguren. Je hebt een zwaard gevonden, maar je bewaker draagt nog steeds een bijl? Haal de bijl eruit, steek het zwaard erin! Niemand heeft dit nodig in een bordspel, maar – irrationeel – het maakt de wapenvondst op de een of andere manier nog betekenisvoller voor mij
De Oathsworn doos heeft een goed doordachte inlay. Er is een apart vakje voor de dobbelstenen en je bewaart de status en uitrusting van je actieve helden in plastic zakjes met labels. Maar – irrationeel – het voelt zoveel prettiger om de dobbelstenen en munten uit geborduurde vilten zakjes te halen en de helden uit kleine stoffen zakjes.
De standaard meegeleverde dobbelstenen en kartonnen munten zijn ook van hoge kwaliteit en vervullen absoluut hun speelse doel. Maar – irrationeel – hoe mooi de Amberlight dobbelstenen glinsteren en hoe zwaar de metalen munten aanvoelen!
En natuurlijk is het de moeite waard om de Collector’s All-In te bestellen in plaats van losse items te kopen. Je krijgt er immers ook een dobbelstenenbakje bij, waarvan je er al drie hebt. Een kunstboek dat je maar één keer doorbladert. En de prachtig getekende kaarten zonder spelinformatie, die je toch niet aan je muur hangt
Irrationeel, irrationeel, irrationeel! Niet doen! Als je alleen geïnteresseerd bent in spelen, ben je net zo blij met het Standee Base Game of – als je genoeg plankruimte hebt en van mooie miniaturen houdt – het Core Game.
Als je echter bent zoals ik en je bent ook geïnteresseerd in iets anders …
Voor wie is de investering de moeite waard?
Ik ben een verschrikkelijk slechte kok! Voor veel mensen heeft dit misschien weinig te maken met een zondig duur bordspel, maar voor mij heeft het er heel veel mee te maken. Want bordspellen van hoge kwaliteit zijn mijn vervanger voor het verwennen van mijn geliefden met een echt goede zelfgekookte maaltijd en het genieten van de glans in hun ogen.
Anderen dekken de tafel en schikken de servetten perfect, ik spendeer gemakkelijk een half uur op spelavonden om alles zo netjes en duidelijk mogelijk klaar te zetten. Ik ga zelfs zo ver dat ik dobbelstenen en markeerstiften in kleurgecoördineerde schalen sorteer.
Natuurlijk zouden mijn vrienden het ook leuk vinden als ik ze gewoon “afscheep” met de standaardversie van Oathsworn. Maar het maakt de avond nog specialer als het mooie servies wordt geserveerd.
Oké, het is ook waar dat ik een beetje op deze luxe kan rekenen. Oathsworn heeft immers 21 hoofdstukken, en als ik 21 avonden per week met mijn vrienden uit zou gaan, zou me dat veel meer kosten dan 500 euro. Dus.
Waarom vertel ik je dit allemaal? Omdat Oathsworn alleen de moeite waard is als je mijn gedachten en gevoelens erover tenminste half begrijpt. Zo niet: spaar je geld! Voor 500 euro kun je makkelijk vijf andere nerd bordspellen van hoge kwaliteit krijgen
Maar als je een groep vrienden hebt die minstens eens in de twee weken bij elkaar komt voor een bordspellenavond die je volgens alle regels van de kunst wilt vieren, dan zou Oathsworn wel eens het allround juweeltje kunnen zijn dat je collectie mist.
