De retro shooter Prodeus biedt een korte, scherpe campagne, multiplayer, een krachtige editor en veel community content voor weinig geld.
Ik weet niet wanneer het voor het laatst zo goed voelde om hele legioenen ruimtezombies neer te maaien met een overmachtig minigun. Ik heb geen idee wanneer de laatste keer was dat ik zo opzettelijk een bezoek van de politie uitlokte, omdat ik mezelf er gewoon niet van kan weerhouden de luidsprekers tijdens het spelen op volle toeren te draaien en de buren van hun slaap te beroven.
Ik weet ook niet wanneer ik voor het laatst zo minutieus naar geheimen heb gezocht in een shooter, want geheime deuren en schakelaars laten me in dit genre meestal helemaal koud. Ik weet alleen dat Prodeus de beste shooter is die ik sinds Doom 2016 heb gespeeld.
Prodeus biedt je een superieur arsenaal waarvoor je niet genoeg cijfertoetsen op het toetsenbord hebt! Na het verplichte startpistool en shotgun draag je je eerste aanvalsgeweer, Akimbo, en maai je met gemak kamers vol vijanden neer. Met het plasmakanon kun je vijanden markeren, waarna je afgevuurde projectielen altijd feilloos hun doel vinden, desnoods om de hoek. Als je wilt, kun je alle vier de lopen van de super shotgun tegelijkertijd legen in de volgende beste tussenbaas, en de in het genre onvermijdelijke launchers zijn er ook in de smaken raket en granaat.
De wapens voelen goed aan, want ze zijn allemaal ongekend krachtig en profiteren van het fantastische geluidsontwerp van de game. Ik heb het niet alleen over de extreem sappige schotgeluiden – zelfs gewoon herladen klinkt onuitsprekelijk bevredigend.
Je richt zichtbare, enorme schade aan, laat ledematen vliegen en overspoelt de kaarten in het spel met zeeën van bloed. Het is totaal over de top, en de gepixelde retro look van het spel maakt het nogal cartoony. Het is een hommage aan shooters van vroeger, er is hier geen realisme en dat is precies waarom het spel zo leuk is.
In Prodeus dood je talloze coole monsters, die bijna allemaal hun tegenhanger hebben in Doom. Het is een machtsfantasie. Dit gaat gepaard met een dynamische killer soundtrack die steeds sneller gaat als het spel in volle gang is. De muziek in het spel is echt verboden goed.
Fantastisch spelverloop
Je voltooit een gemiddeld campagnelevel in tien tot vijftien minuten. De maps zijn kort en krachtig, bieden veel kanonnenvoer en zijn nooit zo ingewikkeld dat je urenlang verwoed moet zoeken naar schakelaars en keycards. In feite kun je gemakkelijk de hele campagne in ongeveer vijf uur uitspelen zonder je zorgen te maken over geheimen, maar aan het einde van het spel ben je slechts voor 50 procent compleet.
Als je de moeite neemt om alle kaarten af te speuren naar geheime doorgangen en verborgen goodies, stuit je steeds weer op waardevol erts, dat je kunt inwisselen voor extra wapens en power-ups die je anders zou missen.
In principe is Prodeus zo ontworpen dat je het kunt uitspelen zonder de bonuswapens en gimmicks zoals dubbele sprongen, maar met deze extra”s is het gewoon veel leuker. Het is vooral geweldig dat het grondig verkennen van de kaarten op deze manier wordt beloond. Als je alles wilt vinden en vrijspelen, wordt de speelduur behoorlijk verlengd.
Achter geheime deuren vind je ertsen waarmee je wapens en upgrades kunt kopen die je anders zou missen. src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/09/Behind-secret-doors-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
Alleen het zeer plotselinge en onspectaculaire einde van de campagne stelde me teleur. Uiteindelijk is Prodeus een indie-titel met een klein budget en een nog kleiner ontwikkelingsteam. Maar ik heb liever vijf uur echt coole actie (en tonnen gratis community content) dan 20 uur slaapverwekkende middenklasse.
Er zit een zeer fijne map editor in het spel, waarmee de community al tonnen briljante levels heeft gemaakt. Van E1M1 uit Doom tot de intro van Doom 2016 tot het kasteel van Princess Peach uit Mario 64, ik heb al een aantal zeer coole of op zijn minst verrassende maps uit de editor gespeeld. Ze worden in enkele seconden gedownload en kunnen gemakkelijk worden gevonden, gefilterd, gesorteerd en direct in het spel worden gestart. Als je vrienden bij de hand hebt, kun je de campagne en custom maps in co-op spelen of elkaar uitschakelen in modi als Deathmatch en CTF.
Meer als te makkelijk
Prodeus is vrij gemakkelijk op de hoogste en middelste moeilijkheidsgraad. Alleen op Very Hard en Ultra Hard ontstaat een zekere uitdaging, omdat vijanden hier merkbaar meer uitdelen en nemen, maar het aantal en type van je vijanden verandert niet afhankelijk van de moeilijkheidsgraad.
Je superkrachtige arsenaal maakt Prodeus bijna een beetje te makkelijk. Zelden voelde het vechten tegen ruimtezombies zo goed.)” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/09/Your-super-powerful-arsenal-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
Desondanks haalt het de uitdaging uit het spel wanneer je anders ongestraft oneindig kunt sterven. Je hoeft de nexuspunten natuurlijk niet te gebruiken, en hebt de mogelijkheid om het level opnieuw te starten als je sterft, maar dat is een zelfopgelegde hindernis. Er is ook geen gratis opslaan, je voortgang wordt alleen automatisch opgeslagen als je de wereldkaart betreedt nadat je een level hebt uitgespeeld.
Pixels moeten
zijn
Prodeus gaat bewust voor een zeer pixelig uiterlijk en oriënteert zich esthetisch sterk op de zeer oude, klassieke shooters van lang geleden. Tegelijkertijd gebruikt het spel echter moderne partikel-, licht- en schaduweffecten en combineert het dus de retro-uitstraling met enkele moderne elementen.
Ik hou echt van deze mix; het spel ziet er gespannen uit, een beetje vies en erg “lomp”. Als dat je niet bevalt, kun je de pixelafbeeldingen minimaliseren, althans gedeeltelijk. Met zijn bescheiden systeemvereisten draait Prodeus op zeer hoge resoluties, zelfs op een aardappel-pc, waardoor de omgevingen scherper en minder gepixeld zijn.
Bovendien kun je de vijanden in het spel weergeven als vloeiend geanimeerde 3D-modellen, in plaats van dat ze standaard worden weergegeven als nogal ruwe, tweedimensionale sprites. Alleen de wapens in het spel worden altijd weergegeven als pixelige sprites met zeer weinig animatieframes. In de toekomst is het de bedoeling een optie op te nemen die wapens ook in 3D weergeeft, als u daar prijs op stelt.
Over het algemeen bestaan alle activa al in 3D, maar worden ze door het spel actief in sprites omgezet. Je moet van de retro-look houden, anders ben je niet blij met Prodeus en mis je een van de beste shooters van de afgelopen jaren.
Verslag van de redacteur
In welk decennium ben ik vandaag wakker geworden? Een echt grove shooter voor een kleine prijs, zonder ellendig lange stukken of vervelende in-game aankopen, met een ingebouwde browser voor multiplayer, met een map editor en een ton echt geweldige gebruikerslevels uit spellen als Doom, Quake en zelfs Mario? En dat terwijl elke andere titel in het genre elke cent uit de spelers perst voor skins, maps en wat DLC shit! Waar uitgevers van andere spellen al lang geen redactie meer hebben of de makers van community content bij voorbaat alle rechten op hun creaties ontzeggen en deze voor zichzelf opeisen.
Ja, de campagne eindigt een beetje te plotseling en onspectaculair. De Nexus Points verpesten elke uitdaging, tenzij je besluit ze niet te gebruiken of alle levels zonder een enkele dode te voltooien. De gepixelde kunststijl polariseert en hier zullen sommigen een goede shooter links laten liggen omdat de visuals hen niet aanspreken. Maar voor mij biedt Prodeus alles wat me lang geleden verliefd maakte op het genre. Als al mijn vrienden niet wegrotten in bejaardentehuizen en kerkhoven, had ik mijn computer al ingepakt voor een uitgebreide LAN-party.
