De makers van het beste rollenspel van 2021 slaan een nieuwe weg in. We hebben de eerste gameplay van Rogue Trader gezien en weten nu waar deze paden naartoe leiden.
Wanneer Owlcat een nieuw spel aankondigt, raak ik meer opgewonden dan een chaotisch neutrale Tiefling dief bij een Spellcrafter. Deze studio heeft de afgelopen jaren een heel groot plekje in mijn hart gekregen. Het was immers deze studio die mij de beste role-playing ervaringen van de afgelopen vier jaar gaf met Pathfinder: Kingmaker en het vervolg Wrath of the Righteous.
Dus stond ik na de eindcredits van Wrath of the Righteous al in vuur en vlam om uit te vinden hoe de reis verder zou gaan. Ik heb zelfs studiohoofd Alexander Mishulin meer dan eens met vragen bestookt, waarbij ik altijd een beetje probeerde te achterhalen welk rollenspel systeem of Pathfinder avontuur het volgende op de agenda stond.
Maar met alle voorpret maakte de aankondiging van Rogue Trader me eerst een beetje verdrietig. Weer Warhammer 40.000? Zijn er niet echt 40.000 spelletjes van? Moet dit universum echt altijd gebruikt worden? Ik was een beetje boos.
En zeker, er is nog geen vlekkeloze oldschool RPG in dit universum geweest. Maar persoonlijk zie ik het veel te vaak en het is niet een van mijn favoriete universums. Ik voel me thuis in klassieke fantasie.
Toch ben ik nu erg enthousiast over het nieuwe rollenspel van Owlcat Games. Eens, want deze studio heeft mijn vertrouwen verdiend. Maar ook omdat ik eindelijk de eerste gameplay heb gezien en moet zeggen: Dit ziet er nu al waanzinnig goed uit.
Aan het begin, hoewel de gameplay presentatie bijna een uur duurde, zag ik een verdwijnend klein deel van Rogue Trader. Aan de ene kant kwam dat doordat creative director Alex Gusev tijdens de gameplay graag in een gepassioneerde explainer-modus verviel en mij vervolgens zeer inzichtelijk alle mogelijke mechanics uitlegde. Maar ook omdat de gevechten in Rogue Trader van nature veel langzamer verlopen dan in Pathfinder gebruikelijk was.
Want in tegenstelling tot het vorige werk van de studio, kent het nieuwe rollenspel geen pauzeerbare real-time. Wrath of the Righteous bood al een turn mode, maar de meeste gevechten vonden plaats in real-time. Het feit dat Rogue Trader nu volledig vertrouwt op turn-based combat verandert veel.
In de gameplaypresentatie verlaat de groep van zes helden het landingsschip om een verwoeste planeet af te speuren naar overlevenden. Tijdens dit proces worden de held en zijn getrouwen echter overvallen door de Drukhari. De donkere elven van het 40K universum. Er is nauwelijks dialoog of verkenning te zien, de presentatie draait vooral om de turn-based gevechten tegen deze gemene wezens.
Naast de Drukhari zelf, liggen er twee Khymeras op de loer bij een trap – monsters die permanent heen en weer springen tussen de werkelijkheid en het parallelle universum genaamd Warp. Dit soort details maken het universum interessant voor ervaren vertellers zoals die van Owlcat, maar ze vormen ook een uitdaging. Nieuwkomers moeten immers niet met abstracte begrippen worden doodgeknuppeld.
Dus de hinderlaag ontbrandt en de tijd bevriest onmiddellijk. In de beurtmodus wordt uiteindelijk in volgorde gehandeld. De eerste paar seconden laten echter al zien dat Rogue Trader duidelijk nog meer verschilt van Pathfinder dan verwacht.
Geen Pathfinder met Warhammer skin
Grafisch staat Rogue Trader op een bijna identiek niveau als Pathfinder. Natuurlijk is dit een ander universum, maar de animaties en grafische stijl dragen duidelijk de handtekening van Owlcat. Zelfs sommige iconen zijn identiek aan die uit Wrath of the Righteous – maar dat komt vrijwel zeker door het vroege stadium van ontwikkeling. Klassieke plaatshouders.
Maar ondanks alle overeenkomsten is het de gameplay die echt laat zien hoe anders Rogue Trader is dan Pathfinder. Het feit dat de gevechten nu volledig ontworpen zijn voor de turn-based modus beïnvloedt uiteindelijk het hele spel. De levelstructuur, de vijandenselectie en ook de frequentie van de gevechten passen zich aan de tragere en meer tactische stijl aan. Gevechten worden minder frequent, maar betekenisvoller en vereisen nog meer strategische beslissingen.
De omgevingen van Rogue Trader zijn nu volledig gerasterd. Er is ook een dekkingsmechanisme voor afstandsvechters.)” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/09/Rogue-Traders-environments-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
De interface is ook anders, tenslotte vertrouwt Owlcat nu op een bewegingsraster in Rogue Trader. Dit klinkt in eerste instantie als een beperking, maar het helpt om een beter overzicht te krijgen van vermogens en acties. Gusev beschrijft het experimenteren met het raster ook als vermakelijk:
“Toen ik een kind was, gebruikten we vaak schaakborden als basis en speelgoedsoldaatjes als stukken bij het spelen op tafel. En het is leuk om het wat groter te zien, of om het rasterelement te gebruiken voor strategieën. Het is makkelijker om te zien waar een tegenstander is en je kunt beter inschatten of een bondgenoot in de perfecte opening past“.
~ Alex Gusev
In het spel wordt snel duidelijk hoe de verschillende acties het raster gebruiken. Bijvoorbeeld, het verspreidingsbereik van geweren of gebiedseffecten kunnen vele vierkanten beïnvloeden en dat geldt ook voor sommige melee wapens.
Bijzonder spannend: het magiesysteem werkt heel anders dan je zeker gewend bent in CRPG”s. In feite is het niet langer een kwestie van beheer van beperkte middelen. Mana punten of spreuken slots zijn helemaal op. Maar je psionica ongebreideld laten rondgaan zou nog steeds onverstandig zijn.
Maar zulke acties zijn alleen mogelijk als je de vijand momenteel toch al nat maakt in de strijd. Maar er is een tegenhanger. Als je pantser zwaar gedeukt wordt, kan een laag moreel ook speciale vaardigheden ontgrendelen. Alleen deze worden wanhopige maatregelen genoemd. Het cruciale verschil: deze acties hebben een prijs. Zo kan de smokkelaar in geval van een wanhoopsdaad ook grote schade toebrengen, alleen gaat daarna haar geweer kapot tot het einde van het gevecht.
Terwijl heldendaden een strijd snel tot een einde brengen, worden wanhopige maatregelen geacht een verloren gewaande strijd nog te kunnen keren. Maar ik weet pas of dit leuk en spannend is als ik het zelf kan spelen.
Toegankelijkheid in plaats van regelkraal
Zie je wel: de gevechten van Rogue Trader werken heel anders dan in Pathfinder. Owlcat hoopt vooral dit nieuwe systeem te gebruiken om zelfs RPG-beginners beter kennis te laten maken met hun spel. Dit blijkt ook uit hoe het nieuwe klassensysteem werkt. Pathfinder is beroemd en berucht om zijn enorme character editor.
Wie een nieuw spel begint heeft hier een directe keuze uit tientallen karakterklassen. Velen van hen verschillen enorm van elkaar. Dit is precies wat dit rollenspel zo spannend, maar ook overweldigend complex maakt. Rogue Trader is bedoeld om ons wat tederder in zijn wereld los te laten.
Het is belangrijk voor de studio om te benadrukken dat ze niet van plan zijn hun normen te verlagen. Maar ze zijn op zoek naar een systeem dat ons geen regelboek van tweehonderd pagina”s voorschotelt. Wanneer we onze Rogue Trader creëren, hebben we aanvankelijk slechts de keuze uit vier carrièrepaden – Adept (magie), Fighter (melee), Soldier (ranged) of Leader (support).
Klinkt niet als veel variatie. Gusev benadrukt echter dat geen enkel spelerspersonage op een ander mag lijken. Elke carrière wordt immers meer gespecialiseerd naarmate het spel vordert, en de achtergrond van de schurkenhandelaar heeft een bijkomend effect op de keuze van de vaardigheden.
Bijvoorbeeld, een gezel is in dienst van de inquisitie en begint zijn carrière als vechter. Voorlopig betekent dit alleen dat hij weet hoe hij moet vechten. Van daaruit staan verdere mogelijkheden voor hem open. In het geval van deze inquisiteur heeft hij gekozen voor een carrière als huurmoordenaar, gespecialiseerd in schade aan afzonderlijke doelwitten.
Want ja, Rogue Trader is in veel opzichten heel anders dan Pathfinder. En dat is goed, want vooral in de gevechten zou het geen kwaad kunnen als Owlcat vaker zou breken met het pen&papier sjabloon en in plaats daarvan de voorkeur zou geven aan een systeem dat beter past bij een computerspel. Dat was immers de grote kracht van Divinity: Original Sin 2.
Tegelijkertijd ben ik niet bang dat Rogue Trader de belangrijkste aspecten van de Owlcat-spellen uit het oog zal verliezen. En dat is diepgang in het spel en het vertellen van pakkende verhalen. Ik kan deze stelling nog niet bewijzen. Maar na de presentatie ben ik al erg enthousiast over dit rollenspel. En dat terwijl Warhammer 40K onderaan mijn lijstje van gewenste scenario”s staat.
Maar uiteindelijk is het scenario niet zo belangrijk voor spelletjes van Owlcat. Zolang het team zo gepassioneerd blijft als altijd. En als het gesprek met Alex Gusev me iets heeft geleerd, is het dat er ook deze keer geen gebrek aan is.
Editorial conclusion
De mensen die bij Owlcat werken zijn enorm sympathieke nerds. Pathfinder liet al zien met hoeveel passie dit team altijd probeert hun fascinatie voor role-playing games als PC-games uit te drukken. En het is precies deze passie die me nu hoop geeft voor Rogue Trader. Want ook al voel ik zelden iets bij de aanblik van een vliegende Inquisitie oorlogscitadel of mariniers in met schedels bedekte plaatharnassen, bij de mensen achter Rogue Trader ligt dat anders.
Dit zijn mensen die echt ongelooflijk veel om deze wereld geven en die nu proberen hun visie op een goed rollenspel in een van hun favoriete universums waar te maken. Dat is zeker geen garantie voor een goed spel, maar het is dezelfde passie die in Pathfinder overal aanwezig was.
Ik kijk zeker uit naar Rogue Trader. Misschien slaagt het team er zelfs in om enkele van de zwakke punten van de Pathfinder-delen te verzachten met de nieuwe focus op turn-based combat. Persoonlijk ben ik toch al grotendeels van realtime met pauze afgestapt.
