Ondode voodoo-piraten in een real-time tactiekspel: Op GlobalESportNews lees je exclusief alles over Shadow Gambit, dat Commandos voorgoed achter zich gaat laten.
Eén van de eerste vragen die we Mimimi Games stelden in ons interview over Shadow Gambit: The Cursed Crew? Nou, wie kan het raden? Natuurlijk, “Waarom uitgerekend piraten?” Bij delen van de GlobalESportNews redactie varen ze in ieder geval niet onder een al te goed gesternte. En dat ondanks Guybrush Threepwood, Sid Meier”s Pirates en Sea of Thieves.
Dominik Abé, medeoprichter en creatief directeur van het ontwikkelingsteam antwoordde ons droogjes: “Ninja”s, cowboys, piraten!” We lachten samen omdat het ook de waarheid kon zijn. In de geschiedenis van het bedrijf markeren Shadow Tactics (Ninja”s) en Desperados 3 (Cowboys) de grote, belangrijke en succesvolle spellen.
Shadow Gambit moet zich nu bij deze titels voegen en idealiter nog succesvoller worden.Maar Dominik werd al snel weer serieus en legde uit dat de ondode piraten van het spel het doorslaggevende punt waren in de interne pitch over de setting.
Mimimi wil real-time tactiek naar een nieuw niveau tillen met Shadow Gambit: The Cursed Crew.Weg van semi-realistische scenario”s zoals het Japan van de Edo-periode of westerns naar meer creatieve vrijheid.
Inhoudsopgave
The Venture
Het feit dat het ontwikkelen van een succesvol real-time tactics spel geen gemakkelijke taak is, is al te zien aan de oorspronkelijke doelgroep. In 2016 sprak Shadow Tactics aanvankelijk mensen aan die zijn opgegroeid met spellen als die uit de Commandos-serie of de oorspronkelijke Desperados-titels. Ze zijn waarschijnlijk tussen de 35 en 50 jaar oud, koopkrachtig, maar ook kritisch. Door levenservaring, maar ook door een verheerlijkte kijk zelfs op dingen die niet zo goed waren in de games destijds.
Mimimi is er echter in geslaagd deze mensen niet alleen te inspireren met Shadow Tactics: Blades of the Shogun, maar ook delen van de YouTube-generatie voor real-time tactics te winnen. Als je de (ruim 26.000) gebruikersrecensies (status: “extreem positief”) op Steam doorbladert, lees je keer op keer de woorden “like Commandos”, maar ook over hoe complete genre-beginners in de quicksave-quickload-spiraal terecht kwamen dankzij de pakkende mechanics, het mooie verhaal en de goed uitgewerkte personages.
En als je zoekt naar “Shadow Tactics Speedrun” op YouTube, weet je misschien niet eens waar je moet beginnen, dus overvloedig is het aanbod. Kortom: De moedige stap om real-time tactiek nieuw leven in te willen blazen heeft zijn vruchten afgeworpen, Mimimi Games zou sinds Desperados 3 op zijn laatst de Pyro Studios van deze tijd genoemd kunnen worden. En dan weer niet, want anders dan de Commandos ouders uit Spanje, willen de Munichers de real-time tactiek groter en beter en diverser maken dan we tot nu toe hebben gekend. En daar komt Shadow Gambit om de hoek kijken.
Shadow Gambit: The Cursed Crew is niet alleen een bijzondere onderneming vanwege de piraten (spot!). Het is ook het eerste spel dat Mimimi in eigen beheer op de markt heeft gebracht. De studio hoeft echter niet alle kosten alleen te dragen, althans niet meteen; het Video Game Fund Kowloon Nights is aan boord (meer hierover in het kader). Veel spannender is echter dat Mimimi wil breken met veel van wat we kennen van Shadow Tactics en Desperados 3 – en tegelijkertijd wil voortbouwen op de sterke punten van die twee spellen. Klinkt dat tegenstrijdig? Ja en nee.
Wat is Kowloon Nights?
Achter de naam schuilt niet alleen een tijdstip in een wijk van Hongkong, maar ook een videogamefonds dat studio”s maximale zelfbeschikking belooft. Kowloon financiert (gedeeltelijk) de ontwikkeling van spelletjes, maar bemoeit zich niet met het creatieve proces of de daaropvolgende marketing. En vooral belangrijk voor kleinere studio”s: elke opbrengst van een spel gaat eerst naar de studio en wordt niet onmiddellijk overgeheveld naar het fonds. Kowloon Nights heeft bijvoorbeeld al Sifu, Scorn of Welcome to Elk gefinancierd.
Het toverwoord: Fantasie
Een paar weken geleden vierden we fantasie opGlobalESportNews. En nu is het de beslissende factor die Shadow Gambit moet onderscheiden van Shadow Tactics en Desperados 3. In plaats van te vertrouwen op semi-realistische vaardigheden zoals afleiding via een rijstwijnfles of een gegooide steen, heeft Shadow Gambit een spookvis genaamd Sir Reginald die uit vaste grond springt in een prachtige water- en spronganimatie. Ja, uit de grond!
In plaats van zich moeizaam over muren te hijsen of kamers binnen te sluipen, duikt Mr. Mercury, de eigenaar van Sir Reginald, net als zijn visje, gewoon naar beneden, of er nu gras of harde steen onder hem ligt, en springt dan binnen een bepaalde straal weer op uit de grond. Het liefst op zo”n manier dat hij bij het tevoorschijn komen ook een tegenstander spoorloos laat zinken met zijn machtige anker.
Je ziet het al: de regels in Shadow Gambit zijn in principe nog de oude, elk personage heeft een bepaalde skill set. Deze vaardigheden gebruiken met een alerte geest, met oog voor het terrein en de positionering van de vijanden, dat is de fascinatie van het genre. Maar de vaardigheden zijn heel anders dan wat we tot nu toe hebben meegemaakt. Dit wordt mogelijk gemaakt door de ondode piraten en de fantasie setting.
Of Piraten en Hypocrieten
Diegenen die moeten denken aan de “Pirates of the Caribbean” filmreeks zitten er niet ver naast, want de piratenbende van Shadow Gambit is ook onderweg in de gouden eeuw van piraterij in het Caribisch gebied. In een Caribisch gebied vol magie, waar geesten en ondoden en magie normaal zijn en volledig geaccepteerd in de samenleving. Quasi zoals het spelen van kill… van shooters in Duitsland. Het enige probleem is de inquisitie van de vlammende maagd.
Insert: In de Engelse versie heet de bende Inquisition of the Burning Maiden. Dat doet bij iedereen meteen de oren klapperen, ze denken automatisch aan de Iron Maiden, of het nu een muzikaal combo is of een martelwerktuig, dat overigens voor veel mensen synoniem zou moeten zijn, hoor ik. In ieder geval zou je meteen weten waar je aan toe bent met deze jongens als de Inquisitie de Iron Maiden was. Blazing Maiden, aan de andere kant? Zwaaide de meid ongelukkig met de kaars rond? Natuurlijk overdrijven we, maar ons taalgevoel schreeuwt Iron Maiden. Mimimi is zich trouwens bewust van onze emotionele toestand, maar heeft (momenteel nog) een andere mening, pfff!
Terug naar de inquisitie van de blazers… nou ja, terug naar de inquisitie. Het heeft een enorm ding tegen magie, je weet wel uit de donkere middeleeuwen. Het onderdrukt de bevolking, wat cool is met al die dingen, en wil ook alle ondoden en geesten uit het Caribisch gebied verbannen. Daarvoor gebruikt ze niet alleen armkracht, maar ook zelf een soort magie, namelijk zielsverterend vuur.
En zo gebeurt het dat de dappere bemanning van het spookschip Red Marley plotseling verrassend gedecimeerd door de Caraïben vaart, omdat de inquisitie grote delen ervan door de eerder genoemde brand heeft stilgelegd. Een van onze eerste officiële handelingen in Shadow Gambit is dan ook om een paar boekaniers weer op de been te krijgen – voordat we op jacht gaan naar de schat van de legendarische Mordecai. Die bijna zeker de macht heeft om voor eens en altijd een einde te maken aan de inquisitie.
Eight Friends
In principe klinkt het vrij gelijkaardig aan Shadow Tactics of Desperados 3, niet? In deze spellen begin je niet met alle helden en heldinnen vanaf het begin. In Shadow Tactics bijvoorbeeld ontmoet Ninja Hayato in het begin “toevallig” de samoerai Mugen en de sluipschutter Takuma. In de volgende missie sluit de jonge Yuki zich aan bij de Blades of the Shogun. En zo verder.
Overigens is het vergelijkbaar in Desperados 3, waar John Cooper in de loop van het eerste derde deel ook zijn westerse bende verzamelt. Dit gebeurt in lineaire missies, die ook de plot vooruit helpen en de chemie tussen de personages verdiepen. Geen wonder dus dat we in deze titels niet zelf mogen beslissen wie er meegaat om missie XYZ te voltooien. In beide gevallen regelt het spel of Mimimi dat voor ons.
Shadow Gambit is anders: niet alleen zijn de mannen en vrouwen veel uitgebreider – er zijn acht personages in totaal – maar we kunnen voor elke missie ook onze eigen ploeg kiezen. Afhankelijk, natuurlijk, van wie we eerder hebben “opgewekt”.
Spitzfindigen Menschen dürfte inzwischen spätestens jetzt auffallen, dass auf dem Artwork aber neun Seeräuber zu sehen sind. Volgens Mimimi is één van hen (Virgilio, linksboven) echter geen speelbaar, maar een enorm belangrijk personage in de plot. En als je het goed bekijkt zijn er eigenlijk tien karakters op het kunstwerk, maar over de tiende later meer.
” />
Drie Vrienden
Het magische getal in de missies is drie. We mogen maximaal drie ondode zeerovers meenemen naar de missies. De enige uitzondering lijkt de finale te zijn, die volgens Mimimi pas begint als we alle acht piraten vrolijk aan boord van de Red Marley hebben verzameld. Trouwens, de ontwikkelaars hebben het getal drie niet bedacht, het is uitgekristalliseerd in playtests.
” />
Het goede eraan: In het ideale geval hebben we geen onnodige ballast bij ons, d.w.z. een personage dat het grootste deel van de missie in een of ander bosje moet wachten tot hij een of twee keer zijn coole vaardigheid kan gebruiken. Dit gebeurde laatst in Aiko”s Choice, de uitbreiding van Shadow Tactics, toen de compacte samoerai Mugen een hele tijd nutteloos op het vasteland moest rondhangen terwijl de rest van het team op de eilanden voor de kust was. Reden: Mugen kan niet zwemmen.
De eerste drie tekens
Het (mogelijk) slechte hieraan: we verzanden in onze keuzes en komen slechts tot punt x met de personages die we kiezen, of moeten onevenredig veel knallen omdat de vaardigheden niet goed op elkaar zijn afgestemd. Het eerste is vrij onwaarschijnlijk omdat de maps in Shadow Gambit veel meer sandbox zijn dan in Shadow Tactics of Desperados 3, wat betekent dat we meer mogelijke routes naar onze respectievelijke doelen vinden. Zelfs met een niet zo gelukkig samengesteld trio.
Theoretisch zou dat laatste echter kunnen gebeuren. Tot nu toe kennen we echter slechts drie leden van de piratenbende in detail en kunnen we de angst niet in steen uitdrukken. Wij hopen veeleer dat de vaardigheden zo zijn ontworpen dat alles met alle combinaties kan worden gedaan, want … wie bijzonder hard wil spelen kan ook met slechts twee piraten op pad. Of zelfs maar één. Slechts weinigen van ons zullen dat doen, maar na twee of uiterlijk drie weken zal YouTube ons zeker voor schut zetten met one-character speedruns.
Adieucommando”s!
Je moet je een beetje afvragen waarom pas in 2023 fantasy echt zijn intrede doet in real-time tactics à la Commandos. Onze theorie is precies dit: Commando”s. Daar is het genre veel te lang op gericht geweest. Het enige opmerkelijke uitstapje naar het bovennatuurlijke in al die jaren? De voodoo dame in Desperados 3. Dus nu de volledige magische aanval.
De drie personages die we al in detail kennen en in actie hebben gezien zijn de eerder genoemde John Hughes Mercury en zijn spookvis Sir Reginald, de reus Gaëlle le Bris, die zowel vriend als vijand uit haar kanon kan schieten, en Afia Manicato, die vijanden razendsnel kan benaderen en ze vervolgens dankzij haar magische sabel kan uitschakelen. Terwijl Mr Mercury vijanden afleidt via spookvissen, doet Gaëlle dat met rotjes. En Afia kan de tijd een paar seconden stilzetten voor individuen.
Bovendien hebben ze allemaal een standaardaanval en een pistool met één schot per stuk. Deze drie zijn – voor zover wij hebben ervaren (zie video nogmaals) – een vrij succesvolle combinatie voor het begin:
Als bijvoorbeeld een Inqusitionshansel op een verhoogde positie staat waar noch Mr. Mercurius met zijn magische duikvlucht noch Afia met haar bliksemsnelle sabelspreuk bij kan, slurpt Gaëlle een van beide karakters in haar kanon en schiet het op de tegenstander. De schedel van de tegenstander zoemt niet alleen, hij is ook een tijdje weerloos en kan worden vastgebonden en gekneveld en vervolgens verborgen. Met de tijdspreuk creëert Afia een veilige looproute voor alle drie. En als je je snel van een vijand moet ontdoen en er geen schuilplaats in de buurt is, laat Mr Mercury de dode gewoon in de grond verdwijnen.
De speciale vaardigheden van de individuele personages hebben een minimale oplaadtijd, maar dat doet er nauwelijks toe. Ondertussen, wat snel duidelijk wordt: Shadow Gambit speelt dynamischer dan Shadow Tactics of Desperados 3, althans met de combinatie van Afia, Gaëlle en Mr. Mercury. En omdat we nu geëlimineerde heldinnen en helden binnen de missies weer tot leven kunnen wekken, mocht tenminste één van onze personages een gevecht overleven.
Zal deze dynamiek hetzelfde blijven met de personages die we nog steeds niet in detail kennen? We zullen moeten afwachten. Maar idealiter proberen we alle personages minstens één keer uit op weg naar de finale. Als we ons beperken tot dezelfde drie, staan we in het ergste geval in de laatste missie met onze broek naar beneden en weten we niet wat we met vijf van de ondoden in detail moeten doen. Of in ieder geval niet snel genoeg als het lastig wordt.
Het magische schip
Waarbij het “when the going gets tough” ook onzin is, want Shadow Gambit gaat nog steeds over real-time tactiek. Het komt voort uit het feit dat we de knoppen quicksave en quickload in ongewone mate gebruiken. Als je dit even vergeet, word je eraan herinnerd door een scheepsbel die groot en groen over de monitor galmt.
Ship”s Bell niet toevallig, want in tegenstelling tot andere titels in het genre is deze basismechaniek verweven in het verhaal. De Red Marley, ons magische spookschip, geeft ons deze mogelijkheid. Dus zij is het tiende personage waar we het over hebben gehad. Over spreken gesproken: Ons schip is niet alleen magisch, maar ook spraakzaam. Ze zal commentaar geven (graag frotzily ironic) op onze acties, waarschijnlijk bij voorkeur die waarbij we een beetje gek zijn geweest.
De vaardigheden die Red Marley ons geeft omvatten ook Shadow Mode (Shadow Tactics) en Showdown Mode (Desperados 3). Mimimi weet nog niet hoe het heet in Shadow Gambit. We stellen iets voor met “sh” en “o” en “w” en misschien “Mode”. Update: Volgens Mimimi zou het de Ghost Mode kunnen zijn. Nou, wat weet je!
Met deze actie kunnen we (groeps)aanvallen van tevoren nauwkeurig plannen en ze dan met “Enter” laten uitvoeren. Echt cool: Shadow Gambit toont ons in dergelijke situaties, waarin we de positie van een figuur verplaatsen, een kleine preview door middel van een spookfiguur van onze … spookfiguur, om mogelijke fouten in onze planning te visualiseren.
Eén eiland, twee missies
Er staan ons verschillende missies te wachten op het afgelegen eiland Moldy Grove, we laten je er twee zien in fragmenten.
- In de groene missie moeten we de plannen van onze tegenstander Inquisiteur Ignacia bespioneren. Aangezien dit een hoofdmissie is, wordt het tegen het einde dubbel lastig.
- In de rode missie moeten we een van de waardevolle zwarte parels terughalen voordat de inquisitie het naar een van hun crematorium eilanden verscheept om het voor altijd te vernietigen.
Maar we moeten beginnen met enig karakter, iemand moet aan het roer staan, iemand moet niet verlamd zijn door de inquisitie. Gordijn omhoog voor Afia (nadruk op “fia”). Zij is ook de navigator van de Red Marley.
Met de Red Marley varen we door de Caraïben en kunnen we naar believen eilanden aandoen, als we ze eenmaal gevonden hebben, om de missies die daar wachten te voltooien. Dit gebeurt op een vergelijkbare manier als bij Mass Effect: aan een kaartentafel op de Red Marley kiezen we een bestemming en dan gaan we op weg. Op elk van de eilanden zijn er verschillende missies met verschillende in- en uitgangen, die we vervolgens kunnen selecteren of afzonderlijk kunnen bekijken op een gedetailleerde kaart.
De missies zijn verdeeld in die van de hoofdverhaallijn, waarvan er twee tegelijk beschikbaar kunnen zijn. Daarnaast zijn er missies waarin we zwarte parels moeten vangen en missies waarin we zielenmagie verzamelen. We hebben parels en zielenmagie nodig om bemanningsleden weer tot leven te wekken.
Er zijn ook optionele missies die draaien om de individuele piraten en piratenvrouwen. In deze missies leren we dan meer over het verleden van de individuele personages. En last but not least biedt Shadow Gambit zogenaamde hub-missies, ook optioneel. Deze vinden alleen plaats op de Red Marley. Toen we vroegen naar het doel van de optionele missies, antwoordde Matthias Kraut, Communications Lead bij Mimimi: “Ze helpen je.” Aha, een soort van progressie systeem? Of nog wilder: Mass Effect-achtige loyaliteitsmissies? Alles is mogelijk, Matthias wikkelde zich in ieder geval in betekenisvolle stilte na zijn hint.
Maar we bijten ons nu vast in dit idee en vragen ons af of er ook een soort snusnu-scène in Shadow Gambit komt voor de eindmissie. Het is immers de bedoeling dat de bemanningsleden tijdens hun verblijf op de Red Marley nauwere banden aangaan. En hebben Mugen en Aiko in Shadow Tactics niet al bewezen dat er nog genoeg tijd tussen de gevechten zit voor de Shogun om dichterbij te komen?
Trouwens, sinds we de grote rode hagedis en het skelet samen achter het scherm zagen verdwijnen op de Lady Vengeance (ook een levend schip!) in Divinity: Original Sin 2, verbaast ons niets meer in dit opzicht! En eerlijk gezegd, wat is er mis met een spel waarin een gigantische ondode vrouw haar strijdmakkers met een kanon over Caribische eilanden schiet?
Verslag van de redacteur
Toen Kevin mij benaderde en onschuldig vroeg of ik wilde schrijven over Mimimi”s komende spel, wist hij mijn antwoord al: “Natuurlijk!”. Immers, ik had een soort opwekkingservaring met Shadow Tactics, nu meer dan zes jaar geleden. Een opleving, om precies te zijn, want ik dacht dat spellen als Commandos dood en vergeten waren. Blades of the Shogun bewees mijn ongelijk.
En nu, met Shadow Gambit (tel alsjeblieft voor me hoe vaak ik “Shadow” heb geschreven in dit artikel, ik durf het zelf niet), gaat Mimimi het pad op waar ze jaren geleden naar hebben gehint: Met de ondode piraten laat de studio echt stoom afblazen. Natuurlijk moeten de vaardigheden nog steeds bepaalde taken vervullen, afleiding bijvoorbeeld. Of een snelle eliminatie. En dat alles op zo”n manier dat je het idealiter meteen bij de eerste keer kijken begrijpt. Maar dat zijn de enige belemmeringen. Ik weet echter niet waar ik het meest enthousiast over ben: de vaardigheden van de andere bemanningsleden, de omvang van het spel, of het verhaal of de chemie aan boord van het schip. Als het allemaal loopt zoals ik droom, zou Shadow Gambit echt een beetje op Mass Effect kunnen lijken, snusnu-scène aan het eind of niet.
