Ken je Sniper Elite 4? Dan ken je in principe het vijfde deel al, want het verandert alleen kleine dingen. De test laat zien waarom dat geen slechte zaak is.
Sniper Elite is een van die gameseries die geen grote opknapbeurt nodig heeft. Dat komt omdat fans houden van de mix van open-wereld actie en sniper shooter precies zoals het is. Creatief het leven uit nazi-schurken blazen in de Tweede Wereldoorlog, liefst van honderden meters afstand als een echte sluipschutter: Sniper Elite 5 houdt ook vast aan dit concept.
De vernieuwingen in Sniper Elite 5 zijn beperkt: in het vijfde deel kan sluipschutter Karl Fairburne langs ziplines glijden, iets beter klimmen en van hellingen glijden. Er zijn nu werkbanken om verschillende wapenhulpstukken te ontgrendelen en te bevestigen en je kunt invasies van vijandelijke spelers activeren als je dat wilt, want momenteel denkt elk spel dat het Dark Souls is.
De rest voelt heel vertrouwd: Je jaagt op een top-nazi, infiltreert in zijn kantoren en schuilplaatsen om meer over zijn plannen te weten te komen, en ontdekt uiteindelijk dat het Derde Rijk aan een superwapen werkt. Als Karl moet je dus in je eentje (of in coöp met twee spelers) alle sinistere plannen van de nazi’s weer in duigen laten vallen en de dag redden.
Als je het erg leuke Sniper Elite 4 leuk vond en dringend meer nodig hebt, is het nieuwe vijfde deel logischerwijs ook de moeite waard, zeker als je het vanaf de release gratis krijgt met de PC Game Pass.
Fans van de serie hoeven echter geen baanbrekende nieuwe functies of vernieuwingen te verwachten. Omgekeerd betekent dit ook dat dit nieuwste deel van de reeks je hart niet zal veroveren als je toch al nooit iets met Sniper Elite hebt gehad. Opmerking: Sniper Elite 5 zal in het Duits worden uitgebracht, volledig onverkort en met historische nazi-symbolen.
Inhoudsopgave
Inglorious Basterds
Zoals reeds gezegd, is het hoofdplot gelijk aan dat van de voorganger. Toch verandert er iets in detail: Sniper Elite 5 heeft niet langer een uniforme Duitse nasynchronisatie. De taalinstellingen veranderen alleen geschreven teksten en ondertitels.
Verzetsstrijders spreken altijd hoorbaar in het Engels en Frans, alle Duitse soldaten converseren uitsluitend in het Arabisch en met vrouwenstemmen. Dat laatste is een leugen, maar het moet je net overvallen hebben, nietwaar?
Dit heeft niet echt een dramatisch effect op het spel, je leest alleen ondertitels in de toch al korte, irrelevante cutscenes of wanneer Karl commentaar geeft op het oppakken van een nieuw wapen (“Dit sluipschuttersgeweer ziet er goed uit!”). De stemacteerprestaties zijn nog steeds erg goed.
De nazi’s zijn verrassend veel kwade plannen aan het smeden, dus sluipschutter Karl moet de rotzooi weer opruimen, dat is toch het enige wat telt. Daarom begin je het spel op een enorme kaart bij de Atlantikwall en wordt je geacht daar vijandelijke verdedigingsinstallaties lam te leggen.
Omdat ze allemaal dom worden bewaakt door soldaten, ga je op pad met je sluipschuttersgeweer, een machinepistool, een niet-machinepistool en een mes en gebruik je ze naar believen om alles uit te schakelen wat tussen jou en je doelwit staat. Je hebt veel vrijheid in je aanpak, van stealth tot pacifisme tot een open kogelregen. De moeilijkheidsgraad is instelbaar tot het maximum.
Play as you wish
Je kunt zelf bepalen hoe attent de AI is, of je bij het schieten op afstand rekening wilt houden met wind en kogeldaling, hoe effectief genezing en regeneratie zijn en hoeveel Karl kan verdragen voordat hij doodgaat.
Of je kunt lui zijn zoals ik en kiezen uit voorgedefinieerde moeilijkheidsgraden zoals “Sniper” (medium), waar ik voor gekozen heb. Op deze instelling is het spel betrekkelijk eenvoudig, maar ook erg leuk. Hier past het dradenkruis zich bijvoorbeeld aan wanneer vijanden erg ver weg zijn en je dus wat hoger moet mikken. Ik vind dat geweldig. Als je het haat, zet je het uit en is iedereen blij.
Long range kills zijn zo ontzettend makkelijk en effectief en komen weer met de obligate en zeer spectaculaire X-Ray killcam die je in detail laat zien hoe oogballen, hersenen, testikels en andere doorgeschoten lichaamsdelen uiteenspatten. Ik vond dit ongeveer 30 minuten amusant, toen schakelde ik de killcam uit.
Je kunt vijanden ook besluipen en met een mes steken of liefkozend in slaap wiegen, of ze gewoon knock-out slaan als je wat preutser bent dan ik. Als alternatief werkt een open gevecht met het machinepistool uitstekend, want op de middelhoge moeilijkheidsgraad kun je weer vrij gemakkelijk meerdere vijanden tegelijk bevechten en verslaan, zolang je je maar niet helemaal dom gedraagt.
Gelukkig is er bijna overal hoog gras of schaduwrijke steegjes om je in te verstoppen. Ik neem aan dat op de hoogste moeilijkheidsgraad de AI tegenstanders grasmaaiers hebben. Hier en daar vind je ook vernietigbare waterspuwers of netten die een of andere lading dragen – dingen die je op vijanden kunt laten vallen door op ze te schieten. Er is dus veel vrijheid als het op kills aankomt, ook al is Sniper Elite 5 zeker geen Hitman.
Excellent Entertainment
Sniper Elite 5 is verdomd leuk! Ik speel liever als bommenwerper, waarbij ik elke alarmsirene, karkas, voertuig en wat dan ook met explosieven versier. Wanneer je je slachtoffers fouilleert, dragen ze op de middelzware moeilijkheidsgraad vrijwel altijd granaten en plaatmijnen bij zich. Ik gebruik ze om verslagen vijanden op te vullen en hun overblijfselen op een zichtbare plaats neer te leggen. Ik verstop me, zie een patrouille uit hun voertuig stappen en het karkas onderzoeken dat ik achterliet – en het ontploft.
Dan ontmijn ik hun voertuig en lijken en wacht op de volgende patrouille. Met een beetje geduld veroorzaak ik aan het eind een kettingreactie waarbij een hele rij voertuigen ontploft en het multikill medailles regent.
De AI is zeker niet dom, maar net dom genoeg om leuk te zijn. Door fluitende geluiden te maken en stalen helmen op te zetten, kun je vijanden gericht naar hun ondergang lokken en plezier met ze hebben als je je te veel verveelt om gewoon op ze te schieten.
In Sniper Elite 5 heb ik ook geleerd dat soldaten gewoon voor korte tijd op een grappige manier door de lucht worden geslingerd en dat hun skelet een beetje kraakt als ze op plaatmijnen stappen. Misschien is het spel gewoon niet zo goed in realistische kills als het op explosies aankomt.
Upgrades en Multiplayer
Op elke missiekaart vind je verborgen werkbanken waar je nieuwe hulpstukken voor je wapens kunt vrijspelen. Sommige daarvan hebben een behoorlijk effect, zoals een vizier en een zware eikenhouten kolf voor je pistool, dat dan in geval van nood als tweede sluipschutterswapen fungeert.
Kleine dingen zoals tape of mooie omhulsels hebben vaak zo’n minimaal effect dat je ze in het spel bijna nooit voelt. Je kunt ook nieuwe wapens vrijspelen in alle categorieën, waarvan de meeste niet wereldschokkend anders aanvoelen.
Naast co-op multiplayer voor twee spelers en PvP-modi in verschillende smaken, bevat Sniper Elite 5 nu ook Invasions. Hiermee kunnen spelers als nazi-sluipschutter je sessie binnendringen en op je jagen, een beetje zoals in Watch Dogs.
Als je AI-soldaten tegenkomt, krijgt de indringer jouw positie. Tegelijkertijd kun je met telefoons die over de kaart verspreid zijn informatie verzamelen over de verblijfplaats van je tegenstander. Als u dit niet wilt doen, kunt u deze functie gewoon volledig uitschakelen. Ik was niet in staat om de multiplayer te testen voor de release.
Veel te doen
Als ik me een weg baan door de eerste kaart, kom ik optionele doelen tegen. Een hooggeplaatste nazi verschuilt zich in de stad, een kanonneerboot patrouilleert langs de kust en er staan drie zwaar versterkte bunkers. Ik vernietig ze allemaal voordat ik zelfs maar in de buurt van mijn hoofddoel kom.
Er zijn altijd meerdere ingangen in elke bunker en naar elk doel: Je kunt frontaal aanvallen, via geheime tunnels naar binnen sluipen, agenten platwalsen en hun sleutels en codes stelen, of explosieve ladingen vinden en gesloten deuren opblazen.
Wat een beetje gek is, is dat je veel dingen pas kunt krijgen als je de boutensnijder en koevoet vindt die op elke kaart verborgen zijn. Als ze zo belangrijk zijn en in Karl’s zak passen, waarom moet ik ze dan bij elke missie vinden?
Om echt alle objectives te voltooien en de eerste map volledig uit te spelen, doe ik er iets minder dan drie uur over. Ik zou daar nu nog kunnen zoeken naar een paar verborgen collectibles, maar ik heb nog een leven naast Sniper Elite 5. In de volgende missies merk je dan dat de visueel gevarieerde maps kleiner en kleiner worden, de optionele content korter en korter. In de tweede missie, bijvoorbeeld, hoef ik maar drie verborgen voorwerpen te vinden als bonusdoelstelling en ben ik er na 90 minuten doorheen; op de derde kaart kan ik een optionele officier opsporen en platgooien, en dat is het.
Naarmate de tijd verstrijkt, wordt Sniper Elite 5 steeds strakker en overzichtelijker. Als je alle negen missies wilt voltooien, inclusief de optionele doelstellingen, ben je nog zo’n twaalf uur bezig, en nog langer met extra collectibles. Als je nog steeds de ballen van de Föhrrrer eraf wilt schieten, is er nog een missie als betaalde DLC, waarin je Hitler bezoekt in zijn vakantiehuis in de Beierse Alpen. Het was niet inbegrepen in mijn test versie, maar pre-orderaars krijgen het gratis.
AA at AAA price
Over DLC gesproken: als je niet via de Microsoft Game Pass speelt, kost de basisversie van Sniper Elite 5 voor het plebs je een fikse 50 euro. Wil je de deluxe versie met Hitler DLC, een bonuswapen en de “Season Pass One”, dan kost je dat maar liefst 80 euro.
Sniper Elite 5 is eerlijk gezegd leuk en niet overdreven, maar je moet wel weten waar je aan begint voor je het koopt. Het spel biedt enkele werkelijk verbluffend mooie landschappen en omgevingen, maar ook naar verhouding zwakke personagemodellen met soms vervelende (gezichts)animaties. Er is geen ray tracing, HDR is alleen beschikbaar in de varianten aan of uit en maakt vrijwel geen verschil. Bovendien kwam ik in de test een paar glitches tegen, die zeker niet catastrofaal slecht waren, maar af en toe onbedoeld grappig.
Een vijandelijke soldaat opent de deur van zijn voertuig recht voor me terwijl ik op hem richt. BAM, headshot, zoveel punten, de kameraad heeft een gat in zijn hoofd, maar stapt nu totaal niet onder de indruk in zijn auto, maakt het zich gemakkelijk, sluit de deur en sterft onmiddellijk daarna. Hach, video spelletjes!
Op een ander moment val ik door de kaart, maar word na een paar seconden genadig gereset door het spel. Ook hangen er weer overal propagandaposters in een taal waarvan ontwikkelaar Rebellion denkt dat het Duits is: “U.boat: I need a good seamann on this boat !” Zoals ik al zei, dit alles verpest het spel op geen enkele manier, maar het heeft gewoon een bepaalde AA flair die niet helemaal wil passen bij de hoge aankoopprijs.
Editorial conclusion
Bij de gameplayvideo’s en op de forums mopperen sommige fans over copy & paste en ergens hebben ze gelijk: Sniper Elite 5 lijkt verdomd veel op zijn voorganger, de weinige veranderingen zijn nauwelijks het vermelden waard en een optionele invasiemodus of wapenmods zoals in Call of Duty zullen niet voor een revolutionaire nieuwe gameplay zorgen. Weer nazi-officieren en geheime superwapens, vrijwel identieke gameplay, maar in nieuwe omgevingen. Ik zou graag een modernere setting zien, maar op dit moment is de enige optie het onuitspreekbaar lang getitelde Sniper Ghost Warrior Contracts.
Eerlijkheidshalve moet wel gezegd worden dat Sniper Elite 4 zeker geen slecht spel was. Het was erg leuk, maar het vervolg is meer van hetzelfde. Dat kan je doen, ik vond het echt leuk om in de test te spelen. Het is gewoon een beetje fantasieloos, en daarom verlaag ik mijn waardering een beetje in vergelijking met de voorganger. Ik denk dat de prijs alleen al overdreven is. 50 euro voor de basisversie alleen, voor de versie met alle huidige content en de (eerste!) Season Pass moet je 80 dollar neertellen. Je moet echt van dit soort spelletjes houden. Gek genoeg kost Sniper Elite 4 momenteel nog meer.
