The Next Generation om mee te spelen: Als tegenhanger van het moderne Stark Trek, is Resurgence weer meer gericht op de Heilige Graal van science fiction.
Looks like Spock, acts like Spock, sounds like Spock: but it’s not him! Dat kan hij helemaal niet zijn. Omdat Spock acteur Leonard Nimoy overleed in 2015. Dus hoe kan de voormalige wetenschapsofficier en latere Vulcan ambassadeur zo geloofwaardig overkomen in Star Trek: Resurgence? Dit is onze eerste vraag als we een live demonstratie krijgen van het nieuwe Star Trek avontuur van de ontwikkelaars. Maar er zijn eigenlijk veel belangrijkere dingen om op te helderen.
Waarom Resurgence bijvoorbeeld (gelukkig, zeg ik) niets te maken heeft met de huidige Trek-series “Discovery”, “Picard” of “Strange New Worlds” en in plaats daarvan gericht is op de oudjes “The Next Generation”, “Deep Space Nine” en “Voyager”. Of hoeveel keuzevrijheid de ontwikkelaar Dramatic Labs ons laat in dit verhalende spel, dat qua ritme en presentatie doet denken aan een tv-serie.
Maar vergeef me dat ik al deze onderwerpen pas achteraf in het interview aanstipte. Want met Star Trek: Resurgence komt mijn innerlijke sciencefiction nerd naar boven – ik wacht tenslotte al meer dan 20 jaar op zo’n spel.
Nu had ik eindelijk de kans om… nou, kijk uit, want Resurgence is alleen speelbaar voor de makers. Maar wat ze me hebben laten zien en verteld, laat me hopen op een echt hoogtepunt voor Star Trek fans zoals ik in 2022. En dat na zoveel teleurstellingen. Ik zal je meer vertellen in deze preview.
Oren gespitst: Dit is waar het nieuwe Star Trek spel over gaat
Star Trek: Resurgence is opgedeeld in hoofdstukken en ontwikkeld door voormalige Telltale werknemers, maar het is een op zichzelf staand, compleet spel zonder afleveringen. Cineast Kent Mudle en hoofdschrijver Dan Martin beloven een lengte vergelijkbaar met een compleet Telltale seizoen, dus tussen de acht en tien uur.
Tijdens die tijd, ervaar je alle kenmerken van een goede oude Star Trek TV driedelige:
- Je reist naar een buitenaardse planeet (die van het nieuwe buitenaardse ras van Hotari).
Je onderzoekt anomalieën in de ruimte (een ionenstorm snijdt je af van versterkingen van Starfleet HQ).
-
U voert diplomatieke onderhandelingen (de Hotari komen in opstand tegen de heerschappij van de Alydians, die tot nu toe de dilithiumhandel van de buren beheersten).
- Je moet morele dilemma’s afwegen (is het gebruik van geweld door de Hotari gerechtvaardigd?).
Je scant met de tricorder, schiet met de phaser (zelden) en doet allerlei technische mumbo jumbo op de consoles van het schip en in de Jefferies-buizen.
Je neemt de controle over twee speelbare karakters in de beurt:
-
ingenieur en onderofficier Carter Diaz geeft u een kijkje in het leven op de lagere dekken.
Het doel van de ontwikkelaars (die naar eigen zeggen allemaal Trek fans zijn) is om Resurgence zo filmisch mogelijk te laten aanvoelen. Het Telltale verleden van Dramatic Labs schijnt hier door, zo zijn er veel tracking shots en in dialogen wisselt het perspectief op professionele wijze.
Af en toe zijn er echter secties die meer gameplay bieden. Daarin bestuur je je personage rechtstreeks vanuit het achtervolgingsperspectief en kun je bepaalde aandachtspunten selecteren met de muis of de cursor. Dit gebeurt ook bij missies buitenshuis, te voet of in de shuttle.
Je moet niet te veel bewegingsvrijheid verwachten, Resurgence blijft altijd een actie-gedreven adventure game, er is geen open wereld en ook niet de mogelijkheid om het ruimteschip volledig vrij te verkennen. Maar de locaties die je bezoekt zitten vol details:
De USS Resolute in het spel is een omgebouwd Centaur-klasse sterrenschip. Resurgence speelt zich af in het jaar 2380, vijf jaar na het einde van de Dominion-oorlog in “Deep Space Nine” en citeert ijverig schermdisplays, muziektracks, uniformen, geluidseffecten en interieurontwerp uit shows als “Voyager”.
De ontwikkelaars mochten het verhaal zelf verzinnen, maar moesten overleggen met licentiehouder Paramount. Er zullen geen verbanden zijn met huidige tv-series zoals “Picard”, al was het maar vanwege de gekozen setting, maar er zullen wel enkele bekende gezichten uit de jaren 2000 en daarvoor opduiken. De bekendste is natuurlijk die van Spock.
Spock-serious distress!
Hoe kan het dat de ambassadeur van Vulcan in dit spel het beste Leonard Nimoy Engels spreekt als de onvergetelijke acteur die de rol populair maakte allang niet meer leeft?
Het antwoord is banaal en heeft, voor de verandering, niets te maken met computeralgoritmen of andere technische snufjes. Nee, het is de stemacteur Piotr Michael, die gespecialiseerd is in imitaties, die Nimoy’s manier van spreken op een verbazingwekkend accurate manier imiteert.
Zo kan Spock een centrale rol in het plot spelen, want als neutrale bemiddelaar moet hij helpen het conflict tussen Hotari en Alydians op te lossen. Maar het is natuurlijk niet voldoende om de bekende man met de puntige oren gewoon neer te stralen, zodat iedereen elkaar in de armen valt.
Vanaf de eerste audiëntie met de Hotari koningin, ervaar ik in de huid van Jara Rydek hoe Star Trek: Resurgence spanning wil creëren. En betwijfel of de Telltale formule zich echt leent voor een spel van deze soort.
Forced Decision
Na wat inleidend geklets op het schip en een briefing door Spock, bezoekt de bemanning eindelijk de planeet, inclusief een heerlijk nostalgische scène-overgang die opzettelijk doet denken aan de beroemde “matte schilderijen”. Naast Jara en Spock straalt ook de kapitein van de Resolute, Zachary Solano, naar beneden. Ik ontmoet de twee buitenaardse soorten voor het eerst en er is een knap geënsceneerde cutscène die het conflict verduidelijkt en de argumenten van beide kanten presenteert.
Maar dan doet Star Trek: Resurgence iets wat waarschijnlijk onvermijdelijk was in een spel waarin ik me niet slechts een toeschouwer mag voelen: Het plaatst hoofdpersoon Jara in het middelpunt van de gebeurtenissen. En dat heeft gewoon geen zin.
Dus de koningin van de Hotari ondervraagt de eerste officier van het Starfleet sterrenschip, terwijl de kapitein en een van de meest gerespecteerde ambassadeurs van de hele Federatie op de achtergrond moeten blijven. Dit lijkt vreemd, maar wordt in ieder geval redelijk goed verklaard door het spel.
Jara Rydek behoort (voor de helft) tot het Kobliad volk en heeft ervaring met agressors; het spel zegt dat dit volk door de Cardassianen is gedecimeerd. Volgens (official lore) komt dit echter vooral doordat de hele soort afhankelijk is van regelmatige injecties van deuridium. Maar laat maar, zulke gedetailleerde discussies kunnen beter worden overgelaten aan de hardcore Trek fans.
Het is in ieder geval niet vergezocht dat de Hotari Koningin het perspectief van deze buitenstaander zou willen horen. Maar dan begaat Resurgence dezelfde fout die me in latere Telltale werken van streek heeft gemaakt: Het stelt me voor een geforceerde beslissing die geen zin heeft in de context. Want uiteindelijk wil de koningin van Jara weten wie er gelijk heeft: de Horati of de Alydians.
Er zijn op dit moment maar twee dialoogopties, ik moet er een kiezen, zonder dat ik (dat zou begrijpelijk zijn) een diplomatiek antwoord kan kiezen. Ik kan Spock ook niet om hulp vragen – en moet vervolgens toezien hoe zowel hij als de kapitein van de Resolute nogal gepikeerd reageren.
Dit riekt naar geforceerde dramatiek, die het verhaal op dit punt niet heeft verdiend, en die ook niet past bij hoe ik mijn personage in het spel begrijp. Hopelijk zijn er niet te veel van deze momenten in het spel, want ze frustreerden me al in Telltale’s bewerking van Game of Thrones, bijvoorbeeld.
Maar laten we onze kaarten op tafel leggen: Dat weerhoudt me er natuurlijk niet van om te spelen. Want Star Trek: Resurgence ademt gewoon Trek-sfeer en ziet er momenteel uit als een absolute grabbelton voor al die fans die vandaag liever naar “The Orville” kijken en verlangend denken aan Jean-Luc’s “Make it so” van weleer.
Redacteur’s Verdict
In klassieke Telltale traditie zal Star Trek: Resurgence veranderende dialogen en verschillende eindes hebben, afhankelijk van de keuzes die ik maak tijdens het spel. Geweldig. Ik hoop alleen dat ontwikkelaar Dramatic Labs in deze situaties meer flair toont dan in de scènes die tot nu toe te zien waren. Begrijp me niet verkeerd: de dialogen zijn op het eerste gezicht aantrekkelijk geschreven, de personages goed geschetst. Maar ik hou er gewoon niet van als een spel als dit me zo schaamteloos in een hoek duwt als in de beschreven scène op de Hotari planeet.
Wat het decorontwerp, de sfeer en de getrouwheid aan het origineel betreft, heb ik absoluut niets te klagen. Al in de eerste 20 minuten van Star Trek: Resurgence ben ik weer helemaal terug in mijn geliefde wereld van faseverschuivingen en wormgaten. Zo’n mooie replica van een Trek-ruimteschip en z’n bemanning vind je alleen in het holodeck.
