Star Wars: Eclipse speelt zich af in een scenario dat Disney al jaren aan het opbouwen is: in de Hoge Republiek. En het wordt heel oneerlijk uitgescholden
Het is zo makkelijk om Star Wars belachelijk te maken. Dat kon altijd, denk maar aan de Holiday Special uit de jaren 70, de huilende Ewok berg uit de jaren 80 – en laat me niet eens beginnen over supergewelddadige Generaal Jar Jar. Hé, ik maak zelf ook voortdurend grapjes over de vervolgen, omdat ik toch een beetje moet verwerken hoe kil deze hersenloze zwanenzang mijn jeugdhelden Leia, Han en Luke in de vuilnisbak heeft gegooid.
Maar kwinkslagen zijn, soms, verraderlijk. Ze verkorten debatten, verleiden mensen om zich niet echt met een onderwerp bezig te houden. En in de Star Wars wereld geldt dat momenteel voor niets zozeer als voor de High Republic.
Al maanden gooit het internet tomaten naar Star Wars: De Hoge Republiek. Het gigantische multimediaproject van Disney moest in 2020 een nieuw tijdperk in Star Wars inluiden. Intussen zijn er talrijke boeken, stripverhalen en hoorspelen verschenen, die uiteenlopende verhalen vertellen die zich bijna 200 jaar vóór de gebeurtenissen van de oude Star Wars-films afspelen. Met The Acolyte krijgt de High Republic zelfs een volwaardige serie, en met het vers aangekondigde Star Wars Eclipse een heuse triple-A game.
Lucasfilm creëert een enorm ensemble van nieuwe Jedi, nieuwe bedreigingen, nieuwe locaties, nieuwe wendingen – en de gemeenschap is al weken aan het tieren over het feit dat één van de nieuwe personages een steen is. Al maandenlang spot men op YouTube met elk nieuw personage, elke nieuwe wending in het verhaal.
En hé, ik sta hier helemaal niet om alle kritiek te verwerpen of te beweren dat De Hoge Republiek perfect is. Ik heb zelf genoeg te stellen met het nieuwe tijdperk, vooral omdat Lucasfilm weer eens toegeeft aan het waanidee dat de wereld meer nieuwe lichtzwaardvarianten nodig heeft. Lichtzwaarden zijn het jasje met twee rijen knopen van de sciencefiction: tijdloos goede ontwerpen, even eenvoudig als perfect – niemand heeft lichtzwaardzwepen, draaiende propellor-lichtzwaarden of die rare uitvouwbare dubbele knuppels nodig. Verschrikkelijk.
Maar als iemand die bijna alle boeken en strips van de High Republic heeft verslonden, wil ik vandaag een standpunt innemen: Star Wars Eclipse’s scenario heeft niet alleen potentieel, maar het is precies het hoofdstuk dat de Jedi hebben gemist. Het maakt met terugwerkende kracht de originele films en prequels beter, het beantwoordt heel andere vragen dan Knights of the Old Republic, en juist daarom is het zo belangrijk voor het grote geheel.
En trouwens, de levende steen Geode is het grappigste Star Wars personage in tijden, dus ik heb het gezegd en laten we nu de drie belangrijkste punten doornemen.
1. De Hoge Republiek vult een leegte
De Jedi van de Star Wars films zijn geen stralende helden. De hele brouhaha over de lichte en duistere kant van de Force leidt je in de prequels opzettelijk naar het verkeerde pad. Palpatine kan alleen maar opklimmen tot galactische keizer omdat de Jedi Orde meer uit koers is dan de Millenium Falcon in de ingewanden van een ruimteworm. De Jedi onderdrukken menselijke gevoelens in hun padawans, ze verbieden liefde, hurken wereldvreemd in hun ivoren toren en laten zich zo radicaliseren door de Clone Wars dat Mace Windu in Episode 3 de verslagen Sidious in koelen bloede wil neerslaan voordat Anakin hem op het idee brengt met zijn laserzwaard.
Obi-Wan vertelt Luke in Episode 4 hoe nobel de Jedi duizend generaties lang vrede, vreugde en waarschijnlijk pannenkoeken in het heelal hebben bewaard, maar meer dan de corrupte laatste dagen van een falende republiek zien we er nooit van terug. Hoe heeft het zover kunnen komen? Het is juist deze open vraag van de Star Wars films die de Hoge Republiek met elk nieuw verhaal een beetje meer beantwoordt.
Maar meer dan dat, High Republic toont me voor een keer, een Jedi filosofie die echt werkt Tegen de tijd van Star Wars Eclipse valt een Padawan niet meer elke tien minuten naar de duistere kant omdat hij elk opwellend tienergevoel ’s nachts in zijn kussen moet smoren. De Jedi van de Hoge Republiek lijken opvallend veel op de nieuwe Jedi Orde die Luke Skywalker aan het opbouwen is in het oude Expanded Universe: Jedi mogen liefhebben, met elkaar knuffelen, maar worden verondersteld zich te weerhouden van obsessies door meditatie, opdat zij er niet aan denken om op een nacht problematische studenten met een lichtzwaard te vermoorden. Want dat is niet wat goed geschreven Jedi doen.
De Jedi van de High Republic zijn geen actiehelden, maar pacifisten die alleen in absolute noodgevallen het lichtzwaard tevoorschijn halen – en in het algemeen zou ik de hele dag kunnen raaskallen over hoe bekwaam alle acteurs in de High Republic acteren. Kanselier Lina Soh regeert met hart, mildheid en begrip, de Senaat bestaat niet alleen uit corrupte saboteurs, in plaats daarvan ervaar ik hier een oude republiek waarin veel dingen echt goed zijn. Tenminste qua uiterlijk.
Accusaties tegen Quantic Dreams:
Ontwikkelaar Quantic Dream wordt er sinds 2017 herhaaldelijk van beschuldigd een giftige werkomgeving te koesteren. In verschillende journalistieke publicaties worden getuigenissen aangehaald van ex-werknemers die klagen over een problematische werkdruk, een kruimelcultuur, en seksistisch en racistisch gedrag. Het debat leidde tot een jarenlange juridische strijd die zich uitstrekte tot 2021
2. The High Republic is wonderfully slow
Weet je wat ik het leukste vind aan de nieuwe Dune film? Dat het zoveel tijd kost. Zeker, ik hou van snel gesneden Netflix vuurwerk zoals Arcane, dat in een waanzinnig tempo door het ene spektakel na het andere schiet in plaats van eeuwig door te galmen – maar een epos dat zich geleidelijk over zoveel afleveringen ontvouwt, verdorie, daar zit gewoon een magie in die helemaal van zichzelf is. De Hoge Republiek is precies dat, en dat is ook de reden waarom het zo veel kritiek krijgt.
Er gebeurt niet veel in de eerste boeken. De grote bedreiging – ruimtepiraten genaamd Nihil – begint eruit te zien als een Hard Rock Café vol veroordeelden, en het tweede grote kwaad – de Drengir – is in feite een stel boze bomen. Ze schrikken schuchtere tuinarchitecten op z’n best af, maar dat is precies waar de Hoge Republiek mee speelt. Omdat de Jedi Orde en de Republiek ook denken dat ze veilig zijn, behalen ze prompt hun eerste overwinningen op de Nihil, alles is gemakkelijk. Pas in de latere verhalen wordt duidelijk dat er meer aan de hand is. En als fan weet ik ook dat er ergens in dit melkwegstelsel minstens twee Sith zijn.
Net als in The Mandalorian, zal het jaren duren voor het grote plaatje zich ontvouwt in de High Republic. De eerste fase loopt begin 2022 af, na meer dan twee jaar, The Acolyte en Star Wars Eclipse komen misschien pas in fase drie aan bod. En ik vind het geweldig dat de verhaalschrijvers tussendoor echt de tijd nemen om hun enorme ensemble van personages op het holoschaakbord uit te spreiden. Want ook al zit ik erg diep in de High Republic, ik zie zoveel onbekenden in de Eclipse trailer.
Ja, op minuut 01:30 zie je waarschijnlijk de Nihil, maar ik heb geen idee waar bijvoorbeeld de drummende dudes en de slijmmaat aan het eind over gaan, welke rol Cato Neimoidia en de droidbesturingsschepen spelen, welk leger er op 01:37 oprukt en, en, en. Er zijn nog zoveel onbekende spelers in de Hoge Republiek, omdat het gegarandeerd niet altijd zal neerkomen op dezelfde clash tussen Jedi en Sith.
3. De Hoge Republiek heeft frisse ideeën
The High Republic is niet Lucasfilm’s eerste multimedia storytelling project. In de jaren 90 hadden we Shadows of the Empire met zijn legendarische eerste Hoth-level, in de jaren 2000 waaide The Force Unleashed als een van de laatste grote Lucasarts-spellen. Er waren strips, actiefiguren en romans voor beide – en ik kan de Making Of van Shadows of the Empire ten zeerste aanbevelen, ook al vind je Making Ofs meestal stom:
Wat betekent dit allemaal voor Star Wars Eclipse? Gelukkig weet ik het niet, want er is hier echt iets nieuws aan het ontstaan. Voor mij was de finale van het tweede seizoen van Mandalorian het beste Star Wars-moment van de laatste 20 jaar, daar bestaat geen twijfel over, maar toch werken de makers hier natuurlijk met heel wat decorstukken uit het verleden. Thrawn, the Empire, the Dark Troopers, Boba Fett’s opkomst na Episode 6 – ik zou mijn meest waardevolle bezit, de glinsterende glurak uit het Pokémon trading card spel, geven om het oude Expanded Universe op het grote scherm te zien, en dat is precies wat Disney nu peu à peu aan het leveren is.
Maar toch, we hebben ook nieuwe ideeën nodig. Echt frisse concepten die het Star Wars verhaal voortzetten na de Skywalker saga. Star Wars Eclipse, Acolyte en de High Republic willen dat zijn. En ik ben zo opgewonden om te zien waar de reis heen gaat in de komende paar jaar. Zelfs als je Disney’s Star Wars griezelig vindt: Geef de boeken een kans. En laat me weten wat je denkt.
