Ten slotte hebben we Steelrising zelf geprobeerd. Ontdek hoe goed we de mix van Soul-achtige, fancy steampunk setting en actie RPG vinden in onze preview.
Ik heb hier jaren op gewacht: Sinds ik de eerste korte (en eigenlijk vrij nietszeggende) teaser voor Steelrising zag, ben ik halsoverkop verliefd geworden op de onconventionele setting. Eindelijk een actie-rollenspel dat een grote stap verwijderd is van het klassieke Dark Fantasy!
Zeker, ik hou van zwaarden, opzichtige harnassen en trotse kastelen, er klopt een middeleeuws hart in mij. Maar er is één ding waar ik nog meer van hou: wanneer een spel me verrast met een compleet unieke wereld. En holla, er is echt nog nooit zoiets geweest als Steelrising.
Hier dans ik als een dodelijke steampunk androïde door een alternatief Parijs aan het eind van de 18e eeuw, vechtend tegen andere mechanische meesterwerken met elegante bladwaaiers, vlijmscherpe klauwen of massieve hellebaarden – zo heb ik de Franse Revolutie nog nooit beleefd. Dus met de instelling als aas, zat ik meteen aan de haak. Maar een spannende wereld is lang niet alles!
Speelt het zo cool als de spelwereld lijkt? Schuilt er een echt goed actie-rollenspel achter de mooie porseleinen façade of is het uiteindelijk gewoon een lamlendige grafische verblinding?
Ik heb Steelrising uitgebreid gespeeld en heb het antwoord voor je.
Wat heb ik gespeeld? Ik kreeg toegang tot een preview versie van Steelrising en kon vanaf het begin van het spel aan de slag. Bovendien kreeg ik van de ontwikkelaars vooraf gemaakte saves die latere levels en een bijzonder knapperig eindbaasgevecht laten zien. Sommige audiobestanden en animaties ontbreken nog in deze versie, maar gameplay-technisch lijkt het al behoorlijk af.
Geen eigen foto’s: Ik mocht mijn eigen beelden van de preview-versie niet publiceren en gebruik daarom foto’s en gameplay die door de uitgever zijn verstrekt. Voor zover ik tot nu toe kan beoordelen, laten deze assets het spel zien zoals het er werkelijk uitziet. Dingen kunnen nog veranderen tot de definitieve versie.
Aegis, the deadly dancer
Laten we eerst doornemen wat Steelrising eigenlijk is: Ik bestuur Aegis, de mechanische lijfwacht van de koningin, en reis namens haar naar Parijs, waar de krankzinnige koning Lodewijk XVI de revolutie heeft neergeslagen met de hulp van zijn genadeloze automatische leger.
Eigenlijk was hij gebouwd om er mooi uit te zien, maar na enkele aanpassingen verbergt Aegis een heleboel dodelijke wapens in zijn machinelichaam – ik kom later nog op het geweldige arsenaal van Steelrising. Steelrising komt van Greedfall ontwikkelaars Spiders, maar bevat veel minder verhaal en role-playing elementen. Het is een regelrechte Souls-achtige.
Aegis betaalt snel voor onoplettendheid met zijn leven. src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2022/06/Strokes-of-lightning.jpg” width=”1920″ height=”1200″ /☻
Aegis verbetert met Anima Essence (die ik natuurlijk verlies bij overlijden en weer kan innen). Dit werkt alleen met Vestal standbeelden, die hetzelfde doel hebben als vreugdevuren in Souls games. Als je ze activeert, worden onze helende voorwerpen aangevuld en wordt de spelstatus opgeslagen, maar alle vijanden respawnen.
Ze zijn trouwens een echt hoogtepunt in Steelrising: ik was voortdurend gefascineerd door de indrukwekkende uurwerkontwerpen, zoals behendige mechanische roofkatten of torenachtige Automatons die me met twee dikke bronzen kogels om de oren slaan. Ik moet de manoeuvres van Aegis voor elk type vijand opnieuw aanpassen, wat vooral geldt voor de minibossen en eindbazen. Deze probeert me te barbecueën met bliksem.
Op dit punt moet ik me uitgeven als een Souls noob. Ik heb niet veel tijd doorgebracht met Dark Souls, Elden Ring en co. en ben dienovereenkomstig onhandig in moeilijke gevechten. Voor mij is Steelrising echt een uitdaging, soms frustrerend, als Aegis niet snel genoeg mijn block commando volgt (kan ook een bug van de preview versie zijn). Als je Malenia geblinddoekt neerlegt, zul je waarschijnlijk lichtvoetig door de levels dansen, hoewel de eindbazen je nog steeds aangenaam moeten uitdagen.
Maar Steelrising is niet alleen voor Soulfans! In tegenstelling tot From Software tonen de ontwikkelaars Spiders zich barmhartiger. Er is een vaste moeilijkheidsgraad, maar ik kan individuele elementen op elk moment aanpassen. Bijvoorbeeld, of ik minder schade oploop of dat mijn uithoudingsvermogen sneller regenereert. Dan zijn er geen prestaties, maar ik red mijn bloeddruk. Een eerlijk compromis, waarvoor Elden Ring eerst mods nodig had.
Ik breng het grootste deel van mijn tijd in de preview-versie vechtend door, maar tussendoor verken ik ook ’s nachts Parijs – niet alleen de vieze straten, maar ook de daken dankzij de grappling hook. Dit was voor mij echter nog niet ontgrendeld, dus ik kan niet beoordelen hoe nuttig het hulpmiddel is. Wat ik wel kan zeggen, is dat het levelontwerp solide is: Het levelontwerp lijkt solide, ik blijf nieuwe paden en sluiproutes ontsluiten, zoals het een fatsoenlijk Souls-achtig spel betaamt.
Nou ik heb je al veel verteld dat Steelrising leent van de Souls games. Naast de setting brengt het echter ook meer eigen ideeën op tafel, wat me erg beviel toen ik het speelde. Bijvoorbeeld Aegis’ fascinerende wapens.
Nauwelijks een ander spel heeft zo’n ongewoon arsenaal aan wapens
In Steelrising, sta ik niet stil bij alledaagse zwaarden of bijlen. In plaats daarvan ga ik de strijd aan met zowel elegante als dodelijke mechanische meesterwerken. Een selectie:
- Twee gevechtsventilatoren gemaakt van bladen die Aegis met een druk op de knop in een rond schild verandert.
- Een musket dat ijsballen schiet
- Een brandende metalen bal aan een lange ijzeren ketting ( stel het je voor zoalshier in Kill Bill, maar dan met vuur)
Met elk wapen voert Aegis totaal verschillende acrobatische bewegingen uit, waardoor ik haar verleden als danseres meteen geloof. Steelrising biedt genoeg vrijheid om je eigen favoriete vechtstijl te ontwikkelen. Elders, echter, moet u bereid zijn om een paar offers te brengen.
Een paar vraagtekens blijven
General: Steelrising wordt geen glanzende blockbuster, maar een klassieke AA-titel met een beperkt budget. De ontwikkelaars verbergen dit hier en daar heel elegant, ze verklaren bijvoorbeeld het opvallende gebrek aan menselijke NPC’s met het feit dat mensen zich in hun huizen verstoppen omdat het buiten zo gevaarlijk is.
Vragen over het verhaal
Tot nu toe heb ik maar een paar zinnen laten vallen over het verhaal van Steelrising en daar is een goede reden voor. Het lijkt niet zoveel aandacht te krijgen als sommigen (waaronder ikzelf) hadden gewild na de aankondiging, beduidend minder dan in Greedfall. Wat ik tot nu toe heb gezien lijkt doelgericht, maar niet spectaculair.
Dit is ook te wijten aan het feit dat het hele verhaal zich in één nacht afspeelt, waardoor er niet veel tijd overblijft voor complexe karakterontwikkeling of verstrekkende gevolgen. Maar er moeten een paar belangrijke beslissingen genomen worden.
Vraagtekens bij technologie
Vooral in de intro was ik onaangenaam getroffen door hoe houterig de menselijke gezichten lijken. De koningin is buiten zichzelf, maar trekt nog steeds geen gezicht, en dat is nauwelijks 200 jaar voor de uitvinding van Botox. Gelukkig is dit bij Aegis zelf niet zo’n probleem; zij wordt expliciet geacht er popperig uit te zien.
Soms verbaasde ik me ook over andere vreemde animaties. Bijvoorbeeld, als ik de vuuradem van een vijand afbuig, wat er eigenlijk best cool uitziet. Maar helaas glipt hun hoofd elke keer door mijn ventilator schild.
Sommige geluiden ontbraken volledig, bijvoorbeeld wanneer een schaakstuk omvalt in de intro of Aegis een boot in het water duwt. Natuurlijk haalt dit de immersie er helemaal uit – maar de ontwikkelaars hadden me gewaarschuwd dat nog niet alles was afgerond.
Eerlijkheidshalve wil ik herhalen dat ik een onvoltooide versie heb gespeeld. Steelrising heeft onlangs zijn releasedatum met een paar maanden verschoven, naar 8 september 2022. Waarschijnlijk een heel verstandige beslissing, hopelijk kunnen de ontwikkelaars deze tijd gebruiken voor de laatste bugfixes. Het zeer interessante spel zou zeker een technisch schone release verdienen!
Redacteur’s Verdict
Steelrising is de schuld van het feit dat ik nu helemaal geen zin heb in middeleeuws. Dit is me nog nooit overkomen! Wat zullen mijn voorouders denken, die eerlijk vakmanschap nastreefden in Frankische kastelen? Maar ik kan het niet helpen, ik heb de steampunk koorts te pakken. En dat komt alleen maar door die verdomd mooie Automata!
De wereld van Aegis doet me denken aan wat ik het leukst vind aan spelwerelden: als ze me meenemen naar een universum dat ik me nooit eerder had kunnen voorstellen, maar waarin ik me onmiddellijk thuis voel. Helaas gebeurt dat zelden meer, dus is het des te leuker dat Spiders zo’n ongebruikt idee durft over te nemen. Ik zou er graag meer van zien, beste spelontwikkelaars!
Om eerlijk te zijn heb ik echter nog enkele bedenkingen bij het spel, want Greedfall was al meer een spel voor liefhebbers met ruwe kantjes. Hopelijk neemt Steelrising de juiste beslissingen om het beste te halen uit een beperkt budget en technisch kader.
