Met een ongewone setting in de post-apocalyps gaat het strategiespel goed van start in de test. Maar dan begint het te haperen.
De apocalyps heeft één goede eigenschap: na afloop valt er heel wat te herbouwen, wat eigenlijk perfect is voor het genre dat het thema al in zijn naam draagt – de bouwstrategie. Het is dus bijna verrassend dat het tot nu toe vooral shooters en role-playing games zijn die in deze vervuilde speelweide hebben gespeeld.
Maar nu zijn Paradox Interactive en de Finse ontwikkelaar Iceflake Studios te hulp geschoten. In Surviving the Aftermath leid je je nederzetting door de barre tijden van de post-apocalyps. De titel wil ons op sleeptouw nemen met een mix van city-building simulatie, wat survival en een paar role-playing elementen op de wereldkaart. En het slaagt zo goed in het begin dat een vrij goede beoordeling al in het verschiet lag. Maar met de (laatste) tijd, verandert de indruk …
Inhoudsopgave
Alles heeft zijn banale redenen
Elke ramp heeft zijn redenen. Met slechts één punt (negatief record) in de Bundesliga na 14 speeldagen heeft veel te maken met de begroting. Het uitsterven van de dinosaurussen gebeurde ook niet door toeval, hoogstens de theorieën erover. De meest waarschijnlijke verklaring is dat een meteoriet een einde maakte aan de dominantie van de reptielen. En wat één keer werkt, werkt zeker een tweede keer.
Namelijk in Surviving the Aftermath, waarin de mensheid, afgeleid door eeuwige strijd, werd gevangen in een meteorenregen. Het resultaat: alles is kapot, de overlevenden haten elkaar, maken alles nog meer kapot – je weet hoe het gaat. Maar nu kom jij in het spel en hopelijk maak je alles veel beter.
Het vertrek na de val
De tevredenheid van de kolonisten bepaalt het geboortecijfer, wat erg belangrijk is in Overleven van de nasleep. Omdat spierkracht schaars is, hadden we zelfs na 15 uur spelen iets meer dan 150 inwoners klaar om te werken. Tegelijkertijd kunnen mensen ook voortijdig sterven, bijvoorbeeld door ziekte, ondervoeding of als ze tijdens koudeperiodes geen dak boven hun hoofd hebben.
Een beschaving gemaakt van schroot
Vervolgens heeft de nederzetting water nodig uit de rivier of putten en vers voedsel, dat je kunt plukken van bessenstruiken met voedselopslag. Uw kolonisten (werkende machines zonder echte individualiteit) oogsten de struiken wanneer ze tijd hebben. Handig is dat je geen nieuw kamp hoeft te bouwen als een voorraad op is, maar het werkgebied gewoon kunt verplaatsen naar een andere voedselplek.
Op dezelfde manier kunt u hout, plastic, metaal en beton verzamelen uit bossen, kleine afzettingen en ruïnes. Aangezien de meeste activiteiten een vaste taakverdeling vereisen en u nooit zoveel werknemers hebt als u op een gegeven moment nodig hebt, bestaat een aanzienlijk deel van het afwikkelingsbeheer uit het heen en weer schuiven van werknemers naar banen die op dat moment nodig zijn. Het feit dat er geen instrument is om prioriteiten te stellen, zoals in vergelijkbare koloniesimulaties, maakt het er niet eenvoudiger op.
Voor meer klassieke bouwstrategie à la Anno in de eindtijd, zie Endzone – A World Apart.
U moet altijd de tevredenheid van uw kolonisten in de gaten houden. Anders zullen ze zich nauwelijks vermenigvuldigen of zelfs de nederzetting verlaten.” src=”https://www.global-esports.news/wp-content/uploads/2021/12/You-must-always-keep-an-eye-on-the-satisfaction-of-your-colonists-scaled.jpg” width=”2048″ height=”1152″ /☻
Specialisten verkennen de wereld
Omdat het bouwgedeelte goed werkt, maar toch maar een paar mechanics biedt, hebben de ontwikkelaars er nog iets bovenop gedaan: de wereldkaart. De wereld van Survival the Aftermath is opgedeeld in sectoren die je verkent met zogenaamde specialisten. Dit zijn heldenfiguren die, afhankelijk van hun klasse, bijzonder goed zijn in onderzoek, vechten, aaszoeken en verplaatsen. Je begint met twee van deze kameraden en kunt met maximaal tien van hen rondlopen, hoewel het werven van hen geld kost.
In een verkende sector vind je hotspots die je kunt verkennen, plunderen of pacificeren. In ruil daarvoor krijg je zeldzame materialen voor je nederzetting (zoals elektronische onderdelen), kleding, medicijnen en wapens. Je kunt onderzoekspunten direct investeren in nieuwe technologieën die nieuwe gebouwen en bonussen vrijspelen. Bovendien vertelt het spel zijn verhaal op de wereldkaart. Je wordt van plek naar plek gestuurd en moet altijd tegen een of andere maffe bende vechten.
De wereldkaart overlay is halfbakken
Hoe dan ook, het klinkt spectaculairder dan het is. Gevechten bestaan alleen uit een directe match van aanvalskracht en gezondheid, gevaarlijke onderzoeks- en plunderingsplekken putten gewoon een vaste hoeveelheid leven per dag uit. Zelfs de beloningen zijn vooraf bepaald. Dus er zijn geen verrassingen. Uw eigen inspanning bestaat er dus alleen in de actiepunten doeltreffend te gebruiken en zoveel mogelijk uit een rondleiding te halen voordat u de specialist terug moet sturen om te genezen.
Als je inefficiënt bent, zal dat de speeltijd alleen maar rekken. Zelfs als u een held verliest door onvoorzichtigheid, kunt u gewoon een nieuwe inhuren. De specialisten worden niet hoger en kunnen niet met voorwerpen worden uitgerust. Zij hebben slechts een korte biografie, maar komen nooit aan het woord en ontwikkelen dus nooit een eigen leven. Dit is waar Surviving the Aftermath veel potentieel verprutst. Zoals met het hele Eindspel, lijkt het alsof er duidelijk meer was gepland dat uiteindelijk niet kon worden gerealiseerd.
Onvoldoende inhoud in het verhaal en in de lategame
Want zelfs de lol van het opbouwen rond je thuisbasis verdwijnt als de sleur op de wereldkaart begint. Dit is voornamelijk te wijten aan een slechte balans tussen hulpbronnen. De bouw van gebouwen en zelfs de meeste fabricageprocédés, zoals kleding en elektronische onderdelen, verbruiken te veel metaal in vergelijking met de andere grondstoffen, waardoor een knelpunt ontstaat in de produktie en de uitbreiding van de nederzetting. Pas als je zwemt in het geld kun je voor ontbrekende materialen gewoon ruilen met neutrale groepen die je op de wereldkaart kunt tegenkomen en die, net als de specialisten, qua verhaal volkomen bleek blijven.
Over bleek blijven gesproken. Misschien heb je het tussen de regels door gelezen: De raamvertelling stelt ook teleur. Afgezien van een paar post-apocalypse clichés (gekke punkbendes willen nog meer vernietiging) heeft het niets te bieden. Er is geen enkele spanning en het zet je niet aan het denken. Alleen incidentele gebeurtenissen rond uw bevolking brengen wat verhaalsfeer.
De opbouw redt het spel
Door onderzoek ontgrendel je nieuwe gebouwen en mechanica. Het milieustation, dat radioactief afval opruimt, heeft elektriciteit nodig (links transformatoren, zonne- en windgeneratoren).
Dergelijke verbanden doen zich ook voor met andere rampen, zoals droogtes en pandemieën die uw nederzetting periodiek treffen. Je kunt zien dat er veel tijd in deze systemen is gestoken. Ze werken en zijn leuk – tenminste tot de speeltijd wordt opgerekt door onnodige sleur en het gebrek aan lategame-inhoud merkbaar wordt. Aan de andere kant kost Surviving the Aftermath net geen 30 euro op Steam en in de Epic Games Store.
Editor’s Verdict
Surviving the Aftermath is een goed spel. Vooral de bouw van mijn Fallout-nederzetting was leuk, onder andere omdat de kernmechanieken vakkundig zijn geïmplementeerd en de graphics echt de moeite waard zijn. Maar ik heb het alleen afgemaakt voor de test. Na uiterlijk tien uur spelen begon een eentonige sleur om bepaalde grondstoffen te vinden en de wereldkaart af te struinen.
Het is natuurlijk maar speculatie, maar Survival the Aftermath geeft me de indruk dat ze na ongeveer tweederde van de ontwikkelingstijd zeiden: “Nou, dit ding moet er nu uit. Maak af wat je hebt en snij de rest weg! Dat zou verklaren waarom er niet meer is gemaakt van het verhaal en de wereldkaartmechanismen. Er zou veel potentieel zijn geweest.
Ondanks dit alles is Survival the Aftermath geen mislukking. Als de setting je aanspreekt, zul je er geen spijt van krijgen het te kopen (of te downloaden als je de Xbox Game Pass hebt), daar ben ik vrij zeker van. En als je nog steeds twijfelt, wacht dan een paar maanden. Ik kan me goed voorstellen dat de ontwikkelaars tegen die tijd veel inhoud zullen toevoegen.
