Test: Railgrade lijkt een droom voor machinisten, maar er valt iets weg

0
378

Het picture-perfecte opbouwspel Railgrade lijkt een paradijs voor spoorwegfans, maar twijfelachtige ontwerpbeslissingen bederven de pret.

Railgrade is als een lang uitgestelde therapie sessie voor jou: In het bouwstrategiespel van de Japanse ontwikkelingsstudio Minakata Dynamics ben jij de beheerder van een kolonie op een verre planeet.

Uw missie: De nogal middelmatige loopwinkel nieuw leven inblazen met een slim ontworpen railsysteem en veel economische simulatiekennis.Het concept laat in de test – in het begin – een goede indruk achter. Na verloop van tijd werden de scheuren in de Railgrade structuur echter steeds duidelijker. Ontdek welke dat zijn in de GlobalESportNews test

Alomvattende campagne

Onze grootste kritiek is dat je in Railgrade geen eindeloos spel zult vinden, en hetzelfde geldt voor een multiplayermodus. Door deze factoren is de motivatie op lange termijn over het algemeen vrij gering.

Ter compensatie scoort de campagne echter met in totaal meer dan 50 hoofd- en zijmissies. De prachtig vormgegeven wereldkaart laat letterlijk zien waar de reis naartoe gaat: je werk als administrateur stuurt je naar woestijnen, grasvlakten, ijsgebieden en andere biomen. Dit zorgt voor veel visuele variatie – geweldig!

(Betonfabrieken hebben zowel water als kiezelzand nodig, u moet beide gelijkmatig leveren voor een maximale productiviteit).
(Betonfabrieken hebben zowel water als kiezelzand nodig, u moet beide gelijkmatig leveren voor een maximale productiviteit).

In elk van de gebieden kun je tot vijf coupons verdienen – een van de belangrijkste valuta in het spel – afhankelijk van hoe snel je elk doel voltooit. Een van die doelstellingen zou kunnen zijn een bepaald aantal inwoners naar de nabijgelegen stad aan te trekken door hun goederen te leveren.

Deze coupons kun je vervolgens inwisselen in de winkel, waarmee je bijvoorbeeld upgrades voor je gebouwen of nieuwe muzieknummers kunt verdienen. Over de winkel gesproken: Hier wordt alleen in-game valuta gebruikt, echt geld wordt niet gebruikt – behalve de ongeveer 18 euro aankoopprijs voor het spel in de Epic Games Store.

Dankzij de winkelupgrades is er een goede reden om de zijmissies te voltooien en de best mogelijke tijden neer te zetten. Je moet rekenen op ten minste 20 uur voor de campagne, voltooiers moeten streven naar meer dan 30.

Klassieke opbouwmechanismen

Diegenen die al ervaring hebben met bouwspellen zullen snel hun weg vinden in Railgrade. Vanuit vogelperspectief bouw je een hele reeks gebouwen en bouw je productieketens: Een olieveld? Dat is een goede plaats voor een pomp, waarvan de producten in de volgende centrale worden gebracht en omgezet in energie.

Om goederen naar hun bestemming te vervoeren, leg je een spoor aan tussen de respectievelijke gebouwen en bouw je stations in de buurt ervan. Dan ontbreekt er maar één ding: de trein! Je plaatst de locomotief van je keuze – je kunt kiezen uit verschillende modellen met verschillende sterke en zwakke punten – vrij onbureaucratisch op een spoor, koppelt er een paar wagons aan en de trein rijdt op en neer.

Lage moeilijkheidsgraad

Uw infrastructuur werkt natuurlijk niet gratis. Op gezette tijden worden onderhoudskosten gemaakt, die verrekend worden met uw inkomsten en vervolgens resulteren in uw winst. Dit wordt duidelijk weergegeven aan de linkerkant van het scherm.

De onderhoudskosten zijn echter eerder een kleine ergernis dan een enorme uitdaging. Het is gemakkelijk om altijd in het zwart te staan, wat ook komt doordat er maar één moeilijkheidsgraad is. Als u in geldproblemen komt, kunt u een paar yens van de bank lenen (denk eraan – de ontwikkelaars komen uit Japan).

Over het algemeen is Railgrade een vrij eenvoudig spel – beginners zullen daar blij mee zijn, maar bouwkundigen zullen soms op luiheid stuiten. Dit komt vooral door de repetitieve taken van het type “bereik een stadsbevolking van x” of “voer een bepaald aantal van deze goederen uit”, die inflatoir worden gebruikt.

Zoals gebruikelijk in het bouwgenre speelt ook hier de optimalisering van productieketens een rol en is deze in principe motiverend, maar in de proef stuitten we herhaaldelijk op situaties waarin we niet veel meer konden doen dan toekijken.

De reeds genoemde steden zijn een hoeksteen van het spel, omdat zij de arbeiders leveren die je nodig hebt voor je industrieën. Als je meer burgers wilt werven, moet je de stad voorzien van goederen. Als je dit lang genoeg doet, zal de nederzetting een niveau stijgen en nieuwe eisen ontwikkelen – dit doet denken aan Anno.

(Steden moeten worden voorzien van verschillende goederen om inwoners aan te trekken en het volgende niveau te bereiken.)

Meest geslaagde visuals

Een coole functie: Je kunt je treinen vanuit verschillende hoeken volgen. Het perspectief van de quasi bestuurderscabine is bijzonder sfeervol en geeft een aangenaam gevoel van snelheid. In deze modus kun je ook de prachtige graphics van Railgrade bewonderen, die niets onderdoen voor de meeste andere bouwspellen.

(De treincamera zorgt voor zeer sfeervolle beelden.)
(De treincamera zorgt voor zeer sfeervolle beelden.)

Maar zelfs de geslaagde visuals zijn niet zonder fouten. De maps eindigen bijvoorbeeld erg abrupt en gaan dan over in een grove gepixelde grondtextuur, wat de immersie breekt. Dit is vooral vervelend omdat de kaarten erg klein zijn en geen uitgebreide routesystemen toelaten – we missen hier vooral een eindeloze modus.

Er gebeurt ook verrassend weinig in de steden, wat weer van invloed is op de atmosfeer. Hoewel je op gezette tijden de tekstballonnen van burgers te zien krijgt, kunnen zelfs deze niet de illusie van een levendige grote stad wekken.

(Voor zulke steile hellingen heb je bijzonder sterke locomotieven nodig)
(Voor zulke steile hellingen heb je bijzonder sterke locomotieven nodig)

Een beetje sociale kritiek aan het eind

Maar de opmerkingen van de stadsbewoners laten ook één ding zien: Railgrade doet regelmatig politieke uitspraken – zij het nogal oppervlakkig. Jij en alle andere bewoners werken voor het bedrijf Nakatani Chemicals, dat een monopolie heeft op de planeet.

Je krijgt regelmatig berichten van je leidinggevende, die al duidelijk maken dat het bedrijf handelt zonder rekening te houden met verliezen. De burgers daarentegen lijken grotendeels geïndoctrineerd door Nakatani Chemicals: zij zijn blij dat het bedrijf hen beschermt tegen andere werkgevers en denken dat concurrentie gevaarlijk is. Dit is grof, maar deze spottende ondertoon kan ons een keer of twee doen glimlachen.

Bodemlijn, Railgrade heeft dus ongetwijfeld zijn gebreken – vooral wat betreft het missieontwerp en de afzwakkende scope weg van de campagne – maar verstokte genrefans kunnen zeker een ritje maken op de Railgrade-trein.

Editor’s Verdict

Railgrade is een van die spellen die zwakker worden naarmate de tijd vordert. In de eerste speeluren konden de mooie visuals, de knutselende spoorwegbouw en de uitgebreide campagne nog sympathiepunten bij mij verzamelen – ik zou niet vies zijn geweest van een hoge 70. Ik moest deze beoordeling echter al snel naar beneden bijstellen.

Ikzelf speel graag een heel rustig tempo in bouwspellen. Helaas maakt het fantasieloze missieontwerp van Railgrade met te ambitieuze productiedoelen het extreem moeilijk voor spelers zoals ik. Alleen mensen die voortdurend willen optimaliseren en zo efficiënt mogelijk willen spelen, komen hier echt aan hun trekken. Gezien de exclusiviteit van Epic en het ontbreken van een eindeloze modus is de doelgroep erg smal. Railgrade wordt zeker niet mijn nieuwe favoriete bouwspel, maar als je met de genoemde beperkingen kunt leven, is het spel nog steeds niet oninteressant.